"Waar gaan we naartoe?" vraag ik. Dan zie ik een bekend gezicht.

"Zander!" roep ik. De jongen kijkt om en glimlacht. Ik ren naar hem toe en omhels hem.

"Nicolai. We moeten nu gaan. Damen heeft de route toch al uitgelegd?" zegt/vraagt Alida aan mijn beste vriend van het weeshuis. Zander knikt.

"Ik moet je iets vertellen. Ik heb mijn ouders ontmoet." zegt Zander tegen mij, terwijl ik hoor dat Alida de paarden klaarmaakt.

"Dat is fantastisch!" roep ik uit. Zander kijkt bedenkelijk.

"En ik ben achter mijn echte naam gekomen. Ik heet Nicolai." zegt Zander moeilijk. Wat een kutnaam.

"Dat is toch alleen maar fijn?" vraag ik. Toch heb ik het idee dat ik mijn Zander kwijt ben.

"Je zal wel gelijk hebben." zucht Nicolai.

Alida komt naar ons toe gelopen. "Bijgekletst?" vraagt ze aan mij. Ik knik.

"De missie is simpel. We moeten een gebied vinden waar we kunnen wonen buiten Maddon." zegt Alida tegen mij. Ik knik niet-begrijpend.

"En waarom moeten we weg hier?" vraag ik. Nicolai kijkt me aan alsof ik oerdom ben.

"Duh. Mahren gaat alleen maar meer stomme dingen bedenken, en uiteindelijk worden we een voor een gemuteerd of vermoord." zegt hij. Ik knik. Het klinkt best wel duidelijk eigenlijk.

"We moeten nu gaan." zegt Alida tegen mij. Ik stap op mijn paard, Ness. Nicolai rijdt op Heon, het paard van Damen, en Alida rijd op Hunter, net zoals altijd.

Door het bos rijden we. Ik zwaai onderweg nog even naar Rain, ook al zijn we in een oogwenk het bos al uit.

Door de heide rijdt Nicolai voorop. "Wat had hij gezegd?" vraagt Alida nieuwsgierig. Ik haal mijn schouders op.

"Het gebruikelijke voor wanneer je al drie maanden lang iemand niet hebt gezien denk ik." zeg ik. Alida grijnst. "Volgens mij vind hij je leuk." zegt Alida plagerig. "Helemaal niet!" roep ik uit. Nicolai kijkt vragend achterom, en ik richt mijn blik weer op de horizon.

"Sprintje." Fluister ik tegen mijn zwarte paard. Ness begint te hollen en na een moment haal ik Nicolai al in. Ik glimlach naar hem, en Alida sprint achter me aan. Lachend beginnen we een soort van race. Nicolai komt een halfuur later aangereden.

Dan naderen we de grens. Een soldaat komt onze richting in gelopen.

"Halt. Papieren." zegt de soldaat tegen mij. Ik begin rustiger te rijden.

"Ik moet even zoeken." zeg ik. Ik rij rustig verder naar de soldaat.

"Geen stap verder." zegt de soldaat. Ik schop hem vol tegen zijn gezicht aan en sprint dan verder. Alida en Nicolai reiden snel achter me aan.

"Haha, dat was een goede!" grijnst Alida naar me. Ik begin rustiger te rijden.

"Ik heb er nog veel meer." zeg ik dan geheimzinnig. Nicolai begint sarcastisch te gillen. "Eng!" roept hij lachend. Ik grijns naar hem. Op een drafje rijden we met zijn drieën verder.

"Daar is de Bifur." kondigt Alida aan. Ik knik. "Dat weet ik al." zeg ik. De grote rivier doemt voor ons uit.

Dan hoor ik een raar geluid achter me, en ik kijk om. Achter me zie ik een grote groep Veletors aankomen. Shit.