CHAPTER SEVENTY-SIX

"UNCLE, I'm really thankful for your gift!" masayang wika ko kay Uncle. Nandito pa rin kasi kami sa resort at kakain ng almusal sa may shore ng beach.

Nginitian ako ni Uncle saka hinaplos ang pisnge ko.

"You're welcome again, my sweet princess," malambing niyang ani sa'kin.

"I'll make this resort grow, Uncle. I promise!" puno ng kumpiyansa at kaseryosohan kong pangako sa kanya.

"I know you will, Princess. You will..."

Nginitian ko si Uncle bago humarap sa dalampasigan. Medyo madilim pa ang kalangitan dahil halos four thirty pa lang ng umaga. May mga stars pa nga sa langit. Inaantay kasi namin ang sunrise I want to watch it. After what happened last night, Kuya Ivan never let me go in the shore alone.

We have our own villa here. It's a two story house with eight rooms upstairs and 3 room downstairs for the helpers. It's a huge house and the interior is so beautiful. May halong modern and old Spanish interior ang bahay. Na maganda naman. I feel like I'm Spanish Era or house.

I also have my own room and my own library full of books about mythology, aliens, romance book that I don't think I would read, books of poems, tragic stories, and vampire stories. When I say there's a lot of books. There's a lot of books.

"Where is Kuya by the way?" tanong ko dito ng mapansing hindi ko pa nakikita si Kuya.

Tumigil si Uncle sa paghigop ng kape. "He's in the kitchen. Cooking our breakfast later," sagot niya.

"He can cook?!" hindi makapaniwalang tanong ko.

Uncle chuckle and he look at me with amusement. "Of course, my sweetheart, he can. When we're in Spain he cooks a lot there. He have a secret restaurant where he cooks when his tired from work."

"Really?"

"Yes. He didn't say it to me but I know it. He's my son," he proudly say.

Nalungkot ako sa sinabi niya. Buti pa siya kilala niya ang anak niya, na kahit hindi magsabi si Kuya Ivan ng salita ay malalaman na ni Uncle. Gano'n siguro talaga ang magulang, o ang ama. Kahit na hindi magsalita ang anak malalaman at malalaman niya ang tinatago ng anak, miski ang kung anong gustong sabihin ng anak dahil lang sa kilos.

"Hey, did I say something wrong?" kinabahang tanong ni Uncle na humawak pa sa braso ko.

I forced myself to smile. "N-nothing. I'm just adoring you and your bond with Kuya. You really know and love him. I envy him. His father love him so much. You love him so much that I never felt with my own father," my voice are almost cracking in the end.

His lips parted for what I said. I've come to my senses. Why I said that?!

"I-I know... I should not—"

"I'm treating you like my own daughter now, Klyzene... you can treat me like your father. I will love you like how I love him," he said softly.

May kung anong humaplos sa dibdib ko dahil sa sinabi niya. Hindi ako makapaniwala. I'm a stranger and he just said it like nothing?

"Are you kidding me, Uncle?" mahina at natatakot kong tanong.

"What? I'm not Klyzene. Yo soy tu padre," naramdaming sagot niya na kinaawang ng labi ko.

"P-pardon?"

Naging un-easy ang hitsura ni Uncle na hindi ko alam kung bakit.

"He said let's eat!" biglang wika ni Kuya Ivan na kakadating lang. Napalingon kami sa likod nito kung nasaan ang dalawang tauhan ng hotel na dala-dala ang mga tray na puno ng pagkain.

"That's what he said?" paninigurado ko kay Kuya.

Tumango naman ito at tumabi ng upo sa'kin, nilingon ko si Uncle na ngayon ay hindi pa rin makalingon sa'kin. Dahil mukha namang nagsasabi ng totoo si Kuya, ipinagwalang bahala ko na.

Nang maibaba sa harapan namin ang mga pagkain ay agad ring umalis ang mga tauhan. Sakto namang papasikat na ang araw ng mag-start kaming kumain.

"You know what... I'm going to study Spanish so I can understand you two," nakangising ani ko sa dalawa. Napatigil sila.

"Hm... That's nice. You won't have any difficulty in studying because Tagalog is very similar to Spanish," ani Kuya.

"Then it's settled. I will study Spanish one of this days," nakangiting wika ko at saka sumubo ng karne.

Tumawa si Uncle, "You can start now, sweetheart, we can give you some examples," nakangiting suggestion niya.

"Okay! Let's start!"

"What do you want to know?"

"Hm... Hola means Hello in English," pag-uumpisa nito.

Napatango ako. "Hola!" Tumawa ang mag-ama.

"Lo siento is Sorry in English," ani Uncle.

"Si is yes in Spanish," pagsingit ni Kuya.

"Lo siento? Si?" pag-uulit ko sa mga binitawan nilang salita.

"Si-Si-Si, hija," nakangiting pag-sang-ayon ni Uncle.

Ngumiti ako. "I will study hard, Uncle. I promise!"

Hindi na nila ako sinagot at ginulo na lang ang buhok ko na hinayaan ko naman. Hinayaan ko na sila dahil komportable naman na ako do'n. Nung una inaaway ko sila pero ngayon hindi na. Nakasanayan ko na kasi.

KUNG kaninang umaga ay pinalampas ko ang pagsunod-sunod sa'kin ni Hunter na parang isang aso ay ngayon hindi na. Nakakainis na. Pakiramdam ko ay isa akong criminal na kaylangang bantayan.

Pagkapasok ko pa lang sa university ay nakita ko na kaagad ang kotse niya na nasa may parking lot. Nung una'y hindi ko pinansin dahil baka may kakilala siyang iba dito sa school pero hindi. Sinusundan niya ako kahit saan ako magpunta. Ramdam na ramdam ko ang mga titig niya sa'kin.

Kaya kanina, hindi ko na napigilan ang sarili ko't nagalit na ako ng tuluyan sa kanya. Paulit-ulit na lang niyang sinasabi na gusto niyang magpaliwanag eh ayoko na ngang marinig. Ayokong magpaliwanag siya dahil okay na sa'kin 'yon. Lumalayo na ako pero sila 'yung sunod ng sunod sa'kin.

Inis na inis tuloy ako habang naglalakad papunta sa trabaho ko. Ilang araw na rin akong hindi nakapasok at baka mamaya tuluyan na akong tanggalin. Pagkapasok ko kaagad sa café at naabutan kong nags-serve si Neon at nasa cashier naman si Adi. Nilibot ko ang tingin ko sa loob at hinahanap si Sir Dowell.

"Oh, nandiyan ka na pala," bati ni Neon sa'kin.

"Oo, kakatapos lang ng klase namin," sagot ko bago naglakad papunta sa kusina. Naabutan ko do'n si Dowell, naka-suot ng apron habang nagmamasa ng dough. Naglalabasan ang mga ugat-ugat nito sa braso.

Mukhang napansin niya na ang pagpasok ko kaya naman lumingon ang lalaki. Kita ko mula dito ang namuong pawis sa noo nito at meron rin sa leeg, tumutulo pababa.

"Hi!" masiglang bati nito.

Tipid akong ngumiti sa kanya bago naglakad papunta sa locker ko. Ibinaba ko ang bag ko at kinuha ang susi ng locker. Binuksan ko 'to at ipinasok do'n ang bag ko at ilang gamit pa. Nang matapos ako ay sinuot ko na ang apron na may tatak ng pangalan ng café. Lumapit ako kay Dowell.

"What will I do now?" tanong ko dito dahil bumalik na ang dishwasher. Wala na akong gagawin.

Tiningnan niya ako. "You can help me to bake," pag-suggest niya.

Bumaba ang tingin ko sa ginagawa nito at may pumasok na imahe sa isipan ko. Mariin akong napapikit kasabay ng pag-kuyom ng mga kamao ko.

"Are you okay?" nag-aalalang tanong ni Dowell.

Dahan-dahan akong tumango at nag-angat ng tingin sa kanya. "Maybe I'll help Neon and Adi outside. Madaming customers," pagkasabi ko no'n ay naglakad na ako palabas ng kusina. Lumapit ako sa may counter at kumuha ng tray.

Lumapit ako sa table na wala ng naka-upo at inumpisahang linisan 'yon. Ginawa ko lahat ng trabaho ko, sinubukan ng mga kasamahan kong kausapin ako kaya sinasagot ko sila. Hindi ko namamalayang natutuwa ako sa nangyayari para makalimutan ko ang oras.

Madilim na sa labas ng magsarado kami ng café. Kumakain ng cake sina Adi at Neon habang ako naman ay umiinom ng gatas. Pinagmeryenda kami ni Dowell.

"Nakakatawa 'yung babae kanina noh. Siya na nga 'yung kabit siya pa 'yung matapang," pagk-kwento ni Adi.

"Lt nga susko! Tapos alam mo? Sabi nila kaya daw naghiwalay 'yung mag-asawa dahil sa kanya," dagdag pa ni Neon.

Nakangising itinaas ni Adi ang kamay niya para makipag high five kay Neon.

"Truelabels! Ang kakapal! Akala ata nila sila ang legal!" ani Adi at tiningnan ako, "Ikaw, Klyzene? Anong masasabi sa mga cheaters?" tanong niya.

Napaayos ako ng upo at tiningnan sila na parehong nakatuon ang atensyon sa'kin. Napalunok ako.

"Pareho silang mali. Kung 'yung babae alam nang may karelasyon siya. Dapat nag-stop na siya, same sa guy kasi if you really love your partner hindi niya na magagawang mag-cheat," mapait kong sagot.

"Tama-Tama!" malokong ani Adi habang may kakaibang ngisi sa labi.

"I disagree!" ani Neon.

Sabay kaming napalingon dito.

"Bakit?"

"Why?"

Sabay pa kaming nagsalita ni Adi na kinatawa ng mahina ni Neon. Nginisihan niya ako.

"Kasi... kung nabibigay 'yung gusto—"

"Lalaki!! Huwag mong idahilan sa'kin na kung nabibigay ang gusto ha!" pagpuputol ni Adi sa sinasabi ni Neon. "Alam mo kasi, kung mahal mo talaga 'yung babae, kung siya na 'yung nakikita mo sa future mo, hindi ka na makakatingin sa ibang babae," naiinis na wika nito.

"Yup! I agree with her. I mean, if you don't love her naman na you can talk to her and let her understand. Make her understand. Hindi 'yung magc-cheat na lang kayo," pag-sang-ayon ko kay Adi.

Nagtaas ng dalawang kamay si Neon, "mga ma'am, suko na ho ako! Nag-iisa lang ako dalawa kayo!" natatawang sabi nito.

Napatawa kami ng mahina dahil sa inasal nito. Mapatingin ako kay Neon ng mapansing nakatitig ito sa'kin at pagkaraan ng ilang segundo ay tumitingin na 'to sa likod. Nanlalaki rin ang mga mata nito at naka-awang ang labi. Sinundan ni Adi ng tingin ang lalaki at gano'n rin ang naging reaction nito.

Lumingon ako at sinundan ng tingin ang dalawa. Gano'n na lang ang gulat ko ng makita si Blue-ng nakatayo sa may pinto ng café. Nakasuot ito ng pantulog at hawak ang susi ng kotse? What the hell?!

Mabilis akong tumayo at lumapit sa kanya.

"What are you doing here?" paasik kong tanong sa kanya. Gabi na at delikado sa daan.

Namumula ang mga mata nito, punong-puno ng pag-aalala. What happened? Tipid munang nginitian ni Blue ang mga kasamahan ko bago niya ako hinarap.

"Nag-aalala na kasi ako kay Kuya. He's been messed after Ate Alex left him. Mom is worried about him too. Gusto ko sana siyang sunduin," marahan niyang wika na puno pa ng lungkot.

Napahinga ako ng malalim.

"Hindi ka na dapat nagpunta pa dito. Hinayaan mo na sana sila. It's their problem, not ours," may pagka-irita kong sabi.

"Black?! Naririnig mo ba 'yung sarili mo?! That's our brother! I told you, he's a messed! Sunduin na natin siya," 'di makapaniwalang wika niya sa'kin.

"Bl—"

"Please, Black. Kahit ito na lang. Nasa Bar si Kuya at natatakot kaming baka mamaya may mangyari sa kanya do'n. Please, sunduin lang natin siya," she said in a pleading voice.

I let a loud sigh. "Fine. But this is the last, Klyzia. Don't do this again. That his choice kaya what Alex did to him called karma," seryosong wika ko bago tumalikod at kinuha ang mga gamit ko.

Hinila ko kaagad siya papunta sa kotseng dala niya at saka binuksan ang pinto sa passenger seat. Pumasok naman do'n si Blue at sinarado ang pinto. Umikot ako papuntang driver seat.

"DO you know how to driver?" kinabahang tanong ni Blue.

Nilingon ko siya. "Magp-pratice ako," sagot ko.

"When?"

I smirked at her, "Right now." Namutla ito sa sagot ko. Mabilis kong binuhay ang makina at pinaandar 'yon.

"PLEASE GOD! SAVE ME! AFTER THIS I'LL MARRY HENRY RIGHT AWAY!!!"