Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Chapter Sixteen

Hi Belladonna's! Enjoy Reading!


CHAPTER SIXTEEN

INIPON ko lahat ng lakas ko at tinulak siya. Malakas ko siyang sinampal. Para namang natauhan si Kuya Hunter at napatingin sa'kin. Ilang beses akong lumunok at galit na tiningnan siya sa mata.

"I-I hate you!" garalgal kong sabi. Kuyom ang kamao na lumangoy ako palayo.

"K-Klyzene!" sigaw nito pero hindi ko na siya nilingon.

Nanginginig ako habang tumatakbo palayo doon. Nanghihina ako. Dumating ako sa bahay at nagulat sila sa hitsura ko pero hindi ko na pinansin. Nagtatakbo ako papanik sa kwarto ko. Malakas kong sinarado ang pinto at ni-lock yon.

Nanghihina akong napasandal sa pinto. Wala sa sariling hinawakan ko ang labi ko. Kumawala sa mga mata ko ang hulang kanina ko pa pinipigilan. I sob hard. I lost my first kiss. And I-I felt like d-dirty. Kinuskus ko ng madiin ang labi ko.

Humahapdi na ito pero hindi ako tumigil. Napaupo ako sa lapag at umiiyak ng umiiyak.

"I-I h-hate him" I say those words repeatedly.

Narinig ko ang malakas na katok mula sa pinto. Sumunod ang malakas na boses ni Kuya Jake.

"Black? Are you okay?" tanong nito. Hindi ako sumagot. "Are you there? Are you okay?!" sumasigaw na naman ito.

Pinilit ko ang sarili ko na tumayo. Naglakad ako papunta sa kama ko at humiga. Nagtalukbong ako ng kumot.

"Black? Okay ka lang?" boses na ni Blue yon pero hindi ko pa rin sinasagot.

"What happened?" tanong naman ni Mom.

"Why are you calling all, Klyzene? Is there any problem?" Ani Dad.

Narinig ko sila sa labas na nag-uusap patungkol sa'kin pero wala na akong pake. Wala na rin naman akong maintindihan. Ang alam ko lang ay nawala ang unang halik ko sa taong hindi ko akalaing gagawa non sa'kin. Pakiramdam ko nababoy ako dahil don. My first kiss was gone. It's gone.

Tahimik akong umiyak ng marinig ko ang pagbubukas ng pinto. Pumikit ako at hindi kumilos.

"Black, are you okay?" tanong ni Blue sa may gilid ko.

"What happened?" tanong ni Kuya.

"Where she go? Di ba nandito na siya sa taas kanina?" – Mom.

"I-I don't know..." sagot ni Blue.

Hindi ako sumagot. Pinangatawanan ko na ang pag-arte ng tulog tulugan. I heard their mini-commotion. I just let them. Nararamdaman ko ang mga tingin nila sa'kin.

And Blue spoke softly.

"I think we need to go. Baka naman pagod lang si Black. We let her rest first." Suggestion nito.

I let Kuya groaned in resistance.

"Please, Kuya. I know her. I'm her twin." Malambing na sabi nito.

"Fine." Kuya said. Defeat is in his voice. "Mom, we should let them alone. They need time." Paanyaya nito.

Lumapit pa sa'kin ang kung sino at hinalikan ako sa pisnge.

"Goodnight, Sweetie." Ani Mom.

"Let's talk tomorrow." Seryosong sabi ni Kuya.

I heard my Mom sight. Narinig ko ang pagsara ng pinto pero ramdam kong hindi ako mag-isa sa silid.

"Pwede ka ng bumangon. Ako nalang yung nandito." Sabi ni Blue at lumakad palapit sa'kin.

Naramdaman ko ang paglubog ng kabilang bahagi ng kama ko. "What happened?" mahinahon niyang tanong. Hinawakan niya ako sa braso. "You can tell me anything."

I gave myself a sad smile. Will you understand me If I told you?

"We're twins. I can feel something... there's a heavy thing in my heart and I feel like it's breaking." Malungkot niyang sabi.

Naramdaman ko ang paghiga niya sa kama at niyakap niya ako. Silence prevail over us. She just hug me and kissed my head.

Ilang sandali pa ay humarap ako sa kanya, nagsiksik ako sa leeg niya at umiyak ng umiyak don. Umiyak ako dahil alam kong iintindihin ako ni Blue. I know everyone in the world will lie to me. Will hurt me but Blue is different. Blue will be always true to me. I know she won't judge me.

"W-What happened? Why are you crying?" mahina niyang tanong.

I shake my head. I just hug her tight.

"B-Blue..."

"Shhhh... andito ako...."

"I-I...." hindi ko natuloy ang sasabihin ko at nagpalitan ng hagulgul.

"Iyak mo lang yan. Nandito ako. Hindi kita iiwan." Mahina niyang bulong at hinalikan ako sa noo.

HUNTER'S P.O.V.

My head is spinning. Sa lakas ba naman ng sampal sa'kin ni Klyzene, naalog yata ang utak ko. Napahawak ako sa panga ko.

"Damn! What the fuck I do?!" sigaw ko sa sarili habang umaahon sa tubig.

Humiga ako sa buhangin at tumingin sa langit. Mahina kong sinampal ang sarili ko. Fuck!

That's Jake sister for fuck sake! Damn. Anong hangin naman kaya ang pumasok sa isip ko at ginawa ko yon?! Bakit ba kasi mukha ni Divine ang nakita ko kanina? Bakit?

Masama na talaga ang mood ko kanina simula ng umalis ako pabalik dito sa resort. Hindi mawala sa isip ko ang pagtakbo ko kanina sa hospital. I still manage to go back here kahit na pagoda ko sa ginawang mission kanina. I still want to participate with Jake's wedding practice. Pabalik balik sa isip ko ang pangyayari kay Divine. I drank myself in their mini bar here.

Naalala ko si Divine. She's still stuck in my mind. She's still fucking inside it! I-I cant let her go.... I can't forget her.

I-I saw her eyes. It's green! It's a real eyes.

"Putangina?!" naguguluhan kong sabi at napaupo. Binalikan ko ang mga tagpo kanina bago ko siya halikan at kaninang sinampal niya ako. I saw her fucking eyes. It's green. "B-But she's an Anderson. Blue eyes dapat. Her eyes should be Blue!

Because I know that eyes. I know it! I saw how it shine while looking at the moon. I saw it before. I saw... Divine's eyes.

"Lasing ba ako?" tanong ko sa sarili ko. napalingon ako sa gilid ko at nakita ko ang damit ni Klyzene.

I saw her phone too. There's something in my chest urging me to take and look at her phone. But it's bad. It's invading her privacy at ----

I took her phone and open it. Locked.

"Ano ang password mo?" mahina kong tanong at tumingin sa malayo. "Hmmm..."

I try moon.

Incorrect.

I try her name.

Incorrect.

I try stars.

Incorrect.

"What's your password?" tanong kong muli sa sarili at tumingin sa buwan.

I remember how her eyes shine and became sad while looking at it.

I try sadness.

Correct.

Kumunot ang noo ko. Talaga? Sa lahat ng password?

I scan her wallpaper and I can say it's nice. All black at nakalagay ay 'It's all lies, darling'. What kind of lies?

"This is wrong, bud." Mahina kong paalala sa sarili ko habang nagc-check sa message niya. Wala namang nandoon na may name bukod kay Jake, Blue, Parents, iyon lang. Ang iba ay puro na unknown numbers na nagpapakilala sa dalaga.

I smirked. She's famous?

Sinunod kong tingnan ang contacts niya. Ganun lang din. Iilang lang kaya lang ay nadagdag ang driver.

I went to her apps. Wala ng iba ang andon. IG, Twitter. Yun lang.

"May social life ba ang batang 'to?" mahina kong tanong sa sarili.

I went to her photos. I want to see her pictures. The first I notice is her eyes. Para bang napakalungkot nito. She doesn't often smile to.

I scroll down her photos. Napangiti ako at pinindot ang isang picture. It was her and her twin. They are smiling but I notice sadness in her eyes. Magkaibang-magkaiba ang mga mata nila ng kakambal niya. Klyzia's eyes are full of hope and joy while her... I can see emptiness.

Tumingin pa ako ng iba at natigilan ng makita ang isang picture nito.

She's wearing panjama and lose t-shirt but her eyes are different. It is green.

Doubt is in me. What's happening? Hindi bat kulay asul ang mata nila Jake. Lahat ng mata nila. Jake's parents too.

"Maybe contact lens." Pangungumbinsi ko sa sarili ko.

Pero tangina! Bakit ba may kung anong meron sa dibdib ko? Gago ba? P-Parang ayaw maniwala ng isip ko.

But why do you think she's smiling there? Why do you think you can see happiness in her eyes in that color? Meron na bang app kung saan pwedeng baguhin ang nababasa sa mata.

Pero kaylangan ko! H-Hindi ito.... N-No!

"F-Fuck... N-Nooo..." mahina kong turan at tiningnan pa ang ibang mga pictures nito pero karamihan don ay mga kulay Blue ang mata pero walang buhay. Ang mga green ay puno ng buhay. Makikita mo ang kasiyahan niya don.

Pumasok sa isip ko ang isang pangyayari sa buhay ko na hindi ko na malilimutan sa tanang buhay ko.

"This is all your fault!! Kung hindi ka nakilala ng anak ko baka buhay pa siya!" sigaw ng Ama ni Divine. He's fuming mad.

Napayuko ako. I don't know what to say. Dahil kahit yon ay sinasabi ko sa sarili ko. I'm not good for her daughter.

"Wala kang sasabihin?!! Fuck you, you mother fucker son of a bitch!!" aniya pa.

Lumapit ito sa'kin at pinakawalan ako ng isang malakas na suntok sa kanang pisnge ko. Napatingin ako sa kaliwa dahil sa impact ng sapak nito. Wala ni isa sa lugar kung nasaan kami ang gustong tumutol o pumigil man lang sa ginagawa nito sa'kin.

He punched me again in my stomach. Isa pa ulit sa pisnge. At isa pa ulit. Isa pa. Isa pa. hindi ko siya pinigilan hanggang sa magsawa siya at mag-iiyak nalang sa sa'kit. Napaupo ako dahil sa sakit ng bawat suntok nito. Namamaga na ang dalawang mata ko. putok pa ang labi ko.

"I-I treasure my d-daughter at sasaktan mo lang ng ganun? Tarantado ka!" sigaw niya pa at sinuntok muli ako.

Ramdam ko ang bawat sa'kit at hapdi pero parang bale wala lang yon dahil makita mo lang ang mahal mo na kasama mong binuo ng mga pangarap mo. Yung sabay niyong pinangarap ang masayang buhay. Ang madaming anak. Tumandang magkasama.

"I-I deserve all of this, Sir... I deserve it." My voice broke while saying those words.

Kinuyom nito ng madiin ang kamao niya at tiningnan ako sabay iling bago pumasok sa loob ng silid kung saan nakahimlay ang mahal ko.

Lumapit sa'kin si Bea, kaybigan ni Divine. We go to the nearest store. Bumili ito ng mga panlinis ng sugat. Umupo kami sa may malapit sa bintana. She's cleaning my wounds.

"Hindi ka ba nasasaktan?" marahang tanong nito.

Umiling ako. "I cant feel anything. Namanhid na yata ako sa sakit."

Malungkot siyang tumingin sa'kin. "Kasama nila ako nung nagpunta ng hospital. Ayaw sana nilang ipaalam sayo but you need to know." Nag-aalala niyang sabi.

Nagtataka akong tumingin sa kanya.

"Ano yon?" seryoso kong tanong.

Binitawan niya ang hawak niyang cotton. Nag-iwas siya ng tingin.

"I saw a wavier na pinirmahan nila Tito.... And narinig kong..."

"You heard what?" malamig kong tanong sa kanya.

"I heard na ibibigay nila ang mata ni Divine sa isang batang nangangaylanan. Hindi ko nalaman ang pangalan ng bata. Basta yun lang ang narinig ko and sinabihan nila akong namahimik na." anito.

Namanhid ang buong katawan ko. 

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro