Hoofdstuk 2: Gevoelens?!
"Bzzz...Bzzz" "Plof" oeps dacht ik weer een wekker kapot geslagen...maar wie heeft dat ding dan ook uitgevonden? Als ik die gene vind ga ik hem vermoorden, oké dat ook weer niet maar wel in elkaar slaan! Na 10 minuten nog in mijn bed te liggen besloot ik toch maar op te staan.
"Elizabeth! Saar is er!" "Ik kom al!" "Hey!" Zei ik heel blij tegen Saar. Saar keek me alleen heel verward aan en ratelde aan 1 stuk de volgende vragen: "Waarom ben je zo blij? Het is toch dinsdag? We hebben toch Wiskunde?" Ik keek haar alleen aan met een gezicht van een klein kind die net een groot snoepje heeft gekregen.
Ik zag Saar's gezicht gefronst staan en het opeens lichtte haar gezicht op en werd zij ook hyper. "Zaterdag is de halve finale al!!" "Jaa! En ik sta in de basis als spits!" Riep ik heel hyper. "Nou ja, Liz dat sta je altijd, maar dan als we winnen dan gaan we naar de finale en dan verslaan we alweer de The Wild Tigers! En dan krijg jij, nou ja jouw team zo'n mooie beker!"
We liepen heel blij de hallen van de school door en iedereen keek ons heel raar aan, want eigenlijk zijn alleen de jongens hyper want die kijken naar de ijshockeywedstrijden en de meiden...ja die bekijken eigenlijk mijn teamgenoten haha! Ze zorgen er wel voor dat hun ego nog groter wordt. Maar ja. De laatste tijd is iedereen ook nieuwsgierig geworden naar de gene die altijd zijn helm ophoudt, maar niemand weet eigenlijk dat het een meisje is en nog specifieker IK!
"Wat sta jij zo dom te grijzen Elizabeth" hoorde ik zo'n hoge piepstem zeggen. En mijn goed humeur is...weg. "Hallo Catherine" zei ik geïrriteerd en verveeld. "Ik sta zo "dom te grijnzen", omdat ik zin heb in de wedstrijd vanmiddag. "Ik zie je nooit op de tribune staan, dus je komt helemaal niet kijken" zei ze zelfvoldaan.
Ik wilde bijna zeggen "Nee ik kan niet op het veld staan en op de tribune zitten hé!" Maar ik besloot me in te houden.
Ondertussen had een hele menigte om ons heen verzameld met ook de ijshockeyspelers. Ik keek ze aan voor hulp, maar ze grijnsden me alleen maar aan wachtend op een gevecht. Nou dat gevecht gaan ze ook krijgen.
Catherine keek mij nog steeds heel zelfvoldaan aan, maar haar blik veranderde toen ik al mijn knokkels ging knakken. Het was niet om haar bang te maken, oké ik geeft toe misschien een beetje maar als je je knokkels knakt en dan iemand een stomp verkoopt doet het veel minder pijn.
Ik zag dat Catherine zich groot probeerde te houden, maar werd steeds banger. Ik zag een opening en richtte op haar neus en...mijn vuist kwam niet in aanraking met haar neus. Wie houdt dan mijn hand vast?
Ik volgde de hand die mijn vuist vasthield en zag Alex staan. Hij keek me met een grijns aan. "Wat!" Vroeg ik geïrriteerd. "Waarom laat je mij niet haar gezicht verbouwen?! Het zou er vast mooier uitzien, maar ja dat is ook niet zo heel moeilijk hé!" Catherine keek mij met een mond vol tanden aan en glimlachte toen naar Alex.
"Ohw Alex, help me dat kind moet naar een gekkentehuis ze wilde mijn mooie gezichtje in elkaar slaan en alleen omdat ze jaloers op me is!"
"Ik jaloers op jou? Blijf verder dromen schat en wees blij dat Alex hier was, anders had ik je gezicht verbouwd en je zou me dankbaar moeten zijn dat je niet meer als een poederdoos zoals nu wel het geval is rondloopt!" Ik wilde haar nog een keer stompen, maar Alex greep ook mijn andere arm en sleurde me uit de menigte.
"Ben je gek geworden Liz? Je weet dat als je nog iemand de ziekenboeg inslaat je dan de volgende wedstrijd niet mee mag spelen hé en ook niet bij de training mag zijn? Ohw nee, dan gaan we vast verliezen! En dan worden we slechter en gaan we nog vaker verliezen en dan stompt de tegenstander jou in je gezicht en dan ben je niet meer zo mooi" Alex ratelde een eind door en aan het einde werd hij rood als een tomaat.
"Ahw is onze badboy aan het blozen?" Zei ik met een grijns. "Nee! Het licht is hier wat geler daardoor lijkt het zo maar dat is het niet" zei hij snel...te snel.
"Oké wat jij wilt" ik liep naar hem toe en fluisterde in zijn oor: "Je bent wel schattig als je bloost en bedankt dat je me mooi vind" ik liep verder en zag hem daar nog in shock staan.
Hij is echt schattig als hij bloost. Nee Liz zo mag je niet denken hij is jouw teamgenoot en aan elke liefde komt een einde en dan kan je elkaar niet meer normaal aankijken en is het vet ongemakkelijk in het team. Ook als de captain en de sterspeelster wat hebben.
Dus NEE ik mag niet verliefd worden!
***
Ik vind het jammer dat Liz vet onzeker is over liefde en denkt dat het alleen maar slecht in de zin heeft. Ik vind het wel leuk dat ze zo stoer is en doet wat ze wilt doen!
Schrijf REACTIES en STEM!!!
Als je wilt dat er iets inkomt app me dan of zet het hier in de reacties!
GK-x
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro