Good morning!

CHAPTER ONE HUNDRED AND FORTY

' "WE miss you!!" Linda said while hugging me.

I hug her and lightly tap her back. She pull away. She hold my cheeks and pinch it. Ngumiwi ako sa sakit. Hinawakan ko ang kamay niya.

"It's painful!!" sabi ko saka inalis ang pagkakakurot niya sa pisnge ko. Weird ko siyang tiningnan bago humarap kay Carl. "Stop her!" ani ko.

Tinawanan niya ako at ginulo ang buhok ko.

"I can't, she did that to me too."

"Did you make her pregnant?" akusa ko.

Sunod-sunod ang naging pag-iling niya. "Of course not! She's not my type," nandidiri pang anito.

Inirapan ito ni Linda.

"Fuck you!"

"Nah, I rather fuck myself!"

And that starts their bickering. I shake my head. Kids. I sip on my chocolate shake. We're at the Jone's Sweets.

Tiningnan ko ang dalawa na akala mo magkarelasyong mag-LQ. Sumandal ako bago binuksan ang phone ko. Nag-send ako ng picture ng iniinom ko kay Hunter.

Madaling araw na sa Pilipinas kaya naiitindihan ko kung hindi na siya makakapag-reply. Alam ko namang busy ito sa trabaho.

Me: I'm with my friends. Drinking choco!

Binaba ko ang phone ay uminom ng choco shake.

"Fuck! It hurts!!"

"I fucking know, asshole!"

"S-stop!!"

"I. won't!!!"

Inilingan ko na lang sila. Wala yatang araw na hindi mag-aaway ang dalawang ito. Kumuha ako ng isang piraso ng cookies, kinagatan ko 'yon at saka uminom ng shake. Busy ako sa pagi-scroll ng messages ko sa Instagram.

Nag-angat ako ng tingin nang maramdam ang mainit na mga titig sa'kin. Tinaasan ko ng kilay sina Linda. Para silang nakakita ng multo sa expression ng dalawa.

Binaba ko ang hawak kong cookie at saka conscious na nagpunas ng bibig or ilong dahil baka may dumi ako sa mukha.

"Do I have dirt on my face?" conscious kong tanong, hindi na ako nag-abalang hintayin ang sagot nila at tiningnan ang sarili ko sa phone ko. Malinis naman.

Nanginginig ang kamay na tinuro ni Linda ang cookies sa harapan.

"Y-you ate one?"

"Yes?" Kumunot ang noo ko. "Why? You're acting weird, ha. Is there something wrong?"

Itinakip niya ang kamay niya sa kaniyang bibig at umarteng parang naiiyak. Binalingan ko si Carl na ngayon ay naka-awang rin ang bibig.

"WHAT?" asik ko. Kinuha ko ang kinakain kong cookie at kinagatan ulit ito. Suminghap naman ang dalawa. Padabog kong binitawan ang hawak ko. "What the fuck is happening to the both of you?! Do I have dirt on my face? Stain on my teeth?"

Inis kong tanong. Hindi naman nila ako masisisi dahil kanina pa ako tanong ng tanong and yet, they are not answering me. Ayoko namang magalit pero nakakagalit talaga. I'm clueless.

"You ate cookie!!" Linda shouted.

"And?"

"You never ate a cookie! You actually hate cookies or any food with cookies! And you expect us not to be surprised?! What happened to the Philippines?! You've changed!!"

Napa-iling ako dahil sa sinagot nito. Napakamot ako sa ulo ko. Damn! Hindi na lang siya naging straight forward kanina para hindi na ako nagalit pa. About lang pala sa pagkain ko ng cookie.

Bumuntonghininga ako.

Kaya ko ba silang sisihin? In the past years na nandito ako sa New York ay alam nilang ayoko ng cookies ta's ngayon kumakain ako. Maybe not...hindi kasi, kasalanan ko rin naman. Nagulat lang sila.

"I forgot to tell you I'm eating cookies again," mahinahon kong ani.

"Did something happen to you back there?" Carl asked.

I look at him. Should I tell them?

"Yes, there is," I answer honestly.

"What is it?" Linda, with such a hurry.

I finish my cookie before I start with my story. I told them how I forgive some people; of course, that's my family. And about Hunter, of course, they know Hunter. I told them about him before.

"Hunter?! What did—"

"I forgive him--them about what they did to me in the past. That's why I like cookies now," I said.

"Shit."

The both of them cussed. I shake my head. I finished my drinks and rub my mouth using table napkins, and I start to pick up my things.

"You know what? Let's go to the race track," yaya ko sa dalawa habang nag-aayos ng gamit. Nang matapos ako ay tiningnan ko sila. I smile. "Move now," natatawang utos ko kasi para silang tuod.

A ROAR from a car is the one that welcomed us when we came to the race track.

I look around. There's nothing changed since I left two months ago. We're at Brooklyn Street Circuit, where most racing is happening. There's no one around here except for the racers practicing for the next game.

I sat down on the chair. I put my bag in a vacant seat in front of us. Linda sat on my right side, and Carl sat on my left.

Mayroon nang mga nagkakarera sa may track. Isang pulang Ferrari at isang itim na BMW ang naglalaban. Mas nangunguna ang BMW, malaki-laki ang agwat nito sa Ferrari.

"I bet on the red one," Carl said.

We look at him. He's holding two hundred dollars.

I smirked.

Our eyes landed on Linda. Her eyebrow is rising. It feels like she's already accepting the dare.

She took out three hundred dollars.

I laugh.

This will be fun!

Hindi na ako sumali sa kanila dahil wala akong hilig sa gambling, kahit na ba sa ganitong race. Madalas ay silang dalawa ang nakikipag-usap sa mga makakalaban ko, sila ang may alam kung magkano ang kikitain ko.

"Them the BMW is mine," nakangising ani Linda.

Inilahad ko ang dalawang palad ko sa harapan nila para kuhanin ang mga taya nila na inabot naman nila sa'kin. Napangiti ako at binilang ang perang nasa akin.

Tingnan na lang natin kung sino sa dalawang 'to ang mananalo. Napanguso ako habang nakatingin sa mga sasakyan. Ang higpit ng laban ng dalawang racers, kahit ako'y hindi makahula kung sino sa kanila ang mananalo.

Pareho kasing magaling ang dalawa. Sino kaya sila? May kilala akong mga magagaling ring racers na naging kaybigan na nila Linda. Alam ko kung paano sila makipaglaro pero ang napapanood ko ngayon ay bago lang.

Prente akong sumandal sa likod ng upuan at tahimik na nanuod. Nagbabangayan sa magkabilang gilid ko ang hilaw na magjowa sa kung sinong mananalo sa naglalaban.

Ilang sandali pa ay naabot na nang mga mata namin ang nag-uunahang mga sasakyan. Sa ngayon ay nangunguna ang BMW, nakahabol sa likod nito ang Ferrari.

"I will win this one!!" competitive na sigaw ni Linda kay Carl.

"In your dreams, maybe," mapang-asar na sagot ni Carl sa babae.

Muntikan na akong malaglag sa kina-uupuan ko nang humiyaw si Linda. Ilang beses akong kumurap at tiningnan ang tinitilian nito. Napatingin ako sa babae. Tinuturo nito ang sasakyang nakahinto na sa may finish line.

"I told you, I will win!!" she shouted happily.

Nakasimangot na nag-dirty finger ang lalaki kay Linda, na ginantihan naman nito. She pouted her lips while grinning. She open her palms in front of me while dancing.

I give her the money.

"Don't try to dare me, Carly-Carly-Carly. You know you'll never win with me," maangas nitong ani. Binilang nito ang pera sa harapan ng lalaki. Nang-aasar pang ngumiti.

"You're just lucky today, Linds," masamang loob na ani Carl.

We just laugh at him. Grabe talaga ang lalaking 'to. Tumayo ako.

"Let's go down there. I want to see who's the driver," yaya ko sa kanila. Nauna akong bumaba at sumunod sila sa'kin.

Nang makababa kami ay saktong bumaba rin ang mga nagmamaneho. Patakbo na akong lumapit sa kanila.

"Hey!" bati ko sa driver ng itim na BMW.

Lumingon siya sa'kin. Nginisihan ako.

"What's up, Devil?" nakangising bati nito. Nagtaas siya ng kamay sa'kin. "I'm Zach! One of your fans!" pagpapakilala niya.

Napansin ko na inalis nito ang suot na helmet.

Tinanggap ko ang kamay niya at nakipag-shake hands.

"Thanks! You're a good driver," puri ko.

Namula ang pisnge nito na bumagay sa chinito nitong hitsura. Mukhang half Chinese ang lalaki dahil mukha rin itong may hawig rin itong pagka-white American. Matangkad ito at maskulado ang katawan, naka-clean cut ang buhok.

"You're good too! I saw your last game! It's on fire!!"

Natawa ako.

"Thanks!"

Napalingon kami sa nagsalita sa likod. Napalingon kami sa lalaki, ang driver ng Ferrari. Saktong nag-aalis na ito ng helmet nito. Ngumisi ako. Nakikilala ko kasi ang lalaking palapit sa'min. Isa kasi ito sa mga naging kalaban ko na noon. Nakaka-proud dahil hindi ko nakilala ang pagmamaneho nito. Mas naging mahusay siya.

"David O'Brian!" banggit ko sa pangalan niya.

Tumango-tango ako. "I remember you!"

He smile with confidence, "I'm lucky I guess?"

I shake my shoulders.

"The Green Eye Devil, we didn't saw you drive last month. What happened?" he asked.

"I went to Philippines for vacation."

Umawang ang labi nito. "Wow. I heard about that country, ey."

"Yeah." ngumiwi ako at tumingin sa dalawa na nakikipag-usap kay Zach "You've grown. I didn't know it was you who's driving."

He shyly smile.

"I keep on practicing because I want to beat you!"

I nodded.

"You will someday!" pagpapalakas ko sa loob niya. Nakipag-shake hands ako. "We'll go ahead," paalam ko.

Kinalabit ko sina Linda at Carl para umalis na. Nagpaalam naman kami kay Zach bago naglakad papunta sa may office. May gusto lang akong tingnan bago tuluyang umalis.

Una kong pinuntahan ang bulletin board sa harap ng front desk pagkapasok namin sa office. Tiningnan ko ang susunod na laban at next month na 'yon. Naramdaman ko ang pagtabi sa'kin ni Linda at nakatingin rin siya sa bulletin board. Namewang ako.

"Do you want to play next month?" She asked.

"I don't know yet. I'll think about it," sagot ko.

Tumingin siya sa'kin. "Okay. Message me right away if you already have an answer I will put your name on the list."

"Okay."

NAGPUNTA kami sa New York Times Square para mamasyal. Convoy kami papunta do'n dahil may dala silang sariling kotse. Sa condo ni Linda kami nagpunta para i-park ang mga sasakyan namin. Okay nang mag-commute na lang ulit papunta do'n kesa manakawan sa labas ng harap-harapan.

Bumaba ako ng kotse at ini-lock 'yon. Kinuha ko ang car cover ko sa may backseat para matakpan ang kotse ko. Tinulungan ako nina Linda para maikabit 'yon.

Nang matapos na'y lumakad kami paalis.

"Will you leave your car like that?" nagtatakang tanong ko kay Linda nang malingunan ko ang sasakyan niya.

"Yeah, they know me already. The guard will look into it," she said.

Hindi na ako sumagot. Naglakad kami paalis do'n.

Madaming tao na ang nadatnan naming mabilis naglalad paparoon at dito. Natural na araw sa Times Square, parang hindi tumitigil ang oras dito. Palaging madaming tao, palaging nagmamadali ang mga tao.

Nakipagsiksikan na kami para makapunta sa kabilang kalsada. Huminto ako sa may gitna at inilibot ko ang mata ko sa lugar. Madaming mga billboard and screen na may mga pinapalabas na poster ng movies or series. This place is called broadway.

Tumawid na ako sa kabila. Naghihintay na ang mga kasamahan ko. Sunod naming pinuntahan ang Dave and Buster's Time Square.

Nagtatawan kami papasok sa loob. Humanap kami ng mauupuan at nang makahanap ay umupo na kami. Nagtaas ng kamay si Carl para tumawag ng waiter.

"Order a tequila," utos ni Linda.

"Nah, I want martini," Carl said.

"Okay. How about you, Zene? What do you want to drink?" she asked.

Tiningnan ko ang menu sa ibabaw ng mesa at namili ng inumin. Napanguso ako bago tumingin sa kanila.

"I'll take tequila too," sagot ko.

Nakita ko ang pag-irap ni Linda sa'kin na tinawanan ko lang naman. Sumandal ako at tumingin sa labas ng bintana. Sa tabi kami ng bintana nakahanap ng bakanteng pwesto, four sitters. Nag-cross arm ako. Nakikita ko ang mga palakad-lakad na mga tao.

Huminga ako ng malalim bago ngumiti.

I'm already home.

The sounds of their foots steps, mga nagmamadali. 'Yung maingay na bus, kotse at train na maririnig mo palagi na para bang hindi sila humihinto.

Muntikan ko nang makalimutan kung gaano ka-busy ang New York.

Ang Dave and Buster's ay isang food chain-slash-sports bar with hundreds of archade. Pero hindi kami nagpunta dito para maglaro. We are hungry! I am.

Tiningnan ko ang orasan ko. Three o'clock na. Mamaya-maya ay paniguradong mas mapupuno ang kainan. Mabuti na lang nakaabot kami. Dumating ang order namin.

Ang in-order ni Carl ay isang crispy campfire chicken sandwich at isang dynamite fried shrimp. 'Yung kay Linda naman ay sweet honey barbeque wings, and pretzel dogs, samantalang 'yung sa'kin ay isang buffalo wing burger and brookie sundae towel. We all have one drinks, coke. Kasama na 'yung tequila na nakatabi sa coke.

Nag-start akong kumain.

"Will you come back in the Philippines again?" Carl asked.

"Yes. Maybe for vacation. I don't know yet," I sip on my tequila.

"How your Hunter react after he knew you're going back here?" Linda asked.

I look at her.

"He's sad but it's okay with him."

"How long have you been dating him?"

"One month or more?" I'm not sure with my answer.

"Hmm. Okay."

I nod.

Dito naman kasi kapag sinabing dating stage ay para na kayong magka-relasyon niyon. Boyfriend-Girlfriend kumaga, unlike sa Philippines na iba pa ang panliligaw sa pagiging magka-relasyon at magkasintahan.

"Will he go here?" Carl ask.

Tinanguan ko siya. "He said but I'm not sure if he'll go. He has a lot of work back there," sagot ko saka inubos ang tequila.

Kumagat ako sa burger ko bago nagpunas ng bibig. Kumuha ako ng isang barbeque wings kay Linda.

"I want to see him, Zene! The way you describe him he looks so handsome," nakangising ani Linda.

Tumawa ako sa kaniya.

"I'm more handsome!" giit ni Carl.

Bored na lumingo si Linda dito, tinaasan pa ng kilay at inirapan pagkaraan.

"Huh? Where?" nang-aasar niyang tanong.

"In my face! You prick!"

"Asshole! Stop comparing yourself to other guys! Duh!"

Nakita ko ang pag-nguso ni Carl bago padabog ininom ang martini nito. Napansin ko pa ang pagbulong nito na hindi naman nakarating sa'min.

"Don't mind, Carl. He's being insecure again," ani Linda.

"Insecure or jealous?" mapang-asar kong tanong.

Kumunot ang noo ni Linda, samantalang si Carl ay gulat na napatingin sa'kin. Nanlalaki ang mata nito at nag-u-umpisa nang maging defensive ang mga tingin.

"What the fuck?! I'm not fucking jealous, for fuck's sake!" madiin nitong sabi.

"And besides why, right? We don't like each other," walang buhay na ani Linda.

Mabilis na lumingon si Carl dito, nakita nitong nakababa ang tingin ng babae kaya sa'kin siya bumaling.

"She's right!"

Sumubo ako sa pagkain ko para pigilin ang ngiting sumisilay sa labi ko. Ayoko naman silang magalit dahil baka iwanan nila ako dito. Kidding.

"Don't be defensive," wika ko habang nakangisi ng malaki. Ayoko na hindi ko na mapigilan ang pagtawa. Napaka-defensive nilang dalawa. Masyadong nagtatago ng feelings sa isa't isa.

Matiim ko silang pinagmasdan. Ngayon ay sinusuyo na ni Carl si Linda na nakasimangot. Tinutusok-tusok nito ang tagiliran ng babae.

I wonder, magkakatuluyan kaya silang dalawa?

Napangiti ako sa isiping 'yon. Ipinagpatuloy ko na ang pagkain ko't hindi napansin ang kanina pagvi-vibrate ng cellphone ko.