POV Sandy

Ik sta op en draai me langzaam om. 'Don.' Fluister ik terug. We staan heel dicht op elkaar. De spanning loopt heel erg op. Ik moet me eigenlijk niet op mijn gemak voelen, maar dat doe ik wel. Ik voel me prettig, zo dicht bij Don. We staren elkaar aan. Beide hebben we geen idee wat er precies gaande is. Ik kijk geen seconde weg van zijn ogen. Vanaf nu is hazelnoot mijn favoriete kleur. Ik merk dan ik bloos, maar dat boeit me nu niet. Het enige wat ik wil is dicht bij Don zijn. In mijn ooghoek zie ik dat Don zijn hand richting mijn gezicht brengt. Hij pakt de verdwaalde pluk uit mijn gezicht en doet hem achter mijn oor. Zijn hand blijft daar een beetje hangen. Zijn handpalm laat hij zachtjes op mijn jukbeen rusten. Zijn vingertoppen reiken tot in mijn nek. Nog steeds staren we elkaar aan. De plek onder zijn hand brandt bijna weg, zo rood dat het wordt. Zijn andere hand plaatst hij onder mijn kin. We schelen niet zo heel veel, maar toch moet ik omhoogkijken om hem goed aan te kunnen kijken. Zijn hand brengt mijn kin omhoog. Onze gezichten zijn zo dicht bij elkaar. Nu Don mijn hoofd op de, voor hem, juiste positie heeft gebracht legt hij zijn andere hand ook op mijn wang. Ik weet niet zo goed wat ik met mijn armen moet doen. Ze hangen nu naast mijn lichaam te hangen. Lang tijd om daarover na te denken heb ik niet want ik merk dat Don nu niet alleen meer naar mijn ogen kijkt. Hij wisselt zijn blik tussen mijn ogen en daaronder. Is dit wat ik wil? Alles in mijn lichaam schreeuwt van wel. Maar het is nog maar een paar dagen dat het uit is met zowel Lotte als met Daniel. Wat als we gewoon aandacht en afleiding zoeken? Wat als we dit niet per se willen, maar omda-. Ik voel Don zijn lippen op de mijne. Ja! Dit is wat ik wil. Zijn lippen zijn zacht, zachter dan ik had verwacht. Ik merk dat hij heel erg aftastend is. Ik reageer niet echt, ik sla een beetje dicht. Ik weet niet zo goed wat ik moet denken. Moet ik wel denken? Misschien niet. Als ik merk dat Don los wil laten sla ik snel mijn ene hand in zijn nek en trek hem dichter tegen me aan. Mijn andere hand sla ik om zijn middel. Ik ga een heel klein beetje op mijn tenen staan. Zijn ene hand verschuift naar verder in mijn nek. Ik merk dat we beide de kus willen verdiepen. Zachtjes tik ik met mijn tong tegen zijn lippen aan. Binnen enkele milliseconden krijg ik toegang en al snel vechten we om wat dominantie. Ik geniet van elke seconde. Ik trek Don nog dichter tegen me aan. Mijn vermoedens zijn bevestigd. Ik vind Don echt leuk! Na een tijd, voor mijn gevoel veel te kort, laat ik voorzichtig mijn lippen los. We leunen met onze voorhoofden tegen elkaar aan. Ik strijk met mijn tong langs mijn lippen, alles om nog langer van het kriebelende gevoel te kunnen genieten. Ik voel zijn adem langs mijn wangen glijden. Even op adem komen. Dit is maar van korte duur want al snel zijn Dons lippen terug. Hij bedekt me met tedere kusjes. Op mijn bovenlip blijft hij hangen, hij proeft het alsof het een delicatesse is. Langzaam begin ik zijn kussen te beantwoorden. Ik heb overal kippenvel. Mijn hart bonst zo hard. Maar dat boeit niet. Het enige wat telt is Don. Opnieuw wordt de zoen verdiept. Maar dan. Alsof er iemand overvliegt met een langeafstandsbommenwerper en even wat realiteit dropt. Ik mag helemaal niet zoenen met Don. Ik laat van schrik los. 'Dit, ehh, dit had nooit mogen gebeuren.' Zeg ik en ik pak mijn spullen en sprint er vandoor. Ik loop ons appartement in. Rachel zit nog op de bank. Ze kijkt TV. Ik ga naast haar zitten en nestel me volledig in haar armen. Dan komen de tranen. Rachel slaat haar armen om me heen. Al mijn tranen komen naar boven. 'Jullie hebben gezoend zeker?' vraagt Rachel. Ik kijk haar verbaasd aan. 'Hoe weet je dat?' Rachel haalt haar schouders op. 'Ik ben niet voor niets psychologe.' Er komt een kleine glimlach op mijn gezicht. Rachel laat me een beetje los. 'Hoe was het?' en ze trekt haar wenkbrauwen wat omhoog. Ik duw haar speels weg. 'Goed. Te goed. Het mocht niet. Maar het was hemels.' Ik merk dat mijn wangen opnieuw gloeien. Rachel lacht. 'Cute. Waarom ben je hier? Waarom ben je niet bij Don, in zijn bed?' Ik rol met mijn ogen. 'Ik mag toch helemaal niet zoenen met Don. We zijn gewoon allebei wat verdrietig, thats it. Daarnaast zijn we buren en collega's. Alles zou dan super ongemakkelijk worden.' Rachel kijkt me verbaasd aan. 'Hoezo? Het is nu toch al ongemakkelijk.' Ik haal mijn schouders op. 'Weet ik veel.' Zeg ik en worstel me weer terug in Rachels armen. Ik voel mijn ogen zwaarder worden en val in haar armen in slaap.

Ik ben weer onderweg naar kantoor. Ik weet dat Don ook er moet zijn, want vandaag zijn team-opnames. Maar ik ben met het OV. Ik hoef even niet bij Don in de auto te zitten. Dat zou de situatie niet beter maken. Mijn muziek stopt met spelen en ik kijk naar mijn telefoon. Lizzy belt. 'Hey Liz, vanwaar dat je zo vroeg belt?' Ik neem vrolijk op. 'Hey San. Gewoon. Het is een week uit met Daniel. Wilde gewoon even weten hoe het met je gaat.' Ik glimlach. Lizzy is zo lief. 'Prima, denk ik.' Zeg ik. 'Denk je?' 'Ja. Maar de situatie is volledig anders gelopen dan dat je zou denken.' Ik doe mijn ogen even dicht en ik kan me nu precies Liz dr gezicht uittekenen. 'Wat is er dan gebeurd San?' Ik grinnik. 'Ik heb, eventueel misschien, met mijn buurman wat gezoend? Zou zomaar kunnen dat dat is gebeurd.' Ik merk dat ik rood word. Liz grinnikt. 'San toch!'

AN: It happened. Nooit gedacht dat ik ruim 600 woorden aan een zoenscene kon besteden. Hope you are happy :)