POV Sandy 

Met een grote glimlach ben ik het podium aan het vegen. Overal waar ik kijk ligt confetti. Er werd al veel confetti geschoten tijdens het winnen van Rudi, maar ook tijdens het uitreiken van de awards. Ik wist natuurlijk al lang wie er ging winnen. Ik vond het best moeilijk om het geheim te houden. Don ging immers de skill-award winnen, daar mocht ik niks van zeggen. Ik had verwacht dat ik dat het moeilijkst zou vinden, maar ik versprak me bijna over de fun-award. Bijna wist Rudi al dat hij zou winnen. Ik doe heel even mijn ogen dicht. De gezichten van de jongens komen weer naar boven. Dan voel ik een klap tegen mijn achterhoofd. Verschrikt kijk ik om. Recht in de ogen van Rachel. 'Uh ook hallo Rach.' Zeg ik, met een klein beetje geïrriteerde stem. 'What the hell San. Waar slaat dit op.' Ik snap direct wat ze bedoelt. 'We wilde gewoon uitzoeken wat het was. En niet hypocriet gaan doen nu, want je deed precies hetzelfde bij Lucas.' Ik kijk haar aan. 'Ik wilde je gewoon eerder feliciteren schat.' Zegt ze en ze slaat haar armen om me heen. 'Dan is het goed.' Ik knuffel haar terug. 'SANDY!' Ik hoor Link schreeuwen. 'Link?' vraag ik zo kalm mogelijk. 'Waarom wist ik dit niet?' hij kijkt me boos aan. Ik laat Rachel los. 'Omdat je ons niet betrapt hebt. Zoals Rudi en Joost.' Link kijkt verbaasd. 'Wacht. Rudi en Joost wisten het?' Ik knik. 'Joost wist het sinds vanochtend. Die kwam ons tegen in de visagie. Rudi kwam ons tegen in de lift. Toen we nog maar een week samen waren ofso. Dus die wist het ook. Oh en Arvy met zijn helderziendheid wist het ook, want hij vroeg er vanochtend ineens naar.' Link kijkt bedroefd. 'Ik wilde het ook weten.' Ik lach en geef hem een knuffel. 'Sorry Linkie.' Link begint me te kietelen. Ik ren gillend van hem weg, snel de coulisse in. Daar bots ik tegen iemand aan. Als ik opkijk zie ik haar weer. 'Hey. Dit is de derde keer dat ik je tegenkom. Laat ik me even voorstellen, ik ben Sandy.' Ik steek mijn hand naar haar uit. 'Hoi. Nienke.' Ze schudt mijn hand. 'Wat doe je voor werk hier?' vraag ik nieuwsgierig. 'Uh. Backstage preps. Niet veel spannends. Ben opzoek naar een nieuwe baan eigenlijk. Camerawerk lijkt me ontzettend leuk.' Ik knik. 'Geef me anders je contactgegevens, dan kan ik eens ff kijken of er bij ons, of ergens anders bij endemol nog een camervrouw nodig is.' Haar gezicht klaart op. Ik geef mijn mobiel aan haar. Op dat moment zie ik Rudi met een camera richting mijn hoopje confetti-afval lopen. Ohnee! Dat gaan we niet doen. 'RUDI!' schreeuw ik. Ik zie dat zowel Nienke als Rudi verschrikt opkijken. 'Sorry' mimiek ik naar Nienke en loop op Rudi af. 'Dat is afval. Als je daar met ook maar een vinger aanzit, mag je het helemaal zelf opruimen.' Ik kijk hem streng aan. 'Ja mevrouw Plevier.' Ik draai met mijn ogen. 'Ughhh'. Nienke komt aangelopen en reikt mij mijn telefoon. 'Thanks!' zeg ik. 'Trouwens, dit is Rudi, de meest irritante persoon op aarde.' Zeg ik tegen Nienke terwijl ik naar Rudi wijs. Rudi kijkt me geïrriteerd aan. 'Rudi, dit is Nienke. Je loopt vrij makkelijk tegen haar aan. Dat is me namelijk al 2 keer gelukt vandaag.' Rudi grinnikt en schudt Nienke de hand. Nienke kijkt me aan en zegt: 'Waarom is hij eigenlijk zo irritant?' Ik grinnik. 'Loop 3 minuten met hem mee en je begrijpt het.' 'Hé!' Zegt Rudi en hij mept tegen mijn schouder. 'Dat bedoel ik.' Nienke lacht. 'San, je bent gemeen, zoals altijd.' Rudi kijkt me uitdagend aan. Ik trek een sad-face. Dan komt Don aangelopen. 'Sandy wat is er met jou aan de hand?' vraagt hij. 'Ik word gepest door Rudi.' Zeg ik op een zeurderig stemmetje. 'Dan zal dat wel terecht zijn.' zegt Don. 'Thahhh, zwhat now?! Jajeuwijsrj. DON. Je moet me juist ondersteunen.' Ik kijk hem boos aan en draai me dan naar Nienke. 'Dit is Don. Hij wint zeker de prijs van "Most supportive boyfriend" NIET'. Nienke lacht hard en stelt zich voor aan Don.

Hard ren ik naar de auto. 'Ik rijd!' gil ik tegen Don. Ik heb nog nooit mogen rijden in zijn auto waar hij bij was. Rudi lacht hard. 'Ja Don. Mee eens. Sandy rijdt.' Don schudt hard zijn hoofd. 'Zeker niet.' Ik kijk hem gefrustreerd aan. 'Jawel. Je was zo gemeen tegen me vanmiddag. Ik heb nu gewoon recht hierop.' Don schudt nog steeds hard zijn hoofd. Mijn oog valt op een pen die op de grond ligt. 'Ik weet een deal. Ik krijg de autosleutels en jij mag deze prachtige, graferende vulpen hebben.' Rudi lacht nog harder. Don kijkt me aan. 'San. Dit is een reclamepen. Dat is niets waard' Ik haal mijn schouders op. 'Jouw auto is toch ook van een bedrijf, ook niets waard.' Don komt op me afgerend. Ik ren gillend weg. 'Don. Please.' Ik ren hysterisch rondjes rond Rudi. Dan bedenk ik me iets. Ik blijf stilstaan. 'Sorry Don. Ik had je niet willen beledigen. Het spijt me. Jij mag rijden.' Ik kijk hem aan. Hij kijkt me verbaasd aan. Ik druk mijn lippen op de zijne. Al snel verdiep ik de kus. Don gaat volledig met me mee. Als ik merk dat hij volledig erin opgaat, pak ik zijn hand. Dan laat ik los en ren naar de auto. Don is verward. Ik zwaai met zijn sleutels. Ik kijk hem wat ondeugend aan. 'Opletten Plevier. Anders raak je dingen kwijt.' Hij knikt. 'Slim gespeelt. Jij mag rijden.' Ik kijk verbaasd op. Dit had ik alsnog niet verwacht. Maar goed, alles prima. Met een grijns op mijn gezicht stap ik in de auto. Don gaat op de bijrijdersstoel zitten. Rudi klimt achterin. Hij gaat in het midden zitten met een grote grijns op zijn gezicht. Ik kijk hem geïrriteerd aan. 'Opzouten Roeds. Ik kan niets zien. Alleen jouw hoofd. Dat wil niemand.' Hij trekt een sad-face. Ik lach. 'Verder vind ik je wel leuk hoor Rudi.' 'AH!' Hoor ik naast me. Ik kijk naar Don. 'Eerst mijn auto jatten en daarna aan Rudi bekennen dat je hem leuk vindt. OUCH.' Ik glimlach. 'Zo ben ik. Dat weet je toch.' Ik start de auto en rijdt richting het restaurant waar we gaan eten. 

AN: Daar is Nienke! Ik had Nien (LedgeNine) allang beloofd dat ze in deze fanfic mocht. Vanaf nu is er ook een #Nienke op dit boek. Met wie zal zij in een relatie belanden? 😏