POV Sandy

Voorzichtig duw ik de deur verder open. Ik klop, geen reactie. Ik sluit de deur achter me en stap naar binnen. 'Don?' zeg ik voorzichtig. Ik loop richting de woonkamer. Daar zit Don. Op de bank. Verslagen. Ik krijg geen reactie van hem. Langzaam zak ik naast hem op de bank. Ik sla een arm om hem heen. Hij maakt zich klein en leunt volledig tegen me aan. Voorzichtig wrijf ik over zijn arm heen. Met mijn hoofd leun ik op de zijne. Zo zitten we in volledige stilte. Ik geniet er eigenlijk wel van, al weet ik dat Don in flinke pijn. Het moet met Lotte te maken hebben. Zou het, zou het uit zijn? Als ik daaraan denk krijg ik een kleine glimlach op mijn gezicht. Gewoon, omdat dat zou betekenen dat Don en ik daadwerkelijk een kans kunnen krijgen. Maar al snel is de glimlach weer weg. Ik wil niet dat Don denkt dat ik geniet van deze situatie, wat ik duidelijk doe. 'Hey,' probeer ik zachtjes. 'Hey.' Zegt Don. 'Wil je erover praten?' Don maakt zich los. 'Eigenlijk wel. Ik wil voornamelijk weten hoe je het gedaan hebt.' Ik kijk hem verbaasd aan. 'Hoe je over je break-up kwam. Zo snel.' Ik knik. 'Daarom kwam ik Lotte tegen.' 'Ja. Ik kwam net binnen en ze zat op de bank. Ik wilde haar vertellen dat je mee eet, want ja, dat weet je zelf ook. Maar goed, toen deed ze ineens boos. Ze zei dat ik alleen nog maar oog had voor jou en niet meer voor haar. Want, zo zei ze, als ik had opgelet dan had ik kunnen zien dat ze nog meer struggelde met haar geaardheid. Dat ze een meisje tegengekomen was en dat ze daar als een blok voor gevallen was. Toen zei ze dat jij de druppel was en dat ze hier niet meer terug hoeft te komen. Daarna stormde ze weg en nu ben jij er.' Ik schrik. Ik ben dus de schuldige aan de break-up. Ik haal adem om wat te zeggen maar doe daarna toch meer mijn mond dicht. Even staar ik voor me uit. 'Sorry Don.' Is het enige wat ik eruit krijg, op een hele zachte toon. 'Kan jij niets aan doen. Maar vertel, hoe werkt dit?' Ik glimlach. 'Weet ik veel. Ik heb mezelf gewoon veel afleiding gegeven en beloofd dat ik een dag zielig mocht zijn.' Don grinnikt. 'Afleiding?' Ik knik. 'Lucifer werkt daar perfect voor.' Ik glimlach. 'Zal ik voor je koken?' vraag ik. Don knikt hevig. 'Graag'. Ik sta op en loop richting zijn keuken. Don loopt achter me aan. 'Ik help wel.' Ik geef hem een kleine glimlach. Dan open ik een kastje in de hoop dat er een beetje eten is. Niets. In een soort haast open ik alle andere kastjes en lades. 'Don! Heb je nou helemaal niets?' Gefrustreerd kijk ik zijn kant op. Don lacht. 'Morgen komen de boodschappen. Ik heb nog soep.' Zegt hij terwijl hij de enige la opent die ik nog niet had geopend. Hij pakt er een pakje uit. 'Goed, dan doen we dat.' Ik pak het pakje uit zijn handen en ga lezen wat er op de achterkant staat. 'Dit moet lukken.' Zeg ik en zo gezegd, zo gedaan. Samen koken we en ik zie vaak een glimlach op Don zijn gezicht verschijnen. Mooi. Die jongen heeft even afleiding nodig. 'Heb je nog kruiden?' vraag ik en Don knikt. Hij opent een kastje. Ik schiet in de lach. Er staat peper en zout, wat kaneel en een beetje kerrie. 'Dit is alles?' Ik kan het bijna niet geloven. 'Ja, prima toch?' Ik grinnik. 'Laat de gekruide soep maar zitten dan. Wil jij het stokbrood even afbakken?'

We zitten aan tafel, bijna alles is op. 'San, het was erg lekker.' Zegt Don en ik zie aan hem dat hij het meent. 'Weet ik, ik heb gekookt.' Antwoord ik plagerig terug. Dan moeten we beide lachen. 'Je bent grappig San.' Ik krijg een glimlach op mijn gezicht en ik merk dat ik gloei. Gelukkig gaat mijn telefoon precies op dat moment. Jeremy belt. 'Ja?' vraag ik nieuwsgierig. 'Ik moet nog ff weg. Dus de Minecraft moet nog even wachten. Uurtje of 10, gaat dat lukken?' 'Ja tuurlijk! Tenminste, ff kijken of Don dan niet al slaapt.' Zeg ik en Don kijkt verrast op. 'Wat is er?' vraagt hij. 'Slaap jij om 10 uur al?' Don is flabbergasted. 'Wat denk je zelf San?' Ik grinnik en zeg tegen Jer: 'Ja nee sorry. Don slaapt dan al zegt hij.' Ik hoor Jer hard lachten terwijl Don aan het protesteren is. 'Oke zie ik je straks! Als je tijd overhebt, we willen iets gaan doen met stations in de server. Dus namen zijn welkom.' 'Oki, ik zal nadenken. Tot straks!' Zeg ik en hang op. Don kijkt me aan. 'Nadenken over wat?' vraagt hij. 'Namen voor stations op de server.' Hij knikt. 'Nice.' Ik sta op en begin op te ruimen. Mijn hoofd begint direct met malen op zoek naar leuke ideeën. 'San. SAN!' Ik schrik op. 'He?' 'Ik riep je al een tijdje, maar je reageert niet.' Ik kijk verbaasd. 'Sorry, zit direct in een nadenk-modus. Wat is er?' Don glimlacht. 'Niet veel, wilde weten waar je aan dacht. Misschien is het wel een leuk idee om een veel voorkomend thema te gebruiken voor die namen.' Ik knik langzaam. 'Zoals?' Ik ben benieuwd waar Don mee komt. 'Weet ik veel. Avengers is retepopulair momenteel. Misschien is dat leuk. Dan doen we eerst een quest en aan de hand van de uitkomsten daarvan krijgt iedereen een karakter toegewezen.' Ik knik langzaam. 'Meh. Aan de ene kant best een leuk idee. Maar wat als Avengers ineens minder wordt, qua populariteit? Ik ben eigenlijk op zoek naar een idee waarbij ik jullie namen gebruik.' Don knikt.

Rond een uurtje of 10 zitten we met z'n tweeën in Don zijn studio. Jer belt op Discord. 'Ello!' roep ik enthousiast. 'Hello.' Reageert Jer vrolijk terug. 'Ik heb al het een en ander voor je ingericht. Je heet nu "Master Lady" en je hebt je eigen winkel genaamd "Minecraft Master Lady".' Ik begin te lachen. 'Amazing!' Jer lacht nu ook. 'Dat dacht ik al. Ik heb vast een winkeltje voor je gemaakt. Maar je moet het wel verder zelf afmaken. Als je even in wil loggen, ik stuur de gegevens even door.' Met de inloggegevens die Jer stuurt log ik in op Minecraft. Jer legt me een hele hoop dingen uit over hoe en wat. 'Het handigst is denk ik dat je een soort vaste openingstijden hebt. Zodat de jongens makkelijk naar je toe kunnen komen voor vragen.' Ik kijk Don aan, hij zegt: 'Goed idee Jer. Ik heb maandag en donderdag nooit iets. Zouden dat goeie tijden zijn, als dat San uitkomt.' Ik glimlach als ik Don mijn naam hoor zeggen, hij zegt het met iets eervols ofso. Ik kan het niet helemaal pinpointen. 'Ja is goed!' zeg ik. 'Toppers!' We bellen nog een tijdje met Jer en rond een uur of twaalf hangen we op. 'Ik ga naar huis Don. Morgen moeten we gewoon weer werken.' Don knikt. 'Ik hoef trouwens niet naar LOG.' Ik trek een sad-face. 'Oh. Dan ga ik maar eens uitzoeken hoe het OV werkt.' Zeg ik grappend. Ik pak mijn spullen en loop naar de gang. Don komt naar me toe en geeft me een hand. Ik ben verbaasd, maar laat hem niet hangen. 'Doe er voorzichtig mee.' Dan voel ik dat hij iets in mijn hand drukt. Als hij zijn hand loslaat kijk ik naar het voorwerp. Het is zijn autosleutel. 'Nee! Dat kan je niet menen.' Ik wil de sleutel teruggeven. 'Sandy!' Zegt Don streng. 'Ik wil het. Nu ga je slapen. Welterusten.' Don knuffelt me en geeft me dan een kus op mijn wang. 'Oke. Trusten Don. Echt super thanx!' Ik loop snel weg want ik merk dat ik vuurrood ben.

Het is vandaag donderdag. Tijd voor de eerste echte dag van de Master Lady. Ik moet nog steeds hoofdschuddend lachen om die titel. Ik bel bij Don aan. 'Heey!' Zegt hij vrolijk. 'Je bent vrolijk. Alles weer een beetje goed?' vraag ik, doelend op Lotte. Don knikt. 'Ik mag van mezelf geen medelijden meer hebben dus ik ben weer gezellig.' Ik glimlach. 'Mooi.' Ik loop naar binnen en dump mijn spullen vast in de studio. Don heeft alles al klaargezet zie ik. Hij komt binnenlopen met koffie. 'Kijk eens, dan kan jij aan het werk.' Ik glimlach en pak de koffie maar al te graag aan. Ik ga spelen.

Om elf uur sluit ik het spelletje af. Don heeft in de woonkamer gezeten. 'He!' zegt hij vrolijk. 'Hoe ging het?' Ik knik. 'Goed. De jongens waren erg blij met de namen die ik bedacht heb.' Don kijkt me nieuwsgierig aan. 'Ik ben benieuwd, mag ik het weten?' Ik knik. 'Maar laat het niemand anders weten.' Ik rijk hem mijn kladblok. Namen: Donsantraal - xNoorderLink - Djuncentrum - JoostSouthSide - Roedeast - Jaimcity - Vincentraal. Don moet lachen. 'Creatief San.' Ik glimlach. 'Mag ik nog even op het keyboard?' vraag ik hem. Don knikt hevig. 'Graag zelf. Dan wordt tie tenminste nog een keer goed gebruikt.' Ik grinnik en ga zitten. Ik zet het nummer 'Let it go' van James Bay in. Zachtjes zing ik mee. Ik kan echt niet zingen, maar jammer dan. Als het af is staat Don vlak achter me. Ik merk dat de hele sfeer in de kamer is veranderd. 'San.' Fluistert hij.

AN: volgende wordt geen cliffhanger. Dat beloof ik. XX