Mind or Heart?

Savannah's  POV

Hanggang kailan ba ganito?

Puso't isip laging nagtatalo.

Hindi ko na alam hanggang kailan ko dapat ito dalhin, nakakalito.

Ang gulo na!

Nakahiga ako ngayon sa kama. Kakauwi ko lang galing mall.Hindi ko maintindihan. Kapag naiisip ko pa ang susunod para na akong mababaliw. Mababait sila at ramdam ko na totoo ang ginagawa nila para sa akin. Pero, syempre I want to know them first.

Kaya mo 'yan Sav!

Para akong tanga na kinakausap ang sarili. Yeah, They adore me but I don't want to feel this. Oh, ang harsh mo naman Earth!

Napabutong-hininga na lamang ako dahil hindi ko maintindihan itong nararamdaman ko.Napaupo ako sa kama ko. Mabuti na lang talaga na bukas 10 am pa talaga ang schedule ko sa work pero kailan ko pa rin maging maaga.

Nasanayan ko na kasi na kahit mayaman ako, I need to work hard for it. Pilit ko munang isinantabi ang lahat ng mga bumabagabag sa akin. Hindi naman kasi makatarungan eh, mag-isa lang ako at apat sila.

Ayokong pumili! Ahhhh!

Napapapikit pa ako sa inis kapag iniisip ko. Kaya minabuti ko na lamang ang lumabas sa kwarto at magluto sa kusina para naman maalis itong iniisip ko.

Paglabas ko ng bahay ay saktong pagdaan naman ni Manang.

"Iha, tumawag sa akin ang daddy mo. Pinapatawag ka raw niya ngayon sa office. Kanina pa kasi siya tumawag nung umalis kayo ni teka nga sino ba ulit 'yon?" takang saad nito habang iniisip yung nakasama ko kanina.

"Si Jay po, manang." Mabilis kong pagsagot.

"Ay oo nga! Sige na iha. Ikaw na bahala sa daddy mo at may tatapusin pa ako sa kusina." Sambit nito at tsaka umalis na rin.

Sana naman usapang business lang yung walang tungkol sa apat. Sana naman talaga wala muna.

Bumalik ulit ako sa kwarto ko para doon ko tawagan si daddy. May telepono naman ako sa loob. Actually we have 4 telephones here in our house. Hindi ko alam pero talagang hindi nawawalan ng pagtawag dito sa bahay lalo na kapag emergency.

Dinial ko na lamang ang numero ni daddy sa office. It takes 15 seconds before he answer my call.

"Hello daddy? This is Helen Savannah. About po saan ang kailangan at pag-uusapan? Did I really need to go there? takang sabi ko sa kabilang linya.

"Yes nak. You should, may kailangan kang gawin dito. I'll wait for you at 5pm okay?Goodbye!" mabilis nitong sagot at pagbaba ng telepono.

what?!

Wala akong nagawa kundi ayusin na lamang ang sarili dahil malapit na mag 5pm. Ako na lang ang magmamaneho, I can drive on my own naman. Hindi naman sa ayoko gusto ko lang subukan ulit na mag-isang bumiyahe.

I fix everything even myself and the things that I need. I almost prepare for 15 minutes. Hindi na ako nag-aksaya pa dahil baka matraffic pa ako.

"Bye yaya. I need to go raw po. Prepare our dinner na lang po. Thank you." Masayang sabi ko kay manang atsaka umalis na rin.

Nagmaneho na nga ako at salamat hindi ako inabutan ng traffic at saktong 5pm ay nakarating na ako sa office ni daddy.

All of the staff even employees are busy, may hinahabol yata. They greet me but balik agad sa work. Tinungo ko na agad ng office ni daddy.

Tok!Tok!Tok!

"Dad, I'm here na po." I said.

"Come in." Seryoso nitong sabi.

Pagkapasok ko ay naroon si mommy. Hindi ko alam pero kinabahan ako bigla. Parang may something silang sasabihin.

I kissed my mom and my dad in their chicks only, big girl na rin naman ako but I am so sweet to them.

"Hi mom! Ano po bang mayroon?" takang tanong ko.

"Hi Baby Sav, nothing. May gusto lang sayo sabihin si daddy mo." Seryosong bungad nito.

Napataas kilay pa ako dahil nakaramdam ako ng kaba pero hinayaan ko 'yon at umupo na sa vacant seat.

"We know na isa-isa na silang naporma sayo. We know it kasi nagpapaalam sila kaso may times lang na sabay-sabay sila. But my lady, be wise okay? Pasensiya ka na dito pa tayo nag-usap ha? I'll just want here para mas okay at may tinapos lang kami ni mom mo." Pagpapaliwanag nito.

"We loved you so much. Alam naman namin na malaki ka na, anak. Kaya we support you in your decision but always be ready and be aware okay?" dagdag pa ni mommy.

Tumango na lamang ako dahil nauunawaan ko naman sila. Nag-iisa kasi akong anak at syempre talagang sobra yung concern nila.

"Thank you mom and dad. Alam ko naman po 'yan. Mahirap po oo, pero kinikilala ko naman po sila muna. Ayoko naman po basta-basta pumili." Masayang sagot ko sa kanila. Tumingin sila at bigla akong niyakap ni mommy at yumakap na rin si daddy.

They always fulfill me with their unending love and care.

"Mom and dad naman eh, nakakaiyak naman yung ganitong eksena." Matawa-tawa kong sabi habang nagpupunas ng kaunting luha sa mga mata.

"Malaki ka na talaga, Savannah." Masayang turan ni mommy.

"Still, you are the only baby girl of your daddy." Malambing nitong sabi at piningot pa ang ilong ko.

"Ahhh m-mommy! Masakit po," reklamo ko pero niyakap akong muli ni mommy while daddy smiling to me.

"We are so proud to have you, milady. Always be brave and wise okay?" paalala ni daddy.

Tumango ako at niyakap sila. "Always po mom and dad. Hindi po ako magmamadali." Saad ko habang patuloy na nakayakap sa kanila.

" Oh siya! Tara na nga. Sabay-sabay na tayong umuwi." Biglang awat ni mommy at nagyaya na rin itong umuwi.

"Sabay ka na ba sa amin baby?" takang tanong nito.

"Yes mom! But will drive on my own.Tara na po." Sagot ko at hinila ko na nga silang dalawa.

Nagmukha akong bata sa asta ko but honestly I missed this kind of stuff. Yung bonding naming tatlo. Salamat naman kahit papano nabawasan ang iniisip ko. Tama naman sila mom and dad, I need to be careful.

Nagpaalam na kami sa mga natirang employees at sinabihan na umuwi na rin sila.

Nauna na nga sila mom and dad at ng magmamaneho na ako ay biglang nagpop-up ang name ni Matthew.

Kinuha ko muna ang iphone 11 ko at binasa ang message nito.

Matthew
Hi Sav! See you tomorrow. Keef safe.
Received 5:45pm

Ha? bakit? para saan na naman ba?

Halos mapatigil na naman ako pero pinilit ko munang isantabi muna iyon at magmaneho.

Bahala na nga! Basta I'll just ready myself for another worries and battle na mangyayari.