Een shoutout naar XAvaatjeX Ze heeft de cover gemaakt en ik vind hem echt geweldig! Lees vooral ook haar 2 boeken! Echt leuke boeken (en dat zeg ik niet alleen omdat ik dr vriendin ben😝)

Verbijsterd staar ik naar het scherm wat nu uit staat. Waarom heb ik een 11?! Mijn knieën zakken door en ik voel dat sterke armen me opvangen. 'Rustig maar,' zegt Danyel. Ik weet niet of ik blij of bang moet zijn. Ik heb veel kans op sponsoren nu, maar ook veel kans dat de anderen mij eerst willen uitschakelen. Maar niet voordat ik dat doe. Ik schrik van mijn gedachten en drijf ze weg.

En duw ze weg. Ik begin sneller en dieper in te ademen. Ik word zoals Clove. Ik word zoals Glinster. Ik word zoals Clove. Ik word zoals Glinster. De gedachten blijven maar door mijn hoofd spoken. Ik blijf maar diep inademen en ook te snel. Er verschijnen vlekken voor mijn ogen en ik hoor in de verte stemmen die de naam Aurora roepen. Dan voel ik een kort prikje en de wereld vervaagt voor mijn ogen.

Mijn oogleden zijn gesloten maar ik voel het felle licht dat erop schijnt. Voorzichtig en langzaam open ik ze. Ik lig in mijn bed met de lakens over me heen. Ik duw mezelf overeind zodat ik zit. 'Hallo?' zeg ik schor. Ik schraap mijn keel even, om de rauwe klank weg te halen. De deur vliegt open en Danyel stormt naar binnen. 'Aurora!' roept hij als hij ziet dat ik wakker ben. Hij rent op me af en slaat zijn armen om me heen. Ik leg mijn hoofd tegen zijn borst, genietend van de warmte die hij afgeeft. 'Wat gebeurde er?' vraag ik. 'Je hyperventileerde,' zegt hij. 'Toen stak Peeta een naald in je waardoor je wat kalmerings- en slaapmiddel kreeg.' Ik knik begrijpend. 'Hoe laat is het?' Hij grinnikt zachtjes. 'Al half elf.'

Verbaasd kijk ik hem aan. 'Zo laat al?' vraag ik. Hij knikt. Ineens word ik verlegen en kijk naar het bed beneden. Danyel tilt voorzichtig mijn kin op en kust me. Ik sluit mijn ogen en geef me helemaal over. De zoen is teder, maar wordt al snel ruwer en passievol. Als ik Danyels hand onder mijn shirt voel hap ik naar adem. 'Wat is er?' mompelt hij tussen de kussen door. 'Moet ik stoppen?' 'Nee,' mompel ik terug. Het voelt zo fijn, zo goed.

Na een hele tijd maak ik me voorzichtig los en staar in Danyels groenblauwe ogen. Ze staan vragend. 'Ik ben moe, en we kunnen maar beter onze krachten sparen,' zeg ik. Hij knikt begrijpend. 'Laten we gaan slapen.' Ik trek een wenkbrauw op. 'Eh, ik bedoel, ik ga wel,' zegt hij stamelend. Ik glimlach. 'Hoeft niet.' Hij glimlacht ook en kruipt ook onder de dekens. 'Eh, Danyel.' 'Ja?' vraagt hij. 'Ik moet me omkleden.' 'Natuurlijk,' zegt hij en gaat naar de badkamer. Ik trek snel een pyjama aan en zeg tegen Danyel dat hij terug mag komen. Hij komt de kamer binnen in alleen zijn shirt en boxer. Ik bloos en sla mijn blik neer. Hij kruipt naast me in het tweepersoonsbed. Ik kruip tegen zijn borst aan en krul me op. Ik val al snel in slaap, gerustgesteld door Danyels beschermende arm.

De volgende morgen word ik alleen wakker. Ik neem aan dat Danyel al weg is en ga naar de badkamer. Ik stel mijn favoriete programma in met rozenshampoo, bodybutter en conditioner. Opeens dringt het tot me door welke dag het is. Ik krijg geen lucht meer en leun tegen de muur van de douche. O. Mijn. God. Ik knipper snel met mijn ogen tegen de opkomende tranen. Godzijdank helpt het. Ik blijf het volle kwartier onder de douche staan en als ik eronder uitkom stap ik meteen op de droger. Ik kom eraf en weet niet zo goed wat ik aan moet trekken. Ik doe snel een badjas aan en roep Katniss. 'Wat is er?' vraagt ze als ze er is. 'Wat moet ik aan?' vraag ik aan haar. Ze lacht naar me. 'Iets wat je mooi vindt, je krijgt de Vragen nog.'

Ik was de Vragen compleet vergeten. Omdat Coin de parade en het interview op de eerste dag heeft gezet, is er de ochtend voor je de Arena in gaat nog een aantal vragen die Caesar aan iedereen stelt. Hij werkt gewoon het vragenlijstje af bij iedereen.

'O ja, natuurlijk,' zeg ik aarzelend. 'Laat mij maar,' zegt Katniss. Ze doet de kast open en bestudeert elk kledingstuk. Uiteindelijk heeft ze een blauwe, lange, zwierige rok gevonden met een simpel wit bloesje. Ik trek het aan in de badkamer en keur mezelf van top tot teen. Ik pak een paar blauwe, hoge hakken en doe ze aan. Ik begin mijn haar in een vissengraat te vlechten en als ik klaar ben trek ik het een beetje los zodat het casual zit. Ik loop de badkamer uit en Katniss glimlacht. 'Klaar voor de Vragen?'

Caesar Flickerman kijkt me breed glimlachend aan. 'Aurora, kind, wat zie je er goed uit!' zegt hij uitbundig. Ik trek een wenkbrauw op. 'Zoals altijd?' vraag ik. Hij en het publiek barst in lachen uit. Ik heb met Katniss afgesproken om een kil en sarcastisch masker op te zetten, zodat ik wat minder lief lijk, en wat meer voorbereid op de Arena. Wat overigens niet zo is.

'Zeg eens Aurora...' zegt Caesar dan op geheimzinnige toon en leunt naar me toe. 'Wat speelt er tussen jou en Danyel Aylward?' Mijn hart mist een slag. Ik weet zeker dat er iets van schrik over mijn gezicht heeft geflitst maar ik heb mijn koele, afstandelijke masker weer op. 'O, dat.' zeg ik gevoelloos. Ik bid vanbinnen dat Danyel me dit vergeeft. Hij zit nu vast en zeker gespannen te kijken met de andere tributen die al geweest zijn. Caesar kijkt me vragend aan. 'We zijn niet de tweede Katniss en Peeta als je dat bedoelt,' zeg ik rustig, al klopt mijn hand ondertussen in mijn keel. Caesar en het publiek lachen alweer. Ik irriteer me mateloos eraan tot ik bedenk dat ik dat ook had gedaan als ik er gezeten had. Een steek doorboort mijn hart. Ik zal voor altijd de dóde roos in vuur en vlam zijn. Niet zoiets waarvan je denkt; dat wil ik worden in mijn leven!

De vragen zijn nu allemaal afgelopen en ik zit in de hover die ons naar de Arena zal brengen. Zenuwen bekruipen me nu toch wel. Om de beurt krijgen we een volgchip ingespoten. 'Arm,' beveelt een vrouw. Ik steek mijn arm rustig uit en wend mijn blik af. Ik voel een kleine prik en dan is het over. Opgelucht trek ik mijn arm terug. De hover begint te dalen en we landen. Opeens beginnen de stoelen te rijden en ik klem mijn kiezen op elkaar.

Na een korte tijd kom ik aan in een kamer waar Alegro staat. Ik klim uit de stoel en omhels hem. Hij strijkt over mijn haar. 'Kom Aurora, we gaan je klaar maken.' Hij laat me kort douchen in de kleine badkamer waarbij ik er goed op let dat ik mijn haar niet nat maak. Dan trek ik de Arenakleding aan. Het is een nauwsluitend wit pak met ook witte laarzen. Ik vraag me af of dat is om het zo vies mogelijk te maken. Ach ja, het zal wel. Dan hangt Alegro een ijsblauwe mantel om die tot mijn enkels komt. 'Waar komt dit van pas?' vraag ik hem. 'Het is niet te dun en niet te dik, maar de mantel zorgt voor bescherming en warmte,' fluistert hij heel zachtjes in mijn oor.

'Nog 10 seconden.' hoor ik dan. Ik omhels Alegro voor de laatste keer. 'Je kunt het,' zegt hij en laat me los. Ik stap de buis in en hij gaat dicht. De zenuwen gieren nu door mijn hele lijf en ik moet moeite doen om goed te blijven ademen. Dan begint het platform omhoog te komen en ik kijk naar boven, bang voor wat komen gaat. Dan ben ik de buis uit en zie de Arena.

'O, mijn, God.'