Gdy usłyszałem odpowiedź, posmutniałem na tyle, że potem bałem się zapytać o to, co się stanie, gdy człowiek zakocha się w magicznej istocie. Zastanawiałem się, czy naprawdę skrzywidzi ją to, a może to jedynie legenda; może to nieprawda, ale każdy boi się tego sprawdzić. I teraz, po latach, uznaję me milczenie za błąd, który pozwolił nam być tak blisko, jak nawet sobie nie śniliśmy, następnie niszcząc wszystko. Ale chociaż na moment byliśmy najszczęśliwsi na całym świecie... A wszystko dlatego, że bałem się zapytać. Mogłem to zrobić. Może miałbym go teraz obok siebie. Może jadłbym kwiaty, a nie wymiotował nimi.

Bo, chociaż milczenie miało miano złota, na tamtej łące było jedynie metalem, który ściął nasze drzewo, a nas — pokaleczył.