SIDNEY

Nagising ako pero wala na si Andrew sa tabi ko. Nakabalot pa rin ako sa kumot. Bahagyang nakabukas ang kurtina sa kwarto niya kaya nasisinagan na ng araw ang mukha ko.

I sighed when I look under the sheets of the blanket. I'm still half-naked. Naramdaman ko ang pag-iinit ng mukha ko dahil naalala ko ang nangyari kagabi.

I wrapped my body with the blanket and sat on the bed. Kinabahan ako nang bumukas ang pinto. Pumasok si Andrew. Wala siyang suot na damit pang-itaas. Nang magtama ang mga mata namin, ngumiti siya.

"How's your sleep?" he asked casually. Parang wala siyang pakialam sa muntik nang mangyari sa 'min kagabi. He is talking to me naturally. Ako lang ba ang naaapektuhan?

"Good," I answered. "I'll be using your bathroom," I added. Pero ngayon ko lang naalala na wala akong ekstrang damit. I looked at him troubled. Kumunot ang noo niya nang mapansin ang nag-aalangan kong tingin.

"Sure. But do you need anything else?" takang tanong niya. I sighed. Paano ko ba sasabihin sa kanya?

"Wala na akong damit," nahihiyang sabi ko.

"I told you. I don't mind if you wander here naked," he grinned. Masamang tingin ang ipinukol ko sa kanya pero hindi naman siya natinag.

"Just use my clothes for now. I'll go out. Pag-isipan mo na rin ang sinabi ko sa 'yo kagabi. I'm serious about marrying you today," he said. Kumuha siya ng damit sa closet niya at nagbihis. Ihinagis niya sa 'kin ang towel niya. Sinalo ko 'yon. Tumayo na ako at dumiretso na sa banyo.

Masyadong mabilis ang mga pangyayari. Hindi ko alam kung ano ba ang tamang gawin sa sitwasyong ito. Gusto ko siya. Mahal ko na nga yata siya. Hindi ko alam. Naguguluhan na ako. Sobrang bilis kasi. Hindi ako expert pagdating sa pag-ibig. This is my first time to feel this. Nakakalito.

Binuksan ko ang shower. Hindi ko alam kung gaano ako katagal nagbabad sa tubig. Pinag-iisipan ko ang mga posibleng mangyari kapag pinakasalan ko siya. Hindi na ako pwedeng umatras kapag ikinasal na kami. Hindi ko rin sigurado kung matututunan ba niya akong mahalin. For him, love doesn't matter anymore. Tiyak na masasaktan lang ako sa kanya. Baka nga magsisi pa ako sa bandang huli.

Mabigat na bumuntong-hininga ako. Bigyan ko na lang kaya siya ng anak? Pero hindi muna kami magpapakasal? Napailing ako sa naisip ko. Ang problema lang, wala akong panghahawakan kapag hiniwalayan na niya ako. Sa totoo lang, sumasakit ang ulo ko sa problemang ito. Itali ko na lang kaya siya? Saka ito naman ang gusto niya. We will surely suffer together.

Naalala ko na may trabaho pa ako bukas. Kailangan ko nang bumalik sa Palawan. Nang lumabas ako sa kwarto, wala pa rin siya. I opened his closet. Sinabi naman niyang pwede kong gamitin ang mga damit niya. But I can't afford to wear his underwear. Nag-init ang mukha ko nang maisip ko 'yon. But should I try? Maiinis kaya siya? Napailing ako. 

Kinuha ko ang white shirt niya at isang boxer. I ended up wearing one of his underwears too. Nakakapanibago. Hindi ko alam kung paano ako kikilos o gagalaw. Masyadong mahaba ang damit ni Andrew. Halos hindi na rin makita ang boxer na suot ko. Nilabhan ko muna ang underwears ko sa banyo. Wala kasing washing machine kaya hindi agad matutuyo 'yon. Walang electric fan sa room niya. Aircon lang. Parang baliw lang kung isasabit ko sa aircon ang underwear ko. Naghanap ako sa kwarto niya ng blower pero wala rin. I sighed. Sa huli, isinampay ko na lang sa loob ng banyo ang underwear ko.

Pumunta ako sa kusina. Napansin ko na may nakahain ng pagkain sa mesa. Napangiti ako nang mapansin ang note na iniwan niya.

"You must be hungry. Eat. I'll be back before lunch. Just cook anything you want for lunch."

Hindi naman sweet ang message niya pero natuwa ako. Pero at least, naisip niya ako. Nang makita ko kung ano ang nakahain, mahina akong tumawa. Pritong itlog, hotdog at kanin lang naman 'yon. I wonder if he can actually cook. Pero hindi naman sunog ang niluto niya. Sakto lang. Umupo na ako para kumain. Nang matapos, hinugasan ko na rin ang mga pinggan.

Dahil wala akong magawa, umupo ako sa sofa sa sala. Kumunot ang noo ko nang mapansin ang mga magazines sa lamesita. Mostly men's magazine ang nakikita ko. Dahil na-curious ako, kumuha ako ng isa. Halos hubad na ang mga babaeng model. May ilang topics about sex and positions. Nanlaki ang mga mata ko at namula ang mukha ko dahil sa nakita. Agad kong isinara ang magazine. Ibinalik ko ang magazine sa lamesita. Gagawin kaya namin 'yon? Ano ba naman ang binabasa niya! But I can't blame him. He's a man.

Naagaw ang pansin ko ng isa pang magazine. It was about architectural home designs. I smiled when I browsed it. Napalingon ako sa magazine rack. Marami ring magazine doon na about sa architecture. Pero marami rin ang men's magazine.

Siguro gustong-gusto niya talaga ang pagiging architect. I wonder why he stopped to be an architect. Siya kaya ang nagdesign ng subdivision na itatayo niya? I wonder. Walang feminine touch sa design ng subdivision. Pakiramdam ko nga puro lalaki ang titira sa lugar na 'yon. Masyadong plain ang mga bahay. At puro laro na panlalaki ang makikita sa recreational area ng subdivision. Nagtataka ako kung bakit ganu'n ang designs na nakita ko.

Hindi ko na namalayan ang oras, nawili na ako sa pagbabasa ng magazine nang marinig kong bumukas ang pinto. Naalala ko tuloy na hindi pa ako nakakapagluto. I looked at the wall clock. Tatlumpung minuto na lang bago mag-alas dose. May oras pa! Tumayo ako.

"Nakapagluto ka na ba?" takang tanong niya sa 'kin. Umiling ako at apologetic na ngumiti sa kanya.

"Magluluto pa lang ako. Sorry," sagot ko. Para na kaming mag-asawa dahil kailangan ko pa siyang ipagluto. Ibinalik ko sa lamesita ang hawak kong magazine. Lumapit siya sa 'kin. Nakakunot-noo pa rin siya. Ipinatong niya sa lamesita ang mga hawak na paper bags.

"Don't bother anymore. I'll eat you instead," he said. Umupo siya sa sofa at hinila niya ako. Napaupo ako sa kandungan niya. He started to kiss my neck. Mahigpit akong napahawak sa balikat niya. Nakikiliti na naman ako dahil sa ginagawa niya.

"Andrew! Magluluto na ako!" I said while biting my lips. I don't want to laugh. Pinipigilan ko ang sarili ko pero hindi siya nakinig. He pushed me down the sofa. He laid on top of me.

"Thank you for the food," he grinned. Hindi ko alam kung matatawa ba ako o maiinis sa sinabi niya. He's acting like a child. He's actually adorable. Before I could react he already claimed my lips. Hindi na ako tumanggi. May mga nakakatuwa siyang gestures na hindi ko matanggihan. Gusto ko siya para sa sarili ko. That is the truth.

Napaungol ako nang maramdaman ko ang mga kamay niya sa magkabilang dibdib ko. Yes. I'm not wearing anything under this shirt. Nilabhan ko rin kasi. His kisses went down my neck, down to my breast. He pulls the boxers down too. Nababaliw ako sa bawat haplos niya sa katawan ko. He kisses my tummy. I moan in pleasure but I realized something. Bumaba na ang halik niya sa puson ko. I am afraid that he will also kiss me down 'there'. It's making me nervous.

Nang akmang pipigilan ko na siya dahil bumaba na ang halik niya, natigilan siya. Then he bursts out laughing. He even buried his face on my tummy. Hindi ko alam kung maiinsulto ba ako sa ginawa niya. Hindi niya itinuloy ang dapat sana ay gagawin at tumawa na lang nang tumawa. I don't want to admit it but I'm actually disappointed. Mahinang binatukan ko siya dahil naiinis ako sa malakas na pagtawa niya. He looked up at me but his chin was still touching my tummy.

"You're unbelievable," he said then laughed again. Parang ang saya-saya niya na hindi ko maintindihan. Ano ba ang nakakatawa? Natatawa siya dahil suot ko ang brief niya? Akala ko pa naman maiinis siya! Ano ba naman 'yan! Pero namumula ang pisngi ko dahil sa nangyari. Nahihiya ako. Gumalaw si Andrew upang magkapalit kami ng posisyon. Nasa ibabaw na ako. My face is buried on his chest now.

"You're safe now because you wear a lucky charm," he said laughing. I frowned. Pakiramdam ko, iniinsulto niya ako.

"Kasalanan mo," I whispered. Totoo naman. Kung hindi niya ako dinala rito, hindi sana ako nagka-shortage ng underwear.

"By the way, what's your decision? Will you marry me?" he asked plainly. He is not being romantic. Normal lang ang pagtatanong niya. Walang feelings. Pero hindi ko alam kung bakit bumilis ang tibok ng puso ko. Maybe he can feel my wild heartbeat too.

"Paano kung ayaw ko?" I asked.

"I'll try again. I need you now. At ito lang ang paraan para mapatawad kita," seryosong sagot niya.

"May trabaho ako bukas," saad ko. It will be a problem if I marry him right now.

"It's fine. I'll just go to Palawan. Mas mabuti na rin na wala ka rito sa Maynila para hindi malaman ni Dad," he said. "So what's your answer?" 

"Okay," I answered. Hindi na ako nagdalawang-isip. I'll marry him and make him fall for me. 

"Are you sure?" gulat na tanong niya.

"Yes. Sabi mo kasi patatawarin mo ko," sagot ko. But that's not the real score here. I want to marry him because I love him. Kahit nabibilisan ako.

"Then let's get up. I'll cook," he said. I looked at him with wide eyes. He could actually cook? Kumunot ang noo niya sa 'kin.

"What?" iritableng tanong niya. Nailang yata siya sa tingin ko.

"Nagluluto ka talaga? O baka naman, prito na naman 'yan?" pang-aasar ko. He frowned. 

"Don't underestimate my cooking skills. Kahit prito lang 'yon, mabubusog ka pa rin," he said. I laughed. Kahit ano namang pagkain, nakakabusog. Tumayo na ako at inayos ko na ang sarili. Pumunta na siya sa kusina. Sumunod na ako at pinanood siya. Tama ang hinala ko na magpiprito lang siya. At least pork chop na ang niluluto niya. Hindi itlog at hotdog. I checked the rice cooker. Marami pang kanin kaya pinainit ko na lang. Nang matapos ay umupo na lang ako at tiningnan ang likod niya. Kinakabahan ako sa mga mangyayari pero sana kayanin ko.

~~~

He bought some personal belongings for me. Toothbrush, underwears, a white dress, etc. Nagbihis na ako dahil sinabi niya na aalis na kami. Magpapakasal na talaga kami. 

He wears a white polo and black pants. Si Vina at Ericka ang tinawagan ko para maging witness sa side ko. Hindi ko alam kung sino ang pinapunta ni Andrew. 

Habang nasa kotse niya kami, hindi ako mapalagay. Ilang beses akong bumuntong-hininga at huminga nang malalim. Nang makarating kami sa lugar kung saan idaraos ang kasal, naghihintay na sina Vina at Ericka. They're looking at me intently. Halatang marami silang gustong malaman. Nakita ko naman si Ayden at si Leo. Halatang nagulat din sila sa biglaang desisyon ni Andrew. I sighed. Kahit ako naman nabibilisan din sa mga pangyayari.

Nang pumasok kami sa loob, naghihintay na ang magkakasal sa 'min. We just exchanged our vows and rings. It's not romantic at all. May pinirmahan din kaming papeles. And then we kissed. Malayo ito sa mala-fairy tale na kasal na gusto ko. Pero sabi naman ni Andrew, pakakasalan niya ako sa simbahan. Hindi ko lang alam kung totoo o kung mangyayari ba 'yon.

Kumain muna kami sa labas. Nagkukwentuhan kami. Nagtatanong din sila kung bakit bigla kaming nagpakasal. Seryoso silang lahat. Hindi naman kami nagbibigay ng eksaktong sagot ni Andrew. Hindi namin pwedeng sabihin ang dahilan.

Matapos kumain, naghiwa-hiwalay na rin kami.

"Let's go to your place," he said. Kumunot ang noo ko.

"Sa bahay namin?" takang tanong ko. He nodded.

"Tell me your address," he said. Sinabi ko ang address namin sa kabila ng kabang nararamdaman ko. Hindi ko alam kung paano haharapin si Mama. Ang alam niya, buntis ako. Mahirap magsinungaling. Paano na? Edi made-delay ang panganganak ko. Baka magtaka siya. Pero wala na eh. Nandito na kami. Kasal na kami.

***