Elena's POV

U zgjova me nje dhimbje te tmerrshme koke  qe as vet nuk e kuptova se nga vinte. U dhashe nje dore flokeve qe ishin bere nje rremuje e vertete pas dushit dhe vesha kemishen e bardhe te shoqeruar nga xhaketa dhe fundi i zi e i ngushte qe rrinte ne nje menyre perfekte ne trupin tim. Epo ta pranoj , vrapi i mbremjes me bente vertet mire per trupin.

Mora canten e punes me qindra dosje brenda , vesha takat e zeza e te larta dhe zbrita ne kuzhine. Shoh tavolinen dhe per habine time me te madhe gjendej bosh , pasi isha mesuar qe cdo mengjes ta shihja plot me ushqime dhe te zbukuruar nga dora e Martes. Ne fakt , kurre me pare skishte ndodhur keshtu dhe u shqetesova disi per te.

"Marta ?! " - fillova te bertas e shqetesuar neper shtepi duke hapur cdo dere te shtepise.Madje dhe shtrati ishte i paprekur , qe do te thote se eshte larguar heret ne mengjes , ose nuk eshte kthyer fare. 

Telefoni i saj dilte i fikur , keshtu qe duke ecur drejt deres kryesore i telefonova komisarit , domethene Markos .

"Miremengjes. Mund te te alarmoj kot por ka dicka qe n- " - Me mbeti fjala ne goje nga pamja qe u shfaq para meje. Sapo hapa deren pashe Marten. Epo deri ketu asgje nuk eshte anormale, por... Ajo gjendej e vdekur ne pragun e shtepise. Ishte e shtrire dhe gjithe rrobat e saj ishin t'i shtrydhje ne gjak.

Ne ato caste nuk dija cte mendoja. Per dike mund te quhej thjeshte nje sherbyese, por ajo ishte si nje nene e dyte per mua. Telefoni me ra nga dora duke u derrmuar e duke u ndare ne mijera copeza dhe bashke me te rashe dhe une mbi trupin e saj. E perqafova ashtu te zbehte e te ftohte dhe thjesht nuk mund te ndaloja lotet. Ishte kaq e dhimbshme. Ajo ishte familja ime , por edhe ate e humba.

Isha ne nje shok te vertete.  Vrasesja me shkaterroi gjithe familjes time.
Isha mbeshtetur ne kraharorin e saj dhe nuk kisha ndermend te cohesha , thjesht qaja me denese dhe lotet vrullshem pershkonin gjithe trupin e saj. Kisha hyre ne mendime , kisha hyre ne ato kujtimet e vjetra, ku te gjithe ishim te lumtur dhe ishte zhurma e makines se Markos qe me solli me kembe ne toke.

Pas pak castesh ndjeva doren e tij teksa perpiqej te me qetesonte , por ishte e pamundur dhe me largoi nga trupi i saj duke me mbeshtetur ne kraharorin e tij. Thjesht nuk mundja te qetesohesha teksa shihja duart e mia te perlyer me gjakun e saj .

Isha nje femer e forte, por kjo ishte e tepert.

"Shshsh , qetesohu Elena " ndjeva zerin e tij teksa me peshperiste fare prane veshit dhe me ne fund ndjeva ate aromen e tij aq fare prane vetes sime. Me largoi ate friken  dhe pikellimin qe me kishte zaptuar per momentin duke me mbushur me mllef dhe.. FORCE.

"Nuk mundem dreqi e marrte. Kush eshte ajo maniake ? Perse nuk me vret mua ? Perse nuk e ben kete gje dhe te marre fund gjithcka ? " - fillova t'i ulerisja atij sikur te ishte fajtori per gjithcka.

"Ne do e gjejme ate Elena. Do e gjejme se bashku dhe do te marre denimin e merituar. "- me kurajoi duke me goditur lehte ne shpatull dhe duke mos e ndare ate shikimin qe me jepte besim ne vetvete nga syte e mij.

"Kur ?! "

"Ajo vrau te gjithe njerezit qe doje ti. Tashme nuk ka cfare te beje me . Nuk do te lendohesh me. Mblidhe veten dhe kthehu ne ate vajzen kokeforte dhe trime qe njoh une. Kemi disa vrasje per te zbuluar "

Ai kishte te drejte. Ne nje menyre apo ne nje tjeter ajo me kishte kthyer ne nje person te pathyeshem mua ,sepse duke thyer zemren time , nuk mund te me lendonte me. Nuk kisha me askend per te cilin te shqetesohesha, tashme rruga ime ishte e lire per ta gjetur dhe per ta vrare pa piken e meshires dhe kjo dite do te jete se shpejti , kur ajo te tentoje te me vrase mua. Nuk do te rri te vajtoj , por do te veproj.  Te gjithe shkuan , por nuk do te lejoj qe ajo t'ja hedhe paq.  Fshiva lotet dhe u cova ne kembe.

"Ke te drejte. Kemi nje vrasje per te zbardhur. "

" Me pare duhet te merremi me trupin.   " - dhe u perkul per te kontrolluar dicka tek Marta , me pas disi i qetesuar foli - " Kisha te drejte, vrasesja jone e mistershme i ka fiksim pusullat "

"Nje tjeter pusulle . Cfare lexon aty ? " - pyeta me kuriozitetin qe sme linte te qete.

"Ajo dinte me shume sesa duhej "

"Marta ? Por .... Cfare mund te kete ditur ajo ? - pyeta serish e paqarte.

"Nuk e di Elena... Nuk e di  por dicka eshte e sigurt. Marta ka ditur gjithcka. Ajo e dinte kush ishte vrasesja. " -

Ajo e dinte ? Po atehere, pse dreqin nuk me tregoi ? A ishte Marta ne anen tone ?