Chapter Twelve

Cute

"You are not getting any younger."

Iyan ang madalas naming marinig kay Vladimir kahit mga bata pa lang kami. Aniya bukod sa negosyo ay dapat rin naming isipin ang paghahanap ng asawa hindi para maging masaya at matutong magmahal kundi para may magpatuloy ng aming lahi.

He said find a beautiful, elegant and decent wife, marry her and build a family with her. That was his motto in life kaya ang salitang palagi niyang binabanggit ay isa lamang ang ibig sabihin, pag-aasawa.

He married my mother at a young age. Maswerte lang siya dahil mahal nila ang isa't isa kaya hindi iyon naging mahirap. Sa mahabang panahon nilang pagsasama ay ilang beses silang nabigo sa pagbuo ng pamilya.

My father was an only child at siya lang rin ang inasahang magpapalawig ng lahi ng mga Rozovsky sa linya ng aking lolo Vladislav kaya mabigat ang naging pressure sa kanila ni Mommy lalo na dahil sa tagal na panahon nilang pilit na sinubukang magkaanak ay palagi silang bigo.

My mother had five miscarriages before us and we were their miracle baby... not until we killed her at birth—or Toine who my father really blamed until now.

Napalingon ako sa ilang larawang nakalagay sa ibabaw ng kanyang lamesa. I faint smile past my lips when I saw my mother's portrait on his table.

My father trained us at an early age to act and think like an adult. Palibhasa maaga siyang namulat sa ganitong buhay kaya kung ano ang nakalakihan niya't natutunan ay iyon rin ang in-apply niya sa aming magkapatid.

He didn't had anyone to teach and support him how to raise us and his ego was also too big to ask for help to our relatives so he raised us in his own brutal way.

Bata pa lang ay iminulat na niya kami sa realidad ng buhay. He taught us about death and survival. He did not use any filter on us. Everything was raw and real and we learned... a lot, even the uncommon. Gayunpaman, nababaliwan pa rin ako sa mga prinsipyo niya sa buhay. Lalo na ang isang ito.

"Can you send Toine to that party instead?" Bungad ko habang palapit siya sa kanyang lamesa.

He sat on his swivel chair, lit his tobacco and blow the smoke in the air.

"What is that girl's surname again? La Casse? The only daughter of Estevan and Sandrine, right?"

Tamad at hindi bukal sa loob akong naupo sa kanyang harapan. Sinabayan ko siyang manigarilyo.

"Cut me some slack, Dad. I'm fucking tired of partying."

Sa titig na iginawad sa akin ni Vladimir ay nawalan na ako ng pag-asang makatakas sa kung anong punto niya.

Fucking hell, he really wanted me to go.

"You know you are the only one I trust, Thelonious. Your brother can go partying on his own, but events like this? Nah, I need to send my best son."

"You have two best sons." giit kong sandaling nagpatigil sa kanya pero gaya ng nakasanayan, hindi ako kailanman nanalo sa diskusyon pagdating sa bagay na iyon.

"I need you to attend that party and the reason why you need a plus one is that our partners from Germany and Russia will going to be there. Those fucking bastards are eyeing you for their daughters Thelonious. Kung ayaw mong magdala ng date then be ready to fucking marry either a German or a Russian. It's up to you."

Napalunok ako't natigil sa paghipat dahil sa narinig. My father is a business man at hindi rin imposibleng ialay niya ako sa isang malaking deal kung kinakailangan. Now I understand why he wanted me to bring someone.

"So you want me to have a plus one because you don't want to give me away?"

"I need you to choose someone that has a potential to be your future wife. I told you to marry early, Thelonious. Hindi lang date ang gusto kong gawin mo sa party na ito. Dapat rin ay ipakita mong hindi ka na available para sa mga anak nila kung ayaw mong matali ng wala sa oras sa babaeng hindi mo gusto at hindi mo gugustohin kahit kailan. I'm giving you a chance to choose now, but don't take it for granted. Hindi ibig sabihing pinagbibigyan kita ay hanggang pagpapanggap na lang ang gagawin mo. You're still young and it's not common for a good catch like you to settle this early, but you have to. Kaya ko pang pigilan ang interes nila sa ngayon pero kapag naubusan na ako ng dahilan ay wala na akong magagawa."

Kumawala ang nakakaloko kong tawa sa mga narinig, but my father remained silent. Seryoso siya sa mga sinabi.

"You can't be that serious, Dad."

He shook his head and put his tobacco back on the ash tray. Napaupo ako ng tuwid nang kunin niya sa drawer ang isang pakete and itaktak sa lamesa ang laman. His tattooed hand reached for his black card to line the cocaine powder in front of him.

Napayuko ako't napalihis ng titig nang simulan niyang singhutin ang inayos sa lamesa.

"This shit is so fucking good! Ahh!" he screamed, napailing na lang ako.

My brother and I were used of seeing him use drugs. Bata pa lang kami ay gawain na niya iyon at nasanay na lang rin kami pero kahit na lumaki kami sa ganitong buhay ay ni minsan naman hindi pa namin nagawa ni Toine ang suminghot ng droga.

It was part of the family's business, but I made sure we were clear of it. Sapat na sa amin ang marijuana ni Toine. Kahit na kasi malaking porsiyento ng negosyo at kayamanan ni Dad ang galing doon ay alam ko pa rin ang epekto no'n sa tao. I've seen countless of lives ruined because of drugs and I will never even dare to touch it.

"It's up to you, Thelonious. You can fucking laugh all you want, but I am telling you the truth now. Choose while you still have time to choose or you'd end up being someone else's husband and die for another drug empire. It's up to you."

Hindi ako nakasagot. Ni hindi na rin nakatingin sa kanya. If my eyes could only cut things, baka nagkapira-piraso na ang salaming tinititigan ko.

"Soraia La Casse," he trailed off after a solid two minutes.

Marahas ang naging paglingon pabalik sa kanya. He was now looking at his computer.

"Such a beautiful lass. She's elegant and came from a prominent family. Hindi na masama kung siya ang magiging date mo o kahit maging asawa mo, Thelonious. Ngayon pa lang ay aprubado na ito sa akin."

Hindi ko napigilan ang sariling tumayo sa upuan at iwan siya. He did not say any word, malamang may tama na ng droga ang utak kaya dumire-diretso na ako pabalik sa aking kwarto.

My father's words lingers on my head like a broken record. Kung may maayos man sa pagkatao ng ama ko ay iyon ang kanyang pagiging totoo sa kanyang mga salita. Kahit na malawak ang sakop ng kanyang kapangyarihan at ako ang paborito niyang anak ay hindi pa rin ako ligtas sa kanyang mga plano sa buhay. He would easily trade me for the sake of his empire and the future of the Rozovsky. Kahit na gano'n, na-a-appreciate ko pa rin ang ginawa niyang pagrespeto sa kalayaan ko.

Iritado kong hinilot ang aking sintido nang muling maisip ang babaeng iyon. The party was coming up soon and I don't have the energy to ask some girl to be my date.

Tama si Dad. Kailangang mapatunayan ko sa mga taong iyon na wala akong balak humawak o maging kanang kamay lang ng kung sino. I have my own empire and I need to decide now to make sure of my place.

"Bye, Raia! Enjoy your date!" kinikilig na sigaw ng mga kaibigan niya habang ipinagtutulakan ito sa akin sa cafeteria.

I was done eating at hinihintay ko lang siya para makaalis na kami. Yes, she will be my date. I had no choice at wala na rin talaga akong oras na maghanap pa ng ibang babae kaya siya na lang ang dadalhin ko. Isa pa, ayaw ko ring mag-assume ang babaeng yayayain ko sa tanginang party na 'yon kaya nauwi ako kay Soraia. At least with her, alam ko nang gagawin niya ang lahat ng gusto ko at alam niya kung saan lang siya lulugar.

Nakangisi itong naupo sa aking harapan. "I'm starving! I saw some fettuccini–where are you going?!" natataranta niyang lihis sa mga salita nang tumayo ako matapos niyang ilapag ang mga gamit sa lamesa.

"I didn't ask you to come here just to eat. Fucking get on your feet and follow me."

Malalaking hakbang ang ginawa ko dahilan para mabilis ko siyang maiwan sa cafeteria. Ilang beses kong narinig ang pagrereklamo niya habang tumatakbo para masundan ako pero hanggang sa makarating kami sa parking lot ay hindi ako nito nasundan.

"Thelonious! Where are we going?!"

"Get in the car, Soraia."

"What?!"

Napangiwi ako sa matinis at nagrereklamo niyang boses. Hindi ko na napigilang titigan siya ng matalim. I saw he swallowed hard at that.

"S-Saan tayo pupunta? Can you explain? Sabi mo pumapayag ka nang ako ang dalhin bukas sa importanteng party na iyon kaya akala ko ililibre mo ako ng pagkain pampalubag loob–"

"Get the fuck in my car and shut your stupid mouth."

Inis kong hinila ang pinto ng kotse at walang amor na sumakay doon. Wala na ring nagawa ang babae kung hindi ang sundin ako pero kahit nasa loob na ay hindi natigil ang kanyang bunganga.

"Saan nga tayo pupunta? My driver is on his way. Kailangan ko ring magpaalam sa mga magulang ko Thelonious kaya sabihin mo kung saan tayo–"

"Can you zip your mouth for a second? Titigil ka ba o gusto mong patigilin kita?"

Muli siyang napalunok pero wala nang nagawa ulit kung hindi ang sundin ako.

I had peace leaving the university, but her mouth was unstoppable. Ilang minuto lang ay bumukas na ulit ang mga 'yon.

"I'm hungry. Hindi ako nakapag-lunch kanina at kumukulo na ang tiyan ko. Can we get some food sa drive through? Kahit ano lang. Baka mag-trigger ang ulcer ko."

Nag-igting ang bagang ko sa narinig. My schedule was tight, but food was the only thing that can shut her mouth kaya wala na rin akong nagawa sa huli.

Parang bata na sinimulang kainin ni Soraia ang happy meal na in-order niya. Mukhang totoo ang pangalan ng pagkain dahil sa tuwang nakita ko sa kanyang mukha na napapapikit pa habang nilalantakan ang burger at fries.

"My parents would kill me if they knew I ate fast food pero hindi mo naman ako isusumbong, 'di ba?"

Hindi ko siya pinansin. Nagpatuloy lang ako sa pagmamaneho. I heard her sipped on her soda.

"I don't have ulcer. Sinabi ko lang para bilhan mo ako ng pagkain. Totoong nagugutom lang ako at gusto ng fast food dahil matagal na rin na panahon ang huling beses na nakakain ako nito. My parents were very strict especially on my diet. They don't want to see me eat junk foods. They even forced me to be a vegetarian and..."

Natigil siya't binigyan ako ng mas malawak na ngiti nang sulyapan ko kaya muli akong napailing. Such a foolish kid.

"You want some?"

"No thank you."

"You sure? Mukhang konti lang ang kinain mo kanina?"

"Manahimik ka lang okay na sa 'kin."

She did not. Dahil nga sa yata sa fast food ay mas ginanahan itong mang-inis.

"Hindi ka rin ba kumakain ng fast food? Are you a vegetarian like my parents and brother? Or conscious ka lang sa health mo?"

Umiling lang ako bilang sagot. Napanguso siya at sandali akong tinigilan upang tapusin ang kinakain. Habang nasisipat siya sa gilid ng aking mga mata ay hindi ko maiwasang mabaliwan sa pagkahawa ng saya sa puso ko.

Part of my heart was happy of how she praised her fries like it was an angel from above. Naaliw ako ng bahagya.

"So saan nga tayo pupunta?" she asked again after finishing her food.

Padilim na ang paligid pero malayo-layo pa ang boutique na pupuntahan namin.

"You need the best dress for the party so I asked someone to get you one."

"Where? Who? Baka kilala ko?"

"Hill."

Agad namilog ang mga mata niya sa narinig.

"If you don't find something that interests you and you have a specific designer in mind then let me know so we could skip this one." I said, but she remained surprised and excited sa kilalang designer na sinabi ko kaya patuloy nang nagningning ang mga mata dahil doon.

Damn, she's fucking cute.