Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Kleurenprinter

POV Sandy 

Ik druk de wekker uit en draai me terug naar Don. Ik kruip tegen hem aan, hij slaat zijn arm om mij heen. 'Goeiemorgen Sandy.' Ik murmel wat terug. Don vertrekt over een paar dagen, dus elke seconde met hem wil ik goed gebruiken. Ik dommel een beetje weg. 'San.' Hoor ik boven me, ik schrik een beetje wakker. 'Wat?' zeg ik wat nors omdat hij me uit mn droom gehaald heeft. 'We moeten uit bed, LOG-Live is vandaag.' Ik ga rechtop in bed zitten. 'OHJA!' Ik krijg een grote glimlach op mijn gezicht. Maar dat houdt ook in dat vandaag de allerlaatste dag is dat ik hiervoor werk. Ik zucht omdat ik het wel echt ga missen. Ik heb dit werk ruim 2,5 jaar gedaan en ontzettend veel plezier gehad. Don trekt aan mijn arm waardoor ik op hem val. Hij aait door mijn haar heen en drukt zijn lippen op de mijne. Het duurt maar een paar seconden voordat we beide realiseren dat ochtendzoenen een no-go zijn. We laten snel los, ik loop naar de badkamer. Ik spring onder de douche. Als ik uit de badkamer loop ruik ik warme broodjes. Ik kleed me aan en loop naar de keuken. Don staat ei te bakken. Ik knuffel hem van achter. Ik leun met mijn hoofd tegen zijn rug. Ik sluit vredig mijn ogen. Deze man, het doet me pijn zoveel dat ik van hem houd.

Don parkeert zijn auto. Hij doet zenuwachtiger dan normaal. Maar ach, het is immers een liveshow en dus zijn zenuwen verklaarbaar. We lopen door de hal richting de ingang. Don pakt mijn hand. Ik wil niet klagen, zeker niet, maar hij doet de laatste paar dagen super lief. We slenteren naar binnen. Daar komen we Jeremy tegen, inclusief camera. 'Kots kots, moet dit nou?' Jeremy richt zijn camera op ons. Don knikt heel hard. Jer komt dichterbij. Don laat mijn hand los en sprint ervandoor. Ik loop door naar de ruimte waar we zouden verzamelen. Daar zitten Rudi en Nienke. Ze eten elkaar bijna op. 'Ook goeiemorgen.' Zeg ik. Ze kijken betrapt naar mij, ik grinnik. 'Ga vooral lekker door, ik ben hier niet.' Zeg ik met een knipoog. Ik hoef dat niet nog een keer te zeggen. Nog geen 5 seconden en ik hoor dat ze verder zijn gegaan waar ze gebleven waren. Ik bedenk me dat ik nog scripts moet printen. Ik loop naar buiten, de gang op. Daar kom ik Niels tegen. 'NIELS!'Roep ik enthousiast. 'Klaar voor de allerlaaaaaaaatste keer?' Niels grinnikt en knikt. 'Hey, wil jij trouwens ff scripts printen? Ik was vanochtend iets te druk bezig met andere dingen dat ik er niet meer aan gedacht heb.'Vraag ik Niels. Hij trekt zijn wenkbrauwen op. 'Te druk met dingen die toevallig Plevier heten met hun achternaam.' Ik rol mijn ogen. 'Heel grappig Niels. De kleurenprinter staat in het hokje bij Arvy en mij.' Niels knikt en loopt weg. Ik hoor een hoop herrie mijn kant op komen. Ik draai me om en zie dat Jer en Don nog steeds aan het rennen zijn. 'Hey babe.' Don komt buiten adem tegen me aan staan. Jer stopt met rennen. 'Ja nee, dat vieze verliefde gedoe. Gatver.' Hij loopt weg. 'JER!' schreeuw ik half. Hij draait zich verbaasd om. 'Loop niet die kamer in als je geen verliefdheid wil zien. Rudi en Nienke zitten daar. En een paar minuten geleden hadden ze alleen maar oog voor elkaar. Wel schattig tho. Maar dat is een ander verhaal.' Jer rolt met zijn ogen. 'Waar is Rachel eigenlijk?' Vraag ik verbaasd. 'Die komt vanmiddag. Ze lag zo heerlijk te slapen.' Ik knik. Dan loopt Jeremy de andere kant op. 'Dit hadden we eerder moeten bedenken.' Zegt Don terwijl hij op adem komt. 'Wat?' vraag ik enigszins verbaasd. 'Dat Jer zou stoppen met achtervolgen als wij samen zijn.' Ik grinnik. 'Je hebt het ook zo zwaar.' Don knikt en duwt me tegen de muur. Hij drukt zijn lippen op de mijne. 'GATVER!' Hoor ik in mijn oor. Rudi staat ineens naast ons. Ik laat van schrik los. 'Rudi. Verdikkie. Ik heb jou ook met rust gelaten.' Rudi knikt. 'Weet ik. Maar wilde jullie gewoon pesten.' Ik zucht en draai met mijn ogen. 'Kom. Laten we naar de zaal gaan. Er moet nog een hoop geregeld worden voordat de show kan beginnen.'

Ik hang wat onderuit en kijk toe Don Link aan het verslaan is in de finale. Het zou zijn derde beker worden, dat zou een mooie afsluiting zijn van alle seizoenen. Arvy en ik praten wat over niets. 'Trouwens San, dat moet jou wel zijn opgevallen.' Ik kijk zijn kant op. 'Wat?' 'Don doet super zenuwachtig, al de hele tijd.' Ik knik. 'Ik ben blij dat ik niet de enige ben die dat doorhad. Ik was zeer verbaasd over zijn gedrag. De afgelopen paar dagen doet hij super lief, te lief voor zijn doen eigenlijk, en vanochtend was hij mega zenuwachtig.' Ik haal mijn schouders er bij op. 'Geen idee wat die jongen heeft.' Arvy lacht. 'Zelfs ik, als mega introvert, weet wat dit betekent.' Ik kijk hem verbaasd aan. 'Wat bedoel je?' Arvy kijkt mijn kant op. 'San. Is Don de afgelopen paar dagen elke keer in zichzelf? Is er een plekje in het huis waar je echt niet mag komen omdat er "bankafschriften" liggen?' Ik knik. 'Ja, wow, toevallig wel. Hoezo?' Arvy kijkt me aan en ik voel me echt heel dom. 'Sandy. Dan heet je binnen een jaar Sandy Plevier.' Ik zet grote ogen op. Zou hij dat echt van plan zijn? Maar dan vallen wel alle puzzelstukken op z'n plaats. Het feit dat hij zenuwachtig doet. Het feit dat hij heel erg aan het nadenken is en vervolgens mega lief doet. Mijn hoofd begint met malen. Het enige wat ik kan doen is nadenken over de situatie. Zo erg, dat ik niet eens door heb dat Don ons on stage roept. Met trillende handjes loop ik naar beneden. Zou dit het moment zijn? Don begint met praten. Hij bedankt iedereen. 'En dan. Nog een dingetje.' Arvy kijkt me veelbetekenend aan. 'Vanaf woensdag ga ik voor bijna anderhalve maand naar Amerika. Dus ik ga Sandy alleen laten voor een paar weken. Nu vertrouw ik Sandy met heel mijn hart. Maar ik wil toch iets zeker weten.' Don loopt naar me toe. 'San.' Zegt hij en hij kijkt me aan. 'Don?' zeg ik. Don gaat op een knie zitten.

AN: Geniet van deze cliffhanger. Kusjes

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro