Zie hierboven op de afbeelding: de goud-zwarte panter(ik noem het een panter)
------------------------------------------------------------------------------------------------
Op datzelfde moment, op een andere plek:
Een fel licht was te zien en de zwarte wolf keek er tevreden naar. Een panter in de kleuren van zwart en goud verscheen voor haar en het keek haar met de lichte, maar felle oranje ogen aan.
"WeatherDemon," sprak de wolf. "voor het leven op deze zogenoemde aarde is het nu zomer. Als demon zijnde moet jij dat weten." "Ja, Darknesswing, dat weet ik," antwoordde de panter. Darknesswing bleef de panter aankijken. "Ik wil dat jij alle organismen laat weten dat niet alles zijn normale routine gaat. Jij maakt het winter en gooit daarmee alles overhoop. Laat de verwarring ontwaken! En stel mij niet teleur. Dat is een bevel." De panter boog voor de nu leider sinds het einde van de WolfDemon. "Ja, mijn leider," klonk haar stem. "Ik zal u niet teleurstellen."
Nadat ze dat zei, verdween ze. Darknesswing keek over het territorium uit dat eerst tot Bonefright behoorde. "Kalm aan, wezens op deze aarde. Nog even en alles zal veranderen."

De WeatherDemon verscheen op een andere plek. Ze keek oriënterend om zich heen. Was dit Het Woud? Overal waren bomen, maar dat was naast haar. Dus dat betekende dat ze naast Het Woud stond. Ze was klaar om haar kracht te laten zien, totdat ze de aanwezigheid van iemand voelde.
Het onbekende figuur dat het vogeltje tot leven had gewekt, had iets vreemds aangevoeld. Snel zou er iets gebeuren wat niet goed was. Het volgde het gevoel en kwam uit naast het bos. Op dat moment verscheen er een zwart en gouden panter. Het figuur wist meteen wat het was. Een demon. Vreemd dat het niet in het donkergrijs was. Wat moest dat nou weer hier? Het besloot de katachtige te bespieden.
Maar de demon in de vorm van een panter wist dat er iemand was. Vluchten had geen zin meer, want de panter draaide zich meteen naar het figuur om. Die spande meteen al de spieren aan en maakte een kruis met de armen voor zich.
De panter herkende het meteen. "Jij!" siste ze vol haat. De capuchon was nog steeds ver over het gezicht getrokken, zodat alleen de mond zichtbaar was. Even krulde een glimlach op het gezicht, al was het geen vriendelijke. "Ja, ik," antwoordde het, de haat hoorbaar in de stem. "En welke demon ben jij!?" De panter stapte naar voren. Wat een brutaliteit, vond ze. "De WeatherDemon die nu een eind aan jouw prachtige leventje gaat maken!" De gedaante lachte schamper. "Natuurlijk. Ga je gang." "Oh wacht, jij hebt geen prachtig leven," siste de WeatherDemon. "Verdreven uit je familie met het blauwe bloed. Dat is toch niet zo mooi." De mond van de gedaante werd een smalle streep. "Ze hebben geeneens blauw bloed. Wat maakt jou denken dat wij koninklijk zijn?" "Jullie zijn anders wel erg bekend," reageerde de WeatherDemon fel. "onder de-"
Ze werd onderbroken door de gedaante die met de voorste arm het kruis verbrak door het met een ruk naar de zijkant van het lichaam te zwaaien. De linker arm volgde meteen zodra de rechter zijn bestemming had bereikt. Zilveren messen glommen tussen de vingers van de gedaante. "Je praat te veel, demon van het weer!" siste het.
De WeatherDemon keek het kwaad aan. "Je vraagt om een gevecht!" grauwde ze terwijl ze haar nagels ontblootte. "Je wilde me toch al doden, katje?" glimlachte de gedaante. "Noem me niet zo!" De WeatherDemon sprong met uitgestrekte klauwen naar de gedaante die gewoon opzij stapte. "Het ziet ernaar uit dat dit een eerlijke wedstrijd gaat worden," grauwde de WeatherDemon met een lage stem. "Eerlijk?" De gedaante haalde de schouders op. "Toch niet, sinds de een sterker dan de ander zal zijn." Meteen daarna stond het weer in de aanvalspositie. "Jammer voor jou, weet ik wel wie er hier sterker is, WeatherDemon!" Het woord WeatherDemon kwam vuil uit de mond gerold.
Vervolgens was het ineens verdwenen.
De WeatherDemon keek achterom en daar stond het figuur weer. Meteen verdween het weer en stond het ineens naast haar. Steeds was het in beweging, zo snel dat het leek alsof het overal was.
"En vergeet niet," leek het overal te klinken. "om de groeten aan de rest te doen in de andere dimensie- OI!"
Een plotselinge sneeuwstorm leek een beschermende bol om de WeatherDemon te vormen. Toen blies het van zich af en raakte 'alle' figuren om haar heen. De echte werd weggeblazen en knalde tegen een rotsblok aan. Het viel op de grond en bleef stil liggen. Daarna wilde het weer overeind gaan zitten, maar werd tegen de grond gedrukt door de voorpoot van de WeatherDemon. "Ik kan je nu natuurlijk meteen aan stukken scheuren," grauwde ze. "Maar dat doe ik niet. Ik laat je meegenieten van het leven op aarde dat ineens wordt omgeslagen." Ze stapte een soort op het figuur en liet daarna los.
"Dus je zou me eigenlijk moeten bedanken, Sa-" PATS! Het figuur sloeg de panter keihard tegen de zijkant van haar kop. "Daar heb je je bedankje, fucking bitch!"
"Jij vuil-" De WeatherDemon stopte met praten toen ze besefte dat het figuur was verdwenen. "Nou ja, zeg! Onbeschofteling! Maar maakt niet uit! De winter zal aanbreken, nu!" En voor de tweede keer in een korte tijd, verscheen er een fel licht.

Terug naar basisschool Silver Moon, op dezelfde tijd van het licht:
"Hoe lang duurt deze pauze nog?" zuchtte Vex. "Stop het zeuren, Vex, zo lang gaat het ook weer niet duren," antwoordde Mathias. Vex zond hem een ijskoude blik toe. "Zegt degene die lekker staat toe te kijken, ja!" Het was nu Vex met allemaal kleuters die op hem klommen en hem gebruikte als klimrek. "Yep, het ziet ernaar uit dat ik 'vakantie' heb!" antwoordde Mathias vrolijk. De blik van Vex werd echter kouder. "Heel grappig, hoo- HÉ! Jij-" "Ho! Stop! Niet schelden waar kleine kinderen bij zijn!" Mathias wees hem terecht en wuifde met zijn handen voor het gezicht van Vex.
"Vertel hen dan maar dat ze niet zo gemeen moeten doen! Mijn lichaam heeft ook gevoelens!" Vex trok een kleuter van zijn hoofd af. "Ja, ja, kalm aan," suste Mathias. "Toch moet ik toegeven dat deze kleuterklas wel extreem is. Meestal rennen ze achter je aan om je te pakken en gevangen te nemen." "Geef ze nou geen ideeën!" Vex greep Mathias' schouders en schudde hem wanhopig heen en weer. "Kijk nou naar die blikken!"
Ineens kwam daar een enorme windvlaag die raasde over het schoolplein.
"Dit is niet normaal voor een normale zomerdag!" riep Vex, terwijl de wind gewoon door bleef razen. Het leek steeds harder te waaien en toen brak een enorme tak af.
"NEE!" Mathias' alarmerende schreeuw deed Vex opkijken. De tak viel naar de grond waar een kleuter stond. Vex reageerde meteen en zijn hand schoot naar voren. Het sloot zich om de tak heen en brak de val. Nu reageerde ook Mathias en hij tilde de kleuter op. Ze keek met grote ogen naar de tak in de hand van zijn vriend.
"De wind is opgehouden." Vex gooide de tak weg. "Dat was erg vreemd en onnatuurlijk." "Vertel mij wat," mompelde Mathias.
Het was ineens kouder geworden. Donkere wolken verschenen in de lucht en toen viel er een sneeuwvlok naar beneden. Vex staarde naar boven en zag de sneeuwvlok naar beneden dwarrelen. Hij stak zijn hand ernaar uit en de vlok landde op zijn hand. Hij keek verontrust naar Mathias. "Sneeuw... in de zomer..." fluisterde hij. Mathias keek met grote ogen naar Vex. "Dat kan toch alleen in sprookjes, films en fantasiedingen?" vroeg hij. Alsof het een toverspreuk was, begonnen er meer sneeuwvlokken naar beneden te dwarrelen.

In groep 4 was ook Skye naar buiten aan het kijken. Een enorme wind had over het schoolplein geblazen in hartje zomer. Daarna die vreemde wolken en toen begon het langzaam, maar zeker te sneeuwen.
Sneeuwval... Alle alarmbellen begonnen bij Skye te rinkelen. Bij de eerste sneeuwval zou zij op de berengroep afgaan...

Teleportatie naar een derde andere plek:
"Wil het duo Boogschieten en Snelheid zich melden bij de hoogste Meester!" galmde het door de academie.
Het geroepen duo stond binnen de kortste tijden voor de Meester en bogen. "Meester."
"Ik heb een opdracht voor jullie," begon de Meester. "De eerste sneeuwval is gekomen, terwijl het zomer is. Dit betekent dat de organisatie van het Brein iemand zullen sturen om een van de bijzondere groepen uit te moorden. Dit is de berengroep. Ik wil dat jullie twee erop af gaan en die persoon vermoorden."
Het duo keek verschrikt. "Maar Meester," het meisje met het Aziatische uiterlijk durfde toen uiteindelijk tegen de Meester in te gaan. "iedereen op deze academie is getraind om te beschermen, niet om te moorden."
"In dit geval moord je om te beschermen," antwoordde de Meester. "Deze organisatie is zeer gevaarlijk en de bevolking moet worden beschermd." Het duo knikte langzaam.
"Dus ga erop af!" De Meester maakte een beweging met zijn hand. Het duo boog in gehoorzaamheid en antwoordde tegelijk: "Ja, Meester." En toen gingen ze op weg, klaar om hun missie te voltooien.
------------------------------------------------------------------------------------------------
Hiya Legendarische Lezers!
Daar ben ik weer!
Zaterdag vertrek ik en ben ik weg voor twee en een halve week.
Dus dan zullen er misschien geen updates voor zo'n lange tijd zijn.

Ohhhh, we komen weer in herinnering met iemand uit The Legendary Wolf..!
Jullie zullen het je waarschijnlijk niet meer kunnen herinneren, maar ik welll!

Lalalala! Bontvacht, gevangen, jacht voor het leven! Vind je hart en je liefde weer terug!
Moet je op weg naar de hoofdstad van Griekenland, want je bent de wegwijzer!

Ik ben echt de definitie van onzin xDD
Alleen, ik kon geen cliffhanger krijgen op het eind.
Jammer.

In ieder geval, lees de belangrijkste stukken van deze A/N, dus het onderstreepte gedeelte.
Happy smile & cya!

X— Silver Cat