Good morning Belladonna's!

good luck sa lahat ng may classes na bukas! fighting lang!

CHAPTER SIXTY-FIVE

KINAGAT ko ang pang-ibabang labi ko para pigilan ang hikbi ko. Yumuko ako at do'n nag-umpisang magsitulo ang mga luha ko. hindi ko na napigilan ang sarili ko at umiyak na lang.

Ganito pala ang mag-heartbroken? It's fucking hurt.

And where I should go? Wala na akong mapupuntahan.

Nang tumunog ang elevator hudyat na nasa ground floor na ako ay mabilis akong nagpunas ng pisnge at lumabas hila-hila ang maleta ko. Ang mga nasa ibabang tao ay napatingin sa'kin na may panghuhusga. Lumakad lang ako palabas ng hindi sila pinapansin. Nang makalabas na ako sa building ay tiningnan ko ang wallet ko.

I only have three hundred pesos and hindi aabot 'to para sa'kin ngayong araw. Saan ako madadala nito? Para naman akong nanghina dahil dito. Wala na akong pera, wala pa akong bahay na matitirhan. Anong klaseng kamalasan ang nakadikit sa'kin?

Naisipan ko ng huwag na lang mag-taxi para makataipid, wala pa rin naman akong eksaktong pupuntahan. Hila-hila ko ang maleta ko habang papalayo sa condo. Nag-uumpisa na ring tumaas ang sikat ng araw kaya sumasakit na sa balat ang sinag nito.

Malayo-layo na ako ng maisipan kong magpahinga. Basang-basa ako ng pawis at magulo na ang buhok ko. Pakiramdam ko ay nanlilimahid na ako. Huminto ako sa may isang karenderya. Mabango ang aroma ng pagkain nila. Lumapit ako sa may estante kung saan nakalagay ang mga pagkain.

Mayroong gulay, pork adobo, chicken adobo, pancit I think, may ampalaya, fried fish, sinigang na hipon, may fried chicken and lastly barbeque.

Napalunok ako dahil sa gutom. Kung kakain pa ako sa fast food or restaurant ay mauubos talaga ang pera ko.

"Ineng, bibili ka ba? Masamang tumambay dito!" stricktang sita ng tindera. Tumingin ako sa kanya.

"Ahmm... magkano po for adobo and kanin with drinks?" tanong ko.

Nakakalokong nginisihan ako ng matanda bago sumagot. "Abe, englishera ka pala, neneng." Tinuro nito ang adobong manok, "'Yung manok fifty pesos, 'yung adobong baboy sixty-five wala pang kanin 'yon pareho. Plus twenty kapag may kanin."

Napatango ako. "Okay po. Ahm... 'yung adobong chicken po and isang order ng rice."

"May soft drink ba, Neng?" tanong nito habang pinaglalagay ako ng ulam sa isang bowl.

"M-magkano po 'yung soft drinks?" tanong ko. I need to budget my money.

"Kinse," sagot nito.

Fifty, twenty and fifteen? Eighty-five? No. I cant.

"Ahm... hindi na po. Libre po ba 'yung water?"

"Oo, ere na akin na bayad mo!" asik nitong binigay sa'kin ang isang tray. Kumuha ako ng one hundred pesos sa wallet ko at inabot dito. If before I will let them have the change, not it's different.

Napalunok ako ng iabot niya sa'kin ang sukli ko. Inilagay ko naman agad 'yon sa wallet ko at pagkatapos ay naghanap na ng table kung saan pwedeng umupo. May nakita akong bakanteng table sa may dulo, nagpunta ako do'n.

Gamit ang isang kamay ay hila-hila ko ang maleta ko.

"Aray naman!"

"Ba't kasi hindi buhatin?!"

"Ano ba yan?! Feeling mayaman!"

"Tsk! Tangina, 'yan hirap sa mga kabataan ngayon. nagf-feeling may kaya sa buhay kahit wala naman, tsk! Pahirap sa magulang!"

"Hoy, may kumakain!"

Kung ano-ano pa ang narinig kong sinabi nila dahil sa 'di sadyang tinatamaan sila ng maletang dala ko. Napalunok ako dahil sa hiya.

Where is the strong, Klyzene?

Ibinba ko sa table ang tray at umupo na sa isang upuan. Inilagay ko sa gilid ko ang maleta para makita ko kaagad. Pagkatapos ay mabilis akong sumubo ng pagkain. Nanginginig ako habang sumusubo ng kanina at ulam. Naawa ako sa sarili ko.

Hindi ko pa napapangalahati ang pagkain ko ay may tatlong lalaking lumapit sa'kin at kinuha ang maleta ko, nagtatakbo ng mabilis ang mga lalaki palayo sa'kin.. Agad nanlaki ang mga mata ko at sinundan sila. Tumakbo ako kasunod nila.

Hingal na hingal na ako pero hindi pa rin ako tumitigil. Hanggang sa mamataan ko sila papasok sa isang eskinita. May pag-aalinlangan man ay sinundan ko pa rin sila.

Mambilis akong tumakbo at naabutan ko silang nasa dulo ng eskinita. Kinuyom ko ang kamao ko.

"Give me back my suitcase!!" sigaw ko sa kanila pero tinawanan lang nila ako. Lumakad ako palapit sa kanila. Ilang dipa lang ang layo ko. "Please, I don't have any many. Wala na akong pera. Mas lalong wala kayong mapapala diyan.

"Tangina! Sinong maniniwalang wala kang pera?! Mukha kang anak mayaman!" natatawang sigaw ng isa sa kanila.

"Nasaan selpon mo?!" sigaw nung isa at hinagis na lang sa kung saan ang maleta ko.

Tumingin sila sa'kin ng walang mahanap na kung ano. Unti-unti akong napa-atras dahil sa takot. Tumakbo ako palayo sa kanila pero naabutan pa rin nila ako.

"LET GO OF MEE!" galit kong sigaw dahil nahawakan ako nung isa sa bag ko.

Hinawakan naman ako ng dalawa pang lalaki sa magkabilang braso at hinaglit nila sa'kin ang bag ko. Malakas akong itinulak ng isa sa kanila dahilan ng pagtama ko sa isang matulis na bagay sa pader. Gumasgas do'n ng malalim ang balat ko.

Nakita ko ang pagdurugo do'n na nakapagpa-iyak sa'kin. Nanginginig akong tumingin sa mga magnanakaw habang ibinubuhos nila ang laman ng bag ko sa lapag. Napa-iyak ako ng makita nila ang cellphone ko.

Nilapitan ko sila at nakipag-agawan sa cellphone ko.

"Putangina ka!" sigaw sa'kin ng isang lalaki at tinulak ako paupo sa kalsada.

"Please, wala na akong pera!! Please!" I pleaded but they didn't listen.

Nang makuha nila ang cellphone ko ay ibinalibag nila sa'kin ang bag ko. Tumama sa'kin ang matigas na bakal do'n. Napa-aray ako ng sipain nila ako sa binti at braso.

"Hahaha. Tangina, tanga ka!"

"Bobo!"

"Walang kwenta kang put aka!"

"Wala ka bang pera?! Tangina, englis-englis ka pa wala ka naman palang pera!"

Nag-squat sa harapan ko ang isang lalaki at nginisihan ako. Napa-iyak ako ng madiin niyang hawakan ang pisnge ko.

"Alam mo... kung wala kang pera pwede namang iba na lang ang ibigay mo sa'min..." nakakalokong sabi nito habang tinitingnan ako mula ulo hanggang paa. Ang dalawa niyang kasamahan ay hinawakan ako sa braso.

Napaiyak ako lalo dahil sa narinig na pagba-banta nila sa'kin. Parang gusto kong masuka sa anumang balak niyang gawin sa'kin. mas lalo akong napaiyak dahil ang kamay niyang nasa pisge ko ay bumaba sa leeg ko.

"HELP ME!!! HELP ME, PLEASEE!!!! HELP!" sigaw ko ng ihiga nila ako sa lapag.

Sinubukan ko silang sipain pero nahawakan nila ako sa binti.

"AYOKO!! PLEASE!! HELP ME!! HUNTER!!!!! HELP ME!!!!" umiiyak kong sigaw. "HMMM—"

Tinakpan nila ang bibig ko kaya hindi nakasigaw. Hahawakan na dapat nila ako sa ibang parte ng katawan ko pero may narinig akong mga boses. Nagkaroon ako ng pag-asa. Tumingala ako para makita ng ibang pampupukpok o kung anong pwedeng magamit. Sinubukan kong abutin 'yon at ng maabot ko ay hinampas ko sa nasa gilid ko pero hindi siya natinag.

Ang lalaking nasa ibabaw ko ay bigla na lang nawala, sumunod rin ang dalawang lalaking nasa magkabilang gilid ko. Nanginginig akong umupo at nagpunta sa isang gilid. Niyakap ko ang mga tuhod ko ay do'n napahagulgul.

Muntikan na akong ma-rape. Muntikan na. God! God! God!

"PUTA! HULIHIN NIYO MGA 'YAN!!" sigaw no'ng babaeng pulis na tumulong sa'kin. Nilapitan niya ako pero nanginginig akong umiwas.

"Back up! Back up!"

"Kayo na naman?! Hindi ba kayo nagsasawang maglabas-masok sa kulungan?"

"Tumawag kayong ambulance! May sugat 'yung bata!"

Madaming mga boses akong naririnig pero wala akong maintindihan sa nangyayari. Nanginginig lang ako. Umiling ako habang may nagtatangkang hawakan ako.

They didn't come. They said they will come. They will save me but no one's there when I needed them the most. I was alone. I save myself alone.

"Hey, don't worry. It's me. I'm a friend," ani ng babaeng pulis. "Pupunta tayong hospital," aniya pa.

Nanginginig akong pumiksi ng hawakan niya ako sa braso. Tumingin ako sa kanya.

"W-where are we g-going?" nanginginig kong tanong.

Ngumiti siya ng maliit, "Hospital. Kaylangan nating magamot 'yang sugat mo."

Tumayo ako at sumama sa kanila. Pumasok kami sa isang sasakyan. Halos nanginginig pa rin ako habang papunta kami sa hospital. Natatakot ako.

NAMALAYAN ko na lang na ginagamot na pala nila ang sugat ko sa braso. Wala akong kinaka-usap na kahit sino. Hindi ko nga maramdaman ang sakit sa ginagawa mila sa'kn. Pakiramdam ko ay namanhid ako sa buong katawa, isama mo na ang buong pagkatao ko.

Tumingin sa'kin ang babaeng nurse.

"Ma'am may pwede po ba kayong tawagang kakilala ninyo?" marahang tanong niya sa'kin.

Tiningnan ko lang siya. May pwede pa ba akong hingan ng tulong? Sino? Uuwi na ba ako sa'min? Anong gagawin sa'kin? Baka mamaya ay may magtangkang ibang tao sa'kin.

Who? Sinong pwede kong tawagan?

Hunter doesn't me anymore. I left our house and if I came back for sure they're going to mock at me. But there's a one person....

Ivan's P.O.V.

"Where is Klyzene Black Anderson?" tanong ni Ivan sa mga nurse na nakabantay sa may nurse station. Tiningnan lang siya ng mga nurse bago nag-check ng name patient.

"Nasa may emergency room po, Sir," sabi ng isang nurse.

Tumango naman si Ivan at mabilis na tumakbo papunta sa may emergency room. Pumasok ang bintana sa loob at hinanap ng mata si Klyzene. Sobrang pag-aalala ang nararamdaman niya. Kanina ay may tumawag sa kanya kanina at sinabing kaylangan daw niyang pumunta sa hospital.

Napahinto siya sa paglalakad ng makita ang hinahanap niya. Klyzene is sitting in a bed and she look so bad. Magulo ang buhok nito. Puro pawis at may kung ano-anong itim sa mukha. Napansin ko rin ang pamumula ng braso nito, pati na rin ang benda nito.

Inilang hakbang niya ang pagitan nila. Huminto siya sa mismong harapan nito. Hindi pa niya ako napapansin dahil nakayuko siya. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Papatayin ko kung sino mang gumawa nito sa kapatid niya.

Buti na lang at hindi alam ng Dad nila 'to kundi baka inatake na siya sa puso dahil sa hitsura ng anak niyang babae.

Dahan-dahang nag-angat ng tingin si Klyzene sa'kin. Namamaga ang mga mata nito. Ang pisnge ay namumula. Ikinuyom ko ang kamao ko. Who is the fucking son of a bitch did this to my sister?!

"I-Ivan...."

Mabilis na lumapit sa'kin si Klyzene at tinakbo ako ng yakap. Humagulgul siya sa dibdib ko na ikinadurog ng puso ko. Ang higpit-higpit ng yakap niya sa'kin at nanginginig pa ang katawan niya.

Bahagya ko siyang inilayo sa'kin.

"Are you okay? What happened? Who did this to you?" nag-aalalang tanong ko sa kanya. Tinaas ko ang braso niya. "What happened to this?" dagdag pa niya.

Hindi niya ako nasagot dahil bigla na lang siyang nawalan ng malay. Mabuti't mabilis ang reflexes ko dahil agad ko siyang nasalo.

"NURSE!" I cried for help.

Nilapitan kami ng mga nurse at dinama ang pulso niya.

"Sir, she's in trauma plus the fatigue and stress. You need to lay her down here," ani ng Nurse sa'kin. I do what she told me to do. I lay her in the bed and touch her hair.

Kinuhanan nila si Klyzene ng dugo at kung ano-ano pa. May isang nurse ang lumapit sa'kin at inilayo ako ng dumating 'yung doctor.

"What will happened to her?" nag-aalalang tanong ko.

"She will be fine, sir. Doc will check her already," ani niya sa'kin at sinara na ang kurtina.

Hindi ko nakikita kung anong ginagawa nila sa kanya. Nag-aalala na ako. I walk back and forth to divert my attention. I stopped and took out my phone. I dialed Nat's number.

"What fucker?" asar nitong tanong sa kabilang linya.

"Go here at the hospital. I need your help." Pinatay ko ang tawag at iti-next sa kanya ang location namin ngayon.