Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Poovizhi in Danger

The sad truth is that most evil is done by people who never make up their minds to be good or evil.

As Rukmani entered her chamber in the royal andhapuram, Virutha Varmar was already waiting for her in the chamber. When he noticed her entering the room, he asked the maids, who were fanning him, to leave them alone.

After they went, he stood up and went near Rukmani. However Rukmani was yet to say a word to him. She even kept her head down.

Virutha Varmar came near her and lifted her chin to meet her eyes. She kept her eyes closed and pushed his hand away. She even turned away from him as she wordlessly cried.

Virutha Varmar: Edharku ennidamirundhu vilagi selgiraai, Rukmani? Unnai paarkka thaan Idhuvarai naan kaatthirundhen. Ennai paarkka mattaaiya???

Rukmani: Ennidam thangalukku enna veandum?? Edharku ennai azhaittheergal???

Virutha Varmar: Vandhadhum kaaranatthai thaan vinava veanduma?? Naan unnai anbodu azhaitthirukka mattena??

Rukmani: Anbu, paasam, pattru, kaadhal ivai yaavum thaangal arindhadhu allave. Anbu paarrattum manam irundhirundhaal thaangal indru varai kaadhal konden endru kooriya ore pennaana Chandravadhani thamakkaiyai kondrirukka maatteer.

Virutha Varmar: Rukmani......

He screamed. He even lifted his hand to hit her but stopped midway.

Virutha Varmar: Nee karuvutru irukkiraai endru arindhu unnai paarkka vandhen allava??? Adhuve naan seidha thavaru.

Rukmani looked him into the eyes and said.

Rukmani: Thaangal izhaittha thavaru adhuvalla Arasey... en viruppamindri ennai theendiyadhu thaangal izhaittha thavaru.

Thangal thavarai koorinene.. En thavarugalai koorugiren.. Kelungal..

Pera pillaiyai yendha veandiya vayadhil pillaiyai pera pogirene.. adhu thavaru... Indha araikkul naan varuvadharkul.. eppadi mayakkinaai.. Arasarai nee mattum eppadi valaitthu vaitthirukkiraai endra kelvigalai indha sevigalil kettum ketkaadhadhu pola kadandhu innum uyirodu nirkkirene.. adhu thavaru... Thavaraaga uruvaagi irundhaalum indha pillai veandum endru ninaikkirene... Adhu thavaru...

Virutha Varmar: En pillaiyai thavaru engiraaiya??? En pillaiyai yendha etthanai per indha andhapuratthil kaatthirukkiraargal theriyuma??

She held the chains on his neck. For a man of six foot stature, she fell short in height. However, her anger gave her the strength to move that sturdy man.

Rukmani: Appadiyendraal avargalidam sella veandiyadhu dhaane??? Yean enaku indha paavatthai izhaittheergal??? Ippodhu Edharku ennai thedi vandhirukkireergal?? Meendum atthumeerava???

Virutha Varmar: Vaarthaigalaal kollaadhe Rukmani...

Rukmani: Ennai vaartthaigalaalum thangalin seyalgalaalum endrum kollum thaangal ennidam endha ennatthil karunanaiyai edhirpaarkireergal??? Thangalukku karunai kaatta naan Chandravadhani alla.. Rukmani... En araiyilirundhu veliye sellungal... Mudindhaal ini ennai paarkka varadheergal... Ennaal iyandraal ini varum piravigalil kooda Thangalai sandhikkaadha vidhi ondrai veanduven..

Virutha Varmar: vayittril Karu irukkiradhu engira thunicchalil pesugiraaiya???

Rukmani: Illai... En vaazhvil ini naan izhakka edhuvum illai engira thunicchalil pesugiren.. Veliye sellungal...

She pushed him out of the chamber and closed the door on his face. She slumped near the door and cried for a long time. Virutha Varmar clenched his fists and walked away from there.

--------

As the Sun rose in the east, Sangamithra was already praying in the temple. Except for her thaali and tiger teeth locket, she didn't even wear any jewellery on her. Sevili was feeling sad. However, Sangamithra seemed much more calmer.

By noon, Sangamithra felt dizzy. As she was going to fall, Sevili held her.

Sevili: Devi... Ippadi edhaiyum unnaamal irukka veanduma??? Mayakkam varugiradhu paarungal...

Sangamithra sat down.

Sangamithra: Namachivaayam... Namachivaayam... Anaitthum sariyaaga pogum Sevili.. Masakkai..

Sevili: Kaalaiyilirundhu aaru murai vaandhi edutthu vitteergal, Devi...

She said with tears in eyes.

Sangamithra: Indru oru naal, Sevili... Kadatthi vittaal podhum.

Sevili: Iraivaa... Indha naal Viraivil kadandhum vidaadhaa?

Per their prayers, the day passed soon. Sevili brought her some fruits to eat in the evening. She picked the fruits from trees on her own as she didn't trust anyone in that palace.

Sangamithra ate those fruits to appease her hunger.

--------

Later in the night, Porchelvi entered the chamber Poovizhi was in. Poovizhi was lying in the corner of the room.

Porchelvi: Oru naal muzhudhum unavindri mayangi vittaiyaa Poovizhi???

Poovizhi didn't answer her.

Porchelvi: Un ilavarasikku enna aanadhu endru arindhu kondaiyaa??

Poovizhi: Enna seidhaai avarai??

Porchelvi: Ha ha ha ha ha ha.. Avalai kuritthu pesinaal mattume naavai thirakkiraai. Hmmm.. irukkattum... Avalukku naan yean nanju vaikka veandum??? Aval pillaiyudan iruppadhu dhaan Enakku veandum... Appodhu dhaan aval nalindhu iruppaal.. Aval thelivaaga irundhaal ennaal avalai acchuruttha mudiyaadhu... Avalai unnai vaitthu bayamuruttha enninen. Adhu nadandhu vittadhu...

Indru naan nanju vaikkadhadhaal ini unnum ovvoru parukkaiyaiyum aval sandegatthudan dhaan unnuvaal. Adhuve enaku podhumaanadhu. Naan vaittha pori ennavo unaku thaan. Neeyum solli vaitthaar pola vandhu maatti kondaai..

Ippodhu un thandanaiyai ketpoma???

Poovizhi: Paadhagi.... Un manadhil yean itthanai visham???

Porchelvi: Enaku en ilavarasar Vella veandum.. Adharku naan enna veandumaanalum seiven...

Poovizhi: Aniyayatthin pakkam nirkaadhe...

Porchelvi: Idhuvum andha meikkaavalan solli thandha bodhanaiyaa???

Poovizhi: Avar meikkavalan alla. Pattathu ilavarasarin padai thalapatthy...

Porchelvi: Kattiya kanavanai aniyayavaathi engiraai. Yaaro oruvanai sonnaal varundhugiraai...

Nam ilavarasarai Vida Avan unakku sugam kodutthaano...????

Poovizhi: Chiii... Karunaagam kooda than vishatthai thannai theendiyavargal idatthil mattume kakkum... Nee yean ippadi irukkiraai???

Porchelvi: Unmaiyai koorinaal varundhugiraai...

Oh... Ippodhu dhaan vilangugiradhu... Idhu varai unnai ilavarasar theendiyadhu illai... Marandhe vitten paar...

Avan theendi irukkiraana???

Porchelvi asked her as she held her chin tightly. Poovizhi turned her face away.

Porchelvi: Avanum theenda villaiya??? Sari... Unaku yean varuttham??? Avanidam Naane unnai anuppi vidugiren...

Eppadi endru ketka maattaiya??

Poovizhi looked at her with eyes full of contempt.

Porchelvi: Naane solgiren... Un veeran ippodhu engirukkiraan theriyuma??? Porkalatthil...

Avan vendru viduvaan endru ninaikkiraaiya??? Hmhum... Avan Vendraalum Avan uyir pogum.. Thottraalum Avan uyir pogum... Adhai pola oru yerpaattai nam ilavarasar seidhirukkiraar.

Aagaiyaal angu Porkalatthil Avan madivaan... Indha araiyil unavindri nee madivaai... Iruvarum pinnar sorgatthil seralam... Ha ha ha ha ha ha. Eppadi?? Unakkaga indha thamakkai evvalavu sindhitthu irukkiren paar...

Poovizhi rolled her eyes and looked away.

Porchelvi: Neeyum idhai edhirpaartthu thaan kaatthirundhaai polum...

Edhirppaarppadhai mattum koduppavala indha Porchelvi???

Unnidam Anaitthaiyum koorinen.. idhai kooravillai paar... Un vayittru pasiyai thaan aattra matten endru koorinen. Aanal unnai kannippennaaga irakka vittuviduvena??

Poovizhi got scared.

Poovizhi: Endha thavaraana seyalaiyum seidhu vidaadhe... Andha paavatthai seidhu vidaadhe...

Neeye ennai kondru vidu...

Porchelvi: Unnai kondru en karangalai karaiyaakki kolla solgiraaiya???

Matten... Nee oru siriya vittil poocchi. Unnai aditthu poda naan Edharku???

Naan sonnadhu indru irave nadakka pogiradhu... Indru iravu veru oru kaadhalanai unakkaga naan therndhedutthu irukkiren. Nilavu ucchiyai adaiyum bodhu avanum vandhu viduvaan...

Naan varugiren... Batthiramaga irundhu kol..

With that, she left the chamber. Poovizhi heard the door being locked again. She wailed in anger and helplessness. There was no one to help her. As she had her hands and legs tied, she wasn't even able to move properly. Her screams were not heard by anyone as that floor wasn't used by anyone in Rajendra's pavilion. Porchelvi even had her guards watching that floor. They stopped Bommi when she came in search of Poovizhi near the staircase to that floor.

Poovizhi actively looked around that dark chamber.

Poovizhi: iniyum uyirudan irukka koodadhu... Edhenum seidhu ennuyir poga veandum.. indha araiyil saalarangal kooda illaiye. Iruttil enna porutkal irukkiradhu endru kooda theriyavillai.

She wiped her tears.

Poovizhi: Azhaadhe poovizhi... Idhu nee azhuvadharkaana neram illai. Uyirai maaithu kolla mudivu edutthu vittaai. Adhai thiram pada sei... Maanatthai izhandhu uyir vaazhvadhai Vida uyirai izhandhu maanatthai kaatthu kol.

Enaku avarai paarkka veandum... Oru muraiyenum paarthu Vida mudiyaadhaa??? Eesa... Enaku mattum yean indha sodhanai??? Naan enna paavam seidhen???

She cried uncontrollably.

After a minute or two, She wiped her tears, calmed herself up and started searching for a weapon to kill herself. To her dismay, the chamber was pristinely clean and there was nothing on the floor. Poovizhi realised that Porchelvi had that chamber cleaned when she was sleeping.

As she noticed the chamber door being opened, she curled herself up to the corner of the chamber.

A fully drunk guard entered the chamber.

Man: Poovizhi... Poovizhi.... Enge olindhu kondirukkiraai... Indha iruttil enge olindhu kondirukkiraai???

Poovizhi: Varaadhe... Ennidam Varaadhe...

*Author's note: Happy Sunday Everyone! Please vote and comment if you like the update. Thank you everyone❤️❤️❤️

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro