Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Chapter Eleven

yung example po ng bed nila Blue and Black ay nasa taas. 

Enjoy Reading!

CHAPTER ELEVEN

We're all busy enjoying the day and the beach when I suddenly saw a figure of a man. I narrowed my eyes to the one who's standing in distance.

"What are you looking at?" tanong sakin ni Blue. Tumingin ako sa kanya.

"I thought I saw someone I know." Sagot ko at tumingin muli don pero wala na yung nakatayo.

She smiled at me and get up. Hinawakan niya ang kamay ko and she pulled me into the water. Nagpatangay lang naman ako sa kanya. Nagpunta kami sa medyo malalim. Hindi masyadong malayo para makita pa rin nila kami kung sakali.

Nakalubog na angkatwan naming sa tubig. Ang mga ulo nalang naming ang nakaangat. Sa ilalim ng tubig ay maghigpit ang hawak ko sa kamay niya.

"I'm happy for you." Sabi niya habang nakangiti.

"You're happy because?" tanong ko.

I smiled. "I'm happy because you are happy. Nakikita ko sa mga mata mo yon." Aniya at tumitig sa mga mata ko. Ganun din naman ang ginawa ko sa kanya. I look in her eyes.

We have different eyes but same face, almost same voice, same height too.

"Yeah?"

"Yep."

"How?"

"Hmm... siguro kasi you're not wearing a contact lens." Mahina ang pagkakasabi niya sa huling bahagi. Napangiti ako. She also smile.

"You know what, maganda pala ang mata mo." Pagpuri niya. Hinawakan ko ang mata ko.

"Talaga?"

"Oo. Ngayon ko lang kasi siya nakita ng malapitan and matagal. Ikaw kasi, inaalis mo lang yata yung CL mo kapag ka matutulog ka eh." Aniya.

Napatango ako. hinila ko siya at lumangoy kami ng paikot ikot sa lugar.

"You're right. Inaalis ko siya kapag ka natutulog lang ako. minsan nakakalimutan ko na rin." Sabi ko. I smiled at her. "You know what? I feel so free right now. I'm not hiding." Masayang sabi ko.

She hugs me. "I'm happy for you, girl. So much!"

Gumanti ako ng yakap. "Me too."

Ang lamig ng tubig ay parang bale wala dahil sa init na nagmumula sa katawan ni Blue. I can hear her heartbeat and I can feel there is something wrong.

"Is there something you want us to talk about?" mahina kong tanong habang hinahaplos ang buhok nito.

Umiling siya sa'kin pero narinig ko ang pagbuntonghininga niya. Inilayo ko ang katawan niya sa'kin saka ngumiti ako.

"You know.... You can tell me your thoughts." Mahina akong turan.

Tumango naman siya. "I know, but I don't want to talk about it now. Maybe some other time. I don't want to spoil or vacation here." Aniya.

Tumango nalang ako dahil alam ko namang hindi siya magsasabi. May hula na ako kung sino ang dahilan kung bakit siya ganito. I saw how she look at me while looking at Henry who have his arm in my shoulder. I know I became insensitive in that part.

"He makes you sad again?" tanong ko.

"Nope. This is the consequences of my actions." Aniya at lumangoy paahon. Sumunod ako sa kanya. "Let's roam the resort. I miss this eh." Sabi nito habang nagpupunas ng buhok.

Kinuha ko ang towel ko at nagpunas na rin ng katawan.

"Okay. Let's change our clothes first?" tanong ko dito. Nakasuot lang kasi ng kulay Blue na two piece. Tiningan nito ang sarili at nang makitang okay naman ang hitsura niya ay umiling.

"Ayoko. I want them to see my body. Minsan lang naman ako maging ganito." Sabi niya.

Tumango ako sa kanya at kinuha ang isang see thru na dress. Hanggang tuhod niya lang. Inabot ko sa kanya yon. Nagtataka siyang tumingin.

"I know you want to show your body because you are proud of it. But you are my twin sister. I don't want you to get in trouble." Ani ko.

She pouted her lips and unwillingly take the see thru. She wore that and smile.

I just love my twin. Preventing is better than cure.

Habang naglalakad kami palayo sa rest house namin ay tuwang tuwa si Blue. She bought her sketch pad para daw pag may nakita siyang maganda. Magagawa niyang i-draw.

Nasa mismong resort na kami kung hanggang saan lang pwede ang mga turista. Madami ng mga nagtatampisaw sa tubig dagat at marami na ring mga nagpapa-araw lang.

Some people are looking at us with admiration and astonishment. Maybe, they're questioning our different eye color. Well, my sister is beautiful. She have a good body and she's walking with grace. While me? Hmmmm.

Nagpunta kami sa pinakadulo at tuwang tuwa si Blue ng makita ang isang duyan na nasa gitna ng dalawang mataas na puno ng niyog. Patakbong lumapit don si Blue at umupo. Nakasunod lang ako sa kanya.

"You know what... dapat pala dito nalang tayo tumira. Ang ganda dito and sariwa ang hangin." Sabi ni Blue habang nagduduyan.

Tumayo ako sa tabi niya. Humawak ako sa duyan at idunuyan si Blue. ang tahimik nga dito. Tumabi ako ng upo kay Blue and sumandal siya sa'kin. I hug her.

"Do you think people will start questioning my eye color now?" tanong ko dito.

"Hmmm... what do you mean?"

"I mean, what if somebody knows that I'm not wearing a contact lens. They will know that all of my life I was a liar for hiding the truth." Mahina kong sabi.

"Siguro wala na silang pakialam don? I mean, buhay mo yan. Hindi mo naman kaylangan makipagtalo sa kanila about the truth. Be all have a secrets." Ani Blue.

Tumango ako.

Yes. I'm scared. I'm scared to know that I'm not belong in this family. I'm so scared to know the truth about my eyes. I want to believe them, I really do. But something in my head stopping me from that. And I don't know why.

Maybe, I'm still scared being judge by the society. Maybe, I'm not real strong.

I let a loud sigh and look at the sea. It was calming. The water is calming.

Tumayo ako at hinubad ang sinelas ko. Tumakbo ako papunta sa dagat and I swim. Ilang oras kaming nandon at ilang oras akong nagbababad sa tubig ng mapagpasyahan naming bumalik na.

"Uwi na tayo. Baka mamaya ay hinahanap na tayo sa bahay." Sabi ni Blue habang inililigpit ang mga gamit niya.

Lumapit ako sa kanya at sinuot ang slippers ko. Pinalipit ko rin ang buhok ko para naman matuyo kahit papaano.

I'm sure na hindi na pantay ang kulay ko ngayon. Or maybe I became tan. I really admire morena's for having a nice color of skin. They are so beautiful. Hindi na nila kaylangan magpa-tan kasi tan na mismo sila and hindi na natatakot pang mas umitim.

"Okay." Sabi ko at hinintay siya.

Sabay kaming naglakad pabalik sa pinanggalingan namin kanina. Ang kulay kahel na langit ay humahalik sa tubig na nagkukulay kahel na rin. Malamig ang hangin. May mga ibon sa langit na napakaganda. May mga bitwin na ring lumalabas paunti unti.

May mga tao pa rin sa beach at may mga bonfire sa gitna. May mga nanunuod rin naman ng paglubog ng araw. May mga magkarelasyon na sweet sa isa't isa. I remember my parents. Ganun sila ka-sweet. My Dad, he's not perfect but his a good father and a good husband. I hope that kung ano man ang pinagdadaanan nila ay maayos na.

"Ow... madaming stars ngayong gabi. The sky is clear!" masiglang sabi ni Blue habang nakatingala.

Tumingin rin ako sa langit saka napatango. "Yeah. Mukha nga."

"Mamaya ay mag-bonfire tayo sa labas ng bahay."

"Okay."

"Then mayroon yatang marshmallow sa bahay. Yayain natin sila Ate Alex. I know darating yung friends niya bukas." Dagdag pa niya.

Napatango ako. So Alex have friends? Hmm... hindi halata.

Habang naglalakad ay nakahawak kami sa kamay ng isa't isa. Napatigil ako ng makita ang isang bulto mula sa gilid ng mga mata ko. tumingin ako sa direction na yon at kumunot ang noo. The fuck?! Who's that?! Tanong ko sa isip ko dahil mabilis tumalikod ang taong yon.

"Problem?" tanong nito.

Umiling ako sa kanya saka nagpatuloy na sa paglalakad. Pasimple akong lumingon dahil nakakaramdam ako na para bang may nakatingin sa'kin. Parang may sumusunod ng tingin or nago-overthink lang ako?

I shake my head. Maybe this is because of the migraine earlier.

Nasa tapat na kami ng rest house ng mapansin ko si Kuya Henry na naghihintay don. Nang nasa bahay na kami ay hindi man lang tinapunan ni Blue ng tingin si Kuya Henry and she went all straight in.

Lumapit sa'kin si Kuya Henry.

"What's wrong with her?" tanong niya sa'kin.

I just look at him and shake my shoulder. After that I left him too outside. I walk inside and went straight in my room. Actually this is our room. Mine and Blue.

We have a double deck queen side bed. It's a metal bunks bed.

Nasa kama ko pa rin ang maleta ko. kumuha ako ng damit ko roon. Isang panjama na kulay black at t-shirt na kulay gray. I heard the shower in the bathroom. Naliligo na siguro si Blue.

Habang naghihintay ako sa kanya. Inayos ko muna ang mga gamit ko and lumabas na ng kwarto. I will use the bathroom in Kuya's room. I bring all of my things and what I needed. Of course, my towel too. Naglakad ako papunta sa kwarto ni Kuya.

It's open kaya pumasok na ako. I locked the door and went to his bathroom. I lock the door too for safety purposes. When it's all done. I strip and I went to shower and do what I need to do.

AFTER SHOWER ay lumabas ako ng banyo. Nakapalibot sa buhok ko ang towel ko at lumabas. Madilim sa may hallway papuntang kwarto namin ni Blue. Napatigil ako ng makita ang isa sa mga kaybigan ni Kuya na nakaupo sa may hagdan.

Nilingon ako nito at natigilan. Nanlalaki ang mata habang nakatingin sa'kin. Napatingin ako sa hawak nitong alak. Siguro ay lasing na at kung ano ano ng nai-imagine. Binigyan ko siya ng huling tingin pagkatapos ay naglakad na ako papasok sa kwarto namin.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro