POV Sandy

Zuchtend en puffend zet ik de laatste dozen neer. Vandaag gaan Rachel en ik eindelijk samen in een appartementje wonen. Rachel heb ik leren kennen op school. Ze studeerde psychologie en ik communicatiewetenschappen in Nijmegen. Ze zat vaak op mijn favoriete plekje in de bieb en zodoende gingen we praten. Ik heb een tijdje op mezelf gewoond toen ik nog naar school ging, maar dat was nu niet meer handig. Ik heb een baan aangeboden gekregen als analytisch adviseur bij de makers van Legends of Gaming. Dat klinkt meer dan het is. Het houdt eigenlijk gewoon in dat ik alle video's van hen bekijk en de statistieken en uiteindelijk via een vorm van algoritmes kan bepalen met wat voor video's er de meeste winst behaald kan worden en de meeste abonnees. Heb daar echt wel zin in! Maar goed, aangezien ik in Amsterdam moet werken was het wonen in Nijmegen niet echt heel handig. Gelukkig had Rachel ook een nieuwe baan gekregen als psycholoog. Ik had eerst gezocht naar een plekje in Amsterdam maar dat is allemaal zo superduur. Toen wilde ik niet alleen wonen en vroeg ik Rachel om mee te gaan. Maar dat ging nog steeds niet in Amsterdam. Gelukkig is Rachels werk in Purmerend, wat vrij dicht bij Amsterdam ligt dus hebben we daar een plekje gezocht. Na even te zoeken vonden we een pracht appartement. Ruim voor twee personen en een pracht uitzicht. Het zit in een complex op de 3e verdieping. Al heb ik nu wel een beetje spijt dat we zo hoog zitten, want alle verhuisspullen moeten ook naar boven. Ik draai me om naar Rachel. 'Hebben we nu eindelijk alles?' vraag ik. Haar vader stapt de woonkamer in. 'Volgens mij wel'. Ik zucht opgelucht. We zijn denk ik wel anderhalf uur bezig geweest met al die klote spullen. Vooral de bank was een gezeik. Ik draai een rondje. Ik ben zo blij met dit appartement. Rach en ik zwaaien onze ouders uit en beginnen dan met uitpakken. Er staan dozen overal. Ik speur tussen alle dozen en Rachel moet lachen. 'San, het koffiezetapparaat staat daar' en ze wijst naar een van de dozen in de keuken. Ik ren ernaartoe. Ik kan toch niet zonder mijn koffie?! Het duurt even maar dan heb ik wel eindelijk een koffiezetapparaat dat werkt. Ondertussen zit Rachel op de grond bezaaid met allerlei dozen om zich heen. Ze laat zich zuchtend zakken. 'Ik heb honger' zegt ze. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht. 'He wat jammer nou dat alle pannen nog ingepakt staan. Kijk eens of Thuisbezorgd werkt.' Ze lacht hard. Maar ze krabbelt snel overeind. Ze zit heel nonchalant op haar telefoon. Maar aan haar hele houding kan ik zien dat ze al gekeken heeft wat hier in de buurt is.

De deurbel gaat, het eten. Tussen de dozen eten Rachel en ik onze pizza op. We zijn al een eind. Ik moet mijn volledige slaapkamer nog doen en Rachel zou de badkamer nog doen. Dan zijn we klaar. Ik laat me zakken op de bank. 'Rach, ik ben blij dat we dit doen.' Ze knikt. 'Fijn dat we zo'n plekje hebben kunnen vinden. Ik heb ook echt zin om te gaan werken. Dan is al dat studeren toch nog iets waard.' Ik lach. 'Ja, ik heb er ook heel veel zin in. Het lijkt me ontzettend leuk om met al die jongens te kunnen samenwerken.' Ik denk na. Ik kijk al heel lang gaming dus dit werk kwam echt als een geschenk uit de hemel.

We gooien de pizzadozen weg en ik zet een lekker muziekje op. Nog ff knallen en dan kunnen we gewoon al lekker slapen wetende dat alles uitgepakt is. Ik hoor Rachel zuchten en ik moet lachen. Ze kan zo lekker zuchten om niets. Ik pak mijn laatste doos. Gelukkig zit daar alleen nog maar kleding in. Dat is makkelijk uitgepakt. Zo gezegd zo gedaan. Na 5 minuten gooi ik de laatste doos in de gang. Al fluitend loop ik naar de woonkamer. Ik zie de TV staan die nog niet is aangesloten. Ik zoek mijn laatste beetje moed maar begin dan toch om dat ding aan te sluiten. Ik wil tenslotte zo meteen wel TV kijken. Ik zit net en heb alle kabels uitgezocht als de telefoon gaat. Daniel. 'HEEEEYY!' Roep ik veelste overdreven. Hij lacht. 'Hey babe, alles goed daar?' Ik moet ook grinniken om mijn reactie. 'Hey ja het is echt top. We zijn bijna klaar met alles. Ik was net de TV aan het aansluiten en volgens mij heeft Rachel ook alles af. Dus ik kan eindelijk zo koffie zetten en kunnen we heerlijk op de bank hangen.' Ik hoor Daniel grinniken. 'Laat me raden. Het eerste wat jij klaar hebt gezet, of beter gezegd, uit hebt gepakt is het koffiezetapparaat.' Ik begin hard te lachen. 'Hoe kom je daar nou bij?! Dat is nou iets wat ik echt als laatste zou doen.' 'Sandyyy! Ik ken je langer dan vandaag. In het afgelopen half jaar dat we samen zijn zou ik bijna zeggen dat je meer voor koffie voelt dan voor mij.' Ik moet nog meer lachen. Wat vind ik die jongen toch leuk! 'Hey Dan, wanneer kom je hier? Je moet snel komen hoor!'. 'Weetje hoever Purmerend van Nijmegen vandaan is?!' Maar ik kom snel, als ik weer vrij heb.' Ik glimlach. 'Is goed schat, zie ik je binnenkort wel weer. Ik ga nu mn TV in orde maken en koffie zetten.' 'Oki babe, spreek je later!'Daniel hangt op. Rachel komt de kamer ingelopen. 'Hey, dat ben jij al aan t doen. Top! Zal ik even koffie zetten?' Ik spring op. 'Zeker niet! Mijn eerste koffie hier moet ik uiteraard zelf zetten.' Rachel lacht. 'Whatever, dan doe ik de TV nog even.' Ik ren naar het koffiezetapparaat. Al snel komt de geur van verse koffie mijn neus binnen. Heerlijk, hier kan ik nooit niet van genieten. Ik zet de twee bakkies op tafel en dan gaat de deurbel. Wie kan dat nou zijn? Vragend kijk ik Rachel aan maar die schijnt ook van niets te weten. Ik loop naar de deur en trek hem open. Wat doet hij nou hier?!