POV Sandy 

Ik sta te wachten tot Don geland is. Rudi en Nienke zijn mee. Rach en Jer zijn naar een geheime locatie, althans, ze zijn ergens heen en ik weet niet waar. Het bord geeft aan dat zijn vliegtuig geland is. Ik merk een soort spanning in mijn lichaam. Ik denk terug aan de afgelopen zes weken. Ik ben ontzettend veel bij Rudi en bij Rachel geweest. Rudi had een stretcher in zijn studio gezet zodat ik daar kon slapen als ik het stil vond in huis. Dat heb ik best wel veel gedaan. Ik ben erachter gekomen dat ik niet goed tegen eenzaamheid kan. Ik zucht. Waarom duurt dit zo lang? Ik hoor Rudi achter me grinniken. Ik draai me om. 'Wat?' vraag ik nieuwsgierig. Rudi schudt zijn hoofd. 'Nee niets, ik dacht alleen dat dit soort scenes alleen gebeuren in die mega slechte romcoms die Nien altijd kijkt. Maar blijkbaar niet. Ga je straks ook nog op hem afrennen en dan blijft de hele wereld stil staan en dan gaat er zo'n fancy orkestje spelen?' Ik lach hoofdschuddend. 'Nien, hoe houd je het vol met zo'n gozer?' Nienke moet ook lachen. 'Ja dat weet ik ook niet. Het is dat ik elke ochtend ontbijt op bed krijg als ik bij hem ben anders was ik allang weg.' 'NOUJA!' Rudi roept verontwaardigd. 'Ik snap je hoor Nien. Het is dat Don zo lief is. Maar ontbijt op bed mis ik echt wel. Ik denk dat ik maar wegga bij hem, dit tolereer ik niet langer. Dankje dat je me dit hebt laten inzien.' Nienke begint hardop te lachen. 'Gelijk heb je San, wegwezen bij zo'n iemand.' 'Wegwezen?' Hoor ik een stem achter me. De stem die ik uit duizenden herken. Ik draai me blij om. 'DON!' Ik knuffel hem. 'Ik heb je gemist.' Fluister ik in zijn oor. 'Ik jou ook, maar wegwezen?' Ik grinnik. 'We zaten Rudi te pesten, don't worry.' Ik laat hem los en kus hem. 'Welkom terug.'

'San!' Don komt de woonkamer ingelopen. 'Don!' Roep ik terug. Ik zit achter het keyboard en speel wat. 'Wil je een video opnemen? Heb zin om wat met jou te doen.' Ik draai me om. 'Uh ja prima, wat wil je opnemen dan?''Whisper-challenge voor de DONderdag.' Ik knik. 'Nice, goed idee. Nu?' Don knikt. Ik kijk naar beneden en zie dat ik niet mijn mooiste kleding aan heb. 'Ik trek ff een broek aan in plaats van deze joggingsbroek en verder doe ik een normale trui aan. Het is dan wel flink koud maar wil er nog een beetje goed uitzien op camera.' Don lacht. 'Flink koud? San, doe normaal. Het is echt halverwege november.' Ik rol met mijn ogen. 'Laat mij lekker truien aantrekken. Of nou ja, jouw truien aantrekken.' 'Is goed schat, doe maar. Ik zet de camera vast klaar. Wil het gewoon hier in de woonkamer doen.' Ik knik. 'Is goed joh. Ben zo terug.' Ik loop naar de slaapkamer en kijk in mijn kast. De kast van Don is ook erg aantrekkelijk. Ik trek zijn deur open en zie een comfy trui liggen. Die is nu van mij. Ik trek mijn kleding uit en trek een spijkerbroek en mijn gekoloniseerde trui aan. Ik kom de woonkamer weer binnen. 'Hey, you look gorgeous.' Zegt Don. Ik bloos. 'Thank you cutie.' Ik plof neer op een van de stoelen. Don geeft me een zendertje. Ik klip 'm om. 'Mag ik de muziek uitkiezen?' Vraag ik hem. Hij knikt. Ik pak mijn mobiel en zoek One Direction op. Ik moet al lachen als ik denk aan dat Don dit zo moet luisteren. Ik probeer zo nonchalant mogelijk te doen. 'Hey trouwens.' Merkt Don op. Ik kijk op. 'Ja?' 'Het is bijna 11 december eh.' Ik kijk welke dag het is. 30 november. 'Oh ja wow. Gaan we nog wat doen?' zeg ik. Don denkt na. 'Mij betreft gaan we ergens heen, een stad ofzo.' Ik knik instemmend. 'Ja dat lijkt me een leuk idee. Maar dan wel naar een stad zonder kijkers. Gewoon jij en ik.' Don knikt. 'Ja, maar dan moeten we het buitenland pakken. Antwerpen ofzo?' 'Ja! Antwerpen lijkt me leuk. Weet je wat me nog leuker lijkt?' 'Nou?' Don kijkt me vragend aan. 'Als jij nou een alles regelt.' Hij knikt. 'Deal.' Ik krijg een grote glimlach op mijn gezicht. Don regelt nooit de romantische dingen. We hebben ze wel, en ik klaag er echt niet om, maar dat is puur omdat ik dingen bedenk. Don zet de camera aan. 'Hallo luitjes! Welkom bij deze nieuwe DONderdag. Vandaag ben ik, zoals je waarschijnlijk al gezien had, niet alleen. Vandaag ben ik met Sandy, mijn lieve vriendin.' Ik kijk verrast op. Hij noemt me daadwerkelijk zijn lieve vriendin voor de camera. Ik zwaai. 'Hello! Me is Sandy.' 'Yes, nou, vandaag doen we iets mega origineels. Uiteraard. Vandaag doen we de whisper-challenge. De ene heeft de koptelefoon op en de ander moet dan een zin zeggen. Dan moet de persoon met de koptelefoon de zin raden. Zullen we allebei vijf zinnen doen? En degene die dan de meeste goed heeft die...' Don blijft ff haken. 'Die hoeft een hele week niet te koken.' Zeg ik. 'Ohnee, dat is toch niet zo'n goed idee. Dan eten we de hele week kapsalon omdat Don niet kan komen.' Grap ik erachter aan. Don duwt me speels weg. 'Haha, heel grappig. Lijkt me een goede deal.' Don zet als eerste de koptelefoon op. Ik denk na over een zin. 'Ben je er klaar voor Don?' 'Jazeker.' Ik zet de One Direction op. Don kijkt me boos aan. Ik schiet in de lach. Ik trek een stalen gezicht en zeg dan: 'Rachel stoot altijd haar teen aan de stoelpoot.' Don zet grote ogen op. 'OPNIEUW!'schreeuwt hij. Ik moet lachen. 'Rachel stoot altijd haar teen aan de stoelpoot.' Zeg ik heel rustig. 'Rachel gooit haar been op de zeilboot?' Ik proest het uit. Na verloop van tijd zijn we er beter in geworden. Don is als laatste aan de beurt. We hebben allebei 2 punten. Als ik nu win, heb ik het spelletje gewonnen. Ik vibe wat op "Kiss you" en probeer dan op te letten naar wat hij zegt. Zijn mond beweegt. Het lijkt erop dat hij zegt: Sandy, wil je met me trouwen? Maar volgens mij bedenk ik dat alleen maar. 'WAT?' vraag ik hem om te verbloemen dat ik hem verstaan heb. Hij begint gegarandeerd met Sandy. Ga maar lekker koken? Ik doe mijn koptelefoon af. 'Sandy, ga maar lekker koken?' Vraag ik hem. 'SHIII. Ja.' Ik krijg een grijns op mijn gezicht. Don sluit de video af en dan gaat de deurbel. Ik neem op. Op de camera zie ik dat Jer en Rachel beneden staan. 'Ja?' vraag ik kortaf. Om ze te pesten. 'HEEY SAN! Wij zijn er.' Zegt Jer enthousiast. 'Wie?' Ik krijg een glimlach op mijn gezicht. 'Wij, Rachel en Jeremy.' 'Ken ik niet.' En ik hang op en wacht 5 seconden voordat ik de deur opendoe. Het duurt niet lang voordat de voordeurbel gaat. Ik doe lachend open en geef Rachel en Jeremy een knuffel. 'Hello. Waar hebben we dit bezoekje aan te danken?' Vraag ik als we de woonkamer binnenlopen. 'We willen jullie wat vragen.' Ik kijk verbaasd op. Ik ben nu wel benieuwd.

'Vertel.' Zeg ik als ik op de bank ga zitten nadat ik iedereen drinken heb gegeven. Jer doet wat zenuwachtig en Rachel glimt vooral. Wat is er met die twee aan de hand? 'Nou, uh, het zit zo. We hebben een cadeautje voor jullie en we willen dat jullie het uitpakken en aannemen. Het liefst op camera.' Ik ben nog verbaasder dan eerst. Waarom zou je daar zenuwachtig over doen. 'Ja tuurlijk!' zeg ik enthousiast. Don knikt ook. Jer zet zijn camera aan. 'Hey! Vandaag geven we het pakketje aan Don en Sandy. Laten we kijken wat ze ervan vinden.'Jer legt extra nadruk op het woord pakketje. Rachel overhandigd ons beide een klein zacht cadeautje. 'Mag ik het al open maken?' vraag ik benieuwd. 'En moeten wij het tegelijkertijd open maken of eerst een van ons?'Vraagt Don erachter aan. 'Nee, beiden tegelijkertijd. Ik tel af.' Zegt Jer en richt zijn camera op ons. '1, 2, 3!' Ik maak voorzichtig het cadeautje open. Het eerste wat ik zie is iets wits. Ik maak het verder open. Dit lijkt wel... Dit moet wel... Dit is een rompertje! Ik til het op en draai het om. "Sandy is mijn liefste peettante" staat erop. Ik krijg grote ogen. 'RACHEL! Ben jij echt?' Rachel knikt. Ik vlieg haar om haar nek. 'Gefeliciteerd!' Dan kijken we naar Don die nog uit vogelt hoe een romper werkt. Ik zucht er om. 'Mannen.' Fluister ik naar Rachel, ze lacht. Dan komt Don erachter en ziet de tekst "Don is mijn knapste peetoom" staan. Hij krijgt een grote glimlach op zijn gezicht. 'Lekker gewerkt pik.' Zegt hij tegen Jer als hij hem een knuffel geeft. Dan geef ik ook Jer een knuffel. 'Wat ontzettend leuk voor jullie!' zeg ik. 'Maar? Willen jullie peetoom en peettante worden?' vraagt Jer. Ik knik hard van ja. 'Tuurlijk. Jullie moeten wel een prachtkind krijgen en als ik daarvoor mag zorgen zou dat helemaal een droom zijn die uit zou komen.'

De wekker gaat. Wat een pokkeding. Ik zwaai met mijn arm richting mijn nachtkastje om het uit te zetten. Maar dan realiseer ik me dat het Dons wekker is. Wacht? Don heeft zijn wekker gezet? Droom ik nog? Ik schiet overeind. Nee. Ik droom niet. Don is ook uit bed. He? Ik snap er helemaal niets van. Dan hoor ik hem naar de slaapkamer lopen. Hij klopt op de deur. Dan stapt hij naar binnen. Een dienbled in zijn hand. 'Goedemorgen? Waaraan heb ik dit te danken? Ontbijt op bed' 'Happy 3 years San.' Wow. Dat was ik ff vergeten. Dan glimlach ik. 'Happy 3 years. Op naar nog vele meer wat mij betreft.' Don knikt. 'Wat mij betreft ook.' Ik knuffel hem. Dan ga ik in zijn armen zitten en ontbijt ik. Wat een fantastische start.

We parkeren de auto in een parkeergarage in Antwerpen. Don pakt mijn hand. We slenteren door de stad. We doen eerst wat sightseeing. We maken een rondje over de grote markt. 'Wat gaan we nog meer doen?' vraag ik nieuwsgierig. 'De hele dag naar musea.' Ik kijk hem aan. 'You kidding me?' Hij schudt zijn hoofd. Maar kan zijn lach niet lang inhouden. 'Je ziet het vanzelf San.' Zegt hij en trekt me een winkeltje in. Het ruikt er lekker. Ik kijk om me heen. Ik zie overal chocolade. 'Welkom bij deze chocolade workshop.' Zegt een oud Belgisch schattig vrouwtje. Ik zet grote ogen op en geef een knuffel aan Don. 'Yay!' zeg ik. 'Alles voor jou.' Zegt hij. 'Thanks, ventje.' Zeg ik lacherig. Don rolt met zijn ogen. De vrouw begint weer met praten. 'Vandaag ga ik jullie leren om van elkaar ventjes te maken.' Don en ik schieten in de lach.

'Dit was echt zo leuk!' zeg ik enthousiast als we naar buiten lopen. Don knikt. Hij is wat stiller geworden. Hmm. 'Wat doen we nu?' vraag ik nieuwsgierig. 'Ik heb mijn research gedaan, en er is hier dichtbij een schattig parkje. Wil je daarheen?' Ik knik. 'Yes please!' Ik verweef mijn hand met de zijne en zo lopen we in vredige stilte naar het parkje. Het is er prachtig. Omdat het in december is, zijn er geen bladeren maar er ligt wel wat sneeuw. Ik merk aan Dons hand dat hij wat zweet. Bijzonder voor deze temperaturen. 'Hey San.' Zegt hij op een gegeven moment. Hij blijft stil staan. 'Ja?' Ik draai me wat naar hem toe. 'Je weet hoeveel ik van je hou. Hoeveel dat precies is kan ik niet in woorden, niet in daden, niet in voorwerpen uitdrukken. Zelfs een combinatie van die drie komt niet eens in de buurt. Maar ik wil mijn best doen.' Ik kijk hem wat verbaasd aan. Hij kijkt doordringend terug. 'Ik ben mezelf ervan bewust dat ik man ben met weinig emotionele woorden in mijn woordenboek. Maar, jij hebt er wel een hele hoop aan toegevoegd. Ik heb nieuwe woorden geleerd door jou. Van eentje wil ik nu extra gebruik maken. Het is een woord wat ik moeilijk vind, maar bij jou is het het meer dan waard. Daarnaast, mijn daden. Mijn acties. Ik ben best klungelig. Dat weet ik maar al te goed, en als ik het soms vergeet vertel jij het me wel weer.' Ik grinnik zachtjes, maar wil zijn verhaal niet verder onderbreken. 'De voorwerpen. Ja, dat is een lastig verhaal. Ik geef je niet zo heel veel materialistisch. Bloemen, ja die gooi je vanzelf wel weer weg. Het enkelbandje, dat kan ik me nog veel te goed herinneren. Ik ben blij dat je hem nog elke dag draagt. Maar ook dat ding kan snel breken. Is het niet tijd voor iets wat robuuster is?' Don graait in zijn jaszak. 'Sandy de Zeeuw. Met mijn woorden wil ik je vragen, door deze klunzige actie te doen.' Hij zakt door een knie. 'Of je dit voorwerp wil aannemen. Lieve Sandy. Wil je met me trouwen en voor altijd de mijne zijn?' Ik krijg tranen in mijn ogen. 'Natuurlijk Don!' zeg ik. Hij schuift de prachtige ring die hij liet zien om mijn vinger. Ik trek hem omhoog en kus hem.