Hi! Nasa Chapter 81 na us! HAHAHAHA, medj malapi-lapit na siyang matapos... i think? AHAHAHAH, di pa sure eh! pero enjoy reading! keep safe!

CHAPTER EIGHTY-ONE

HABANG naglalakad ako papunta sa isang malapit na fast food ay may sasakyang biglang tumigil sa harapan ko kaya ako napa-atras. Nainis ako sa nagmamaneho ng sasakyan dahil muntikan na niya akong masagasaan. Paano na lang kung hindi kaagad ako naka-atras?

Nawala ang inis ko ng mamukaan ko ang kotseng muntikan ng sumagasa sa'kin. Lumapit ako sa kotse ni Blue at kinatok ang bintana ng driver seat. Bumukas naman 'yon at sumalubong sa'kin ang nag-aalalang mukha ni Klyzia.

"Get in the car! Now!" malakas at nag-mamadaling utos niya sa'kin. Mukha itong aligagang-aligaga.

I frowned while looking at her. "Why? What happened?" hindi ko maiwasang mag-alala.

Umatras ako ng bumukas ang kotse nito at nagmamadaling lumabas lumabas si Klyzia. Hinawakan niya ako sa braso ko sabay hila papunta sa may passenger pero huminto ako at binawi ang braso ko. Nanlalaki ang mga mata nitong lumingon sa'kin.

"Why you stopped?! Kaylangan na nating umalis!"

"Bakit tayo aalis?!" galit kong tanong dito at tumingin sa loob ng kotse mula sa bukas na pinto. Mas lalong kumunot ang noo ko ng makita ang iilang maleta. Nagtataka akong tumingin sa kanya. "Bakit may mga maleta? What's happening?!"

Nahihirapang umiling ang babae sa'kin.

I crossed my arms in front of her, "tell me or we're not going to leave!" banta ko dito.

Mariing napapikit ang kakambal ko bago tumingin sa mga mata ko at seryosong nagsalita.

"I will tell you when we're already heading there. Please, go inside!"

"I'm not satisfied with your answer, Klyzia Blue. I know when you're lying!" giit ko dito.

Napalunok 'to, "please, inutusan lang ako nila Mommy. We need to leave, susunod sila sa'tin!"

Tumaas ang isang kilay ko. "Mom said that? Why?! Bakit daw?"

"I-I can't—"

"You can't or you won't?" seryosong tanong ko sa kanya na kinatigil niya.

Hindi na siya nakapag-salita at nag-iwas ng tingin sa'kin. I knew it! There's something wrong here! Ang tagal-tagal ko ng nakahiwalay sa kanila pagkatapos bigla nila akong papaalisin kasama ang kakambal ko? May kung gusto silang paiwasan sa'kin.

Mabilis akong tumalikod at naglakad papunta sa may gilid ng kalsada. I heard her shouting my name and telling me to go back there but I did not follow her. Pumara ako ng taxi na kaagad namang may huminto sa harapan ko. Binuksan ko ang pinto ng backseat at pumasok do'n.

"Ma'am saan ho tayo?" tanong niya sa'kin.

"Sa V.I.V. subdivision po," matigas kong sagot.

Umandar naman ang kotse paalis do'n. Mula sa rearview mirror ay nakita ko si Klyzia na nakatayo sa tapat ng kotse nito, nakatingin siya sa sinasakyan kong taxi. I shrugged my shoulders. I need to know what's happening, kung hindi nila sasabihin kusa kong aalamin.

MABILIS akong nakarating sa tapat ng bahay namin. Kumuha ako ng pera sa wallet ko pambayad sa driver. Nang maabot ko ang pera ay binuksan ko ang pinto sa gilid ko saka lumabas. Pagkasarado ko ng pinto ay lumingon ako sa likod dahil napansin ko ang isang pamilyar na sasakyan.

Kumunot ang noo ko dahil kilala ko kung kanino 'to. Hindi ako pwedeng magkamali.

Nilimang hakbang ko paglapit sa kotse at sumilip sa loob. Umawang ang labi ko. Oo nga. Sa kanila ang kotseng 'to. Anong ginagawa nila dito? Sinubukan kong buksan ang pintuan at nagbukas nga. Lumingon ako sa bahay namin at mas lalong kumunot ang noo ng marinig ang nagsisigawang boses.

"What the hell is happening here?" mahinang tanong ko sa sarili.

Mabilis ang mga hakbang ay naglakad ako papasok sa bahay. Habang palapit ako ng palapit ay lumalakas ang kabog ng dibdib ko sa hindi malamang dahilan. Napalunok ako ng tumapat ako sa may pintuan may kaunting siwang.

Am I gonna do this?

Itinaas ko ang kamay ko at dahan-dahang dinala sa may doorknob, pagkahawak ko do'n ay mahina kong tinulak ang pinto para hindi nila marinig. Nakita ko silang apat, nakatayo sa may gitna ng sala sina Daddy na halatang galit na katulad ni Mom. Samantalang si Uncle naman at si Kuya Ivan ay chill lang na na naka-upo.

"We are not here to fight but to talk about Klyzene, so stop shouting," prenteng wika ni Kuya habang nakatingin sa mag-asawang nasa harapan nila.

"You're funny. We doesn't have anything to talk about, so leave, now. And never come back here!" mariing wika ni Dad.

Nagkatinginan naman sina Uncle at Kuya Ivan sa sinabi ni Daddy. Tumingin si Kuya kay Dad.

"Yes, we have, Mr. Anderson. And we will do this! We have respect for you because you're still Klyzene's parents and I don't want her to feel she lied to her. I will tell her the truth after this, we're came her to let you sight this." Ibinaba ni Kuya ang isang folder sa harapan ng mag-asawa.

Kumunot ang noo ni Mom at padabog na kinuha ang folder pagkatapos ay inilabas ang laman no'n. Nang mabasa ay halos namula na ang mukha nito sa galit. Nanlilisik ang matang humarap 'to kay Uncle.

"Are you serious, Jude?! Are you fucking serious?!" galit na sigaw ni Mom.

"Yes, Aila. I am."

Umawang ang labi ko dahil sa tinawag ni Mom kay Uncle. Jude... Jude Law! He—God! Bakit ngayon ko lang nalaman?! Bakit hindi ko inalam?!

"You. Are. Not. Her. Father!" mariing wika ni Mom.

Uncle smirk, "whatever you say, Aila, whatever you say, you cannot change the fact that I'm his father. You agreed to be my wife surrogate mother because we want to have another kid. You know she can't get pregnant again because of her illness. You agreed but you deceived us!" he laugh without humor.

"I-I don't know what—"

"Stop lying! You came to me because you want us to get back together since your husband cheated on you for the first time... but I'm married that time... so I reject you and you didn't accept that until you heard me and my wife talking about finding a surrogate mother and you barged in to my office. Throwing yourself to us, telling you want to be my wife surrogate. You really think once you get pregnant I will choose you...

"But I don't. I love my wife until my last breath. She's my sunshine. We do the traditional surrogacy, for my wife... I did that... for her! And when your husband kneel and beg for another chance you go like nothing happened! You're a liar, a cheater, and a thief!" mapait na wika ni Uncle kay Mom.

Hindi ko na nalamayang nag-uunahan na pala ang pagtulo ng mga luha ko dahil sa mga naririnig ko. Nanlalambot ang mga tuhod ko dahil do'n.

"I didn't know—"

"We have a deal, Aila! I thought once you know you're pregnant you will come back and give us the kid but you didn't! You let this bastard to be my daughter's father! You let him to be her father while me?! The biological father, I fit in with her calling me Uncle! How long have I wanted her to call me Dad, Papa, or whatever as, long as she recognizes me as her father, but I can't! Because of you! You made everything complicated for all of us!" galit na may halong sakit at lungkot.

Napa-iyak na lang si Mommy samantalang si Dad ay walang kibong nakatingin kay Mommy.

"For one mistake you did that?!" mapait na tanong ni Dad.

Umiiyak na nag-angat ng tingin si Mom. "I was hurt! I never thought you will cheat on me so I want to get back—I'm sorry!" humagagulgul nitong iyak.

"Sign the papers and we're done. We want her to be Law. We will change her surname because that's what she deserves, you deprived her of what she should have. I hope she didn't hide behind her contact lenses if you just told the truth right away. Hopefully, we are not in this situation. My sister deserves everything. She should be treated like a princess, not the one begging for love from you," wika ni Kuya sa mga magulang ko.

Dapat ko pa ba silang tawaging mga magulang ko? Anak ba talaga nila ako? Am I—

"I will not sign that shit! She's an Anderson and she will always be!" galit na pagtutol ni Dad sa gusto ng dalawa.

"Then you gave us no choice, Mr. Anderson, we will take this to the court—"

"Klyzene," nanginginig na tawag sa'kin ni Mom habang nalalaki ang mga matang nakatingin sa'kin.

Nagsilingunan naman ang mga lalaki at pare-pareho silang namumutla, animo mga nakakita ng multo. Masamang tumingin ako sa kanila.

Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko ngayon. Galit. Sakit. Saya o lungkot ba eh. Hindi ko na alam.

"You all lied to me! M-malaking kasinungalingan lang pala ang buhay ko!" mapait kong wika sa kanila habang umiliing. They all lied!

Dahan-dahan akong umatras bago tumakbo palayo do'n. I heard them called me.

"Klyzene!" sigaw ni Kuya Ivan pero naunahan ko siyang nakapunta sa kotse nila. Mabuti na lang at naiwan 'yung susi sa loob. He knocked in the window and shouting outside but I locked all the door and start the engine. Pinaandar ko ang kotse palayo.

HINDI ko alam kung bakit dito ako dinala ng mga paa ko. Nasa harapan ako ng condo unit ni Hunter, at kasalukuyang tina-type ang password sa pintuan. Wala akong lakas para kausapin sila. Naghahalo-halo ang lahat sa utak ko.

If my father is uncle, bakit hindi niya sinabi sa'kin? Bakit nila inilihim?! Bakit sila nagsinungaling sa'kin! Lahat sila!

Pagkabukas ko ng pinto at dilim ang sumalubong sa'kin. Naglakad ako papunta sa kusina kung saan may ilaw na bukas.

Nang makarating ako do'n ay tatakbuhin ko sana si Hunter dahil nando'n lang ang binata, may hawak na tasa ng kape at may kausap sa telepono. Huminto ako.

"Kaya ko lang naman siya tinutulungan dahil kay Divine. Ngayong alam ko ng hindi mata ni Divine ang nasa kanya pwede na akong tumigil. Oo... 'yun lang ang dahilan. Para kay Divine lahat ng ginagawa ko..."

What Hunter said broke my heart even more. Natawa ako ng mapagkla. Oo nga naman. He have his hidden agenda. Hindi naman niya ako tutulungan at hahayaang tumira kasama niya kung wala siyang makukuhang kapalit. Kaya pala nung humingi ako ng tulong ay balewala lang sa kanya ang lahat at okay lang.

Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko. Hindi ako gumawa ng kahit anong ingay hanggang sa makalabas ako ng unit ng lalaki. Pigil na pigil ang mga hikbi ko. Pagkasakay ko ng elevator at pinindot ko ang down floor, habang nasa loob ay wala akong ginawa kundi ang umiyak.

Nang makalabas ako ay nagpunta agad ako sa kotse ko. I need to know the truth and this is the right time.