ＣＨＡＰＴＥＲ １： ＡＣＴ Ｉ
𝑻𝒉𝒆 𝑮𝒆𝒏𝒆𝒓𝒂𝒍'𝒔 𝑻𝒉𝒐𝒓𝒏

Everyone in the barracks panicked when the Warlord, General Viencamino, started looking for his daughter—who was, by the way, nowhere to be found within the vicinity.

"Find her this instant!" Sa galit ng tono nang pananalita nito ay hindi na nagulat ang mga ito nang biglang magliyab ng apoy ang isa sa mga kuwartel.

The soldiers immediately grabbed a pail of water to extinguish the fire. It was a daily routine for them because it was well known that the Gods blessed the Van Saussure to have the power to control the element of fire.

"Titi! Find your master!" Sigaw nito. Hindi naman magkandaumahog sa pagtakbo ang isang binata upang sundin ang utos nito.

He raced to the river, her favorite fishing spot, but she was not there. He dashed to the ricefield, hoping to find her flying her kite, but she was not there either. He risked entering the nearby village, praying to catch a glimpse of her—but even her shadow eluded him.

Dahil nauhaw ito kakatakbo kung saan-saan ay napagpasyahan nitong tumungo sa balon upang uminom ng tubig, ngunit ganoon na lang ang pagtitili niya nang may babaeng umahon mula sa balon, ang mahabang buhok nito tila anino na sumasayaw sa hangin. Sa suot nitong mahabang puting damit, akala niya ay isa itong multo na umahon mula sa kailaliman ng lupa.

Akmang huhugutin na niya ang espada niya upang paslangin ito nang madulas ang multo sa balon at bumagsak ito sa lupa. "Aray ko, putangina!" Kumunot ang noo ng binata nang marinig ang pamilyar nitong boses.

Sa kabilang banda naman ay hindi mahitsura ang mukha ng dalaga habang hawak-hawak ang likuran niyang tumama sa bato dahil sa pagbagsak niya.

But what happened to her? The last thing she remembered tinuklaw ng cobra ang kiffy niya. Bakit basa siya? Ano yun, na flush siya sa bowl? Kadiri!

Pagtayo niya ay hinawi niya ang buhok niya at bumungad sa kanya ang mukha ng isang lalaking hindi niya kilala.

"Sino—"

"Lady Coeur! Mahabagin! Ano at kakarating mo lang? Kanina ka pa hinahanap ng heneral!" Balisa nitong turan sa kanya na siyang ikinakunot lang ng noo niya.

"Heneral? Sinong heneral?" Nanlaki ang mata ng binata, kapagkuwan ay lumapit pa ito sa kanya upang tingnan kung nauntog ba ang ulo nito o hindi kaya'y may nakuhang malubhang sakit kung kaya'y 'di makaalala.

"Sino pa ba kun'di ang iyong ama!" May bahid ng pag-aalala na wika nito sa kanya.

"Sino kamo ako?"

"Lady General Coeur Van Saussure, ang nag-iisang legal na anak ni Heneral Viencamino!" Parang may kung anong pumitik na ugat sa noo niya nang marinig iyon.

Nababaliw siyang tumawa. Nagtungo ito sa balon kung saan siya nanggaling kanina upang tingnan ang repleskyon niya sa tubig. A long black straight hair with almond red eyes with a pair of moles in her undereye. It was the exact description in the novel.

Kinapkap niya ang katawan niya sa harapan ng binata kaya napakurapkurap na lamang ito sa inakto niya. Marahan niyang hinawakan ang mukha niya at muli ay bumunghalit ng tawa.

Has she entered the novel? This is too cliche! But instead of being depressed, she was happy! Alas, matatakasan niya ang blind date! She can control her own life if she lives as Coeur Van Saussure. Kahit hindi na siya bumalik sa totoong mundo niya!

"What's your name?"

"I'm Titi!" Ngumiwi siya dahil halatang hindi pinag-isipan ang pangalan nito.

"Ang sagwa naman ng pangalan mo. Titi as in ratbu?" Napakamot naman ito ng batok.

"You were the one who named me Titi. It was disgusting, but I'm used to it now." She rolled her eyes. It was the author who made that inappropriate name.

"Timoteo, hindi ba? How about I start calling you Theo from now on?" Bagaman may bahid ng pagtataka ang mukha nito dahil sa pagbabago ng ugali ng heneral ay natuwa pa rin ito dahil hindi na mabantot pakinggan ang pangalan niya.

"Ngayon, nasaan si Viencamino?"

***

Parang gumuho ang mundo ni Yue nang marinig ang sinabi ni Viencamino sa kanya.

"Tangina, masisiraan na 'ata ako ng bait. Bakit ko kailangan magpakasal sa hudyong iyon?" Kulang na lang ay ihagis niya lahat ng bagay sa mesa dahil sa inis.

Natuwa nga siya na napunta siya rito para makatakas sa blind date, tapos ganitong balita naman bubungad sa kanya rito? Magpapakasal? Wow! Hindi na talaga siya tinantanan.

"We have no choice. We can't disobey the Emperor's order." She hissed through gritted teeth.

"I will disobey him! Ano ang karapatan niya? Nangingialam siya sa buhay ng iba e sarili niya ngang anak may daddy issues! Impakto!" Viencamino's eyes widened in shock. Kaagad siyang napatingin-tingin sa paligid upang siguraduhing walang nakarinig sa sinabi ng anak niya.

"You are talking about the Emperor! No matter how many merits you have, he can easily slit your throat! Do you want your whole family to die with you?" May diin na wika nito sa kanya bilang paalala. She almost wanted to laugh at his absurdity.

"Family? Have you ever treated me as one?" Yue could still remember Couer's background, and her family never loved her. What rights does he have to mention family?

Her mother hated her because she believed she was the reason why she lost her child. While her father also blamed her because he wanted a son. The nobilities mistreated her because she was uneducated and behaved differently. Noir used her as a sword and shield. 

She was never a rose but a thorn—a stubborn, unyielding fragment of beauty that drew blood when mishandled. 

And she will make sure this thorn will prick everyone's eyes.