POV Sandy

Langzaam open ik mijn ogen. Ik wen aan het licht. Ik zucht zachtjes, mijn droom was zo fijn. Ik kruip nog even tegen Don aan. Hij legt zijn arm om me heen. Het gevoel went nog steeds niet. Het is te prettig. Ik sluit mijn ogen weer en denk aan het afgelopen jaar. Er is zo ontzettend veel gebeurd. Ik blijf verbaasd dat Don voor me koos. Dat hij me somehow dus leuk vindt. Ik hoor een geluid, maar ik kan niet plaatsen wat het is. Ik open mijn ogen weer en ga rechtop zitten. Om me heen liggen allemaal matrassen. Een hoop vrienden zijn blijven slapen en we zijn maar met z'n allen in de woonkamer gaan liggen. Ik zie Rachel en Jer in elkaars armen slapen. Ik zoek snel mijn telefoon en maak er een foto van. Het is zo ontzettend schattig. Joost ligt in de meest ondenkbare houding, maar hij slaapt nog wel. Als ik zo om me heen kijk slaapt iedereen nog. Dan valt mijn oog op Rudi en Nienke. Ze liggen te dicht tegen elkaar aan. Niet dat ik dat erg vind. Maar als iemand anders het nu ziet dat zitten zij met de gebakken peren. Ik klim over het matras van Link heen en loop dan naar hen toe. Ik schud aan Rudi's arm. Chagrijnig kijkt hij op. 'Wat moet je. Ga weg.' Bromt hij. Ik grinnik. 'Rudi.' Fluister ik terug. 'Als je nu al wilt dat iedereen weet dat Nidi een ding is moet je zo blijven liggen. Anders zou ik toch maar een paar meter opschuiven.' Hij gaat verschrikt zitten. Nienke is ook wakker geworden. Als ze doorheeft wat er gebeurd is, verschijnt het schaamrood op haar kaken. Ik grinnik zachtjes maar baal dat ik geen foto van hen heb genomen. Rudi schuift zijn matras op en ik ga op zoek naar waar het geluid vandaan komt. Het geluid wordt harder. Dan besef ik me dat het de wekker van Don is. Zijn telefoon ligt op het aanrecht. Ik probeer zo snel mogelijk bij de wekker te komen om ervoor te zorgen dat niemand wakker wordt. Maar doordat ik bijna ren tussen de matrassen door, trap ik per ongelijk tegen Joost zijn onmogelijke houding aan. Hij schrikt wakker. Ik zet snel de wakker uit en kijk dan recht in het gezicht van een boze Joost. 'Sorry Jonas, en goeiemorgen trouwens.' Hij bromt en ik kan niet verstaan wat hij zegt. Ik ga opzoek naar broodjes. Tijd om de rest wakker te maken met de geur van warme broodjes. Ik open de la waar ze zouden liggen, maar daar vind ik alleen wat beleg. Ook handig, maar niet nu. Ik open zachtjes de andere kastjes en uiteindelijk moet ik ze vinden in de voorraadkast. Het is duidelijk dat Don de boodschappen heeft uitgepakt. Ik zet de oven aan en als dat ding warm genoeg is, stop ik de broodjes er in. Al snel wordt de geur van de broodjes verspreidt door de woonkamer. Ik ga op het kookeiland zitten en staar een beetje naar de wakker wordende Don. He's just cute. Ik gniffel zachtjes. 'Wat valt er te lachen San?' Zegt Joost nog steeds half chagrijnig. Ik scheur mijn blik los van Don en kijk hem aan. 'Niets. Ik zie Don gewoon. That's it. Sorry trouwens nog dat ik je trapte. Het spijt me oprecht.' Hij haalt zijn schouders op. 'Het is al goed. Werd alleen niet lekker wakker. Ruik ik trouwens broodjes?' Joost is gaan staan, ik knik. Hij komt naast me staan. Dan ziet hij Jer en Rach liggen. 'Wat is er tussen hen gaande?' Ik haal mijn schouders op. Ik wil niet het nieuwtje voor hen verpesten. Gelukkig wordt op dat moment Rudi voor de tweede keer wakker. 'IK BEN WAKKER! EN IK RUIK LEKKERE BROODJES!' roept hij. Ik zucht. Nu weten we wel zeker dat iedereen wakker wordt. 'Ook goeiemorgen Rudi. Fijn dat je vast iedereen wakker hebt gemaakt. Waarderen we enorm.' Hij grinnikt. Binnen een mum van tijd zie ik iedereen wakker zijn. Ik ga weer terug naar het staren naar Don. De manier waarop hij slaapt is zo interessant. Het ene moment is hij nog volop aanwezig en dan zie je zijn ogen langzaam dichtgaan en dan is hij ook direct weg. Maar met wakker worden is dat juist andersom. Je merkt aan alles in hem dat hij wakker is, maar zijn ogen blijven gesloten. Het is aandoenlijk om aan te zien. Als hij zijn ogen dan eindelijk open heeft, kijkt hij me recht aan. Hij kijkt verdrietig en wrijft over de lege plek naast hem. Ik haal lachend mijn schouders op. Met zijn gemaakte sadface staat hij op en komt naar me toegelopen. Hij knuffelt me, ik zit nog steeds op het kookeiland. Hij nestelt zijn hoofd in mijn nek. Zijn armen om me heen. Ik wrijf zachtjes door zijn haar. 'Goeiemorgen Don.' Fluister ik hem. 'Mogguh San.' Zegt Don met zijn sexy ochtendstem. Ik grinnik en zie dat Link kots bewegingen maakt. Ik moet erom lachen. Don laat verbaasd los. 'Link.' Spreek ik hem aan. 'Kotsen is helemaal prima, maar wel graag in de badkamer. Dan mag je het zelf opruimen. De borstel staat naast het toilet en de wc-eend staat hier in de kast.' Link begint hard te lachen.

We zitten op de bank. Iedereen heeft zijn broodjes op en niemand heeft zin om zich fatsoenlijk aan te kleden of om op te ruimen. 'Zeg,' begint Joost en hij kijkt Jer en Rachel aan. Ik kan raden waar dit naar toegaat. 'Hoe zit het tussen jullie? Jullie lagen vanochtend te dicht in elkaars armen om te ontkennen dat er iets is.' Rachel bloost en Jer snuift een lachje. Ze kijken elkaar even aan, Rachel knikt naar Jer. 'We zijn een stel. Al best wel een tijdje. Sinds LOG-Live.' Iedereen zet grote ogen op, behalve Don, Rudi en ik. Wij wisten het uiteraard. Link vliegt ze in de armen. 'Gefeliciteerd! Je hebt dit zo erg verdiend!!' Hij is erg blij. Ik kijk Rudi aan en mimiek naar hem: "Thank me later". Doelend op het feit dat ik hem dit gespaard hebt. Terwijl er een soort groepsknuffel gaande is kijkt Rachel me aan en ik schiet in de lach. Ik sta op en trek haar uit de knuffel en geef haar een knuffel. 'Soort van gefeliciteerd met het vertellen ofs.' Ze grinnikt. 'Ik hou van je San.' Fluistert ze me. Ik trek haar dichter tegen me aan. 'Hou nog zo veel meer van jou!'