Het boek dat Gabe mij mee had gegeven, was niet bepaald iets feestelijks om te lezen. De krachten die ik misschien zou beheersen, waren veelal pijnlijk of zo duister, dat je het licht amper nog kon zien. Daarom was het zo dat bijna iedereen die in aanraking kwam met zijn duisternis, zich hier vaak door liet overnemen. Daarom veranderden veel grensengelen in demonen. Ik vroeg me dan ook af hoe Gabe zijn duisternis onder controle kon houden. 
Die vraag zou nog even moeten wachten. Gabe was samen met Ashlynn naar de hemelpoort gegaan om poolshoogte te nemen. Het was al enkele dagen redelijk stil geweest en er werd verwacht dat er zeer spoedig een grote aanval zou plaatsvinden. 
Omdat Ashlynn en Gabe er dus niet waren, oefende ik met Calum om mijn wendingen in het vliegen te verbeteren. Aan het einde van de dag was ik bekaf, daar Calum mij het nooit rustig aan liet doen. 
Ik was welgeteld tien minuten thuis toen Ashlynn binnen kwam stormen. Mijn appartement was haar tweede huis geworden. Enkele plukken haar waren losgekomen van haar strakke vlecht en ze had vuil op haar gezicht. 

'Rustig aan,' zei ik terwijl ik overeind krabbelde op de bank. 
Ze liet de deur achter zich dicht vallen en liep naar de vrije bank. 'Niet te geloven,' gromde ze. 'We werden gewoon in een hinderlaag gelokt.' 
'Een hinderlaag?' Ik trok mijn benen onder mij. 
Ashlynn knikte. 'Een vijftal demonen, maar Gabe en ik kunnen wel wat hebben,' ging ze verder. 'Ze waren voorbereid. Ze hadden zelfs schaduwbanden bij zich.' Ze schudde haar hoofd. 
'Ehm...' 
'Schaduwbanden verzwakken engelen magie, net zoals de kracht van de zwaardstenen de demonen verzwakken,' mompelde Ashlynn. 'Als ze zo'n band om je pols klemmen, valt een groot deel van de lichtmagie weg.' Ze haalde een hand door haar gezicht. 'Toen ik te druk was met het afweren van twee demonen, werd ik belaagd door een derde. Ik had het niet door, maar Gabe wel. Hij sprong ertussen en ving een schaduwband op. Hij werd zo laaiend dat hij het deel lichtmagie wat hij nog had opmaakte, in combinatie met zijn schaduwen. Alle demonen waren dood.' Ze liet haar handen in haar schoot vallen en keek me aan. 'Ik was woedend op hem. Hij wierp alleen maar tegen dat mijn krachten belangrijker waren dan die van hem.' 

Er viel een lange stilte waarbij Ashlynn on opgehouden naar buiten keek. 

'Als een engel lichtmagie verliest, dan zal hij of zij verzwakt worden,' ging ze op een gegeven moment verder. 'Als de schaduwband om mijn pols was gekomen. Had ik vrijwel alleen nog maar mijn lichamelijke kracht gehad. Dat was riskant, maar niet onmogelijk, geweest. Maar voor Gabe... Hij veranderde. Hij is een grensengel, dus als een deel van zijn lichtmagie wegvalt, zijn zijn krachten niet meer in evenwicht. De duisternis nam hem over.' Ze keek me aan. 'Ik sloeg daarna meteen de schaduwband kapot met de reserve zwaardsteen die ik meedraag. Toen we hier terug kwamen heeft hij zich meteen teruggetrokken. Hij is zo bang dat de duisternis hem ook overneemt.' 
Fronsend keek ik haar aan. 'Wat is er gebeurd met zijn leermeester.' 
Haar ogen leken bijna vuur te spuwen toen ze zei: 'Hij is nu de demonenprins waar we tegen vechten.'