Het is een week verder en ik sta nu samen met Kate, Aiden, Jake en Matthews in het winkelcentrum.

Eigenlijk heeft Kate ons alle vier hier naartoe gesleept.

Kate besluit om zoals zij het noemt 'meer uit ons uitje te halen' ons op te splitsen.

Dus hier sta ik nu, in een Victoria Secret winkel, midden in Parijs. Kate schuift nog een
-te- kante bh mijn richting op.

Ik neem ze aan, maar durf niet mijn lange mouwen T-shirt en halflange broek uit te doen, te bang dat Kate mijn sneeën opmerkt.

Kate die op de een of andere manier heeft gemerkt dat ik de setjes niet aan het aantrekken ben, opent voorzichtig het gordijn en glipt erin.

Ik kijk haar met grote ogen aan, waarna ze is gaat zitten op het krukje. Denkt ze dat ik me
-voor haar neus- ga omkleden?!

Kate die ziet dat ik haar alleen wezenloos aankijk, geeft me een bemoedigend knikje.

Ik twijfel, want het zou sowieso veel vragen bij haar oproepen als ik me niet omkleed of haar wegstuur. Hoe ben ik in deze situatie beland?

Kate pakt mijn pols vast om me naar haar toe te trekken, maar ik kan het niet laten om de pijn te voelen en dat schiet aan Kate's reactie ook door mijn gezicht.

Kate kijkt me bezorgd aan, waardoor ze me nog -zonder dat ze het doorheeft- weer een kneepje in mijn pols geeft.

Het voelt alsof iemand een mes door mijn pols steekt en ik weet hoe dat voelt.

Ze stroopt mijn mouw op en kijkt geschokt naar de kleine witte lijntjes aan de binnenkant van mijn arm.

Ze kn geen woord uitbrengen en ik ben ook verdoofd.

Wat moet ik zeggen?

Dat ik nadat ik mijn broer voor mijn eigen ogen heb zien worden vermoord, hem heb teruggezien? En dat hij mij sinds een ruime week geleden elke avond opdraagt om me te snijden?

"Je moet naar het ziekenhuis, Liz! Sinds wanneer?! Je moet dit de jongens vertellen."

Maar het enige wat ik kan doen is mijn hoofd schudden.

"Nog niet. Later. Jij bent de eerste, alsjeblieft Kate." Ik ga op mijn knieën voor haar zitten. "Ik smeek het je, hou dit nog even geheim. Ik vertel je later alles. Beloofd." Ik steek mijn hand uit.

"Oké." Ze klinkt nog een beetje onzeker maar pakt mijn hand.

En schudt hem, waarna ze me een kleine glimlach toewerpt. "Beloofd."