Hindi ko alam kung maniniwala ako kay Richard. He sounds so sincere but then, I still should weigh things. Ayoko ng magkamali. The first time I accepted the marriage, hindi ako nag-isip gaano. I just wanted to help Daddy Ricky. And what did I get? Sakit sa lahat ng mga pang-iinsulto at masasakit na salita. Kaya nga bumitaw agad ako kahit nahihiya ako kay Daddy Ricky dahil hindi ko tinupad ang kahilingan niya. Pero di naman niya ako masisisi dahil kilala niya ang sarili niyang anak.

So now, I should be careful, not to let Richard insult me. He needs to show me na he already changed. Yung playboy image niya, yun small patience na meron siya, and higit sa lahat make me fall for him. Kase at this point, aaminin ko, di ko siya gusto. As in yung whole package. Alam kong physically, beautiful si Richard, and who would'nt like him, pero beauty fades. Yung attitude ang mahalaga. So I decided to give him a chance, but not to the extent na babalik na ako sa condo, but to show me how much he loves me and want me to be his wife. Madami pa siyang pagdadaanan para makuha niya ang loob ko. I promise myself that. Ano siya sinusuwerte? Ganun ganun lang, okay na. Hindi ako madaling mapaibig. Oo madali akong mapakilig sa gentlemanly ways like how Jake did pero yung mainlove? I don't think so! And besides, hindi pa ako nainlove. Ayokong basta na lang mainlove tapos di naman kayang ireciprocate ang pagmamahal ko. the guy should be the one who's madly and hopelessly inlove sa akin. And from there, siguro mamahalin ko din siya. Ewan, yan kase ang belief ko. My Tatay kase told me that a man should have a bigger love for me than myself. Parang sila ni Nanay. And gusto ko rin maranasan ang ganung klase ng pagmamahal sa lalaking magmamahal sa akin.

I hope, magawa ni Richard iyon. Tutal naman, I am still his wife. Kaya lamang siya sa iba. Kung meron mang iba.

****

Matapos naming mag-usap ay di siya pumayag na di kami magdidinner. Ang laki ng ipinagbago niya, dati di ako inaalalayan. Ngayon naman ay para akong babasaging porselana na iniingatan. Pero it's still too early for me to give in.

Sandali lang kaming kumain dahil gusto ko ng umuwi at magpahinga. Di ako masyadong nagsasalita. I'm still shocked sa revelation ni Richard. So he did all the talking.  Occasionally lang ako sumasagot para di naman siya mukhang tanga na kumakausap sa tuod.

Inihatid din ako ni Richard and promised to fetch me sa morning para ihatid sa Rich Plaza. But I declined. Mahihirapan lang siya, pero sinabi niyang gusto niyang gawin iyon para sa akin kaya di na ako nakipagtalo.

Bago ako makababa, nakailang yakap ata ang lalaking ito. Parang ayaw na akong bitawan at tila ba gusto na akong iuwi. Pero hindi, madami pa siyang babawiin para maiba ang pananaw ko sa kanya.

"I'll go down na. Maaga pa ako bukas, Richard." Paalam ko. Tila kase walang balak akong bitawan. Di naman din ako yumayakap pabalik. Di ko pa feel. Pero hinayaan ko siya. Masarap sa pakiramdam nga na may nag-aalaga sayo. Wala na kase ang tatay ko para yumakap sa akin. So habang niyayakap ako ni Richard, si Tatay at si Nanay ang naiisip ko.

"Okay. Pero hintayin mo ako, ihahatid kita bukas sa hotel." Sabi niya. Napapailing na lang ako. Malapit na kase opisina nila sa bahay at sa condo. So out of the way siya.

"No need na. May kasabay ako."

"Sino, yun Jake?" Naku, dito pa dumayo ng selos. Pero wala naman akong kasabay. Ayoko rin na pabigat.

"Hindi. Basta, may kasabay ako."

"Please naman. Let me do that. Gusto ko patunayan na seryoso ako syo."

"Naku bahala ka na nga. Basta kapag wala ka pa, papasok na ako."

"Aagahan ko."

"Bahala ka."

"Good night, sweetheart." Natitigan ko nga. Maka-sweetheart, wagas!

"Sige na. Ingat ka pauwi."

"Love you. Sige na. Hintay kitang makapasok." Bumaba na ako, baka kase abutin na naman ng siyam-siyam bago umalis.

Pagpasok ko, saka ko narinig ang pag-alis ng kotse niya. Hay sa wakas, umalis na rin. Pero bago umalis, nagtext pa ng I miss you at I love you. Adik!

Di ko na sinagot. Pero may ngiti sa labi. Ngayon lang din kase ako nakaranas ng ganun. Ngayon din lang kase may nagsabi sa akin ng mga katagang iyon. Dati kase,magsasabi pa lang ng intensiyon na manliligaw, nasosopla ko na agad. Kaya walang nangahas. Prayoridad ko din kase ang pag-aaral para kay Tatay. Yun pala ay mawawala rin si Tatay agad. Sayang. Pero ganun talaga, lahat mamamatay. And sana masaya na sila ni Nanay dahil magkasama na sila. I just hope, maging masaya na rin ako. Sana....

A/N No proofread.