hi this chapter is dedicated to AyehJavier, thank you for reading my story!

Enjoy reading everyone!

CHAPTER EIGHTY-TWO

MALAMIG ang mga tingin na ipinipukol ko sa dalawang lalaking nasa harapan ko ngayon. Nang dumating ako kanina dito sa unit ay naabutan ko silang hindi mapakali sa may sala. Gusto nila akong kausapin pero hindi ko pa kaya. Pahingi lang ng ilang minuto para matanggap ko lahat.

"I know you're confused right now but let us explain. We will tell you everything you—"

"Why you didn't tell me sooner?! Why you make me stupid?!" puno ng hinanakit kong tanong sa kanya.

He gulped and avoided my gaze. I balled my fist. My anger boost up.

"Why are you not answering?!" galit kong sigaw sa kanila. "I-I want the truth! I-I need to know t-the truth..." muling tumulo ang mga luha ko.

Napayuko si Kuya Ivan at tumingin ako kay Uncle... O god! Uncle or Dad? I don't know what to call him anymore!

"P-please..."

"You don't need to beg, Klyzene. We will answer you," marahang sagot sa'kin ni Uncle. Sunod-sunod akong tumango. He smile a little bit.

"Your Mom and I used to be lovers. Maybe you know that? We were supposed to get married a few days before he met Jerome in Spain ... I didn't know that they already had a relationship but I noticed your Mom started to get cold to me.When I found out Jerome got her pregnant. I let them both get married because who am I to stop the woman I love from being happy? I loved him so much that I was able to set him free. When he and Jerome left Spain, I suffered so much. I questioned myself until a woman came into my life.

"She loved me so much. She loved me more than himself. We got married, she gave me a child. Just because she had an ovarian illness, she was not capable to get pregnant again. I always tell him that one is okay with me. Ivan is okay with me because her life is more important. I'm near to let her accept it when your Mom suddenly returns.She insisted that we get back together but I don't want to. Yes, I loved her. She will be part of me forever, but we can't, and I don't want to.

"She talked to my wife and said that she wanted to be a surrogate mother. My wife agreed because she wanted to give me another child, even if it wasn't from her as long as I have my two kids. I know he was hurt then after we did the traditional surrogacy, but what can I do? She wanted it even though I didn't want to.We thought everything was okay but suddenly Jerome came, they both forgave each other and left Spain without saying goodbye. We just found out that Aila is pregnant, we waited for her, we tried to contact her but she always rejected our calls, emails and even text messages.

My wife can't accept that Aila doesn't want to give my child.... our child so she neglected herself until her illness consumed her. A few years since she died, we went home to the Philippines, then we saw you eating in a restaurant, you and your twins were next to each other then I noticed something strange about you. Since then, I have been investigating you until we have proven that you are my son. We tried to contact you but they managed to find a way to stop all that, until this year. We already do something. If they will not let us see you, we'll do it in our way," mahabang sabi nito.

Namumula ang mga mata ni Uncle tanda ng pagpipigil ng iyak.

"Why didn't you tell me sooner?" pagtatanong kong muli.

"We know you're not ready yet. We don't want to surprise you because we want everything to be polished before we talk to you. Yes, we kept a secret from you but believe me we did not lie. We not only tell the truth but we also do not deny it," ani Kuya Ivan.

Hindi ako nagsalita at inintindi muna ang lahat ng sinabi nila. M-my father is not my biological father? So that's why he became cold and distant to me... Kaya pala mas mahal niya si Blue kesa sa'kin dahil hindi naman niya ako anak.

Kaya pala magka-iba kami ng kulay ng mata...

"Is it possible to have a twin but they have different father?" wala sa sariling tanong ko.

They nod, "yes, you and your sister is identical twins. Result from the fertilization of a single egg that splits in two. Identical twins share all of their genes and always of the same sex. But you two is different. Two sperm from two person and there's a two egg... so that's why you're twins but you also have different father," pagpapaliwanag ni Kuya.

Pumikit ako ng mariin at saka yumuko. Sumasakit ang ulo ko dahil sa mga nalalaman ko. Kaya nila ako binibigyan ng mga gano'ng bagay ay dahil kapamilya nila ako. Dahil anak ako ni Jude Law. Sino nga naman ba ang magbibigay ng resort sa isang kakilala lamang? Nang isang mamahaling kwintas?

Tumikhim si Kuya na kinadilat ko.

"We are leaving..." panimula niya. "Me and Papa only... but we are asking you right now if you want to come with us. We're not forcing you, if you don't want to it's okay with us. You can stay here and study here. We will take care of your needs and allowances," ani Kuya.

Napatigil ako. Kung aalis sila wala na akong makakasamang pamilya dito. Ayoko namang bumalik sa bahay dahil hindi ako belong do'n. Mas lalo lang akong masasaktan do'n, dahil kaya lang pala ako nabuo ay dahil sa mga impulsive decision ni Mommy.

I understand Dad now... or should I called him Mr. Anderson? After all, he is not my real father.

"I-I will come..." mahinang ani ko. Nakakapagtaka na hindi ako galit sa kanila. May tampo pero walang galit... tama naman sila... hindi naman sila nagsinungaling sa'kin. Naglihim lang sila. Kung tinanong ko siguro 'yon ay siguradong sasabihin nila sa'kin.

Halatang nagulat ang dalawang lalaki sa sinagot ko. Tumayo ako mula sa pagkaka-upo at tumingin sa kanila.

"When are we leaving?" tanong ko.

"Day after tomorrow. I already book our flight," sagot ni Kuya.

Tinanguan ko sila saka kinuha ang susui ng kotse sa bulsa ko. Ibinaba ko 'yon sa may center table pagkatapos ay tumalikod. Naglakad ako paalis do'n. Pumanik ako sa hagdan, nagpunta ako sa kwarto. Pagkasaradong pagkasarado ng pinto ay nanlambot ang mga tuhod ko. Nanlalata ako. Pumikit ako ng mariin ng biglang pumasok sa isip ko lahat ng sakit na dinanas ko.

L-lahat ng taong pinagkatiwalaan ko sinasaktan at pinagsisinungalingan ako. Napakadali ko bang lokohin?

Lumakad ako papunta sa kama ko at humiga do'n. Hinayaan kong tumulo ang mga luha ko. Ngayon, katulad noon, umiiyak na naman ako at ang tanging kasama ko ay ang unan ko.

The truth really hurts...

It hurt too much...

MAAGA akong bumangon kinabukasan dahil hindi naman ako nakatulog. Malalim ang mga mata ko at nangingitim rin. Pumasok ako sa banyo para maligo, ginawa ko lahat ng morning rituals ko. Pakiramdam ko ay ubos na ubos ang lakas ko.

I'm mentally and physically tired.

Nang matapos akong maligo ay lumabas kaagad ako ng banyo. Kumuha ako ng damit sa cabinet ko at nag-ayos ng hitsura ko. I didn't put any make up, basta nagsukay at nag-pabango lang ako.

Lumabas ako ng kwarto ko at nagpunta ng sala. Naabutan kong naka-upo do'n sina Uncle at Kuya Iva, kaharap nila si Kuya Nat. Nilingon ako ni Kuya Nat at ngumiti sa'kin.

"Morning!" bati niya.

Napalingon rin sa'kin ang mag-ama. Mukhang hindi rin sila nakatulog dahil may mga itim ang ilalim ng mata nila. Lumakad ako palapit sa kanila at umupo sa tabi ni Kuya Nat. Tiningnan ko ang dalawang lalaki na nawalan ng imik.

"Anong kaylangan kong gawin bago umalis?" mahinang tanong ko kay Kuya Nat.

Umawang ang labi nito, hindi yata makapaniwalang sasama ako paalis. Sumeryoso ang mukha ko saka tiningnan ng masama ang lalaki.

"Ahm... wala ka ng kaylangang gawin kundi magpakita do'n sa school at pumirma ng ilang mga papers. We saw your grades and it's good. Mahahatak niya ang last quarter ninyo," ani 'to.

Tumango ako. "Then let's go. I need to pack my things too." Tumayo ako at nauna nang maglakad palabas ng condo unit. Narinig ko ang muling pagsarado't pagbukas ng pinto. Sumunod ang mga mabibigat na yabag patungo sa'kin. Huminto ako sa harap ng elevator at pinindot ang button upang magbukas ang pinto.

"You didn't wait for us!" reklamo ni Kuya Nat ng makatabi siya sa'kin.

Ewan ko kung bakit umaakto 'to na para bang walang nangyari. Na para bang hindi ko nalamang kamag-anak ko sila. Na pinsan ko siya.

"So... you want to have breakfast first? I bet you're hungry!"

Nang bumukas ang elevator ay naglakad ako papasok sa loob. Sumunod naman ang dalawang lalaki. Nasa dulo ako at silang dalawa ang nasa harapan ko.

"Where do you want to eat?" mahinang tanong ni Kuya Ivan pagkaraan ng ilang minuto.

Tumingin ako dito. Malungkot ang hitsura niya habang nakalingon sa'kin. Napahinga ako ng malalim. Am I being hard to them? Wala naman silang ginawa kundi ibigay ang gusto at kaylangan ko.

"Anything," tipid kong sagot bago muling dumerecho ng tingin.

Nakita ko mula sa reflection sa harapan namin ang pag ningning ng mga mata niya dahil sa pagsagot ko. Maski ang maliit na pag-ngiti ni Kuya Nat ay hindi naka-iwas sa mga mata ko.

I mentally smiled.

Nang lumabas kami ng elevator ay nagpunta kaming tatlo kung saan nakaparada ang kotse ni Kuya Nat. Binuksan ko ang pinto sa backseat at do'n sumakay. Sinarado ko ang pinto at tumingin sa labas ng bintana. Narinig ko ang pagbukas ng pinto. Naramdaman ko rin ang kaunting pag-alog dahil sabay na pumasok ang dalawang malalaking lalaki.

Nang mai-start ni Kuya Nat ang engine ay sumandal ako ng upo.

"Where are we going to live?" tanong ko kay Kuya Ivan.

Nilingon ako ng lalaki. Nguiti siya ng maliit sa'kin. "New York."

"New York?!" 'di makapaniwalang tanong ko.

"Yes."

"Why there? You lived in Spain."

"Yes we do. But you want to study in New York. Papa, told me to buy a house in NY," sagot nito habang nakatingin sa'kin. Umayos 'to ng upo at tumingin kay Kuya Nat. "Nat, will go there too after he finished his business here, right?"

Tumawa ng mahina si Kuya Nat. "Do I need to? I want to stay here more."

"Because of what?"

"Because of who?"

Sabay pa kaming nagsalita ni Kuya Ivan na pareho naming kinangiti. Samatalang si Kuya Nat ay nag-iwas ng tingin at mukhang ayaw malaman namin kung anong itinatago niya. Napangiti ako sa isip ko. Siguro ay babae.