POV Sandy 

Zachtjes glijden mijn vingers over de pianotoetsen. Ik kijk naar buiten, naar het natuurgebied dat voor me ligt. Het is vandaag tweede paasdag. Ik ben gister bij mijn ouders geweest voor een brunch en heb toen een oud oefenboek van mij meegenomen. Het staat vol met etudes van Mozart. Liz had hem gevonden en wist dat ik nog wel eens speelde bij Don. Mijn vingers weten nog precies hoe het moet. Ik zak wat weg in mijn gedachten. Vandaag ben ik samen met Don. Jer en Rach zijn naar de bios, die twee zijn hele goede vrienden geworden de afgelopen tijd. Ze hadden gevraagd of we meegingen, maar ik heb Don verboden ja te zeggen. Rudi en ik shippen die twee nog steeds en des te meer ze samen zijn, des te beter. Er zijn vaak mensen bij Don over de vloer, dus we hebben minder tijd voor onszelf. Dat is wel jammer. We zijn er wel over uit dat we, na 4 maanden, het wel eens mogen vertellen. Alleen Rudi weet het. Sinds Rudi weer single is, is Rudi ook vaker bij Don. Net als Jeremy. Wat hij precies aan het doen is weet niemand. Maar dat is niet erg. Hij schijnt bijna klaar te zijn, want hij is steeds minder bij Don. Vandaag hebben Don en ik eindelijk eens voor onszelf. Don zit op de bank een boek te lezen. Ik ben blij met hem. De afgelopen maanden zijn gevlogen. Op het werk gaat het meer dan fantastisch, de cijfers laten verrassend goede resultaten zien, alle letsplays van seizoen zes zijn al geschoten en van seizoen vijf is alleen nog LOG LIVE over. Die is aankomende vrijdag. Daar heb ik ontzettend veel zin in. De hele zaal is uitverkocht. Het zou best een mooie plek zijn om het te vertellen aan de wereld. Maar ik ben bang dat Don niet ziet zitten. Ik glimlach als ik aan Don denk. Het is zo'n leuke jongen. Onze humor is hetzelfde en Don is allesbehalve dom, dus we hebben fijne gesprekken. Bij de laatste klanken van het nummer hoor ik Dons boek dichtslaan. Een paar seconden later voel ik zijn armen om mijn nek. Ik leg mijn hoofd in mijn nek om naar Don te kunnen kijken. Hij drukt zijn lippen op mijn voorhoofd. 'Hey.'

Ik word wakker en kijk op mijn wekker. Half zeven. Ik ben gewoon nog voor mijn wekker wakker. Ik heb slecht geslapen. Komt denk ik omdat het vandaag een spannende dag is. Als een zombie kom ik mijn bed uit. Ik hoor gestommel vanuit Rachels kamer. Ohja, die ging ook mee vandaag. Ze zei dat ze vooral meeging voor mij, maar ik heb een vermoeden dat er een ander persoon meespeelt. Snel claim ik de badkamer en maak me klaar voor vandaag. Daarna kleed ik mij om en eet een ontbijtje. 'Rachel. Rijd jij mee?' 'Uhu.' Hoor ik. 'Oki. Ik ben vast naar de gang, mocht Don daar al staan.' Ik loop naar buiten en daar staat inderdaad Don. 'Hey.' Zeg ik terwijl ik een kusje op zijn wang duw. 'Moggûh San.' 'We gaan het vandaag vertellen right?' Don knikt. 'We trekken je gewoon on stage en dan loopt het wel.' 'Top. Ik heb vannacht slecht geslapen, niet normaal.' Don grinnikt. 'Nawhh, Sannie. Ben je zenuwachtig.' Zegt hij op een zeer plagerige toon. Ik trek een overdreven sad-face en op dat moment komt Rachel naar buiten. Ze schiet in de lach. 'Wat doe je?' vraagt ze. 'Don is irritant.'Zeg ik terwijl ik naar de lift loop. Als we beneden zijn staat Rudi daar al. Ook veel te vrolijk. 'Goooeeeeiiiieeeemooorrrgggeeeeennnnn' zegt hij. Ik rol met mijn ogen. 'Jeumig. Ook goeiemorgen Rudi. Of moet ik je Gaston noemen?' Rudi lacht.

Don rijdt naar de bioscoop waar we LOG LIVE houden. Hij parkeert zijn auto in een soort hal. Ik zie de golf van Joost en de tesla van Jeremy al staan. Ik draai me om naar Rachel. Kijken wat haar reactie op de tesla is. Haar wangen verkleuren licht, maar dat wil niets zeggen. Jammer. We stappen uit en lopen richting de ingang. Daar staat Link. 'Mag ik u van harte welkom heten in ons prachtige gebouw.' Zegt hij met een deftige stem. Ik grinnik. 'Waar halen jullie al die energie vandaan zo vroeg.' We lopen door. Als we in een kamertje komen staat Jeremy daar al met zijn camera. 'Don!' zegt hij. Don schrikt half, ik lach. 'Je mag niet dezelfde grap maken als de laatste twee keer.' Het duurt even voordat ik doorheb welke hij bedoelt en zeg dan: 'Is dit normaal een mortuarium of wat?' Jeremy rolt met zijn ogen. 'Jij ook niet San.' Ik kijk verontwaardigd. 'Nouja, dat is nu dus al te laat.' Ik grinnik en begroet ondertussen Joost en Ronald, die er ook al zijn. Dan loop ik naar de regie. Arvy en Niels zitten daar al. Ik dump mijn tas en jas daar. 'Moggûh jongens.' Ze kijken op. 'Hey Sandy.' Ik zak op een stoel en zucht. Niels kijkt me vragend aan. 'Wat is er met jou aan de hand?' Ik kijk hem aan. 'Ik heb al met Rudi en Don in een auto gezeten voor een half uur. Ik ben Jer met camera en Link tegengekomen. Dat was al mijn energie voor vandaag.' Niels lacht hard. Mijn mobiel geeft een melding. Don. Of ik ff naar visagie kan komen. Ik sta op. 'Ga je doen?' vraagt Arvy nieuwsgierig. 'De jongens helpen. Don appte voor mijn hulp. Geen idee wat er aan de hand is. Heb jij nog wat energie voor me?' Arvy schudt lachend zijn hoofd. Ik loop naar de visagie om te kijken wat Don te vragen heeft. Als ik binnenloop staat Don daar alleen. Er is nog helemaal niemand. 'Hey.' Zeg ik. Don loopt op me af. 'Nog een laatste keer voordat iedereen het weet.' Hij drukt zijn lippen op de mijne. Zijn lippen smaken naar mint. Ik proef ze. Dan voel ik dat Don zijn tong om toestemming vraagt. Ik verleen deze en we verkennen elkaar. 'What the frick.' Hoor ik achter me en ik laat Don geschrokken los. Ik draai me om en zie Joost daar staan. 'Sinds wanneer is dit?' vraagt hij, met grote ogen. Ik grinnik zachtjes. 'Maandje of vier.' Joosts ogen worden alleen maar groter. 'Wat? Jullie hebben ons niets verteld?' Ik schud mijn hoofd. 'Alleen Rudi wist het, die kwam er op zo'n zelfde manier achter.' Joost is nog steeds flabbergasted. 'Ons niets vertellen.' Zegt hij hoofdschuddend. 'Dat kan echt niet door de beugel.'