Zie hierboven op de afbeelding: *kuch* moet ik het echt uitleggen?
------------------------------------------------------------------------------------------------
De eerste sneeuw is gevallen! vloog er de hele tijd door Skye's gedachten. De opdracht moet uitgevoerd worden!
Het Brein had haar in de macht. Er was niets dat ze kon doen.
Wat als ik doe alsof ik nooit gemerkt hebt dat het sneeuwde? vroeg Skye zich af.
Valse hoop. Ze wist heus wel dat het Brein dat niets uitmaakte. "Wees altijd scherp," had de trainer haar gewaarschuwd. "Wanneer jij iets niet merkt, terwijl het er wel was, zal het Brein zich alsnog richten op de wolvenroedels die in het bos wonen." Waarom waarschuwden ze nou juist haar voor de wolvenroedels?
De tijd was niet terug te draaien, dus zo was Skye op weg naar de toekomstige slachtoffers. Ze schenen vlak bij de bergen te wonen.
Het Brein, waarom is de geheime naam het Brein? Volgens mij heeft ze geen brein, want anders had ze me heus wel iets gegeven om dat mega grote geweer te verbergen, vond Skye. Wat verwachten ze van me? Gewoon even hun kamp binnenlopen met dat geweer en dan "Hoi." zeggen? Geen brein.
Ze besloot om onopgemerkt binnen te komen en dan zag ze wel verder.
Ineens kreeg ze een idee. Wolvenvorm! Niemand had haar gezegd dat ze perse als een mens moest aanvallen...
Ze veranderde in de grijze wolf, maar besloot toen om pas vlakbij de groep te veranderen. Ze zag zichzelf voor zich zónder geweer en veranderde terug. Maar deze keer had ze geen geweer bij zich en Skye ging op weg.

Wat Skye niet in de gaten had, was dat ze na een kilometer gevolgd werd.
Twee kleine figuren hielden zich achter een groot rotsblok schuil. Het waren de twee gestuurden van de academie.
"Er is zijn hier weinig dingen om ons te verbergen," zei het meisje, om zich heen kijkend. "Toch moeten we door," drong de jongen aan. "Laten we gaan," verzuchtte het meisje. "Het moet hier vlakbij zijn."
De twee zetten de achtervolging opnieuw in.
"Wacht!" siste het meisje even later. "Wat is-" Ze viel stil toen de persoon voor hen ineens veranderde.
"Een wolf..." "Schieten we haar neer?" vroeg de jongen naast haar. "... Maar we kunnen toch geen wolf neerschieten..." Het meisje staarde naar voren. "We gaan er gewoon op af. Schieten kan altijd nog. Bij drie. Eén... twee... drie, NU!"
De twee stormden meteen naar voren, recht op de wolf af.

Skye hoorde dat er iets op haar afkwam en draaide zich meteen om, terwijl ze opzij sprong. Dit gaat toch iets lastiger worden...
Ze zette een dreigende stap in de richting van de twee personen voor haar. Ze waren volledig gehuld in zwart en hadden beiden een grote capuchon ver over hun gezicht getrokken. "Wacht!" riep de net iets kleinere persoon. De stem klonk als die van een meisje. De figuur naast haar keek geërgerd haar richting in.
"We zitten in het midden van een... Geen idee. Moet je dit nu serieus onderbreken!? Die wolf scheurt ons nu aan stukken, idioot!" Deze stem kwam van een... Skye had eigenlijk geen idee.
De persoon die als tweede sprak kreeg een klap tegen het hoofd. "Noem mij geen idioot! Herken jij die wolf dan niet!?"
Ik heb jullie twee nog nooit gezien, maar jullie discussiëren zoals Vex en Mathias midden in de les.
"Die wolf? Wij zien amper wolven, dus waarom zou ik deze moeten herkennen!?"
"Daarom ben jij dus de idioot hier."
"Jij herkent deze wolf dus wel soms!?"
"Ja! Dat is een van de wolven die meevocht tegen die monsterlijke creatie."
Skye zette een paar stappen achteruit. Hebben ze het over Bonefright? Maar dat kan toch niet?
"Wie zijn jullie?" luidde haar stem.
De twee schrokken behoorlijk en trokken uit instinct hun wapen tevoorschijn. Een boog en pijlen.
De kleinere figuur stapte naar voren. "De vraag is: wie ben jij? Oftewel, wat ben jij?"
"Ik stelde de vraag als eerste."
Ze leek te twijfelen, maar gooide toen haar capuchon af. Haar amandelvormige ogen waren donkerbruin, al was de pupil nog goed zichtbaar.
"Het zou niet zo formeel zijn om me voor te stellen zonder mijn gezicht te laten zien."
"Wat doe je!?" siste de persoon naast haar. "Je weet niet of deze oh zo bekende wolf te vertrouwen is! Het kan ons zo in stukken scheuren!"
Ze draaide haar hoofd naar de persoon en antwoordde: "Mijn instinct vertelt me dat ze te vertrouwen is. Misschien kunnen we deze missie nog beter voltooien."
"Hoe erg is jouw instinct te vertrouwen?"
Ze negeerde het. "Ik ga bij de naam Lin, lid van het duo Boogschieten en Snelheid van de academie Special Kung Fu. En sinds hij zich hoogstwaarschijnlijk niet gaat voorstellen: hij heet Zynde en vormt samen met mij het duo Boogschieten en Snelheid."
"AGH!" De zogenoemde 'Zynde' leek niet bepaald blij met de actie van Lin, maar gooide toen zijn capuchon af.
"Het heeft toch geen nut om te stikken in de hitte, terwijl je al verraden bent."
"Ik deed wat het beste is."
Zynde keek haar ongelovig en een beetje geïrriteerd aan met ogen die blauw als de oceaan waren, maar Lin richtte haar aandacht weer op Skye. "En nu, wie en wat ben jij?"
"Voor jullie en alle andere mensen is mijn naam Skye. Officieel ben ik een wolf, oftewel, degene die jullie nu zien. Ik ben hier met een opdracht en dat is waarom ik een menselijke vorm heb."
Ze veranderde in haar menselijke vorm.
"En die opdracht is om mensen te vermoorden?"
Zynde kneep zijn ogen minachtend tot spleetjes.
"Nee. Dat was een bevel van het Brein."
"En jij verraadt het Brein zomaar?" vroeg Lin ongelovig.
"Ik hoor alleen maar bij deze organisatie ter bescherming van de wolvenroedels en omdat je 0,1% kans hebt om van hen te ontsnappen. Dus ja."
Skye's ogen lichtten ineens op. "Ik heb een geweldig idee. Heeft een van jullie een mes of zoiets?"
Zynde greep aarzelend naar zijn boog en pijlen. "Een pijl?"
"Kan ik die lenen?"
Skye pakte de pijl beet en voordat het duo het in de gaten had, maakte ze een diepe snee in haar been.
"WA- WAT DOE JE!?" Zynde was zich helemaal kapot geschrokken.
Skye veegde de pijl schoon en gaf hem terug. "Zorgen voor een excuus om niet te hoeven en kunnen moorden."
"Idioot!"
"Wat wil je liever: ik een idioot of een hele groep dood?"
"Ha! Ze heeft je te pakken, Zynde!"
Zynde haalde zijn schouders op en Lin vervolgde: "Zynde's taal: schouders ophalen betekent zwaar geïrriteerd."
"En nu, waarom zijn jullie hier?" Deze keer was het Skye's beurt om het duo argwanend aan te kijken.
Lin keek naar Zynde en die antwoordde: "Wij kregen de opdracht om degene die zou moorden te zoeken. Stap twee is m-" Lin klapte een hand voor zijn mond. "Moeten!" riep ze. "Hij bedoelde daarmee ONTmoeten!"
Skye schudde haar hoofd. "Jullie kregen de opdracht om te moorden. De opdracht om mij te vermoorden, voordat ik dat kon doen, nietwaar?"
"We moeten dan wel de mensen beschermen, maar we mogen dieren niet afschieten," mompelde Lin uiteindelijk. "Jij telt voor mij onder de dieren, dus ik ga je niet vermoorden."
"Behalve als het dier voor gevaar zorgt," voegde Zynde toe, nadat hij de hand van Lin wegtrok.
"Sinds het gevaar geweken is, kunnen we beter terug gaan," merkte Lin op.
"Kom met ons mee, Skye."
"Kan ik jullie vertrouwen?" vroeg Skye argwanend. Zynde keek met een schuin oog naar Lin, maar knikte toen.
"Dat zweren wij op onze loyaliteit aan de hoogste Meester!"

Intussen:
Mathias zat verveeld onder een boom in het park vlak bij zijn huis. Hij dacht terug aan de droom die hij had op die ene noodlottige dag, uhm nacht. In de droom vóór het ongeluk waren er toch geen mensen op het strand?
Hij wist het 200% zeker. Maar toen, nadat hij wakker werd, al na het ongeluk, stond er een hele groep!? Hoe in naam van de Hel kon dat nou weer!?
Mijn hersencellen gaan er allemaal aan.

Wat hij niet wist, was dat er twee HemelWolven op hem neerkeken.
"Zielig," merkte Lightningsky op, terwijl Moonlight haar kop naar haar toe draaide.
"Hij heeft geen idee," reageerde de Heerseres.
"Ze mist hem gewoon en wilde hem gedag zeggen, toen hij langskwam," zei Lightningsky, kijkend naar de dromende jongen.
"Maar wat voor de zielen van de gestorven levenden normaal is, lijkt voor de nog levenden alsof ze in een niet bestaande horror terecht zijn gekomen," waarschuwde Moonlight, waarop Lightningsky knikte.
"Je hebt gelijk."
------------------------------------------------------------------------------------------------
Hiya Legendarische Lezers!
Heya! Heya! Hebben jullie me gemist!?
Haha, waarschijnlijk alleen het verhaal, grapje!
Eindelijk weer een nieuw hoofdstuk.
Jammer genoeg niet zo lang als had gemoeten...
In ieder geval, school is weer begonnen.
De Hel is losgebarsten, WOOOHOOOO!
Dus, dat betekent: HUISWERK!
Minder schrijftijd, sorry.

Maaar! Eindelijk weer een stuk over de wolven!
Dat betekent...
*SPOILER ALERT*

HET VERHAAL MOET NOU EINDELIJK EENS STARTEN!
DE GROEP MOET SNEL GEVORMD WORDEN!
WE ZIJN NU AL ZES HOOFDSTUKKEN VERDER
EN NOG STEEDS GEEN GROEP!
Maar ja, de overgang van het begin naar het echte verhaal is moeilijk.
Heeeeeeeeel moeilijk.
Tch.
Toch moet ik maar eens wat sneller worden.

Maar goed, alweer te lang aan het woord.
HUISWERK, HERE I COME!
Happy smile & cya!

X— Silver Cat