Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Chapter 4:

Chapter 4:

Next Morning

*Calling Luke Carter*

"Hello? Sky?" Hay buti naman sinagot na niya after the third ring.

"Luuuuukeeee! Meet me at 1 pm sa Starbucks malapit dito sa bahay. Byeee!" Sabi ko at hindi siya hinayaang magsalita

"Hey wh--" at bago pa niya matapos yung sasabihin niya binabaan ko na siya ng telepono.

Kailangan niyang malaman na aalis kami. He might even help me and know what to do.

it's still 9am and 4 hours pa bago kami magkita sa Starbucks.

Bumaba muna ako, and went to our Garden. A place where i can relax and forget all the stupid little things happening.

"Sighs." yan na lang ang nagsabi ko ng mahiga ako sa swing malapit sa fountain namin.

and a sudden bright idea ang pumasok sa isip ko.

Mag-sketch na lang ulit ako para makalimutan ko ang stress na dala ng mundo.

Who shall i draw? Why not si Luke kaya? Para ibigay ko sa kanya mamaya if ever na magalit siya sa sasabihin ko.

Yeah, Tama. Yun na lang.

Besides fashion and making videos, I also love to sketch. I literally forget Reality for a while. Basta ginagawa ko lang inspiration ang dinodrawing ko kaya naguguhit ko ito ng maayos.

It's a hobby for me. A past time let me say.

Kinuha ko na lahat ng Art Materials ko sa room ko and bumalik ulit sa garden.

I started sketching Luke's face to his eyes, to his nose, and to his lips. Imagining every detail and Every part of it. A good looking face is not that hard to imagine.

Lahat naman siguro ng babae magugustuhan siya, He's almost perfect. but for me it's not impossible for me to fall in love with him, but I think that's not just how the way it goes for us.

It is not our destiny to fall in love with each other. We are merely bestfriends and alam ko na hinding hindi masisira yun ng dahil sa Love.

They say we look perfect together. But i don't think so. Para kasi na it won't really work out.

after 3 hours of work...

"Finished." I said and as I look at my work bigla ko napansin na iba yun sa mga dinodrawing ko na sketches.

My ordinary sketches are beautiful, but this one?
.
.
.
.
.
This is a Uniquely Wonderful Priceless Piece of art.

Nakakamangha siya and hindi ko maisip na ako ang gumawa nito.

"WOW" ang nasabi ko dahil sobrang ganda ng pagkakagawa.

I can't even believe myself na ako ang gumawa nun. Ang astig.

Tinitigan ko muna ang dinrawing ko bago ako nagligpit. It's been 3 and a half hour ng matapos ko yung sketch.

Hindi ko man lang naramdaman yung pagod?

30 mins. pa before 1 kaya may time pa ako maligo at magbihis, before going sa starbucks. Walking distance lang naman yun mula samin and it was for almost 6 blocks away from us.

After i took a bath i just grabbed a simple shirt and shorts on my closet and of course my undergarments. Yun pa ba malilimutan ko?

and after drying my hair kinuha ko na ang plain blue flats ko, i checked the time to see that it was already 1:25pm Oh fudge! Late na naman ako. kaya nagmadali na ako lumabas ng bahay.

Buti na lang at safe dito sa village namin dahil maraming security.

Tumatakbo na ko dahil late na talaga ako sa usapan namin ni Luke. Lagot na naman ako dun!

I was literally running like there's no tomorrow, but dahil sa pagmamadali ko may nabangga ako na isang babae.

"Heeeey! Watch where you're going!" Sigaw sakin ng babaeng nabangga ko na which i can sense na isang Model, at pinulot niya ang mga nalaglag niyang gamit.

"I-I'm sorry, really in a hurry." Pagsosorry ko dahil nakakahiya at tinulungan ko na lang siya pulutin ang mga nalaglag niyang gamit dahil ako naman ang nag-cause nito sa kanya.

"Really, Really Sorry." sabi ko at binalik na ang mga gamit sa kanya ngunit bago pa ako makatakbo palayo hinarang na ako ng isa namang bakla na sumunod sa Model like girl na nakabangga ko.

"Hey girl, love your face! we can work your style out. Want to be a model?" Sabi niya sakin at nagbigay ng calling card.

"I-i really n-need to go, i'll think about it." And grabbed the calling card para di na tumagal ang usapan.

"Grab it Girl! Just Call me!" sigaw pa niya pero di ko na pinansin dahil nagmamadali na talaga ako.

Sheeks! Late na talaga ako. Patay ako kay Luke!

I reached our meeting place at exactly 1:45 pm. Whew!

oh fudge. nakalimutan ko yung sketch! arggggh! bahala na nga.

Pumasok na ako sa loob at nakita si Luke na sa dulo na mukhang naiinip at the same time nagaalala.

Lumapit na ako pero kinakabahan ako na ewan. Okay lang yan. di naman magagalit to for sure.

Here goes nothing.

"Heeey twin, sorry about that." Sabi ko at kinalabit siya mula sa likod. *cross fingers*

"Oh geez! Sky! What happened? I was so worried." He said continuously and jumped from his sit para lang mayakap ako ng mahigpit.

"Hey, I'm fine okay. There's nothing to be worried about" I said at released from that tight hug

"don't you know that i've waited here for almost like an hour? thinking that something happened with you? What was all the fuss about?" He said as we sat down and buti na lang may pagkain na inorder si Luke.

"Okay, Okay. Calm down! I just want to tell you, uh something." I said still unsure if i'll say it or not.

"What is it?" Sabi niya and hindi inaalis ang mga mata niya na nakatitig sakin na nagaantay ng sagot.

"Ah it's about uhm, Ah the sketch! Yeah right the sketch! i drew a portrait of you. Naiwan ko lang hihi." sabi ko pero hindi ko siya tinitignan sa mata kasi mahahalata niya na nagsisinungaling ako at may hindi pa sinasabi sa kanya.

"You're not telling me something Sky." Emotionless na sabi niya, at pinaharap ako sa kanya.

Tinitigan ko siya sa mata and na-realize ko na dapat ko ng sabihin sa kanya lahat.

"It's just that,"

"What? Come on, You can tell me." Sabi niya at hinawakan ng mahigpit ang kamay ko na nakapatong sa table

"We're leaving in about 5 months. We're going back to Australia." Sabi ko kasi there's no point na itago pa ito sa kanya and inalis ko ang kamay ko sa pagkakahawak niya at yumuko dahil nararamdaman ko na may tutulo ng luha anytime mula sa mata ko.

"What!? Why? Aren't you happy here?" Sigaw niya at buti na lang wala masyadong tao dito. kita ko rin na parang pinipigilan niya lang ang luha niya.

"It's not like that Luke, but Dad needs to work there and He wants us to be with him, you know that I can't leave my family behind." I said and still nakayuko parin ako pero ramdam ko na may mainit na pumatak sa mata ko. Umiiyak na pala ako.

"Please No. I'll Covince them so you can stay here." He said and pinunasan niya ang mga luha sa pisngi ko gamit ang thumb niya.

"You can't luke. You don't understand." Sabi ko and still continued sobbing.

"I can, and I will. because you can't leave Sky." Sabi niya and halata ko ang pagkaseryoso niya sa mga sinabi niya.

"We will be leaving and there's nothing we can do about it." Sabi ko at uminom muna ng tubig dahil nahihirapan ako sa paghinga at hindi ko alam kung bakit.

"No, we will work something out. I can convince them believe me." Sabi niya and gripped my hand tighter.

"Pero Luke, what if hindi sila naconvince!? Masasaktan lang tayo. And medyo matagal pa naman so we have time pa para magbonding diba?" sabi ko para ma-ease naman yung pain na parehas namin nararamdaman ngayon

"No, you can't leave. Don't you know that I convinced my family to stay here just for you?" I can sense na umiiyak na din siya dahil sa pag crack ng boses niya and parang naiinis siya dahil gusto niya gumawa ng paraan para hindi na ako umalis.

"I-I'm sorry, but we'll be bestfriends pa naman diba?" I said and this time tumingala na sa kanya kahit na namumugto na ang mata ko at pulang pula na ang mukha ko.

Nagulat ako dahil sobrang lumuluha na din siya. I can see pain in his eyes. but what I don't understand bakit ganun na lang kami umiyak sa isa't isa kahit 5 months pa ang natitirang oras.

"No you don't understand. I want to be with you forever."
He what? ngayon naguguluhan na ako.

"What are you talking about Luke?" Sabi ko and confusion is written all over my face.

"I tried to hide this all this years, but I just can't. because for a fact you can't see the real meaning of the things i do for you. I love you more than anyone else and more than anything in this world." Sabi niya and he come closer and hugged me confusion still written all over my face.

"L-luke, what do you me-mean? I-i don't understand." Sabi ko at nakaupo lang ako habang yakap niya ko not returning the hug back.

"Are you really that Oblivious Sky? Don't you really know what I mean?" Sabi niya still hugging me but ako hindi gumagalaw dahil sa confusion.

"No, tell me p-please. Naguguluhan ako." Sabi ko and i can feel na anytime may tutulo ulit na luha sa mata ko dahil sa mixed emotions.

I can sense kung ano na ang sasabihin niya pero i really don't how I would react or would say. gusto ko mula mismo sa bibig niya. Ganyan naman kasi tayong girls. And right now I don't think kung gusto ko ba marinig or ayaw ang mga sasabihin niya.

Still Luke's hugging me while ako naman ay nakaupo lang at iniintindi ang bawat salia na lumalabas sa bibig niya.

He breathed deeply and ...

"I like you Sky. Wait let me rephrase that, I love you since the day we met."

And with that something pinched my heart. i don't know this feeling. It's new to me. It's like a mix of pain, confusion, ache, and love? but I really don't know. And right now all I want is Time to over think this things.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro