CHAPTER SIXTY-FOUR

NAKAHAWAK ako sa mga labi ko hanggang ngayon. Hindi ako makapaniwalang nahalikan ko si Klyzene.

It's already four o'clock in the morning yet, hindi pa rin ako dinadalaw ng antok. Bumangon ako mula sa pagkakahiga ko sa kama at umupo. Sinapo ko ang mukha ko at sinabunutan ang sarili ko. Paulit-ulit bumabalik sa alalaa ko ang nangyari kanina! I can still feel her lips in mine and damn! I want to taste it again. Her lips is so sweet.

Napapikit ako saka pabagsak na humiga sa kama. Ang nararamdaman ko sa kanya ngayon ay naramdaman ko na rin noon, at isang tao lang ang kayang patibukin ng gano'n kabilis ang puso niya. At ang taong 'yon ay wala na. Patay na siya.

Divine, oh baby... I'm sorry...

Dumilat ako kasabay ng pagbabalik sa'kin ng pait. Para kong naririnig ang huling sinabi sa'kin ni Divine. Biglang bumalik lahat ng sakit.

Tangina! Napakagago ko! Paano ko nakalimutan kung bakit ako nakikipag-lapit kay Klyzene? Dahil 'yon kay Divine! Kapag natapos na lahat ng 'to wala na rin kami. Tumayo ako at lumapit sa may cabinet ko. Kumuha ako ng isang t-shirt pagkatapos ay kinuha ang susi ng kotse ko.

Lumabas ako ng kwarto at huminto sa tapat ng pinto ng kwarto ni Klyzene. Gising pa kaya siya? Iniisip rin kaya niya 'yung halik—mabilis akong umiling, naglakad na ako palayo at lumabas ng condo ko.

Sa fire exit ako dumaan para makapag-isip ako ng mabuti. Naguguluhan ako at hindi pwede ang ganito. Masisira lahat ng pinaghirapan ko kung sakali.

Sumakay ako sa kotse ko. Binuhay ko 'yon at pinaalis sa parking lot. Naging mabilis ang byahe dahil walang masyadong kotse sa kalsada. Kung meron man ay iilan lang at hindi kami nagsisiksikan. Huminto ako sa isang gilid at pinatay ang makina ng kotse ko.

Bumaba ako at naglakad papunta sa kanya. Umupo ako sa tabi niya.

"Sorry ngayon lang ako nakadalaw," mahina kong paghingi ng paumanhin. Inalisan ko ng dumi ang lapida at ang paligid no'n.

"Alam mo ba... kapag nalaman kong may inalis sila sa'yo? Babawiin ko 'yon," dagdag ko pa. Napangiti ako ng mabasa ang pangalan niya.

Napabuntonghininga ako. Pakiramdam ko ay sobra kong napabayaan si Divine simula ng tumira sa condo ko si Klyzene. Humiga ako sa damo, noon, palagi kaming nagi-stargazing pampalipas oras o 'di kaya naman ay kapag gusto lang namin ng quality time.

I really miss her. We always eat steak when we're having a day...

"Alam mo ba? I'm near to the truth... and this day is crazy, baby." Bumangon ako at tumingin sa langit. Nagkukulay kahel na 'to, papasikat na ang araw.

"Pwede bang tulungan mo ako? Alam kong mali 'tong nararamdaman ko at masasaktan ko siya once na malaman niya ang totoo. What should I do, baby? Please, help me," maramdamin kong ani sa kanya, pumikit ako at dinama ang hangin...

MAGANDA ang naging gising ko kanina. Naalala ko kasi 'yung kiss. Napakagat ako sa lower lip ko bago bumangon sa kama. Kanina pa ako nakahiga at binabalikan ang mga nangyari kaninang madaling araw. Naghahanap ako ng galit sa dibdib ko pero wala.

The trauma that he gave, nawala din dahil sa kanya.

Naglakad ako papunta sa banyo at ginawa na ang morning rituals ko. Masama na yata 'to... bakit nagsasabon na ako ng nakangiti?

Lumabas ako ng kwarto na nakatapis ng towel sa katawan. Nilapitan ko ang closet ko at kumuha ako ng isang rip jeans at isang crop top na kulay black. It's a nice color. I also put a lip tint so my lips won't be dry. Nagtuloy ako sa kitchen and I open the fridge to find something to cook.

Naglabas ako ng mga gamit pang-bake. I will bake cookies for Hunter.

Is he still sleeping? Alam ko ay maaga siyang gumigising pero ngayon ay wala pa siya. I think the positive side, this is a good chance to give back to him.

I started to put all the dry ingredients in a big bowl. After that I missed it well. I took the eggs and broke it then mix it, I use the mixer to do the butter. I pour the water and the milk. After that I put the butter in the bowl where the liquid ingredients are.

I put a lots of sugar because it reminded me how sweet our kiss last night.

Pinagsama ko ang liquid at ang dry ingredients then mixed it well. I used the mixer para hindi na ako mahirapan and para ma-sure na talagang na-mix siya ng mabuti. Nang okay na ay naglagay ako ng chocolate chips do'n para sumarap. I put it in a tray. Ipinasok ko na sa oven ang tray na may cookies na nagawa ko. I set the timer and bwuala! I'm just going to wait for it to cook.

Kumuha ako ng baso at nagsalin ng gatas. Naglakad ako papunta sa may lamesa at umupo do'n. Iniisip ko na kung anong magiging reaction ni Hunter if he know that I bake for him. This is the first time I baked for someone.

Why does I feel so excited to see him? Why my heart beats so fast when he's around? Why I feel butterfly in my stomach? And why did I kiss him?!

"Do you know what love feels like?" Blue asked me.

I look at her, "No. I don't have any idea and I don't want to know."

She laugh at me. "You're boring, Black!!" Nilapitan niya ako at tinabihan ng higa sa kama. "We're teenagers, we need inspiration to study noh. You should have crushes!"

I rolled my eyes at her. "Blue, my inspiration is my dreams. Not a random guy who thinks he is cool and so handsome," mataray kong sagot sa kanya.

Kinuha niya ang book na hawak ko and pinandilatan niya ako ng mata. "Ow Black! You will like the feeling of butterfly in your stomach. You feel like you wanna throw up or someone punch you, it give you something you can't explain!" kinikilig niyang sabi at bumangon siya.

Bumangon ako at tiningnan siya. "Blue, I don't have time for that and I don't care about that."

Inirapan niya ako at tiningnan. "And when he is around, your heart will start beating so fast. Remember whenever him near you, that's what you feel."

"How did you know this thing?" natatawang tanong ko sa kanya.

She smiled at me, "You can say that I'm a reader," she said before she wink at me.

Bumangon rin siya at niyakap ako. "That what love feels like, it's magical. Kapag tinamaan ka, tinamaan ka, Black. Hindi ka basta-basta makakaalis kapag tinamaan ka ni Kupido," nakangising sabi niya.

Hindi na ako sumagot dahil alam kong hindi magkakapatlo si Blue. Sinundan ko lang siya ng tingin hanggang sa makalabas siya ng kwarto ko.

In-love?

Really?

That's nice.

Realization hits me. God? Am I in-love with him?! Nanlaki ang mga mata ko sa naisip. My heart beats fast when he is near and he's around, check. And I have some butterfly in my stomach, check. My cheeks flushed. Jesus! I'm really in-love with him. With Hunter.

Bakit ngayon ko lang nalaman?

And yes... it feels magical.

Napangiti ako.

Should I tell him now? No—not yet. I will make sure first if he feels the same. Baka mamaya ay ako lang pala ang nakakaramdam ng ganito sa kanya. Baka he's treating me just like a sister.

Sa isiping 'yon ay agad sumama ang timpla ko. Sister?! Siblings doesn't kiss! He responded to my kisses last night. Hindi niya ako pwedeng ituring ng kapatid! But what if he already does?

Napanguso ako.

ILANG minuto pa ang lumipas at nag-ting na ang oven kung nasaan 'yung cookies. Lumapit ako do'n at nagsuot ng gloves para kunin ang cookies. Ipinatong ko 'yon sa island counter ang ganda ng pagkakaluto. I took the spatula para alisin ito, after kong maalis lahat sa may tray ay inilagay ko na 'yon sa isang bowl.

Lumabas ako sa kitchen dala ang bowl ng cookies. Nagpunta ako sa may hagdan at pumanik do'n. I will wake up, Hunter and ipapakita ko sa kanya 'yung cookies. Huminto ako sa mismong tapat ng pinto nito. Ngumiti ako ng matamis pagkatapos ay kumatok.

I knock three times then I wait.

I frowned when he didn't open the door. I knock again.

"Hunter? Are you inside? I bake you a cookies! You want to eat it?" pasigaw kong tanong dito pero wala talagang sumasagot. Is he inside? Nagalit ba siya sa'kin dahil sa halik na ginawa ko?

Pinihit ko ang doorknob at tinulak pabukas ang pinto. I expecting to see Hunter but he is nowhere to be found. Sumilip lang ako sa loob at pinakinggan kung bukas ang shower pero hindi naman.

Tiningnan ko ang kama at hindi naman gusot 'yon. Hindi ba siya dito natulog kagabi? Lumakad ako palabas ng kwarto nito at lumakad pababa ng hagdan. Excited pa naman akong ipatikim sa kanya 'yung cookis na ibinigay ko.

Hindi ko pa rin 'to natitikman dahil gusto ko ngang siya na maunang tumikim no'n.

Saktong pagkababa ko ng hagdan ay ang pagbukas ng pinto. Pumasok do'n si Hunter na expressionless. Ngumiti ako sa kanya at lumapit.

Itinaas ko ang bowl ng cookies, ipinakita ko sa kanya ito.

"Hunter, I baked you cookies! You try it first, tell me what it taste," nakangiting salubong ko sa kanya. pero tiningnan niya lang 'yon.

Nawala ang ngiti ko ng hindi niya ako pinansin at nilagpasan lang para umupo sa couch. Sinundan ko siya do'n. Ibinaba ko sa table ang cookies.

"Are you okay? Is there any problem?" malumanay kong tanong, tinabihan ko siya ng upo. Ngumiti ako sa kanya para naman mapagan ko ang loob niya.

"Can you please move?" malamig nitong utos.

Natigilan ako. "Why are you mad at me?" malungkot kong tanong.

"I'm not mad at you. I'm just tired," malamig pa niyang dahilan.

Tumaas ang kilay ko. "Tired? Where have you been?" tanong ko.

Imbis na sagutin ako ay pumikit ito ng mariin at para bang pinipigil ang sariling magalit. Pinapahaba niya ang pasensya niya.

"You want to talk about it? I can listen to you," malambing kong suggest, at hinawakan siya sa braso pero malakas niyang tinabig ang kamay ko.

"FUCK IT! GIVE ME SPACE!! I'M FUCKING TIRED AND I DON'T WANT TO TALK TO YOU!!" malakas niyang sigaw sa'kin saka padabog itong tumayo. Napa-igtad ako dahil sa takot. Galit siyang tumingin sa'kin. "WHAT DO YOU WANT JUST TO STOP FROM TALKING?! THIS FUCKING COOKIES?!" Padabog nitong kinuha ang bowl ng cookies at kumuha ng isa para kagatan pagkatapos ay hinagis niya iyon sa lapag pagkalipas niyang kagatan ay itinapon niya lang 'yon sa lapag. "IT FUCKING NOT GOOD! ANG PANGIT NG LASA PUTANGINA! NGAYON OKAY NA BA?! PWEDE KA NA BANG UMALIS?! BUMALIK KA SA KWARTO MO O PUMASOK KA SA SCHOOL, LAYUAN MO LANG AKO!!" malakas niyang sigaw bago ihinagis sa kung saan ang bowl.

Umawang ang labi ko at unti-unti kong naramdaman ang pagkabasa ng pisnge ko habang nakatingin sa cookies na pinaghirapan ko.

Pinaghirapan ko ang paggawa sa cookies na 'yon.

Umiiyak akong tumingin sa kanya. Mukha namang natauhan si Hunter sa ginawa niya. Ikinuyom ko ang kamao ko bago madiing pinunsan ang pisnge ko.

"Y-you want me to leave?" my voice broke, tumayo ako. "You will have it," matigas kong saad pagkaraan. "Thank you for letting me stay here for a couple of days. Tatanawin kong utang na loob 'yon. Don't worry. I will leave before you notice," malamig kong saad bago tumalikod.

"K-Klyzene... r-right. I-I'm sorry—"

Hindi ko siya pinakinggan at pumanik sa second floor, tinakbo ko ang daan sa kwarto ko. Binuksan ko ang pinto at pumasok sa loob. Kinuha ko ang gamit kong bag nung nagpunta ako dito. Binuksan ko ang closet ko at kinuha ang mga damit ko. Inilagay kong lahat 'yon sa maleta ko.

"Klyzene, you don't have to leave. I'm really sorry for what I said," puno ng pagsising sabi ni Hunter.

Nilingon ko siya. Magulo na ang buhok nito at nagsisi ang hitsura. Ang mga mata niya ay may bahid ng lungkot at galit.

Ibinalik ko ang atensyon ko sa paglalagay ng gamit ko sa maleta. Nang okay na ay zinipper ko na ang maleta at ibinaba. Kinuha ko ang back pack ko at ang phone ko pagkatapos ay sinuot ko 'yon at naglakad palabas. Nilapitan niya ako at hinawakan ang maleta ko.

"Klyzene."

"Stop. Thank you again, Mr. Winchester. I must leave so you can have your space. Thank you again, and fuck you, by the way!" malamig kong saad bago binawi ang maleta ko.

Hinala ko ito pababa ng hagdan. Pinabayaan ko lang tumalbog-talbog ang maleta ko pababa at nagtuloy palabas ng condo unit nito.

Halos takbuhin ko na ang elevator para lang makaalis sa lugar na 'to. Pinindot ko ang open button at ng bumukas 'to ay pumasok agad ako sa loob. Pinindot ko ang ground floor. Nang sumarado ang pinto ay do'n ako napasandal sa pader.