CHAPTER THIRTY-THREE

NAKARATING na kami sa dalampasigan ay sumakay kami sa Bangka na naghihintay ng mga turistang sasakay para mag-Island hopping. Naunang sumakay si Hunter at inalalayan akong pumanik. Naka-upo kami sa may dulo. Paunti-unti ay dumadating ang mga sumasakay.

Ang mga babaeng kadarating lang ay bumagsak agad kay Hunter ang tingin. Umirap ako sa hangin. Iba na talaga mga babae ngayon. Hindi ba nila napansing may kasama? Kung tingnan nila parang lalamunin nila ng buo.

Pinag-suot kami ng life vest for our safety. Mabilis kong naikabit yung sa'kin pero yung sa mga katapat naming babae ay halos hindi mai-suot.

I will count one to five and may isa sa kanilang lalapit sa'min. I mean kay Hunter para ipakabit ng maayos ang life vest.

One...

Two...

Napansin ko ang isang babae sa grupo nila na tumayo na.

Three...

Four...

Fi—

"Ahm... hi? Can you please do my vest?" mahinhing tanong ng babaeng lumapit sa'min.

Nilingon ito ni Hunter. "Pardon?"

"Hindi ko kasi mai-suot yung vest, can you please do it for me?" ani ng Babae at dinilaan pa ang lower lip na parang inaakit si Hunter.

Tiningnan ako ni Hunter. Tinaasan ko ito ng kilay bilang pagtatanong.

"I... okay." Sagot n Hunter saka tumayo at inayos ang life vest nung babae.

Ihulog ko pa kayong dalawa diyan eh. Naiinis kong sabi sa isip ko. Tumalikod ako sa kanila at tumingin sa dagat. Maganda ang araw ngayon at mukhang walang namumuong sama ng panahon. Sana'y maiwan sa ibang isa ang mga haliparot na 'to para naman matauhan.

"Mukhang mas malamim pa sa dagat ang iniisip mo, Binibini."

Napatingin ako sa gilid ko ng makita ang lalaking nasa tubig at nakahinto sa tapat ko. Ngumiti lang ito sa'kin.

"I bet you're more beautiful when smiling." he said sweetly while grinning.

"And I think it's more peaceful if you go now." malamig kong sagot sa kanya, nag-iwas ako ng tingin dito. I heard him chuckle.

"You remind me of someone, Seniorita." anito.

Hindi ako lumingon at hinayaan lang siyang magsalita ng magsalita doon. Ganun naman sila. If they see woman is not interested they will go eventually.

"You want to know who it is?" tanong pa nito. "It's my sister." malungkot na anito.

Dahil don ay napalingon ako. Napansin ko ang lungkot sa mga mata niya.

"She's far away from us. They took her away." malungkot pa niyang sabi na kinatigil ko dahil sa di maunawaang pagkirot sa puso ko.

"Where is she?" mahinang tanong ko.

Tumingin siya sa'kin. "With her family." malamig nitong saad saka mabilis na lumangoy palayo na kinataka ko.

"Who are you talking to?" biglang tanong ni Hunter habang nakatunghaya sa'kin. Tapos na pala siyang suotan ng life vest ang makiring nasa harap niya kanina. Imbis na sagutin ay inirapan ko lang siya. Bakit hindi 'yung mga makikiring 'yun ang kausapin niya?

"What did I do?" nagtatakang tanong niya.

"Hey?"

"Are you mad?"

'Why I will be mad?!' gusto kong isigaw sa mukha niya 'yon pero hindi ko na tinuloy. Umiling na lang ako. I thought he will stop after that but I was wrong. He didn't stop and he's still asking me questions.

"Okay. Kung lahat po'y nakasuot na ng life vest, ang unang pupuntahan natin ay ang Isla Pag-ibig... kung saan may basbas ng magkasintahang namatay do'n," ani ng Tour guide.

Madami pang sinabi ang Tour Guide namin pero 'di ko na pinakinggan, paulit-ulit ko na kasing naririnig 'yon. Ilang sandali pa ay umandar na ang Bangka paalis. Naramdaman ko ang kung anong dumantay sa likod ko kaya tiningnan ko 'yon.

Nakita ko ang braso ni Hunter na nakapatong sa likod ko. Damn his nerve! Lumayo ako ng kaunti saka tinuon ang atensyon sa dagat, malakas ang maingay na tunog na nanggagaling sa makina ng Bangka.

NANDITO na kami sa Isla Pag-ibig, kulay puti ang buhangin at walang bahay na nakatayo dito. Madaming puno ng buko, may ibang mga halaman pero mas madami ang buko. Inalalayan ako ni Hunter na makababa.

"This place is beautiful." Manghang ani Hunter.

I nod for agreement.

"Bakit tinawag na Isla Pag-ibig ang Island na 'to?" tanong niya ng medyo malayo na kami sa mga turistang kasama namin.

"Well, know you. It's a typical Romeo and Juliet love story. Pula and Asul, they came from a rival clan near here. And, they were enemies since birth. Think of it, family of pirates fighting for nothing. One day, they have their usual fighting scene in the sea, God of the Sea, Poseidon got mad. He make big waves to stopped them," ani ko saka nilingon si Hunter.

Tumaas ang kilay ko dahil mukhang interesado siya sa kwento.

"And then?" he asked.

"And then... Asul and Pula They were swept away by the waves. They're distant from their companions. And then they went to this island. They said, during the first days of the two people, they almost killed each other from morning to night, but Asul had a deep wound that Pula treated. Since then, they have had an understanding because they have found out that each of them is not bad. When Asul recovered, she made their house temporarily, while Pula served as his housewife. You know that, bahay-bahayan? After a long time, they fell in love with each other, and then they promise that they will love each other for life. Maybe they're unlucky since they are happy to live here. Their families found them. And there was another trouble unexpectedly, Asul and Pula we're shot. Do you know the twist?" I asked him, he shook his head.

"Their own family shot them. They're both aiming for each other's kids but instead, they kill their own. They die on the island yet, before they die, the two give their blessing that when lovers go here, to have their happy ending, so they will not end up like them." Mahabang sabi ko.

"Wow," tanging nasabi niya.

Huminto kami sa paglalakad sa pinaka-dulo ng Isla kung saan matatangpuan ang isang luma at sirang Barko. Bumaba do'n ang tingin ni Hunter.

"T-That's their ship?"

"Yap."

"That story is real?"

"They say yes, some of them says no. But people who come here said their blessing is real. Nagkakatuluyan ang mga lovers na nagpunta dito. Some of them are married with kids, and in a relationship," dagdag ko pa.

Tumango siya. Nauna akong naglakad sa kanya. Lumapit ako sa dagat at umupo sa buhanginan. May mga shells na nandoon. Nakikipaglaro ang tubig sa mga paa ko. I smile when I saw a pair of star fish attached in a shell.

I took the shell and hold it. I want to take it home but... it will die there. Hindi sila magtatagal kung aalisin ko sila kung saan sila nakatira. Malungkot kong ibinaba ang kabibe at nilingon si Hunter na ngayon ay busy sa pagtingin sa cellphone nito.

What is he doing?

Tumayo ako at nilapitan siya.

"Dapat ay naglilibot ka na. We only have an hour and half," ani ko.

He smirked. "Hindi na may nakita akong magandang tanawin eh." Malokong sabi niya.

Tinaasan ko siya ng kilay pero lumapad lang ang ngiti niya. Inilahad niya ang kamay niya sa harap ko. Tiningnan ko 'yon, napailing na lang ako at naunang maglakad. Nagpunta kami sa kabilang bahagi ng Isla kung nasaan ang ibang Turista.

Naramdaman ko ang init ng katawan ni Hunter sa gilid ko, mula sa gilid ng mata ko ay nakita ko ang kakaibang ngiti nito. I don't know what's happening to me but.... I smiled. I smile because he's smiling. Is it bad?

"Klyzene, I have a question for you," aniya.

"Hmm..."

"Do you know what bee's make?" he suddenly asked.

I stop walking and look at him with a frown. He still smiling. I let a sigh for defeat. What do bee's make? Bee? Bubuyog? Hindi si Jollibee? Kidding.

"Honey," I answered him.

"Yes, baby?" he say while grinning.

My eyes widened and my lips is now parted. What the heck?! I feel like my face is now red as tomatoes. I bit my lips to keep myself from smiling. I gulped. Dang! My heart beat is racing again! There's something in my stomach! Really! It makes me tickles!

"Did I have you?" nakakalokong tanong nito habang hinihimas ang baba niya.

"Hm... it will do. Nice, if I will rate, I'll give seven over ten. It's smooth." Mabilis kong sagot, tumalikod ako kay Hunter at naunang maglakad. Mas binilisan ko ang paglalakad ko.

I shook my head. What's happening to me?!

Nang ma-sure kong malayo na ako ay do'n pa lang ako nakahinga ng maluwag. Damn that guy. I put my hand near my heart.

"Why are you beating so fast? Am I going to die?" tanong ko sa sarili ko.