CHAPTER SIXTY-SEVEN

PALAPIT ng palapit ang gunting sa may pulso ko at wala akong ininaaty hanggang sa maramdaman ang sakit ng na manggagaling sa sugat ko. Malapit ko ng ibaon sa balat ko ang kutsilyo.

"What are you doing?!"

Nabitawan ko ang hawak kong gunting at mabilis na lumingon. Nakataas ang kilay ni Sir Nat habang nakatingin sa'kin. Ako naman ay nanlalaki ang mata habang natatakot na nakatingin dito.

Bumaba ang tingin niya sa gilid ko. Sinundan ko ng tingin ang mata nito at bumaba 'yon sa tabi ko. Sa mismong gunting siya nakatingin. Nag-angat ulit ako ng tingin at sinalubong ang mata nito.

"I-I want to eat," kinakabahan kong sagot sa kanya.

"Really? Anong gusto mong kainin?" tanong niya na may halong pag-tataka. Lumakad siya palapit sa'kin.

Tinuro ko ang isang supot ng prutas sa may gilid. Kinuha naman nito 'yon at inabot ang gunting para buksan ang plastic. Hindi ko maalis ang tingin ko sa gunting. Ipinakita niya sa'kin ang laman ng prutas.

"What do you want?"

"I want apples."

"Apples then." Kumuha siya ng dalawang apples. "Huhugasan ko lang." Tinalikuran niya ako at naglakad na siya papuntang kusina. Umupo ako ulit sa gilid ng kama ko. I'm starting to feel guilty about what I was going to do a while ago.

I will cut myself to bleed.

Ilang sandali lang ay bumalik na si Sir Nat na dala ang apples ko. Ngumiti siya sa'kin.

"Apples lang ba ang gusto mo?" tanong niya habang hinihiwa ang isang mansanas.

"Yes."

Inabutan niya ako ng ilang pirasong apple na kinain ko naman. Gano'n lang ang ginagawa niya sa'kin. Umupo si Sir Nat sa upuan katabi ng kama ko. Inaabutan niya ako ng isa pa at isa pa hanggang sa maubos ang apples.

Mahabang kahahimikan ang namayani sa'min bago ako lumingon sa kanya.

"Don't you have class?" tanong ko.

Nilingon niya ako at nginisihan. "I have but Ivan needs someone here that's why I'm here," aniya.

"Hmm... this really feels like déjà vu," natatawang wika ko.

"Yes, it is."

"Thank you for being here." Bumuntonghininga ako. "I was... scared. Really scared. I have no one with me."

"You have me and Ivan, you also have Uncle. Don't think that you're alone." Marahan niyang wika.

"Really?"

"Yes. You have your family now," seryosong sabi niya.

Kumunot ang noo ko dahil do'n. Ewan ko kung bakit pero parang may ibang ibig sabihin ang lalaking 'to. Nginitian ko lang siya at humiga na ulit pabalik sa kama ko. Nag-uumpisa na naman akong mag-overthink dahil sa sinabi nito.

KINABUKASAN ay hinayaan na akong makalabas ng doctor. He advice to me to rest. Nasa kotse na kami papunta sa condo unit nila Sir Ivan. Sir Nat is the one who's driving and Sir Ivan is in the passenger seat and I'm in the back seat.

Nakatingin ako sa may labas ng bintana. Masikip ang trapiko sa kalsada kaya nakahinto kami, may mga batang nagtatakbuhan sa may gilid namin at sa mga nakahintong kotse. Ang sasaya lang nila tingnan, parang walang iniisip at iniintindi.

"Are you okay?" tanong ni Sir Ivan sa'kin habang nakatingin sa may rearview mirror.

Nilingon ko siya. "Yes."

"Sure?" he asked and I nod at him and look away again.

Hindi ko alam kung gaano kami katagal nag-byahe pero ang alam ko lang ay hapon na kami nakapunta sa condo. Nakakapit ako sa dulo ng dami ni Sir Ivan, hindi ko alam kung bakit bigla na lang ako nakaramdam ng takot nung lumabas ako ng kotse at nakakita ng madaming tao lalo na ang lalaki.

"Hey," tawag sa'kin ni Sir Ivan.

"Hmm?"

"You don't look okay to me, Klyzene. Are you sure you're okay?" nag-aalalang tanong niya.

"Ako rin, hindi makapaniwalang okay lang siya. Kahapon pa siya tulala," gatong naman ni Sir Nat.

"Okay nga lang," medyo naiinis kong sagot sa kanila.

Nagkatinginan ang dalawang lalaki bago ibinalik sa'kin ang tingin. Hindi ako nagsalita dahil ulit-ulit lang naman ang itinatanong nila sa'kin. Sinabi ko ng okay ako! I'm okay!

Nang huminto ang elevator at bumukas ay nauna akong lumabas. Sumunod naman sa'kin ang dalawang lalaki. Huminto ako sa naalala kong pinto ng unit nila Sir Ivan. Gumilid ako at hinayaang buksan ni Sir ang pintuan.

"Welcome home," mahina at puno ng sayang sabi nito sa akin.

Hindi ko siya sinagot at naunang pumasok sa loob. Nakasunod lang sila sa'kin. Narinig kong sumarado ang pinto ng unit. Huminto ako sa may sala at nilingon sila.

"Where is your father?" tanong ko kay Sir Ivan.

Tumingin siya sa'kin habang naghuhubad ng suot niyong jacket, si Sir Ivan naman ay nagtuloy sa kusina kung hindi ako nagkakamali.

"He is... in his room," kumunot ang noo nito at suminghot. Ilang sandali pa ay nanlaki na ang mata nito at mabilis tinakbo ang kusina.

"IVAAAN!!" and then I heard Sir Nat's voice.

Suminghot naman ako at namilog rin ang mga mata ko dahil may naamoy akong nasusunog. Naglakad ako papunta sa kusina. Hindi pa man ako nakakalapit ng tuluyan do'n ay naririnig ko na ang pagmumura nilang tatlo?

Wait? Three?

Mabilis akong naglakad papasok ng kusina at hindi ako makapaniwala sa nakikita ko ngayon.

Ang tatlong lalaki ay halos hindi magkamayaw sa kung anong gagawin para apunahin ang apoy na nasa ibabaw ng stove. Nagkakagulo sila at napupuno na ng usok ang buong kusina.

"Get the water!!"

"Fuck it!!"

"Meirda!!"

"The stove!!"

Napa-buntonghininga ako bago umirap at nagpunta sa kanila. Lumapit ako sa may sink at gamit ang isang bowl na malaki ay nilagyan ko 'yon ng tubig. Nang mapuno na ay lumapit ako sa kalan. Ibinuhos ko ang tubig sa stove na may apoy saka sinarado ang gasulina.

Natahimik naman ang tatlong lalaki at gulat sa ginawa ko. Gulat namang nakatingin sa'kin si Mr. Law.

"Klyzenen..." he uttered my name.

Ibinaba ko sa gilid ng stove ang bowl saka lumakad palabas ng kitchen. Nagpunta ako sa may sala at tumayo sa may one sitter sofa. Sumunod ako sila sa'kin.

"You're here..." hindi makapaniwanag bigkas ni Mr. Anderson.

I nod at him. "I hope you can let me stay here. I don't—" hindi ko na naituloy ang sasabihin ko dahil bigla na lang niya ako hinila payakap na kina-igtad ko.

"I'm more than happy that you're here, Klyzene," halos umiiyak na sabi nito.

Tumingin ako sa likod kung nasaan si Sir Ivan dahil hindi ko alam ang gagawin ko. Pinandilatan ko ito at mukha namang naintindihan niya ang gusto kong ipadating. Mabilis na lumapit sa'min ang lalaki at hinawakan ang ama sa katawan nito.

"Dad that's enough. I told her that she can stay here because she's homeless," ani Sir Ivan habang inilalayo sa akin ang ama.

"Of course she can stay here." Tumingin siya sa'kin. "I will ready your room! Don't move!" nagmamadaling umalis ang matanda at patakbong nagpunta sa second floor ng unit.

Naiwan kaming tatlo sa sala. Napa-upo sa sofa si Sir Nat at ngumiti sa'kin.

"You did great, Klyzene! Kundi masusunog ang buong unit na 'to," sarcastic nitong sabi.

"Tss."

Umupo ako sa may sofa at tiningnan sila. "Thank you for letting me stay here."

"It's okay. Feel at home, Klyzene..." Sir Ivan said.

WE ate dinner outside. Sir Nathaniel's treat for me. Now we're looking for my clothes. Sir Ivan and his dad will buy me. I didn't say anything to stop them. It's favor to me that they're buying me the things I needed.

"Would you like to buy some lingerie?" tanong ni Sir Ivan.

Ngumiwi ako sa kanya at umiling. "I don't wear lingerie." He nod at me.

Namili pa ako ng damit na gusto kong suotin. I pick pants, a black dress, black t-shirt and the clothes I like. I also pick my undies and bras too. Nang matapos na kami ay dinala ko na sa counter ang mga napili ko. Si Sir Ivan ang nagbayad ng lahat.

Pati mga bagong gamit ko sa school at mga kakaylanganin sa projects ay binili na namin. Ngayon ay buma-byahe na kami pauwi. We take another car, different from Sir Nat. Sir Ivan is driving it and his father is in the passenger seat.

They bought me new phone to so I can communicate with them.

"You Klyzene needs to rest when we got home. The doctor advice that rest is needed!" strict nitong sabi.

Napanguso ako. "I think I don't need that anymore. I feel okay," nakangiting sagot ko sa kanya.

Tiningnan niya ako mula sa rearview mirror and he smirked at me.

"NO. We will follow what your doctor said. Don't be hard headed. Tomorrow we'll go to another doctor to have your check-up. We need to make sure you're really fine," pinal nitong sabi sa'kin.

"It's not needed anymore. I promise! I'm okay!" Itinaas ko ang kanang kamay ko.

Hindi niya ako pinansin at pinagpatuloy lang ang pagmamaneho. Tumawa ang dad ni Sir Ivan kaya napatingin kami sa kanya. I pouted my lips. I feel like pinagtutulungan nila akong dalawa.

"Don't laugh at me, Dad. You too. You need to rest too and don't look at me like that," seryosong wika nito ng nilingon ang ama. Naka-nguso rin kasi ang father niyo at mukhang hindi nagustuhan ang sinabi ng anak. "I'm serious."

Sabay pa kaming napabuntonghininga at napasimangot.