The moment the plane took off, her heart started racing. She has never been this nervous her entire life. Napahawak siya sa tiyan. She momentarily closed her eyes and inhaled deeply. She wasn't religious but she uttered a short prayer for Cloud and her baby.

She looked at Clyde seated at the opposite side. Ngumiti ito ng tipid. His smile seems to give her assurance that everything will be fine. Tinanguan na lamang niya ito.

When the plane was steadily flying on the horizon, Clyde invited her to the lounge area. Napansin yata nito ang pagkabalisa niya. There are only six pairs of seatplanes. Sa pinakang dulo sa likod ang CR, sa bandang harap ay ang lounge area, may wall division papunta sa area ng crew at division ulit papunta sa cockpit area. They were toured around by the pilot before the plane took off.

"You and your baby will be okay," he told her when they were seated opposite each other on the couch. Saglit pa siyang natigilan bago tuluyang tumimo sa utak niya ang sinabi nito.

"Alam mong buntis ako?" kunot-noo niyang tanong. Napahawak pa siya sa tiyan. Clyde nodded.

"Your father asked me if you are pregnant with my child. Baka 'yon daw ang dahilan nang biglang hindi pagpapakita ni Klein," pahayag nito. Natawa pa ito ng pagak. Mas lalo naman siyang naguluhan sa sinabi nito.

"Paano nila nalaman?" tanong niya rito.

"Your dad noticed your restlessness and your bulging tummy," aniya. Clyde gave her a half-smile before continuing.

"Ganoon din daw ang mommy mo noong ipinagbubuntis kayo ng kambal mo," kuwento nito. She was left in awe. Vaughn Filan is really one hell of a man.

Ilang beses siyang huminga ng malalim para tumimo lahat ng sinabi nito.

"If you knew that I am pregnant, why did you agree to this? Alam mong delikado ang susuungin natin 'di ba?" tanong niya. Wala na kasi siyang maisip na ibang sasabihin.

"Mapipigilan ba kita?" Clyde smirked.

"Galing mismo sa mga magulang mo. You and your twin brother are both stubborn when it comes to your personal life kaya nga hindi ka tinanong ng diretso ng daddy mo," dagdag nito. Napatungo siya. She wasn't able to speak. Her dad is right. Hindi lang siya makapaniwalang pinag-uusapan pala siya ng dalawang lalaki.

"He was waiting for you to tell them," he added. She inhaled deeply and wasn't able to comment further.

"Don't worry, I will do everything to protect you," he told her after few minutes of silence. He looked so sincere saying those words.

Tumango siya at nginitian ito ng tipid.

"Mabait ka, alam mo ba 'yon?" aniya. She was honest with that one.

Clyde smiled at her sincerely. Tumawa ito ng pagak.

"I just knew how to love properly," he answered.

She was left dumbfounded.

Yes. Maybe. She nodded to herself.

She just knew in her heart, he wasn't lying, and it pained her as she realized she cannot reciprocate his love. Pero wala rin naman siyang magagawa dahil ang puso niya ay tinangay na ng ulap at isinama sa kung saan.

She breath in heavily.

Cloud. She held her necklace.

A tear escaped her eyes when the blue cloud on her pendant blinked. Hindi niya nakitang suot ni Cloud ang kuwintas nito noong huli silang nagkita. Sana ang nobyo ang may hawak ng kuwintas. Hinawakan niya rin ang pendant para iparating dito na nami-miss na niya ito.

Tiningnan niya ang binatang nakatitig lang sa kanya. She must have seen the blinking cloud. Malungkot ang mga mata nitong nakatitig lang sa kanya.

If her heart does not belong to Cloud right now, she will not hesitate to give herself a chance to love him. Hindi rin naman kasi matatawaran ang ipinapakita nitong kabaitan sa kanya. For her dad to learn to trust Clyde meant something. Some may not see it, but she can feel it in her whole being that Clyde is a good man.

Pareho silang natahimik nang sumunod na minuto.

Clyde was about to speak when a crew went in to give them something to eat. Hindi sila nagsalita habang nagsi-serve ang crew. They only watched him. Sinundan pa ito ng tingin ni Clyde habang papaalis.

"Did you instruct the crew to give us food at this hour?" tanong nito sa kanya. She shook her head. Why would she? Ni hindi nga niya nakakausap ni isa sa mga ito. Si Clyde ang nag-asikaso ng masasakyan nila.

"Kanino itong private plane?" tanong niya sa binata.

"Sa dati kong kakilala," maikli nitong tugon. Doubt started to build inside her.

"Sana pala 'yong amin na lang ang ginamit natin para makasigurado tayo," sambit niya.

"Oo nga," tugon naman nito. That remark gave her chills. Tumingala kasi siya at napansing walang life jackets sa taas ng mga upuan. Pero pinanaig niya ang positibong pag-iisip baka nasa loob lang ng crew area.

Clyde stared at the food. Napatingin rin tuloy siya sa pagkain. Her mouth watered at the sight of strawberry cheese cake. Kukuha sana siya nang pigilan siya ng binata.

"Gutom ka na ba?" tanong nito.

"A little," she nodded. She tried to control her urge to eat the food on the plate. Nakuha kasi niya ang ibig nitong ipakahulugan. Hindi nga naman siya dapat basta kumakain lalo't hindi nila hiniling ang pagkain.

Tumayo ang binata. Sinundan niya ito nang tingin. Kinuha nito ang bag sa tapat ng kinauupuan kanina. He took out a bottle of water and wheat bread.

Natawa pa siya dahil kalalaking tao may baong pagkain sa bag.

Another crew passed by checking each compartments. Clyde stared at the crew while he's on sight.

Nakaramdam siya ng kakaibang kaba. Something is not in place. Hindi niya alam kung ramdam iyon ni Clyde. Nang muli siyang tumingin rito ay ngumiti ito ng tipid.

"Relax," he told her. He must've felt her suspicion. Kumain na lamang siya sa tinapay na binigay nito. Hindi na niya tinapunan ng tingin ang cake na nasa mesa.

"I'll go and check everything," saad ng binata matapos ang tatlong minuto. Mukhang hindi rin ito nakatiis. Una nitong pinuntahan ang CR. Paglabas ay nagkibit-balikat lang ito. He went to the crew area and then went back to say he didn't see anything suspicious.

They were both silent for few minutes before they decided to go back to their seats and rest. Matagal niyang pinakiramdaman ang paligid bago kumalma at nagpasyang umidlip panandalian.

She didn't know how long she was asleep before she felt a thud inside the airplane. Parang tumama ang eroplano sa ulap.

She looked at Clyde. Mukhang tulog pa rin ito. She stood up and made her way to the CR.

Her forehead creased when she can't push the door to open. Hindi naman ito naka-lock. She tried pulling but it can't be opened. Pinilit niyang itinulak hanggang sa umawang ito ng kaunti. Her heart jumped when she saw the plane crew's head bathing in blood.

She inhaled deeply to calm herself. She calmly closed the door and went to Clyde. Agad itong nagising nang pinisil niya ang leeg nito. He pulled off his seatbelt.

"Bakit?" tanong nito.

"Patay 'yong isang flight attendant, nasa CR," mahina niyang sabi. Clyde's forehead creased. He pulled out his gun.

"Dito ka lang muna." Clyde stood up. Dahan-dahan itong naglakad papunta sa crew area hawak ang baril. Tumingin siya sa bintana, asul na dagat lang ang nakikita niya sa baba hanggang sa abot ng mga mata niya. She stood up to check each compartment for life jackets. Wala ni isa siyang makita.

Her heart raced when she heard a gunshot. Agad niyang binunot ang baril sa tagiliran.

Naglakad siya papunta sa direksyon ni Clyde pero kasabay niyon ay ang pagtama ng matigas na bagay sa batok niya. She shook her head as she felt the searing pain. Hindi siya napuruhan.

She saw Clyde fighting someone. Nagpapambuno ang dalawa sa lounge area.

"Vanna!" sigaw nito nang makita siyang nakahiga sa sahig. She got up and look at the person who attacked her. He was wearing a life jacket. Hindi ito isa sa mga crew na ipinakilala ng piloto kanina.

She got up and immediately kicked the man before he could shoot her. Nakipagpalitan siya ng sipa at suntok sa lalaki. Sinasalag niya ang bawat suntok nito. The man is skillful in fist fight. Wala ni isang tumatama sa mga suntok niya pero siya ay natatamaan nito.

Umatras siya ng bahagya at kumuha ng magandang tiyempo. Sinipa niya sa panga ang lalaki na sanhi para tumilapon ito sa sahig. Babangon sana ito nang biglang natumba kasabay ng pagputok ng baril. It was Clyde who shoot him.

Nakita niyang sinipa ng lalaking kalaban ni Clyde ang baril na ginamit ng binata. Tutulungan sana niya ang binata nang tumagilid ang eroplano at dumausdos siya sa gilid. Humawak siya sa paanan ng upuan nang tumagilid ito sa kabilang direksyon.

Her heart raced thinking it might be their end. Lumuwag ang dibdib niya nang maramdamang umayos nang kaunti ang eroplano. Napatingin siya sa kasama.

She saw Clyde still fighting the enemy. Nakipagpambuno ito para kunin ang tumilapong baril sa gilid. She immediately got up and went to help him. Sinipa niya ang lalaking kalaban nito.

Clyde took the opportunity to take the gun and shoot the man on the head almost immediately.

Awtomatiko siyang napahawak sa couch nang maramdamang parang biglang bumaba ang altitude ng eroplano.

"'Yong life jacket!" turo ni Clyde sa lalaking nakalaban niya kanina. Mabilis niyang tinungo ang lalaking duguan. Pakiramdam niya ay nalulula siya sa patuloy na pagbaba ng eroplano. Tinanggal niya ang life jacket na nakasuot sa lalaki at mabilis na isinuot sa sarili.

She thought Clyde also took another life jacket pero nakita niyang mayroon ulit itong kapambunong lalaki. Mabilis nitong nakuha ang baril sa gilid at ipinutok sa ulo ng lalaki.

Nang makalapit siya sa binata ay saka lang niya napansing nakaposas ito sa gilid ng upuan kaya nakahiga lang itong lumalaban kanina.

"Go to the cockpit, open the rafts or doors. Tumalon ka na bago tayo parehong sumabog dito," tuloy-tuloy na saad ng binata. Naguluhan siya. Clyde pushed the dead man aside. Her eyes widen when she saw the time bomb. Nakaposas ito sa braso ng binata. The metal is attached to the bomb itself.

Napapikit siya nang mariin nang maramdamang parang bumubulusok na pababa ang eroplano at tumatagilid na naman.

"Go, Vanna. Save yourself and your baby!" Clyde shouted. Pinipilit nitong tanggalin ang posas. The bomb ticked at 9 seconds. She wanted to detonate it but Clyde shoved her hand.

"Go! Do not waste a second!" sigaw ulit nito. It ticked at 8 seconds. Her instinct told her to do what is necessary. Mabilis siyang nagtungo sa cockpit kahit tumatagilid na ang eroplano.

Nabungaran pa niya ang patay na piloto na nakadukdok sa mga navigation buttons. In a swift move, she shoved the man away.

She tried to recall the buttons to stabilize the plane's movements. Natutunan niya iyon sa kakambal na isang ekspertong piloto. Kumakabog ang dibdib niya.

She also pushed the emergency buttons. Itinuro rin ni Liam noon sa kanya kung ano ang pipindutin para maabisuhan ang pinakamalapit na control tower kung abot pa ng signal ng eroplano, pero wala iyong mahagilap na signal. She pushed Liam's emergency numbers even if it's impossible to reach him.

Pinindot niya rin ang tracking device na nadukot niya sa bulsa kahit imposibleng may makakuha ng signal ng kahit na sinong agents. They are at the middle of nowhere. Puro asul na dagat ang nakikita niya.

Finally she pushed the buttons for the doors and rafts. Tears escaped her eyes when the door of the cockpit to her right opened.

Tumakbo siya pabalik kay Clyde.

"Five seconds, Vanna!" he shouted when he glanced at her direction. Pinipilit pa rin nitong tanggalin ang posas sa kamay.

"I'm sorry, Clyde," she muttered as she ran to the door.

"Go!" he screamed again. She immediately jumped off with eyes marred with tears.

It was the longest four seconds of her life. Nagawa pa niyang iposisyon ang katawan para mauna ang ulo na tatama sa dagat.

Before she dived at the ocean, she heard a loud explosion which made her tears profusely ran down.

Naramdaman niya ang malakas na pagtama ng katawan sa tubig. Nang lumutang siya sa karagatan, nanlalabo na ang mga mata niya.

Pinilit niyang labanan ang pagpikit ng mga mata pero tuluyan nang bumigay.

Ramdam niyang malakas ang impact ng pagbagsak niya sa tubig. She doesn't know where the pain is coming from.

Then, everything went BLANK.