CHAPTER SIXTY-THREE

HINDI ko namalayang napahawak na pala ako sa isang rose na may mga tinik pa sa katawan. Sa sobrang diin ng pagkakahawak ko ay bumaon na sa palad ko ang mga tinik. Animo ako isang manhid dahil tumutulo na ang mga dugo sa kamay ko ay hindi ko pa rin pinapansin.

Nag-iwas ako ng tingin. Nabali na ang tangkay ng rosas.

Kung alam ko lang na may ganito pa pala dito sana ay hindi na lang ako sumama. Magtitiyaga na akong nasa loob ng kwarto ko at magpaka-subsub sa mga school works ko kaysa panuorin silang maglandian na parang wala ako dito.

Pero ano naman ba sa'kin kung maglandian sila diyan?! Anong pake ko?!

Tatayo na sana ako para umalis ng lumapit na sila papunta sa pwesto ko. Tsk! Buti naalala pa nila ako!

Nakangiti silang dalawa. Sarap burahin ng mga ngiting 'yan. Humanda kang babae ka kapag ako gumanti sa'yo. Magsisisi kang nakipagtawanan ka kay Hunter.

"Klyzene, this is my friend. She's the one I'm talking about a while ago. She bought us food. She cook this," ani Hunter habang ibinababa sa harapan niya ang platong may lamang pagkain. Tiningnan ko siya ng masama. "Say hi to her."

"Mukhang nahihiya yata siya sa'kin, Hun," malanding sabi nito ay may halong paghampas pa sa braso ni Hunter.

Hun?! Hun?! Mas lalo akong nanggigil dahil hindi inaalis ni Hunter ang hawak ng babaeng 'yon sa kanya. Ano? Gustong-gusto naman niya?!

Pinailalim ko ang kamay kong may hawak ng rosas at nginisihan ang babaeng nilalandi si Hunter.

"Hindi ako nahihiya, 'di ba pwedeng ayoko lang kausapin ka?" mataray kong sabi bago sila tinalikuran. Tumayo ako at naglakad palayo sa kanila. Narinig ko ang pagtawag sa'kin ni Hunter pero hindi ko naman siya nilingon.

Malayo-layo na ako do'n ng huminto ako sa paglalakad. Sumanda ako sa railing at tumingin sa ibaba. Ang daming kotse ngayonng naka-ipit sa traffic. Rush hour na kasi. Para silang mga langgam sa pwesto kong 'to.

"Hmmm...." I hummed a song while enjoying my own company.

"Klyzene..."

Napairap ako ng marinig ko ang boses niya. Anong ginagawa niya dito? Papagalitan niya ako dahil gano'n ang inasta ko sa babae niya?! Tsk!

"Klyzene."

Magtatawag ka diyan hindi kita papansin, tsk!

"Baby girl."

Namilog ang mga mata ko at kinilabutan ako ng tumama ang mainit niyang hininga sa batok ko. Mabilis akong lumingon. Umawang ang labi ko ng makitang napakalapit na ng mukha niya sa'kin. Ipinatong ni Hunter sa magkabilang side ko ang mga kamay niya. Nakakulong na ako ngayon sa mga braso niya.

"W-what the hell are you doing?!" kunwang mataray kong tanong pero ang totoo ay kinakabahan ako.

Sobrang lapit niya sa'kin! I can smell him!

"Why did you do that?" marahan niyang tanong. Hindi naman galit pero hindi rin natutuwa.

Umilap ang mga mata ko. "Do what?"

"Hmm..." Bumaba ang mukha niya sa leeg ko kung saan ito napirmi.

Hindi ko dapat siya hinahayaang gawin ang bagay na 'to pero hindi ko rin naman siya pinipigil. Nagiging marahas ang paghinga ko dahil sa lalaking 'to. Tumatama sa leeg ko ang mainit niyang hininga.

"Are you mad?" tanong niya makalipas ang ilang sandali.

No, I'm not mad. I'm very-very mad. Gusto kong isatinig ang mga salitang 'yon pero hindi ko na itinuloy. Itinikom ko ang bibig ko.

Napabuntonghininga si Hunter ng walang marinig na sagot sa'kin. Inangat nito ang ulo at tiningnan ako sa mata. I think he's trying to read me in my eyes but I won't let him. Umiwas ako ng tingin pero hinawakan niya ako sa pisnge upang hirap ulit sa kanya.

Ngayon ay hindi ko na magagalaw ang mukha ko dahil hawak na niya.

Hinalikan niya ako sa noo.

"Baby girl, you can tell me the reason why you're mad," mahinang sabi niya bago ako tiningnan sa mga mata.

"I-I'm not mad," mahinang sagot ko bago hinawakan ang kamay niya at inalis sa pagkakahawak sa'kin. "Maybe I'm just tired and stress. I need to do school works. Tambak."

"I want the truth, Klyzene... can you please be real when you're with me? I will not judge you or what... I just want you to be open with me," may hinanakit sa boses niya ng sabihin niya ang mga salitang 'yon.

Guiltiness is eating me.

I pouted while looking at him.

"I—I'm jealous..." pag-amin ko na kinatanga nito.

"W-what?" hindi makapaniwalang tanong niya.

Mas lalo akong lumabi, "I'm jealous... you and that girl seems close and I don't like it!! I don't like the way she touch you! That girl likes you, Hunter! She likes you and it doesn't look your bothered!" paglalahad ko sa kanya ng totoong nararamdaman ko.

Halatang nagulat siya sa tinuran ko, may pag-aalala rin do'n pero may isa pang emosyong hindi ko mapangalanan. Kinain ng hiya ang buong sistema ko. Bakit ko ba sinabi pa ang mga 'yon?!

Yumuko ako para maitago ang pamumula ng mukha ko.

"You don't have to be jealous, she's just my friend. I asked her to cook and do this for you kaya hinahayaan ko lang siya. Don't be mad..." pagpapaliwanag niya.

"Pero hindi mo dapat siya hinahayaang hawakan ka lang!! Did you saw how she look at you?! Para ka niyang kakainin!" giit ko sa kanya.

"How can I see that if my full attention is yours?" sincere niyang sabi.

Napatigil ako. "H-huh?"

"I said... I don't see her looking at me that way because my eyes are glued at you. My attention is you're because I want all of this to be perfect for you... baby girl, I don't like her, okay? She's just a friend. Don't be jealous," aniya.

My heart jump in happiness because of what he said. My anger vanished in the air while I'm looking at his eyes where I can see the truth in every words he said. I feel a little bit of guiltiness. I pout.

"I will not say sorry for acting like that. Tao lang ako at nagseselos," humina ang boses ko bago siya nginitain.

"You're not mad anymore?" paniniguradong tanong niya.

Tumawa muna ako bago tumango. Nginitian niya ako at hinalikan sa noo, ilang segundo ang itinagal ng halik na 'yon, nang makaraan ay ipinatong niya ang noo niya sa noo ko. Pumikit ako at dinama ang sandaling 'yon.

NAPA-KAGAT ako sa pang-ibabang labi ko habang ginagamot ni Hunter ang sigat ko sa kamay. Seryoso niyang dinadampian ng alcohol ang mga sugat ko. Gamit ang nipper ay inalis nito ang tinik na nakabaon sa palad ko.

"I'm sorry, hindi ko alam na may tinik pa pala 'yung mga roses," mahinahon ngunit may pag-aalalang pasensya ni Hunter.

"Okay lang. It's my fault anyway," pagpapagaan ko sa loob niya.

"No its not okay. Look, may sugat na ang malambot mong kamay!"

"Gagaling din naman yan."

"Yes, pero ilang araw pa itatagal."

"Kaya ko naman. Ikaw lang 'tong nag-react ng sobra eh."

"Sure? Masakit yan, trust me."

"Andiyan ka naman para alagaan ako, 'di ba?" umaasang tanong ko.

Napatigil sa pagdampi si Hunter at tiningnan ko. Diretsyo ang tingin niya sa mga mata ko. Hindi ko maiwang mapalunok dahil para akong nalulunod sa mga brown niyang mata...

"Of course," mahina pero puno ng pagmamahal na sabi niya.

Pagmamahal? Tama ba? Or I'm just assuming things between us two?

"I-I—" If I asked him now I can ruined this night, I can feel it. I force myself to smile. "I want to eat..."

He nodded his head, completing treating my wound. Siya rin ang nagligpit ng ginamit niyang first aid kit. Kinuha nito ang plato ko at hiniwa ang steak sa bite size lang, pagkatapos ay ibinalik niya sa pwesto nito kanina.

"Did you just cut my food for me?" 'di makapaniwalang tanong ko sa kanya.

"Yes," he answered me while pouring juice to my drinking glass.

"And really? Juice? I'm turning eighteen!" reklamo ko sa kanya.

He smirked at me, "well, baby girl, you cannot drink liquors until you're eighteen. Wait for your time," strikto niyang sabi.

Inirapan ko siya bago nag-start kumain.

Nahiwa na niya kaya naman isang kamay na lang ang gamit ko for using fork, he starting to tell me how his day went and who he met. I'm just listening carefully. I like the way he smiled for that reason.

"Are you really that busy?" tanong ko sa kanya.

Tumingin sa'kin si Hunter at tumango, "Yes, palagi. Actually minsan hindi pero may mga times kasi na ako mismo ang humahawak sa kaso at kumukuha lang ako ng mga tauhan ko."

"Then you can teach me how to use gun?" umaasang tanong ko.

He smirked. "Maybe, we don't know yet. Kapag kaya mo na siguro."

Namilog ang mga mata ko. "I can! I can!"

Ngumiti siya, "Sure?"

"Yes! I can! I always imagine I will holding gun like in the movies," parang batang sabi ko.

"Okay then. I will teach you one of this day."

"Orayt!!"

"Ikaw, anong nangyari sa araw mo?" tanong ni Hunter na nagpatigil sa'kin.

Tumingin ako sa kanya.

"Hmm... usual, pumasok sa klase, nasermonan ng mga teachers, nakinig, then lipat sa ibang klase," I said dryly. Tumingin ako sa kanya, nakatitig lang naman siya sa'kin.

"Nasermonan?"

"Yes, araw-araw 'yon kaya nga minsan ayoko na ring pumasok sa school eh."

"Why?"

Nagbuntonghininga ako sa tanong niya bago ngumiti ng maliit. "Well, I have a twin sister, she's almost perfect. She's beautiful, smart, sumusunod sa rules, friendly. Siya ang kabaliktaran ko, if I don't have friends, she have, if I'm not a party goer, she is. Kaya minsan when I saw them staring at us, nakikita ko 'yung comparison between me and my sister. She's better than me," malungkot kong sabi.

"No, hindi siya mas better sa'yo at gano'n ka rin sa kanya. Magkaiba kayong tao, yes you have same face but hindi kayo dapat pagkumparahin. Never," aniya.

"Thanks for saying that."

"Why saying thank you?"

"Because you're helping me to realize things," sabi ko bago mag-iwas ng tingin.

Naramdaman ko ang pagkabog ng dibdib ko animo nagsisitakbuhan ang mga kabayo sa bilis. Napahawak ako sa tapat ng puso ko. Are you beating this fast because of this man?

Tumingin ako kay Hunter na ngayon ay umiinom ng wine, napalunok ako ng bumaba ang mata ko sa Adam's apple nito.

Why it look so sexy?

"Are you okay?" tanong ni Hunter.

Tumango ako at kinuha ang juice ko para uminom. Halos mapangalahati ang inumin ng bitawan ko 'to.

"Sure? Bakit ka namumula? Wala ka namang lagnat." Itinaas ni Hunter ang kamay niya para salatin ang leeg ko. Mas lalong kumabog ang didbib ko dahil sa pagdampi ng balat niya sa akin. Pati tuloy akong kinikiliti sa loob ng tiyan ko.

"Y-yes..."

"Dapat siguro ipatingin na din natin 'yang kamay mo bukas baka kaya mukha kang sisinatin," anito.

"S-siguro..."

Hindi na sumagot si Hunter at kinuha ang tinidor na nasa kamay ko at inuma sa bibig ko. Ngumiti siya sa'kin.

"I will feed you. ah." Binuka ko naman ang bibig ko at tinanggap ang pagkaing binigay niya.

Habang kumakain ako ay nakatingin lang ako kay Hunter na para bang sanay na sanay na siya sa ganito at balewala lang sa kanya. Masyado na siyang pa-fall! Ganito ba talaga ang mga lalaki? They're sweet to someone they love?

What the heck?! Love?! Where I get that?

AFTER we ate dinner, nahiga kami habang nakatingin sa langit. Inalis lang namin 'yung table kanina at inilipat sa isang tabi. Tapos nahiga na kami.

Magkatabi habang nakataas ang mga kamay. Tinuturo ang mga bitwin. We have binoculars

"Mukha 'yung heart shaped." Turo ko sa isang group of stars.

"Hmm... yeah, and that's is libra." Tinuro nito ang isang gawi and nakita ko nga. He is right.

"Where's the Sagittarius?" tanong ko.

"There." Sinundan ko ang kamay nito kung saan nakaturo.

"Hmm."

Matagal pa kaming nanatili doon para mag-stargazing, pero ng sumapit ang alas-dose ay nagyaya na akong umuwi. Sabay kaming bumababa sa bawat baitang ng hagdan. We didn't take the elevator.

Niligon ko ang binata na katabi ko. Tahimik lang kasi ito, nakabulsa ang mga kamay at nakatuon sa pagbaba ang atensyon.

"Hunter..." tawag ko dito.

"Hmm?"

Ngumiti ako. "Thank you."

Tiningnan niya ako. "For?" nagtatakang tanong niya.

"For doings this. It makes me forget," that I shouldn't like you because I might get hurt.

"It's nothing. I'm happy that you like it."

Tumigil ako sa paghakbang at inabot ang braso nito. Lumingon siya sa'kin at wala akong sinayang na pagkakataon, dinamba ko siya ng yakap.

Halatang nagulat siya dahil ramdam ko ang paninigas ng katawan niya. Niyakap ko siya ng mahigpit at nagsiksik sa leeg niya.

Naramdaman ko ang braso ni Hunter na pumabilot sa bewang ko para gumanti ng yakap. Unti-unti ay humigpit ang yakap niya sa'kin. Mas lalo akong napangiti at inilayo ang katawan niya sa'kin.

Tumingin ako sa mga mata niya.... nalulunod ako sa mga titig niya. Bumaba ang mga mata ko sa labi niyang nakaawang. Ibinalik ko ulit ang tingin sa mukha niya. Nakatingin lang din siya sa'kin na para bang nag-iisa ang aming mga tingin.

Mabilis pa sa kidlat na inilapat ko ang mga labi ko sa kanya.

Pumikit ako at inilagya sa batok nito ang mga braso ko upang kumuha ng suporta dahil bibigay na yata ang mga tuhod ko.

Hindi gumalaw si Hunter... ang isiping hindi niya nagustuhan ay nakakapanghina. Akma akong lalayo pero naunahan niya ako. hinawakan niya ang batok ko at nag-umpisa ng gumalaw ang mga labi niya. Humawak ako sa collar ng damit niya at sinabayan ang ginagawa niya.

Hindi ko alam kung tama ba ang ginagawa ko dahil ito ang unang pagkakataong nakipaghalikan ako.

Ang mga dila niya ay kumakatok upang pagbuksan kaya ginawa ko. Inawang ko ang labi ko at hinayaang galugarin niya ang loob ng bibig ko na para bang pagmamay-ari niya 'yon.