CHAPTER ONE HUNDRED AND FORTY-SIX

I woke up a little disoriented. My head is spinning, and my mouth is dry.

Instead na bumangon ay kinapa ko ang isang side ng kama para hanapin--Dali-dali akong napadilat nang mawalang mahawakan. Kumunot ang noo ko.

Am I dreaming?

Sa isiping panaginip lang ang lahat ay bigla akong kinabahan. Hindi ininda ang sakit ng ulo at bumangon. Napa-upo ako. Hinawi ko ang buhok ko papunta sa likod at nag-isip.

"Am I dreaming last night?" mahinang tanong ko sa sarili.

Ikinuyom ko ang kamao ko. I-If he was here...then where the hell he is?

I gulped. Am I going crazy because of missing him too much?

Bumaba ako sa kama. Inayos ko ito at pumasok nang banyo. Naghilamos ako ng mukha at nagsipilyo. Tinali ko na pa-bun ang buhok ko bago ko lumabas ng banyo.

Lumabas ako ng kwarto para makapagluto na ng almusal. Kumuha ako ng hotdog at egg sa fridge. Nag-scrumble ako at nag-fry ng hotdog. After kong magluto ay umupo ako sa sala.

I turn on the television and put it on a news channel.

Nag-umpisa akong kumain nang almusal ko habang nanunuod. Matiim akong nakikinig sa news caster dahil sa sinabi nitong uulan daw sa isang bahagi sa New York.

I still need to put my umbrella to the car. Ayokong mag-stay nang matagal sa labas dahil sa ulan.

Saktong pagkapatay ko ng TV ay siyang bukas ng pintuan ng unit ko. Alerto akong napatigil do'n at akmang ihahagis ang platong hawak.

Natigil sa akmang pag-hakbang si Hunter nang makita ang ayos ko. Nakakunot ang noo nito habang nakatingin sa'kin.

"A-are you okay, baby?" he asked.

"You are here..." marahang sabi ko.

Tumawa ito nang mahina at binitawan ang doorknob. Lumapit siya sa'kin. Bumaba ang tingin ko sa hawak niyang paperbag.

"What do you bring?"

"I borrowed your keys, babe. I need to get in."

Sabay pa naming Sabi. Napatawa kami. Tinabihan niya kami ng upo.

"I brought you breakfast, but I noticed you already had your breakfast," may halong pagka-sarcastic ang huling sinabi niya.

Ngumiwi ako.

"Sorry" Bumuntong hininga ako. "I thought I was dreaming. You are really here," mahinang saad ko.

Nginisihan niya ako.

"Sa gwapo ko ba namang 'to sino pang maniniwalang totoo tao ako, 'di ba?" paghahangas niya.

Inirapan ko siya.

"Sabi sa balita nasa Staten Island ang bagyo and malakas na hangin, hindi ko akalaing meron rin pala sa loob ng condo ko," masungit kong sagot dito.

Tinawanan niya naman ako saka niyakap nang mahigpit. Gumanti ako.

"What's your plan for today, babe?" interesadong tanong niya.

"Papasok ako sa school. I still have two classes for today, and then I'm free. How about you? Have you plans?" Tiningala ko siya.

"I plan to date you all day, but since you have classes. I will replanned it. I don't want to put pressure on you while studying." Nagtama ang mata namin.

"It's okay if--"

"No, Klyzene Black. You will go to your class. Pwede naman akong mahintay dito sa unit mo o kaya naman ay maghahanap ako ng lugar kung saan tayo pwedeng mag-date," saad niya.

"Ayaw mo ba akong kasama? I can skip naman," nakangusong tanong ko.

Pinisil niya ang dalawang pisnge ko.

"Babe, no. Mag-aral ka. I want to be your inspiration, not a hindrance," madiin niyang sabi.

Mukhang wala na ngang pag-asang magbago pa isip ni Hunter ko. Umirap ako at iniwas ang tingin sa kanya.

"Fine," labas sa ilong na sabi ko.

"I will take you to school, babe. Don't worry. If you want, I can wait there," pagpapagaan niya ng loob ko.

"Maiinip ka lang do'n."

"Sino may sabi?"

"Ako. Syempre mga two to six hours kang maghihintay do'n because some of my classes are three units means three hours of studying."

"Okay lang, babe. I can handle myself," paninigurado pa niya.

Tiningnan ko siya sa mata at buo na do'n ang sagot ng lalaki. Mukha talagang wala na akong magagawa kundi ang um-oo na lang.

------

GAYA ng plano ay hinatid ako ni Hunter sa school. Hindi na bumaba ang lalaki sa sasakyan pero nakapag-take naman ako ng goodluck kiss bago umalis. Kotse ko ang dala nito dahil wala pa siyang kotse and saying if ipapadala niya ang kotse niya dito gayong 'di naman siya masyadong magtatagal.

Pumasok ako sa unang klase ko at ginawa ang mga nakasanayan. Katabi ko sa upuan ang mga kaybigan kong tulog. Mukhang mga puyat na puyat, puna ko dahil parehong nangingitim ang ilalim ng mata nila.

"Where are you yesterday? You're absent," tanong ni Linda na nagsusulat ng notes.

Nilingon ko siya. Deretso lang ang tingin sa whiteboard. Binalik ko ang tingin ko sa harap. Ano kayang magiging reaction nila if sabihin kong Hunter is already here and he's staying in my unit?

Ngumiti ako.

"I'm busy," tipid kong sagot.

"With what?"

"Not what. It should be who," parang wala lang na sagot ko.

"Hmm...then who is it?" she asked again.

"Hunter."

From my peripheral vision, I saw the two of them stiff. I mentally smirked. I got their attention, huh. They stopped whatever they were doing.

Hinarap niya ako.

"Hunter? Your Hunter?" naninigurong tanong nito.

Itinigil ko ang pagsusulat at nilingon siya. "Yes, my Hunter. He came the other day."

"And you didn't bother to tell us?!" gulat na sigaw ng babae.

Natatawang kinukutan ko siya ng noo.

"We became busy, okay? I forgot about calling you, two. He surprised me too."

Pilyang tumingin sa'kin ang babae mula ulo hanggang paa. Pati tuloy si Carl ay nakigaya na dito. Kakaiba na rin ang binibigay na tingin sa'kin.

"Well. Well. Well. Want to tell us what you did?" pilyang tanong nito.

Inirapan ko siya.

"We sleep, eat, and cuddle," patay malisyang sagot ko.

"We don't believe you," sabay sabi ng dalawa.

Tiningnan ko lang sila saka nag-cross arm.

"Then don't. I'm not asking too." Umirap ako sa kanila bago nagbalik ng tingin sa harap.

Narinig ko ang tawanan ng dalawa. Ipinatong ni Linda ang ulo niya sa balikat ko. Hinaplos niya ang panga ko.

"Don't be mad, Zene. Will he take you home later?" she asked after a few minutes.

"Yap. He will. He's the one who take me here, actually," may pagmamalaki sa tono ko.

"We really should meet him. Let's drink? Or race? I heard Alessandro Ferrari is back; he started the race for tonight. One-on-one with someone who dares to fight him."

I frowned.

"His name sounds familiar," mahinang wika ko.

Carl nodded. "Yap. Don't you remember? You won the race with him."

"Oh! Yes! I remember that too! Alessandro, Zene! The guy from Paris!" Linda exclaimed.

"Ahh!" I nod my head. "Yes, I remember him now. Where will the race take place?"

"Aqueduct Racetrack. Many people will go because that fucking Alessandro Ferrari is a fucking famous!" may halong paghanga sa tono ng lalaki.

"Okay. Let's watch," sabi ko.

"Watch?!"

"Why?!"

Sabay nilang sabi.

Nilingon ko sila. "What do you mean why? Of course, we're going to watch--" natigilan ako. Tiningnan ko silang mabuti na dalawa. Mukhang gulat sa desisyon ko pero biglang na-paranoid na para bang natakot. "Don't fucking tell me that you sign up my name again?" may pagbabanta sa tono ko.

Nag-iwas ng tingin si Linda, and Carl scartched his head.

I clench my fist.

"Linda. Carl."

Madiin ang pagtawag ko sa kanilang mga pangalan. Napipilitang sinalubong ni Linda ang mga mata ko.

"Of course not! But someone did! One of our block-mates blocked us, and they keep asking what car you're going to use. We are also shocked when they tell us that your name is already listed as Alessandro's opponent. That's why we know Alessandro is back," mahinang pagpapaliwanag nito.

Napapikit ako ng mariin.

"That's fuck."

"Yeah."

"I don't have a car. What time will it start?" Tumingin ako kay Carl.

"Ten o'clock."

"Sucks!"

Hinaplos ni Linda ang likod ko at binigyan ako ng assuring na smile.

"Bring Hunter with you. Let him watch how the green eye devil drive," ngising aniya.

Napa-isip ako. Minsan pa lang akong napanood na mag-drive ni Hunter, siguro tama rin si Linda. I should bring him, and after that race magde-date kami.

Ngumiti akong tipid.

------

AFTER class ay sabay-sabay kaming lumabas nila Linda para pumunta sa parking lot kung saan naghihintay si Hunter sa'kin. Ten minutes ago he texted me na nandito na daw siya sa labas.

Nauna akong maglakad sa dalawa dahil mabagal silang maglakad.

"I'm excited to meet him," ani Linda.

"Wow, are you the girlfriend?" sarcastic na tanong ni Carl. "You even beat, Zene."

"Is it prohibited to be excited? Is the girlfriend only entitled to feel that?" masungit na tanong nito sa lalaki.

"Tss!"

"Asshole!"

Kung hindi lang siguro ako sanay sa dalawang 'to malamang ko ba'y kanina pa ako nagalit dahil sa inis. Palagi na lang silang nagbabangayan. Hindi ata mabubuo ang mga araw nila kung hindi sila mag-aaway. Mag-jowang hilaw, talaga.

Nang nasa may parking na kami ay hinanap ng mga mata ko si Hunter. And, there he is. Sa may dulo. Naka sandal sa may hood ng kotse habang naka-suot ng aviator. Ang isang kamay nito ay nakapasok sa bulsa ng jeans samantalang 'yung isa ay pinaglalaruan ang hawak na susi ng kotse. Kung titingnan mo ay para siyang model sa ayos niya lalo na't hapit sa namumutok nitong braso ang suot na tee.

Biglang nag-dry ang mouth ko. Bakit?

Kusang lumakad ang paa ko palapit sa kaniya, namalayan ko na lang na nakakulong na ako sa mainit niyang braso.

"How's your day?" masiglang tanong nito.

Naka-yuko siya sa'kin para magtagpo ang mga mata namin. Matatangkad problems.

"Fine, but I have a tiny problem."

"What is it?"

"Someone listed my name in a race later, iniisip kong wag na lang mag-join and mag-date na lang tayo but nakakahiya kasi they know the Green eye devil will not retreat." I make my eyes beautiful. "Is it okay, if sa after na lang ng race tayo mag-date?"

Kinakabahan ako sa isasagot niya. Baka kasi ma-offend siya o kaya naman ay magalit kasi naka-plan na 'yung date naman pero may annomalies na nangyayaring ganito.

I gulped.

Akala ko ay magagalit siya pero nginitian niya ako saka ginulo ang buhok ko.

"Babe, okay lang sa'kin! That would be a beautiful memory. My baby is driving fast and racing to win while I'm supporting and shouting for you," he said.

Ngumiti ako. Ipinalibot ko ang braso ko sa batok niya at saka tumingkayad para gawaran siya ng isang mababaw na halik na pinalalim ng lokong 'to. Nakakalunod ang mga halik niya, para akong dinadala sa alapaap.

Kung 'di pa tumikhim ang mga nasa likuran namin ay hindi magbibitaw ang mga labi namin. Isinandal ko ang noo ko sa balikat ni Hunter. Nagiging mahal mo na ang PDA, Klyzene Black! Normal lang naman sa New York ang mga naghahalikan at make-out sa labas.

Tumikhim ako at nilingon ang mga kaybigan ko. Nakangiti si Linda kay Hunter while Carl, nakangisi.

Inilagay ko ang isang braso ko sa likod ni Hunter. Tinuro ko sila.

"Hunter, they are my friends. This is Linda. This is Carl. They are my friends. Guys, he is Hunter," nakangiting pagpapakilala ko. Wala na akong nilagay na label dahil wala naman kami no'n. Magle-label pa kung mas masaya namang wala, 'di ba?

Naglahad ng kamay si Linda na mainit namang tinanggap ni Hunter. Nag-shake hands sila, same with Carl.

"Finally! We met you!" may halong panunuyang sabi ni Linda.

Pinandilatan ko siya. Nakita ko kasing nagtaka si Hunter.

"Me too. I'm happy to meet my baby's friends. She doesn't have a lot," ani Hunter.

"We should drink for celebration," pagsu-suggest ni Carl.

Nilingon namin siya.

"If it's okay with Klyzene. I'm okay too," Hunter said.

Ang mata naman nila ngayon ay nasa akin nakatutok. Tumango ako bilang pag-sang ayon. Sumakay kami sa kany-kanya naming kotse. Sinusunda namin si Carl dahil siya ang may alam kung saan kami dadalhin para uminom.

-----

PINATUNOG ko ang leeg ko habang sinusuot ang itim na gloves. Nagpalit ako ng long pants, sinuot ko rin ang fire retarted suit ko na may roong 'GED' sa likod, pati sapatos ko pinalitan ng leather.

This is just a friendly race pero aakalain mong totoong laban na dahil sa ingay sa labas. Ang daming tao at mga sumali madami rin, last minute na nang baguhin daw ni Alessandro ang rules. Pwede nang sumali ang may gusto at kung sinong mananalo ay may premyo na walang nakakaalam kung ano.

Itinali ko ang bahaba kong buhok. Kinuha ko ang helmet na gagamitin ko. Itinaas ko muna ang mask ko bago lumabas ng banyo.

Naabutan kong nakatayo sa may gilid ng pinto si Hunter, nakayuko ito at mukhang nakapikit. Ngumiti ako.

Nilapitan ko siya sabay haplos sa likuran niya. Naging alerto ang lalaki; mabilis siyang nag-angat ng tingin sa'kin.

"Gusto mo nang umuwi?" malambing kong tanong.

Naawa kasi ako sa lalaki dahil nakipag-inuman talaga ito kay Carl. Bukod sa beer ay uminom din ang dalawang lalaki ng rum, mga tinamaan tuloy.

Tahimik na umiling ang lalaki at hinila ako payakap. Isinubsub niya ang mukha niya sa gitna ng leeg ko, at kahit na may telang pagitan ang labi niya at balat ko ay nararamdaman ko pa rin ito pati na ang mainit niyang hininga.

"You can sleep inside the car. After the race--"

"I want to watch you," parang batang aniya.

Inilayo niya ang sarili niya sa'kin. Para na itong maiiyak sa hitsura niya.

"D-don't you want me to watch you?" parang batang tanong niya.

"Of course, gusto ko! Kaya lang, I'm worried about you. Look, inaantok ka na and lasing--"

"I'm not lasing! I'm...tipsy!" pagpuputol niya sa'kin.

Tumango na lang ako para wala ng usap. Lalaki lang lalo dahil lasing ang isang 'to.

Inaalalayan ko siya. Naglakad kami papunta sa crowned. Nakahawak sa bewang ko ang kamay ni Hunter, paminsan-minsan ay pumipisil 'yon o kaya naman ay itinaas baba niya.

May mga upuan sa harapan na mas malapit, naka-upo na do'n sina Carl at Linda. Do'n na kami dumeretso. Pina-upo ko si Hunter sa tabi ni Carl na tulog na tulog na.

Sobrang ingay sa paligid. Hindi magmayaw ang mga taong sumigaw at mag-ingay para sa sinusuportahang driver.

Ngumiti sa'kin si Linda.

"Break a leg, Green eye devil!!" aniya at iwinagayway pa ang green na pompoms na nakatali sa magkabilang wrist nito.

Ngumiti ako. Alam kong kahit hindi ko alisin ang takip ko sa bibig ay alam niyang nakangiti ako.

Hinalikan ko sa noo si Hunter bago tumakbo sa may kotse ko. Nasa may starting point na kasi ito. Binuksan ko ang pinto ng kotse ko, nagsusuot pa kasi ako ng helmet ko.

Napalingon ako sa tumikhim.

Nakatayo sa may likuran ang isang driver na naka-kulay puti. Naka-cross arm siya habang nakatingin sa'kin.

Kumunot ang noo ko. Kilala ko siya? Hindi ko kasi mamukaan ang lalaki dahil kagaya ko ay naka-ayos na rin siya. Ang tanging nakikita ko na lang ay ang mga mata niya.

Inalis ko ang tingin ko sa kaniya.

Akmang sasakay na ako sa sasakyan nang magsalita ito na kinatigil ko.

"You forgot me already? That's hurt," parang nang-aasar pa nitong tanong.

Nilingon ko siya.

"Do I have to know you?" mataray kong tanong.

Mahinang tumawa ang lalaki bago ako sinaluduhan. Tiningnan ko ito hanggang sa makasakay na siya sa kaniyang kotse. Ako naman ay sumakay na rin.

Malakas ang tibok ng puso ko, medyo namamasa na rin ang mga palad ko. Ganito pala ang pakiramdam kapag nanunuod sa'yo ang mahal mo. Nakakatakot matalo dahil gusto kong maging proud siya sa'kin.

Inayos ko ang rearview mirror ko nang okay na ay chineck ko naman ang sideview mirror kung nakaayos ba sila. Sa race ay imporanteng naka-ayos ang mga salamin ko dahil isa 'to sa mga advantages mo.