Jak wcześniej obiecałam Remkowi następnego dnia przyszłam do szpitala. Zapukałam do pokoju i powoli weszłam.

-Kto tam?

-Em...ja?

-Vicki?

-Mhm

-Przyszłaś...

-Na to wygląda, serio wole być tu niż z siostrą Ewy

-Co się stało

-Ona jest kripi

-Czemu?

-Uwież mi, nie chcesz wiedzieć

-Uwież mi, chcę

-Czy ty w to uwierzysz, że ona wie o rzeczach, które w jej wieku ja nie wiedziałam?

-Chodzi ci o seks? Mamy XXI wiek Vicki

-No dobra, ja wiem, ale bez przesady

-Chodź tu -przesunął się na łóżku

-Co?

-Połóż się koło mnie

-Nieeee

-No chodź -powtórzył

Podeszłam do przyjaciela. Kurtkę położyłam na białym krześle i ściągnęłam buty. Weszłam pod błękitną kołdre i spojrzałam na Remiego.

-I co?

-Nic

-Co mam zrobić, żebyś mi uwierzyła?

-Remek, to nie tak, że ci nie wierze. Jesteś "sławny". Ja jestem zwykłym, szarym człowiekiem, który wkurza wszystkich, ludzi dookoła. Gdyby było cos miedzy nami to by wywołało koszmar w świecie wieeeelu nastolatek.

-Victorio, jedną z takich nastolatek byłaś ty. A teraz twoje marzenie może się spełnić kobito.

-Tak wiem Remek ale..

-Proszę, bez ale, nie lubię tego słowa

-Dlaczego?

-Bo zawsze się źle kończy

-Zawsze?

-Tak, zawsze

-Opowiedz mi coś o sobie

-Znasz mnie

-Wiem, że masz siostrę, że masz psy, ale nie wiem nic o tobie

-W jakim sensie?

-Ulubiony kolor, ulubiony sklep lub film. Wolisz pomarańcze czy mandarynki? Ulubiona piosenka? Ja nic nie wiem

-Dobrze. Mój, ulubiony kolor to zielony. Sklep? Sam nie wiem. Wole mandarynki