"Kasalanan mo toh!!" Galit na bulyaw ng ina ni Vince sa gurong si Zaira, matapos niya itong bigyan ng isang napaka-lakas na sampal.

"Ikaw ang naturang guro ng mga estudyante mo, pero ni-hindi mo manlang sila maprotektahan? Anong klaseng guro ka ba ha!?" Muling bulyaw noong ina habang walang habas lamang sa pag-iyak. She lost her son in a tragic and traumatic way possible, kaya sino ba naman ang hindi mag-he-hysterical sa nangyari.

"Nasaan ka no'ng isa-isang pinapaslang ang mga estudyante mo? Nasaan ka!? Kayo ng mga kapareho mong guro't ang walang kwenta niyong principal? Kayo at nang mga pulis na wala namang ibang ginawa kundi ang magpa-laki lang ng tiyan!? Nasaan kayong lahat ng pinapaslang ang anak ko!? Nasaan!? Hustisya ang kailangan ko! Hustisya!"

"P--Patawad..."
Tanging mga katagang naisasambit nalamang ng guro.

Kasalukuyang nasa funeral nina Vince at Rejoy ngayon si Zaira
Nakikiramay sa mga mahal sa buhay ng kanyang mga estudyanteng napaslang sa trahedyang kamakailan lamang ay nangyari.

Ngunit wala siyang ibang natanggap kundi masasakit na mga salita mula sa mga magulang noong mga nabiktimang kabataan.

And all Zaira could do was look down, and apologize for a dozen of times. Patuloy at sunod-sunod lamang siyang humingi ng patawad habang pinipigilan ang sariling maiyak...

It is true that she wasn't around when the murders were happening, and she couldn't do anything to stop the sudden deaths.

But it wasn't entirely her fault...

Dahil sa simila't-sapul palamang ay nakaka-tanggap na'rin siya ng mga pag-babanta sa kanyang buhay.

She got scared that the killer might soon end her life and the people she cares about.

But her selfish act made her look like the person responsible for her students' deaths.

They're dead because of her...

And they're all dying because of her...

Iyan ang mga katagang patuloy na natatanggap ng guro at ng iba pang kagaya niya mula sa kanilang paaralan, sa kadahilanang wala silang magawa dahil sa pag-babantang patuloy na ipinapataw sa kanila ng kriminal na estrangherong, ipinakilala ang kanyang sarili bilang Bladespawn.

"Patawad!?" Vince's mom shouted again in despair, and slapped Zaira another time.
"Sa tingin mo ba maibabalik pa ng kapatawaran ang buhay ng anak ko!? Ng mga anak na'min!? Walang kwenta! Kayo nalang sana ang namatay!!" Muling bulyaw noong ina sa guro, habang sa likuran nito nama'y patuloy lamang sa pag-pipigil sa kanya ng kanyang asawa't iba pang mga anak.
"Zenaida, tama na!" Wika sa kanya ng asawa.

Dahil dito'y napa-luhod nalamang ang guro habang dahan-dahang idinadapa mula sa sahig ang kanyang mga palad at noo, isang sign ng pag-hingi ng tawad, but she knew that it wasn't enough...

She never said anything...

She just bent down there and stay silent, habang sunod-sunod nang umaagos ang mga luha mila sa kanyang magkabilang pisngi, and then she said it.

"A--Alam ko... A--Alam kong hindi ko na maibabalik ang mga buhay ng mga anak niyo. A--At alam ko ring may malaking sala rin ako dahil sa mga nangyari't patuloy pa'ring nangyayari... K--Kaya naman... Pinapahintulutan ko kayong gawin ang lahat sa'kin kung iyon ang makakabuti sa mga nararamdaman niyo," she said, dahilan upang bahagya munang hindi maka-imik ang lahat ng mga taong naroroon mula sa funeral, maging si Zenaida.

"Saktan niyo ko! Parusahan niyo ko! Sampalin niyo pa ako ng paulit-ulit! H--Hanggang sa mabawasan na ang mga galit na nararamdaman niyo! T--Tatanggapin ko ang lahat..."

A moment of complete silence was strucked...

But a few seconds later, Zenaida gritted her teeth in annoyance...
"Hopeless ka nga talaga," wika nito. "Isa kang loser. Simula highschool palamang. D--Dapat pala... H--Hindi ko nalang pina-enroll sa klase mo ang anak ko.... K--Kung alam ko lang sana na magkakaganito," aniyang mula.

"A--Alam ko..." wikang muli ni Zaira.
"Patawad... Si Vince... I--Isa siyang... napaka-bait na bata," dugtong niya pa.
Dahilan upang muli lamang na ma-trigger si Zenaida pagka-rinig niya sa pangalan ng kanyang anak.

Pakiramdam niya'y muli lamang na kumulo ang dugong kanina pa sumusukob mula sa kanya.
"Pero hinayaan niyo lang siyang mamatay!!" Sigaw niyang muli at nag-badyang sasampalin na sanang muli si Zaira, ngunit kaagad lamang siyang natigilan nang maramdaman niyang may humawak at pumigil na pala ng kanyang kamay.

She looked at the person's face and saw Justin, one of her son's classmates.
At bukod pa rito'y doon lamang napansin ng babae na naka-harang na pala mula sa kanyang harapan ang pito sa mga kaklase ng kanyang anak na sina Theresa, Sheena, Ian, Joseph at Florelyn, defending their teacher.

It appears that some of the students were at the funeral aswell. Ang iba pa nga rito'y naka-upo lamang at nanonood. Gusto rin nilang tumulong, ngunit gayo'n pa ma'y ayaw rin ng mga itong madamay sa nangyayaring gulo.

"U--Umalis kayo diyan! At bitawan mo ako!" Bulyaw ni Zenaida sa mga estudyante.

"Tumigil na po kayo," may pagka-seryosong tono na wika ni Justin.
"Kung ano man po ang nangyari kay Vince, hindi po iyon kasalanan ng aming guro, o nang kahit na sino man po sa kanila. They were also being threatened."

"Tama siya," ani Theresa. "Wala po ni-isa sa'min ang may gusto sa mga nangyari. Mga biktima lang din po sa trahedyang ito ang mga guro at principal na'min. Kung sino man po ang dapat na sisihin, iyon po ay ang taong nasa likod ng mismong maskara!" Aniyang muli.

Iwinirik paalis ni Zenaida ang naka-hawak sa kanyang kamay ni Justin, at pare-parehong tiningnan ng masama ang mga estudyante.
"Sige! Pare-pareho niyo siyang protektahan kung gusto niyo! Hindi na talaga ako magugulat kung sa susunod, eh mga magulang niyo naman ang iiyak sa sarili niyong mga lamay!" She said, yelling. Dahilan upang pare-parehong magulantang ang mga tao mula roon.

"Zenaida ano ba!?" Bulyaw sa kanya ng kanyang asawa. "Sumusobra ka na sa mga pinag-sasasabi mo ah!"

"Bakit!? Eh totoo naman ah!" Wikang muli ni Zenaida.
"Marami nang mga magulang ang umiiyak dahil sa nangyayari sa lintik na paaralan na yan! At iilan pa ba Roger!? Iilang mga magulang pa ba ang patuloy na iiyak at magluluksa dahil lamang sa hindi pa nila nahuhuli ang demonyong mamamatay tao na yan!?" She continued crying and yelling, na para bang nawawalan na ito sa kanyang sariling pag-iisip, dahilan upang mapag-desisyunan ng kanyang asawa upang ipasok nalamang muna mula sa sarili nitong kwarto si Zenaida.

"P--Pasensya na po kayo," pag-hingi ng paumanhin ni Klydel, nakababatang kapatid na babae ni Vince.
"Pero, ang mabuti pa ho siguro ay umalis nalang po muna kayo rito," aniya.
"H--Hindi naman ho sa pinapa-layas ko po kayo ah? Pero... baka mas magiging better po kina mama at ma'am Zaira na hindi ho muna sila nag-kikita," wika niya, na naintindihan naman ng mga estudyante.

After what just happened, both Sheena and Florelyn helped Zaira to get back on her knees, at sabay na'rin nila itong tinulungang maka-alis nalang muna mula roon.

+++

"Ma'am Zai? Ayos lang ho ba kayo?" Tanong ng kanina pang nag-aalalang si Sheena mula sa kanyang guro, pagka-labas na pagka-labas nila mula sa loob ng bahay ng Marga family.

Zaira wiped away her tears and smiled at them.
"Salamat," tanging wika nito, at binigyan ng head pats isa-isa ang kanyang anim na estudyante, at pagkatapos ay dahan-dahan nang naglakad paalis, leaving her students a bit confused...

"S--Sa tingin niyo ba talaga, o--okay lang siya?" Florelyn asked, but the others just shrugged their shoulders in response.

"I don't think so," sagot ni Joseph.

Ian sighs...
"Matapos ba naman ang nangyari ngayon? Ewan ko nalang kung maging okay pa si ma'am," he says.

"Sigurado akong hindi," sabi naman ni Theresa.
"Sinabihan siya ng kung ano-anong masama ni aling Zenaida. Pero gayo'n pa man, hindi rin naman na'tin masisisi ang mama ni Vince kung ba't nalang siya nagka-gano'n diba? Nawalan siya ng anak. At masakit iyon para sa isang ina," aniya.

"Isang napaka-butong kaibigan si kuya Vince," said Sheena...

"Pe--Pero... Y--Yo'ng sinabi ni... ni aling Zenaida ka--kanina..."
Pare-pareho namang napa-tingin mula sa ngayo'y nanginginig nang si Florelyn sina Sheena, Joseph, Ian, Theresa at Justin...
Her whole body's being swallowed up with fear.

"W--What if... What if m--mangyari nga sa'tin a--ang nangyari kina k--kuya Vince? K--Kina Darwin? W--What if... Isa nanaman sa'tin ang susunod? A--Ano nalang ang magiging reaksyon ng mga magulang na'tin?" Wika ng dalaga, halatang inaatake na ng nerbyos...
"H--Hindi ko kaya," wika nitong muli... "Hindi ko kayang m--makikita ang mga magulang kong nasasaktan dahil sa'kin!"

Dahil dito'y pare-parehong nagka-titigan nalamang sina Theresa at iyong iba, kaya nama'y agad na napa-lapit mula sa dalaga ang mga ito't pinakalma siya.

"Shhh... Wag kang mag-sasalita ng ganyan," ani Sheena sa kaibigan.
"Sasabihin ko sa'yo, magiging ayos lang din ang lahat, Flor."

Napa-kumo naman ng kanyang kamao si Justin...
"Kailangang may gawin tayo," aniya, dahilan upang sa kanya naman malingat ang atensyon no'ng iba.

"Huh?" Said Sheena in response...

"Kung hindi kaya ng mga pulis na hulihin ang kriminal na isa-isang pumapatay sa mga kaibigan na'tin, tingin ko oras na para tayo naman ang umaksyon!" Wikang muli ni Justin.

"Woah. Teka dude, just slow-down," said Ian. "Ikaw na nga rin ang may sabi diba? 'Hindi kaha ng mga pulis na hilihin ang kriminal', so pa'no pa kaya tayo?"

"Tama si Ian, Teng," pag-a'agree naman ni Joseph.
"We're just normal students. Anong panama na'tin sa taong naka-patay na ng napaka-raming tao?"

"So anong gusto niyo? Tumunganga nalang? Habang iniisa-isa niya tayo?" Pag-dedepensa ni Justin sa kanyang ibig sabihin.

Theresa sighs.
"Teng, hindi naman sa gano'n! Kagaya mo, gustong-gusto na'rin naming mahuli itong walang hiyang toh! Pero... kung tayo na mismo ang babangga sa kanya, hindi ba parang... tayo na'rin mismo ang kusang lumalapit kay kamatayan?"

Mas naging seryoso lamang ang mukha ni Justin sa sinabi ng kanyang mga kaibigan...
He paused for a bit, then spoke for another time...
"Kung mamamatay man ako ng maaga... Mas gugustuhin ko na munang malaman ko mismo kung sino at anong klaseng tao ang papatay sa'kin, kaysa sa patuloy lang akong mag-tatago, kahit na alam ko naman sa sarili kong mula umpisa palamang ay sinusundan na ako ni kamatayan."

Dahil sa sinabi ng binata ay pare-parehong bahagyang natigilan sina Ian, Joseph, at ang iba pa.
At pare-pareho rin silang nagka-tinginan sa isa't-isa...

Theresa then sighs for the 2nd time, at humarap sa binata.
"May plano ka ba?" She asked...

+++

"Teka labas lang ako ah?" Pag-papaalam ng dalagang si Angelou sa kanyang katabing si Joyce Anne, at sinabing iihi lang daw siya.

Pagka-labas ng dalaga sa loob ng bahay ng Marga residence ay kaagad na sumalubong sa kanyang mga mata ang anim niyang kaklaseng sina Justin na magkaka-tabing naka-tayo sa may di kalayuang harapan ng bahay.

Mukhang seryoso ang mga pinag-uusapan nito, ngunit dahil kanina pa siya ihing-ihi ay nag-madali nalamang muna ang dalagang mag-tungo sa may banyo.

Maliit lamang iyon, at simple.
Hindi rin naman kasi gaanong kalaki ang bahay nina Vince.
Gawa lamang iyon sa mga kawayan, ngunit gayo'n pa ma'y komportable pa'rin ito mula sa loob.

Angelou took a deep breath, matapos siyang makapag-release ng kanina pang pumupondo mula sa kanyang pantog.
"Nailabas rin sa wakas," aniya, at pagka-tapos ay inayos na ang kanyang sarili't nag-buhos na'rin.

Matapos yo'n ay aalis na sana siya mula roon upang bumalik na sa loob.
Ngunit hindi pa man tuluyang nabubuksan ni Angelou ang pintuan ay bahagya siyang natigilan nang may marinig na boses na nag-sasalita mula sa labas...

Balihasa ang tono ng pananalita nito, na wari bang may kung sinong kinaka-takutan...
"G--Ginawa ko na ang mga ipinapa-gawa mo. At naka-ayon na'rin sa plano ang susunod na maaaring mangyayaring death game," says the boy with a familiar voice speaking to a phone, dahilan upang kaagad itong makilala ng dalaga...

"John Lester? Teka, sinong kinakausap nito?" Ani Angelou mula sa kanyang isipan.
"Death game?"

"Pakiusap... P--Pakawalan mo na sila. Wala silang kinalaman dito!"
Wikang muli noong binata sa kausap nito mula sa kanyang cellphone...

Sinusubukang kilalanin ng dalaga kung sino ang kausap nito, but she couldn't hear any single word. Tanging ang mga sinasabi ng kanyang kaklase lamang ang kanyang naririnig.

Kaya nama'y mas idiniin nalamang ni Angelou ang kanyang taenga mula sa may ding-ding ng pinto, upang sana'y mas makarinig ng mabuti, ngunit agad lamang na napa-tili ang dalaga nang bigla nalamang kusang bumukas ang pintuan ng CR, dahilan upang kaagad na mapa-dapa mula sa labas si Angelou, deretso sa may paanan mismo ng kanyang kaklase.

The boy was shocked by the sudden occurrence, at gimbal na napa-titig nalamang ito mula roon sa dalagang hanggang ngayo'y naka-dapa pa'rin.

"A--Angelou?" Gulat na sambit nito.
"A--Anong... G--Ginagawa mo?"

Dahil sa hiya'y kaagad namang napa-tayo ang dalaga, sabay kamot pa mula sa likuran ng kanyang ulo.
"Ahh ehh... I--Ikaw pala John Lester! Naku... P--Pasensya ka na ah. Kanina pa kasi ako nasa CR eh. Hindi ko kasi tinitingnan ang nasa-harapan ko kaya ayo'n! Nadapa ako. Nadamay ko pa tuloy tong pinto. Hihi," pag-papalusot niyang sabi.

The boy felt nervous...
"I--Ibig mo bang sabihin... K--Kanina ka pa nasa loob?"

Angelou then, felt a little confusion dahil sa bahagyang inakto ng kanyang kaklase.
"Uh... Yeah? Kinda, why?" sagot naman ni Angelou.
"At tsaka... Sino ba yo'ng kausap mo kanina? At ano itong pinag-uusapan niyong... Death game? --oops! Sorry, eavesdropping hehe." Angelou asked curiously, dahilam upang mas kabahan lamang ang binata sa sinabi nito.

"H--Huh??"
May halong kaba nitong ani.
He doesn't know what to response...

"Narinig niya'ng pinag-uusapan na'min?" John Lester thought to himself...

Napa-isip nalamang siya...
Hindi siya nag-ingat. At ngayon, isa nanaman sa kanyang kaklase ang maaaring manganib ang buhay...

"Was that some kind of palabas ba?"
Asked Angelou, halatang hindi na-gets ang kung ano mang pinag-uusapan kanina ni John Lester at no'ng misteryosong taong kausap nito kanina...

"P--Papabas??" Tanging nai-sambit lamang muli ng binata, also confused about what's happening.

Angelou rolled her eyes...
"I was asking kung all about movies ba ang pinag-uusapan niyo kanina, kasi "Death Game" sounds like parang some kind of cool horror movie title-- but you know what, nevermind na nga lang. Anyway, balik na 'ko sa loob ah? Baka kanina pa ko hinahanap nina Joyce," pag-iiba nalamang ni Angelou sa usapan, at pagkatapos ay nag-lakad na paalis. "See ya later!" Aniya pa kay John Lester, na naiwang halos hindi pa'rin maka-imik.

The boy then, took a deep breath.
"Close," he whispered to himself.

"Sino yo'n?" The person on the other side of the phone's line spoke...

Muli namang itinapat ni Lester ang cellphone mula sa kanyang tenga upang ipag-patuloy ang kanyang pakikipag-usap doon sa tao.
"Si Angelou. Kamuntikan niya na tayong mabisto," he says.

The person grins.
"Ahh... No worries. She's still going to die anyway," aniya sabay tawa.
"They all will."

+++

T o B e C o n t i n u e d . . . . .

+++

PLAYERS LIST:

-- s t u d e n t s --

1. Alexandra Sabusap

2. Angel Corritana

3. Angelou Postrero

4. [ D E C E A S E D ]

5. Daniel Daa

6. [ D E C E A S E D ]

7. Erron Mejico

8. Fatima Pagado

9. Florelyn Manadong

10. Heide Morillo

11. Ian Keech Fabi

12. [ D E C E A S E D ]

13. Janmil Daga

14. Jejelyn Basas

15. Johnrey Daga

16. John Lester Palejo

17. Joseph Araña

18. Joseph Dacatimbang

19. Joyce Anne Montaño

20. Justin Hijada

21. [ D E C E A S E D ]

22. Kristine Delfin

23. Lalaine Navarrosa

24. Mark Noya

25. Mj Rabandaban

26. Mell Labita

27. [ D E C E A S E D ]

28. Nelmark Pulga

29. Nicole Lepasana

30. Raynold Corritana

31. Reden Monton

32. Rejielyn Villablanca

33. [ D E C E A S E D ]

34. Rezzie Reandino

35. Reymart Barca

36. Richard Piñeda

37. Rosario Fusio

38. Rosemarie Norriga

39. Sheena Morano

40. Theresa Maula

41. [ D E C E A S E D ]

42. Zyhra Badion

-- t e a c h e r s --

43. Zaira Escobedo

Alive: 36

Deceased: 07