POV Sandy

Ik wil alles, behalve bij Don in de buurt zijn. Vandaag maar gewoon wat calls rond de middag doen. Dat is best wel een goed excuus om Don mis te lopen. Ik loop kantoor binnen, direct richting mijn hokje. Ik kom langs de receptioniste en zwaai naar haar. 'Lang niet gezien Sandy.' Ik glimlach. 'Ja, dat dacht ik ook. Daarom kom ik maar weer eens via de hoofdingang.' Ze knikt. Ik loop door. Als ik de gang inloop zie ik Niels. 'Hello Niels.' Zeg ik. 'Hey Sandy! Vertel jij straks aan de jongens over de interviews.' Mijn ogen worden groot. Die interviews zijn vandaag. Nee. 'Je was het vergeten eh.' Zegt Niels. Ik knik. 'Ik dacht dat ze volgende week waren, sorry. Maar komt goed. Ik zal snel even een schemaatje maken van wie wanneer moet.' Niels knikt. 'Top, zien we je zo!'Snel loop ik door en zeg ik gedag tegen Arvy die ook zijn spullen aan het klaarzetten is. Ik start mijn PC op, wat uiteraard te lang duurt. Toen bedacht ik het me ineens. Don moet ook. Ik moet met Don in een ruimte zijn. Ik schud mijn hoofd. Hoe konden we gister zo dom zijn.

Met mijn map loop ik door de gang. De heren zitten al in de chill-room. 'Goeiemorgen iedereen.' Zeg ik als ik binnen kom lopen. Ik kijk Don bewust niet aan. 'Mogguh San.' Hoor ik vanuit verschillende hoeken. 'Heeft Niels al wat verteld over vandaag?' Jer schudt zijn hoofd. 'Nee, helemaal niets.' Ik knik. 'Oki. Vandaag,' begin ik terwijl ik mijn map open, 'doen we veel teamopnames. We doen wat Jackbox spelletjes, dus met jullie allemaal. Verder hebben we vandaag evaluatie-interviews. Wat het nut daarvan is vertellen we nog niet. We willen jullie zelf zien. Daarom willen we ook dat jullie je niet kunnen voorbereiden. Ik heb een schema gemaakt met wie welke tijd aan de beurt is. Ik zal hem hier ophangen. Het gesprek is in de tweede kamer links, Niels en ik zijn daarbij. Ik zie jullie vanmiddag! Succes vandaag.' Ik sluit met een glimlach af en hang het schema op het whiteboard. Dan loop ik weer weg en ga ik naar Arvy. Interviews voorbereiden. We gaan kijken welke legends we volgend seizoen weer uit kunnen nodigen.

Ik kijk op mijn klok en bel snel KPN. Kijken wat zij van het idee van LOG-seizoen 6 vinden. Arvy doet zijn koptelefoon af. 'San, eten.' Ik draai me om en wijs naar mijn headset. Arvy verontschuldigt zich en loopt weg. Ik heb een prettig gesprek met de PR-mevrouw. Als ik ophang weet ik dat de pauze nog 20 minuten duurt. Ik wil gewoon niet bij Don in de buurt zijn. Ik wil gewoon even niet het ongemakkelijke ervaren. Wat er gisteravond gebeurde was zo fijn en ik wil het nog zo vaak ervaren, maar het mag niet. We kunnen dit niet doen. Maar alles in me hunkert naar zijn liefde. Ik leg mijn hoofd op mijn armen, die op mijn bureau liggen. Ik denk aan het afgelopen half jaar dat ik hier nu woon en werk. Don en ik zijn ontzettend goeie vrienden geworden. Ik mis hem, ik mis onze autoritjes. Ik mis die paar avonden dat we film keken en half in elkaars armen lagen gewoon omdat dat kon. Nu kan dat niet meer, want we hebben gezoend. Ik schaam me. Ik hoor dat er iemand over de gang loopt. Snel doe ik mijn headset weer op en doe ik net alsof ik in een call zit. Er wordt op de deur geklopt. De persoon aan de andere kant duwt de deur open. Het is Don. Ik zwaai naar hem en daarna wijs ik naar mijn headset. 'Ja dat snap ik heel goed. Vanmiddag begin ik met de interne analyses. Vanaf volgende week zal ik een plan opstellen voor externe analyses.' Don doet de deur weer dicht. Ik hoor hem weglopen. Wat had hij hier te zoeken? Boeit ook niet echt, nu weet ik dat hij niet meer in de kantine is. Ik zoek mijn lunch-bon en loop dan naar de kantine. Alleen Niels en Arvy zitten er nog. Snel regel ik mijn lunch en ga dan naast Arvy zitten. 'Hello!' zeg ik om de schijn op te houden. 'Hey, hoe was je call?' vraagt Arvy nieuwsgierig. Niels kijkt me aan. 'Wie had je aan de lijn?' 'Die chick van KPN-PR. Maar was een goed gesprek. Als ik mijn analyses van de algoritme afheb moet ik ze doorgeven aan hen. Dan keuren zij het waarschijnlijk goed en dan hebben we weer genoeg geld voor een nieuw seizoen.' Zeg ik met een glimlach op mijn gezicht. Ook bij Niels verschijnt er een glimlach. 'Lekker gedaan Sandy! Heb je ook al voorbereid op vanmiddag?' Ik knik. 'Ik heb een nieuw algoritme geschreven vanochtend. Dus ik weet wat voor info ik nodig heb. Maar ik wil een gewoon gesprek houden, geen standaardvragen stellen. Maar wel achter alle info komen. Want als de jongens weten wat er gevraagd gaat worden, gaan ze misschien de gewenste antwoorden geven.' Niels knikt. 'Aha. Slim. Dan laat ik het helemaal aan jou over vanmiddag.' Ik schrik een beetje. 'Je laat me alleen?' Niels grinnikt. 'Nee tuurlijk niet. Maar het gesprek kan jij dan gewoon voeren.' Mooi.

Als eerste hebben we een gesprek met Joost. Het is een gezellig gesprek. Het verloopt meer dan prima. Ik hoef weinig echt aan hem te vragen, hij vertelt het meeste wel. Als Joost weg is zegt Niels: 'Wow, je hebt hier echt talent voor Sandy.' Ik bloos een beetje. 'Thanks!' Maar ik weet dat ik dicht ga slaan nu. Don is aan de beurt. Hij loopt het hokje binnen en ik verschuil me een beetje achter het kladblok. 'Hey Don.' Zegt Niels. 'Hoi. Wat is precies de bedoeling hiervan?' Don praat in een soort vijandsmodus. Dat werkt ook niet echt mee. Ik weet dat ik de leiding moet nemen in dit gesprek. 'Een evaluatie van de afgelopen vijf seizoenen.' Zeg ik met een kleine glimlach. Don knikt. 'Dus. Vertel. Hoe vind je zelf dat het gaat? Je eigen ervaring, de games, de collega's, de opzet. Vertel gewoon wat je kwijt wil.' Don steekt van wal. Hij vertelt hoe fantastisch hij het vindt om hier te mogen werken. Hoe leuk hij het vindt om steeds rare games te ontdekken en daarmee mensen aan het lachen mag maken. Dat de collega's waarmee hij werkt erg prettig vindt. Ik voel mezelf een beetje gloeien, ik ben tenslotte een collega. Hij vertelt ons hoe creatief het hele platform is. Niels glimt een beetje van trots. Ik glimlach. 'Thanks! Ik heb nog een paar vraagjes.' Ik kladder wat op mijn kladblok. 'Dat kan.' Zegt Don. 'Allereerst, wat voor toekomst zie je in jouw samenwerking met LOG? En wat vind je van de sfeer op kantoor?'Ik kijk hem aan. Hij ziet er minder goed uit vergeleken met gister. 'Ik hoop dat ik nog lang met LOG mag samenwerken. Ik wil heel graag toffe content blijven leveren voor jullie. Want dat verdienen jullie ook. Daarnaast, de sfeer. De sfeer met de jongens voor de camera werkt gewoon heel goed. Maar dat is ook buiten het kantoor. De sfeer met de echte kantoormensen is ook leuk. Arvy spreek ik natuurlijk ook buiten LOG, jou spreek ik buiten LOG. Maar,' Don kijkt nu Niels aan, 'ook de mensen die ik alleen hier spreek zijn gezellig. Het feit dat we met z'n alle gewoon kunnen lunchen. Dat er avondeten beschikbaar is. Dat als we klagen, dat het geregeld wordt. Dat er genoeg spullen zijn om ons te vermaken. Ik vind dat jullie goed werk leveren om het ons zo prettig mogelijk te maken. Maar ik heb een hekel aan het sprookje van de ongeschreven regels op kantoor.' Ik kijk Don verbaasd aan. Ik leg even mijn pen aan de kant, ik wil weten wat hij denkt. 'Sprookje? Kan je ons daar meer over vertellen?' Don knikt. 'Ja, het sprookje. Bijvoorbeeld de kleding. Ik heb zowel jou als Niels nog nooit zonder blouse gezien. De visagisten hebben altijd nette kleding aan. Maar ook de kantoortaal die gesproken wordt. Is dat verplicht ofso? Als ik jou thuis hoor praten is dat heel normaal, maar zodra je hier binnenkomt spreek je een heel ander soort taaltje. En ohja, is het verboden om relaties te hebben op een kantoor?' Don kijkt me heel doordringend aan. Ik schaam me. Niels begint een beetje te lachen. 'Nee hoor, Don. Maar naar mijn idee is Puck al een tijdje bezet.' Ik grinnik. 'He thanks voor je input Don. Ik zal het meenemen en dan over de balk smijten bij KPN in de hoop dat zij er een klap op geven.' Ik knipoog. Niels lacht. Ik sta op om Don ff een hand te schudden bij de deur. Hij schudt mijn hand terug, onze aanraking is raar. 'Rijdt met me mee San. Alsjeblieft.' 'Zou jij Egbert een seintje kunnen geven?'