CHAPTER FORTY-TWO

"BLACK! HURRY UP!!" malakas na tawag sa'kin ni Blue sabay katok sa pintuan ng kwarto ko. Umiling ako dahil inaasta niya.

We're going to help Alex to decorate the Club house in their subdivision. It's been so many months since ikasal sila and since naging malapit sa'kin ng kaunti si Hunter. Hindi kami sobrang close but when I needed a place to hang out, his place is open for me.

Tiningnan ko muna ang reflection ko sa salamin. Isang rip jeans at black shirt ang suot ko. I put my black lipstick and then smile.

Kinuha ko ang cellphone ko sa may counter malapit sa sink. Napangiti ako ng makitang si Hunter ang nag-text. Madalas na rin kaming magka-text ni Hunter, minsan ay magka-usap pa kami sa gabi bago matulog. Mabilis akong nagtipa ng sagot sa kanya.

Me: I'll go now. I cannot reply back later.

Hunter: Okay. Keep safe <3

Me: I have two afternoon subjects, still gonna watch movie later?

Hunter: Yes, sunduin ba kita?

Napaisip ako. Magpapasundo ba ako mamaya? Blue will go with Abby, they're going to buy something in the mall.

Me: Okay. Wait for u later.

Inilagay ko na ang phone ko sa bag at lumabas ng banyo ng kwarto ko. Inayos ko sandali ang mga gamit ko sa kama bago pinatay ang ilaw at lumabas. Bumaba ako ng hagdan at naabutan silang nasa ibaba. Huminto ako sa gitna ng hagdan at pinagmasdan sila. Naka-akbay si Dad kay Blue na tumatawa, samantalang si Mommy ay pinapanood lang silang dalawa.

Wow. They looks like a happy family, and me? A... outcast.

Hindi na naayos ang samahan namin. Pag nasa harap ng maraming tao parang iisa lang ang anak ni Dad, si Blue lang, kakausapin lang niya ako kapag ka may itatanong pagkatapos kay Blue na ulit ang atensyon niya. Si Mom ay kinakausap ako pero alam mo 'yung may nakaharang na pader sa pagitan ninyo.

It pained me, seeing them happy without me. Pinilit kong huwag pansinin ang sakit na nararamdaman ko. Ipinagpatuloy ko ang pagbaba na dahilan para tumingin sa'kin si Blue. She smile widely to me then stand up.

"Alis na tayo?" tanong niya.

"Yeah," sagot ko at nag-iwas ng tingin sa mga magulang ko.

"Okay. We'll go na po. See yah later!" masiglang ani Blue saka ako hinila palabas ng bahay. Sumakay kami sa kotse and then we go na. May driver kaming kasama.

"What do you think? Ang sabi ni Mom ay pagkatapos na daw ng ginagawa ni Ate Alex ang debut natin," pagbubukas niya ng topic. Nilingon ko siya.

"Ikaw lang naman ang magc-celebrate. I will not celebrate my birthday," mahinang sagot ko saka tumingin sa labas ng bahay.

"WHAT?!" gulat niyang tanong saka inilingan ako. "No! Hindi pwede, Black! We should celebrate our birthday!" nagmamaktol na sabi niya.

"Blue, I can and that's my final decision. Ayaw mo no'n, you'll be the star of the night." Nginitian ko siya ng mapang-asar, but that's the truth. She always wanted to have a spotlight on her eighteenth birthday. To feel like she's a princess and I will give her that.

"B-but I want you with me there," mahinang sabi niya.

Hinawakan ko ang kamay niya. "I'll be there with you. Don't worry." Pilit na ngumiti at tumango si Blue sa'kin.

NANDITO na kami sa tapat ng bahay nila Alex with her friends na kanina pa masama ang tingin sa'kin. Tinaasan ko sila ng kilay pero inirapan lang ako nung babae. I remember her name it's Lia. Siya yata 'yung napuruhan ko nung huling prank ko sa kanila.

"Wow! Mabuti na lang andito kayo, we can have a bonding!" puno ng energy na ani Blue.

I face palmed in my head. That mouth of hers. Dang!

"Ay bet ko 'yan, gurl! Bonding us basta huwag kasama 'yang devil mong kakambal ha," sarcastic na sabi ni Lia.

Ngumiti ako ng matamis sa kanya. "Don't worry, ayoko ring kasama ka. I rather stay here than to come with you."

Namula sa inis ang mukha niya na kinangisi ko. Binelatan niya ako na parang bata.

"Stop it, Lia. Huwag mo ng patulan ang bata," pamamagitna nung lalaki sa kanila. He smiled at me. "I'm Leo, sorry for my friends attitude." Inilahad niya ang kamay niya sa harap ko na tiningnan ko lang. Si Blue ang kumuha no'n at nakipag-shake hands.

"And she's Klyzene Black. Sorry too for her attitude," paghingi rin ng paumanhin nito. Inirapan ko si Lia dahil masama pa rin ang tingin sa'kin. Pag ikaw hindi tumigil huwag kang magagalit sa kung anong gagawin ko. Gusto kong sabihin 'yon kaya lang huwag na. Maging umpisa na naman ng away 'yon kapag nagkataon. I will take my revenge someday.

"Alex texted me. Let's go na daw sa clubhouse," ani nung Gay nilang friend, yes hindi na lalaki dahil sa kilos pa lang niya alam mo na. Tumayo ako at naunang lumabas ng bahay. I know where the clubhouse is kaya hindi ko kaylangang maghintay sa kanila. Sinubukan akong habulin ni Blue pero dahil sa bilis kong maglakad naiwan rin 'to.

Nang makarating kami sa clubhouse ay nando'n si Alex with her sister I think. Magkahawig kasi silang dalawa. Lumingon sila sa'min at ngumiti ng makita kaming paparating.

"Mabuti nakarating kayo," ani Alex at tiningnan ako. Malamig ang tinging ibinibigay ko sa kanya.

"Gurl! Ang ganda ditey ha!" ani Lia at hinalikan pa sa pisnge si Alex.

"Oo nga, pero mas maganda pa rin 'yung dating hitsura ng clubhouse sa subdivision kina Mom," anito.

Madami pa silang pinag-usapan na hindi ko naman pinansin dahil hindi naman ako kasali sa usapan nila. Pumunta ako sa isang pwesto na medyo malayo at umupo do'n. Si Blue ay nags-selfie sa may isang tabi. If I love to take picture of myself, lalo naman si Blue.

"Okay na ba sa'yo 'yung Place?" tanong nung Ate ni Alex.

Lahat sila naglilibot ng tingin dito sa clubhouse.

"Okay na 'to, Ate. Medyo malaki 'yung place and we can invite some of our Family friends," ani Blue na panay ng kuha naman ng picture.

Tumingin si Alex sa kapatid niya. "Okay na, Ate. Kakausapin ko na lang 'yung home owners committee para walang makagamit nito sa day na 'yon," pagkasabi niya no'n ay lumakad na 'to palapit sa mga Kaybigan.

Umupo si Alex sa tabi ng mgakaybigan at sinandal ang ulo sa balikat ni Lia.

"Are you okay, ghorl? You look so tired," ani Leo sabay salat sa leeg ni Alex. "You don't have a fever naman."

Yap, Leo is right she doesn't look okay. May eye bags and medyo namumutla na rin siya. Hindi kaya siya inaalagaan ni Kuya?

Kinuha ko ang phone ko at makikinig sana sa music ng tawagin ako ni Blue. Nag-angat ako ng tingin sa kanya.

"Tara do'n," yaya niya sa'kin. I will decline her but she walked towards me and pull me up. Hinila niya ako papunta sa lugar kung saan naka-upo si Alex and her friends.

"Are you okay?" tanong ni Blue ng makalapit kami. We sat down in ground, in circle form.

"Oo naman. Okay lang ako," sagot ni Alex sabay ayos ng upo.

"Bakit ka ba matamlay? Kumain ka ba?" tanong ng Ate ni Alex, umiling si Alex at tumawa naman si Lia na kinataka namin.

I think they have a problem kaya siya ganiyan. Kumuyom ang kamao ko. Hindi pa ba sinasabi ni Kuya ang totoo kay Alex? Damn! I will tell her if ever hindi pa niya sinasabi.

"Okay. Magpa-deliver na lang tayo ng pagkain," anito at nag-dial sa cellphone.

"Ate, kaylan tayo mag-uumpisa mag-decorate?" tanong ni Blue dito, kumukuha pa rin ng picture si Blue. "Ako na lang ang mag-iisip ng ide-design natin, Ate. May naisip na ako eh," dagdag pa niya.

Tumango si Alex. "Okay. Food na lang and sounds?"

"Don't worry, sis. Ako ng bahala sa foods," ani ng Ate ni Alex. "I will ask some of my friends, so they can cook our food."

"Kami ni Bakla ang bahala sa sounds," ani Lia.

"Thank you for all the efforts your giving to help me," ani Alex at hinawakan ang kamay ni Lia.

"Alex," tawag ko na kinalingon niya sa'kin. Nagtatanong siyang tumingin sa'kin.

"Pwede bang samahan mo ako?" tanong ko sa kanya, tinanguan niya ako. Nauna akong tumayo at sumunod siya sa'kin. Nakakalayo na kami sa clubhouse ng lumingon ako sa kanya.

"What? Saan ba tayo pupunta?" tanong niya.

"Are you okay?" tanong ko, tumango siya sa'kin at inilingan ako. I wanted to laugh. Did she think I'll buy that trick? "You're not good at lying. What's your problem?" tanong ko.

I'm reading her right now. She wanted to asked something but I don't why she didn't asking me.

"You knew," aniy habang nakatingin sa mga mata ko. Kumunot ang noo ko sa sinasabi niya. Anong alam ko— Dang!

"About her," what I said is a statement and not a question. Naglakad akong muli, nakasunod naman siya sa'kin at pinantayan pa ako. "I won't say sorry. Wala namang magagawa 'yon dahil tapos na," sabi ko pa habang nakatingin sa harapan.

Mabuti naman at sinabi na ni Kuya, kung hindi pa talaga niya sinabi ay ako na ang magsasabi dahil sa kabagalan niya.

I saw her smirked. "Bakit hindi mo sinabi sa'kin nung hindi pa kami kasal?" tanong niya.

Duh?! Why would I tell her? Hindi ko dapat pangunahan si Kuya, magagalit sa'kin ang parents namin if ever na ginawa ko 'yon.

"Hindi ka naman nagtanong and why would I? That's not my story to tell," sagot ko.

"But as your friend—"

"You're not my friend," pagpuputol ko sa kanya. Huminto ako at nilingon ko siya. "I saw him... I saw my brother happy with that girl. The first time I saw him smiling ear to ear so who I am to that? Dapat kasi inaalam mo muna, hindi 'yang ngayon ka nagre-reklamo," turan ko st tinalikuran siya. Babalik na dapat ako sa clubhouse ng tawagin niya ako.

"Hey!" aniya.

Tumigil ako sa paglalakad at hinarap siya. Walang emosyon ang mga mata ko and I make my voice cold.

"What?" I coldly asked.

"Let's walk. I want to talk to you," aniya. Lumakad ako pabalik sa kanya. Sabay kaming naglakad. "Ang sabi ng Kuya mo, ikaw lang daw ang may alam ng relasyon nila. Bakit hindi mo sinabi sa kakambal mo?" tanong niya.

"Like what I've said, that's not my story to tell. Hindi naman ako dalahira." Sagot ko sa kanya.

If I tell that to Blue, alam na sana ng lahat ng tao 'yon sa ngayon. Mahabang katahimikan ang namayani sa'min bago nagsalita si Alex.

"So, how are you?" tanong niya.

"Why are you asking?" malamig kong tanong. Bakit ba siya nagtatanong?

"I just want to know. You said were not friends' right?" Naramdaman ko ang tingin niya sa'kin. "So, can I be your friend?" tanong niya na kinatingin ko sa kanya.

Trying hard, tsk.

"I don't do friends'. My sister is fine with me," malamig kong sagot.

She smiled at me. "I'm you sister too."

"You're not my sister. We're not blood related."

"But I'm your brother's wife."

"Yeah. I clearly know that. I'm tired I want to go back there," ani ko at tumingil sa paglalakad. Kinuyom ko ang kamao ko habang nakatingin sa kanya. She's too innocent at hindi niya alam kung sinong peke at tunay sa mga nakapaligid sa kanya.

"Don't trust the people around you. They just look like nice but they're evil. Protect yourself from them. That's only I can tell," seryosong sabi ko saka naglakad na pabalik ng clubhouse. I hope she know who's I'm talking too.

Nang makabalik na kami sa clubhouse ay kumakain na sila do'n, lumapit ako kay Blue na busy sa pagtingin sa cellphone niya. Inabutan niya ako ng burger na kinuha ko. Tinabihan ko siya ng upo at saka sumandal dito.

"Ate?" tawag ni Blue kay Alex na nilingon naman siya. "Alam ba ni Kuya kung nasaan ka? Baka mamaya nag-aalala na siya sa'yo," dagdag pa nito.

"Okay lang. Nagpaalam ako sa kanya," sabi niya.

Which I doubt.

"Okay pero bakit parang ang lungkot-lungkot mo? Matamlay ka ring tingnan," puna ni Blue.

Ngumiti si Alex kay Blue. "Okay lang ako. Promise."

Tumango si Blue at lumapit kay Alex. Umayos ako ng upo dahil wala na akong sandalan.

"How is your married life?" tanong niya.

Napa-iling na lang ako. Para siyang imbestigador kung tanungin si Alex. Hindi nakaligtas sa'kin ang tinginan ni Alex at ng mga kaybigan niya.

"O-okay naman," sagot niya sabay iwas ng tingin.

Napansin kong bumuka ang bibig ni Blue kaya tinawag ko na siya. She look at me.

"Let's go. Andiyan na 'yung sundo natin." Sabi ko at tumayo na. Naglakad ako papunta sa may kotse sa tapat.

"I'm sorry about her attitude. We'll go ahead," rinig kong pagpapaalam ni Blue. Pumasok ako sa loob ng kotse at hinintay si Blue na mabilis ring nakasunod sa'kin.