POV Eira

Ik knipper voorzichtig met mijn ogen. Ik kijk om me heen. Ik lig in een kleine kamer, op een houten bed. Er staan een paar lichten in de kamer. Ook is er een klein, houten bureau met een houten stoel ervoor. Een houten kast staat in de hoek, onder een raam dat uitkijkt op een bos.

Ik stap uit mijn bed en loop naar de kast. De kast is rijkversierd met gouden tekens, waar ik voorzichtig met mijn vingers overheen voel. Dan open ik de kast.

Ik heb nog nooit van mijn leven zo veel kleren bij elkaar gezien. Het lijkt wel alsof de kast is behekst, zodat het vanbuiten kleiner is dan van binnen. Vanaf binnen lijkt het op een inloopkast, ik heb Serena daar wel eens over horen praten.

Ik zet een voet in de kast, en verwacht dat die kraakt. Wanneer dat niet het geval is, zet ik nog een stap, en nog een.

Ik voel langs alle kleding. Dan zie ik een donkergroen met goud en witte jurk. Het is een heerlijk stofje, en ik trek hem van de hanger.

Dan loop ik snel naar een kleine badkamer en kleed me om.

———————————————————————————

Ik zit aan een lange tafel. Overal waar ik kijk zie ik tafels, en sommige zijn bezet. Dan komt er een meisje naar me toe lopen.

"Ben je nieuw hier?" vraagt ze aan mij. Ik knik voorzichtig.

"Alexie." zegt het meisje en ze steekt haar hand uit.

"Eira." zeg ik en ik schud haar hand. Alexie bekijkt me van top tot teen.

"Noem me maar All." zegt ze.

"Wat is jouw Gave?" vraagt ze dan.

"Geen idee." zeg ik schouderophalend. Alexie kijkt me raar aan.

"Geen idee?" herhaalt ze. Ik knik.

Stil gaat Alexie naast me zitten. Een bediende komt aanlopen met twee borden havermoutpap. Ik neem een hap.

———————————————————

Een getinte man komt de zaal binnengelopen. Hij kijkt zoekend rond.

Ik schrik me kapot wanneer ik hem zie. Zijn oogballen zijn helemaal wit. Geen iris. Geen pupil. Alleen wit.

Dan komt de man naar mijn kant op gelopen. Als hij bij mij en Alexie komt, staat hij sti.

"Eira Dao?" vraagt de man nors aan mij. Ik slik en knik dan.

"Volg me." zegt hij en hij loopt weg. Ik sta snel op en loop achter hem aan. Alle gangen waar we doorheen lopen lijken op elkaar.

De man gaat een houten deur in en ik volg hem.

"Klarus, bedankt." zegt een oude man tegen de man die me deze kamer in heeft gebracht.

Klarus gaat achter de oude man staan, die begint te praten.

"We denken te weten wat jouw Gave is, maar we moeten onze vermoedens bevestigen." zegt de oude man met een krakende stem. Ik knik.

"Caspar?!" vraagt de oude man dan naar een van de donkere hoeken in de kamer. Een kleine blonde jongen komt het licht in gelopen. De oude man knikt naar hem.

Caspar trekt me mee naar een andere deur, en doet die open.

Ik kijk erin. Een diepe kuil met struiken en een enkele boom liggen op de bodem.

Dan voel ik een harde duw in mijn rug en val ik voorover de kuil in.

Happy new year everybody!!