Zaczęłam się głośno śmiać z sytuacji, która wyniknęła z próby obudzenia Luke'a. Burknął coś niezrozumiałego, na jego twarzy pojawił się grymas i naciągając poduszkę na głowę przewrócił się na brzuch, przy okazji przewracając mnie, ponieważ postanowiłam go obudzić stojąc na łóżku i podskakując. Tak więc wylądowałam na jego plecach, przez co z jego ust wydobył jęk oznaczający, że go to trochę zabolało. Odwrócił się z powrotem na plecy, przez co poleciałam do przodu i w ostatniej chwili zaparłam się dłońmi o panele, unikając spotkania z podłogą.

Podniosłam głowę zdmuchując włosy z twarzy i teraz to blondyn zaczął się śmiać. Złapał mnie w pasie podciągając. Teraz leżałam na nim opierając się przedramionami o jego klatkę piersiową. Odgarnęłam dłonią włosy do tyłu.

- Co ty wyprawiasz?- powiedział uśmiechając się. W jego oczach mogłam dostrzec rozbawienie.

- Co TY wyprawiasz? Prawie życie straciłam.- zaśmiałam się.- Jesteś niebezpieczny.

- Dopiero się dowiedziałaś?- puścił mi oczko. Złapał mnie za ramiona i podciągnął po czym złączył nasze usta w pocałunku, który od razu oddałam.- Dzień dobry.- mruknął.- Kogoś tu rozpiera energia.

- Mam dobry humor.- odpowiedziałam.

- Oh możemy go jeszcze trochę poprawić.- przesunął dłonie po moich plecach zatrzymując je na pośladkach.

- N-nie.- powiedziałam cicho.

- Jak wolisz.- zabrał ręce i założył je za głowę. Przyglądałam mu się uważnie, kiedy jego wzrok krążył po pokoju, aż w końcu po strasznie dłużącej się chwili spoczął na mnie.- Jesteś głodna tiny princess?

- Trochę.- na jego usta wstąpił kąśliwy uśmiech. Złapał mnie w talii i chwile później to ja leżałam pod nim. Zaczął składać pocałunki na mojej szyi, a jego dłonie wkradły się pod koszulkę, którą miałam na sobie.- Luke...

- Hmm?

- Przestań.- powiedziałam zawstydzona. Podniósł głowę, po czym cmoknął mnie w nos.

- Śniadanie?- przytaknęłam. Wstał, nie kłopocząc się tym aby założy na siebie coś jeszcze, nie licząc bokserek, które miał na sobie. Złapał mnie w pasie podnosząc i przerzucił przez swoje ramię.

- Co ty wyprawiasz?- złapałam za koniec koszulki i przytrzymywałam ją tak aby nie było widać mi tyłka.- Luke, postaw mnie.

- Nie zamierzam.- powiedział i opuścił pokój jak gdyby nigdy nic. W całym domu panowała cisza, jedynie dochodziły do mnie dźwięki kroków Luke'a.

- Oni w ogóle wrócili?

- Wiem tyle, że Ashton przyszedł koło piątej. Akurat wtedy się przebudziłem.- zszedł po schodach i skierował kroki do kuchni.- Cal mówił, że nie będzie tu nocować, więc pewnie wróci dopiero koło południa, a co z Michaelem, to nie mam pojęcia.- chwilę później posadził mnie na blacie.- Kawa?

- Tak.

Wciąż siedząc na blacie rozmawiałam z Luke'iem. W dłoniach trzymałam kubek w połowie zapełniony kawą, przyglądając się blondynowi, który opierał się biodrami o szafki. Stał jakieś pół metra ode mnie, jedną z dłoni opierał się o blat, w drugiej trzymał kubek. Ten poranek jest chyba najlepszym w moim życiu i nie zmieniłabym w nim nic. Lu jest cudowny i naprawdę cieszę się, że to w nim się zakochałam, chociaż miałam wiele obaw co do tego.

- Lea?

- Hmm?- zamrugałam kilkukrotnie.

- Zamyśliłaś się.

- Oh przepraszam. Mówiłeś coś?- zaśmiał się. Odsunął się od szafek i stanął naprzeciwko mnie opierając się o moje kolana. Odstawił kubek i objął mnie ramionami. Zadarłam brodę aby móc na niego spojrzeć. Pochylił się trochę.

- Tak, mówiłem.- odpowiedział, a ja czułam jego oddech na swoich ustach.

- Mógłbyś powtórzyć?

- To nie było aż tak ważne.- mruknął, po czym pocałował mnie. Ten pocałunek był gorzki, przez posmak kawy, ale nie przeszkadzało mi to.

- Chyba przeszkadzam...- usłyszeliśmy, a ja natychmiast odsunęłam się od Luke i to dość gwałtownie, przez co moja głowa doznała bliskiego kontaktu z szafką za mną, a z moich ust wydobyło się ciche syknięcie.- Oj...

- Wszystko w porządku?- zapytał blondyn.

- Tak.- powiedziałam cicho, masując tył głowy. Spojrzałam w kierunku Michaela, który przyglądał się nam zaspanym wzrokiem jeszcze przez chwilę, aż w końcu podszedł do nas sięgając po ekspres z kawą.

- Zaraz się zmywam, więc możecie kontynuować. Nie przeszkadzajcie sobie.- ziewnął. Byłam czerwona niczym pomidor, jestem tego pewna.

- O której wróciłeś?- Mike przeniósł wzrok na zegar wiszący na ścianie, a później na Luke'a.

- Po siódmej?- odpowiedział pytająco. Było ledwie po dziewiątej.

- I nie śpisz?- zapytałam.

- Nie dam rady. Przemęczę się przed telewizorem. Zrobię sobie maraton filmowy czy coś, a jak padnę to trudno.- wzruszył ramionami.- Ale na pewno nigdzie dziś nie wychodzę.

- Maraton?- mój głos chyba brzmiał zbyt entuzjastycznie.

- Tak. Jak chcesz możesz dołączyć.- upił łyka kawy.- Jak już tu skończycie.- opuścił kuchnie.

Siedziałam na sofie razem z Michaelem. Jakiś czas temu trochę się ogarnęłam przebierając w sukienkę i doprowadzając włosy do porządku. Przyniosłam jakieś przekąski, o których wspomniał czerwonowłosy, kiedy tu szłam. Teraz oglądaliśmy Madagaskar, który był już trzecim filmem, który włączyliśmy, od czasu do czasu wymieniając kilka zdań.

- Więc... ty i Luke?- usłyszałam.

- Ja i Luke, co?- zapytałam niepewnie.

- Wiem co tu się wyprawiało, kiedy nas nie było. Dowody są chociażby na twojej szyi, ale nie o to mi chodzi.- poprawiłam włosy przekładając je do przodu, starając się zakryć trzy, dość delikatne, ślady, które zrobił Luke. Jesteście razem?- wzruszyłam ramionami.- To nie jest odpowiedź.

- Nie wiem Mikey. Nie wiem co tak naprawdę jest między nami.- westchnęłam cicho.

- Więc dlaczego mu pozwoliłaś?

- Bo się w nim zakochałam.- szepnęłam odwracając od niego wzrok.- Naprawdę zakochałam.- westchnął głośno, ale nic nie powiedział. Między nami zapanował cisza, którą przerwały kroki. Spojrzałam w kierunku schodów, które właśnie pokonywał blondyn zakładając szarą koszulkę.

- Jadę do sklepu, lodówka świeci pustkami. Lea?

- Jedź z nim, bo kupi sam alkohol.- zachichotałam, kiedy Luke się oburzył. Wstałam z miejsca, oznajmiając Mike'owi, że znów do niego niedługo dołączę i ominęłam sofę.- Pilnuj jej!

- O to się nie martw.- mruknął, a chwilę później opuściliśmy dom, kierując się do samochodu chłopaka.

Zamiast w sklepie wylądowaliśmy na plaży, chodząc po gorący piasku. Jak to Luke stwierdził, z głodu nie umrą, a mu się nie spieszy. Podeszłam do wody, mocząc w niej stopy. Schyliłam się sięgając po muszelkę.

- Luke popatrz.- powiedziałam odwracając się w jego stronę i uniosłam dłoń, a ze skorupki coś zaczęło wychodzić. Pisnęłam przerażona wypuszczając ową rzecz z dłoni od razu się od tego odsuwając, a chłopak zaczął się śmiać.- To nie jest śmieszne!- pochylił się aby podnieść upuszczoną przeze mnie muszelkę.

- To tylko mały krab.- powiedział wystawiając w moim kierunku dłoń. Niepewnie podeszłam do niego.- Tak, uważaj bo Cię zje.- zmarszczyłam brwi patrząc na niego gniewnie.- Jesteś urocza.

- Wcale, że nie.- mruknęłam. Palcem wskazującym delikatnie dotknęłam muszelki, a krab znów się pokazał. Uśmiechnęłam się lekko pod nosem.

- Dobra, wracaj do wody mały.- powiedział po czym wrzucił go do niej.

- Nie, Willy!

- Willy?- powtórzył.

- Zabiłeś Willy'ego...- wciąż patrzyłam na wodę.

- On żyje w wodzie.

- Zabiłeś go.

- Jeszcze przed chwilą się go bałaś.- zaśmiał się.

- Był uroczy.- burknęłam pod nosem.- A teraz go nie ma.- westchnęłam.

- Ale za to jesteś ty.- pochylił się i złączył nasze usta. Objęłam ramionami jego szyję, a on podniósł mnie. Zahaczyłam nogami o jego biodra. Przerwałam nasz pocałunek, po czym wtuliłam się w niego.

- Luke?- powiedziałam niepewnie.

- Tak tiny princess?

- Um...- nie dam rady mu tego powiedzieć. Nawet jeśli jestem pewna co do niego czuję...- Jedźmy do tego sklepu. Zgłodniałam.- wyprostowałam się.

- Jasne.- rozluźnił uścisk, ale ja zaprzeczyłam.- Mam Cię nieść?

- Tak, piasek jest za gorący.

- Nikt Ci nie kazał zostawić butów w samochodzie.- zaśmiał się, ale bez problemu mnie niósł idąc w kierunku parkingu.

- Żegnaj Willy.- szepnęłam, co tylko spotęgowało jego śmich.

- Masz szczęście, że jesteś lekka.

- Już to kiedyś powiedziałeś.- zachichotałam.

- Racja.- kilka minut później postawił mnie przy samochodzie. Otworzyłam drzwi od strony pasażera i usiadłam na brzegu siedzenia, po czym otrzepałam stopy z piasku i założyłam tenisówki. Usiadłam poprawnie i zamknęłam za sobą drzwi. Chwilę później odjechaliśmy.

Starałam się dosięgnąć chrupek serowych, które oczywiście musiały znajdować się na najwyższej półce, bo dlaczego nie? Od kilku minut byliśmy w supermarkecie chodząc między regałami. Blondyn sięgnął po dwie paczki i wrzucił do koszyka.

- Po co Ci chrupki?

- Michael je lubi.

- Nie jesteś z nim za blisko?

- Jest dla mnie jak starszy brat.- odpowiedziałam.- Naprawdę go lubię.- przewrócił oczami.

- Okay, nie było pytania. Co chcesz na obiad?

- Możemy zrobić makaron z kurczakiem i szpinakiem.

- Zdajesz sobie sprawę, że żaden z nas nie potrafi gotować?

- Ja potrafię Luke, co powinieneś już wiedzieć.- uśmiechnął się.

- Wiesz, że to musi być wojskowa porcja?

- Po tygodniu mieszkania z tobą i Michaelem, wiem doskonale, że jecie trzy razy większe porcje niż ja.- zachichotałam.- Czasami się zastanawiałam, gdzie to mieścicie.

- Wiesz, maluszki zwykle nie jedzą tyle co dorośli.- położył dłoń na mojej głowie.- Narobiłaś mi ochoty na ten makaron.

- Sam sobie go zrób.- chciałam od niego odejść, ale złapał mnie za ramię odwracając w swoją stronę i musnął moje usta.

- Wiesz, że żartowałem?- zapytał.

- Wiem, co nie oznacza, że wypominanie mojego niskiego wzrostu jest zabawne.

- Oj nie obrażaj się.- złożył pocałunek na moim czole, a na moje usta mimowolnie wkradł się uśmiech.

- Nie obraziłam się Lu.- powiedziałam.- Chodźmy po składniki.

- Lea?- spojrzałam na niego.- Możemy później porozmawiać?

- Coś się stało?- zaśmiał się.

- Nie, to nic strasznego.- pstryknął mnie lekko w nos.

14. (mini) Maraton filmowy ✓ 

RIP Willy! xD Ta sytuacja jest autentyczna, znalazłam kiedyś Willy'ego i prawie na zawał zeszłam. Nie pytajcie dlaczego Willy, nie mam pojęcia xD

1 rozdził + epilog! ♥

Lov U moje małe księżniczki!♥