Charlie

TW: mature scenes not for younger audiences. Please skip and read with care.

"Anak ng teteng naman, Cha. Bakit hindi mo pa sinabi kay André ang tungkol kay Clau?"

Napapikit ako habang nasa talyer ako kasama si Eko. "Hindi ko alam. Nawala sa utak ko. Kinabahan ako. Lahat-lahat na!"

"Nawala sa utak mo? Di ba 'yon nga ang rason kung bakit ka pumunta sa party?"

"Eko, tama na. Tapos na."

"Ano na ang balak mo? Itatago mo nalang ang bata sa kanya?"

"Sasabihin ko naman talaga... pag handa na ako..."

"Kailan ka magiging handa? Tsaka di ba nasabi mo na kay Clau na ipapakilala mo siya sa daddy niya? Gusto mo bang magalit ang anak mo sa'yo?"

Natahimik ako habang tinitignan si Clau na naglalaro sa gilid ng talyer. Ang tanga ko kasi. Bakit hindi ko nalang sinabi kay André noong nag-usap kami?

"Ano? Gusto mo samahan pa kita? Itatakwil na talaga kita, Cha, pag hindi mo pa sinabi kay André ang totoo."

Maya't maya pa ay isang text ang natanggap ko mula kay Fina. "Charlie, daan ka dito sa company namin para ma-endorse kita. Sakto pag nakapasa ka na sa exam, magkakatrabaho na tayo dito."

Bumuga ako ng hangin habang nagti-tipa ng reply. "Sige, daan ako mamaya."

Sabado ngayon, pero mukhang may trabaho si Fina. Iniwan ko na muna si Clau kina Eko habang nagtungo ako sa kumpanyang pinagtatrabahuan ni Fina.

Nang makarating ako sa café sa baba ng building nila, nakita ko si Fina na nakaupo na sa gilid.

"Charlie!" Bati ni Fina sa akin habang umuupo ako sa harap niya.

"Fina, kumusta?"

"Ikaw ang kumusta? Ano? Nasabi mo na ba kay André?" Agad na usisa niya.

Umiling ako. "Hindi pa."

"Ha? Bakit hindi? Akala ko nasabi mo na noong party?"

Oo nga pala. Nabanggit ko ito noon kay Fina.

"Ano ba ang pumipigil sa'yo? Galit ka pa rin sa kanya?"

"Hindi naman. Hindi ko lang alam kung paano ko sisimulang sabihin..."

"Hindi mo na ba mahal si André?"

Napatigil ako sa tanong ni Fina. Hindi naman nawala ang pagmamahal ko sa lalaki. Kahit sa tagal naming hindi pagkikita, siya pa rin ang laman ng bawat sulok ng puso ko.

"Kahit naman hindi mo na mahal si André, may karapatan pa rin siyang malaman ang tungkol sa anak niyo."

"Alam ko, Fina..."

"Hindi lang ako makapaniwalang nagawa mo ring itago ito sa aming lahat, lalo na sa akin. Akala ko pa naman magkaibigan tayo," biglang tampo ng babae.

"Fina, sorry. Ayaw ko lang makadagdag sa problema mo noon."

"Charlie naman. Tinulungan mo ako noong buntis ako. Sana nagawa ko rin 'yon noon para sa'yo."

Hinawakan ko ang kamay niya. "Fina, okay na. Kasama ko naman noon sina papa at Eko."

"Fina!"

Lumingon ako sa boses na paparating. Nakita ko si André na paparating mula sa entrance ng café. Teka, ano'ng ginagawa niya dito?

"Fina, ano 'to?" Bulong ko sa babaeng kaharap ko.

Nakangiti lang ang babae sa akin. "Mag-usap kayo. Aalis na ako."

"Teka, Fina!" Pinilit kong pigilan ang babae pero nakatayo na ito at naglalakad palayo.

"Fina, where are you going?" Tanong naman ni André.

"Bye, guys!" Kumaway pa si Fina sa amin bago tuluyang nakaalis.

"Charles..." Naramdaman ko ang kamay sa aking braso kaya napatigil ako.

Nakita ko ang nakakunot na mukha ni André. "O-Oh, ikaw pala, André. Bakit ka nandito?"

"Tinawagan ako ni Fina. I thought she needed something from me."

"Ah, ganun ba."

Tumahimik siya. Napansin ko lang na hindi na siya tulad ng dati na parang hindi nauubusan ng sasabihin. Nag-iba na nga siguro siya matapos ang ilang taong hindi namin pagkikita. Baka nag-iba na rin ang nararamdaman niya para sa akin.

Napalingon ulit ako sa kanya. Seryoso siyang nakatingin sa labas ng bintana habang nakahalukipkip. Hindi ko alam kung gaano siya naapektuhan sa aksidente pati na rin sa pagkakakulong niya, pero sigurado akong hindi ito naging madali para sa kanya.

Hindi rin naman naging madali para sa akin ang mga nangyari lalo na noong hindi ko pa alam ang totoong detalye ng pagkamatay ni kuya. Pero, ngayong nakikita ko si André, parang na-guilty ako bigla dahil pakiramdam ko ay ako ang dahilan kung bakit siya naging paralisado.

"I'll go ahead, then."

Bago pa siya tuluyang makaalis, hinawakan ko ang handle ng wheelchair niya sa likod. "André, teka lang..."

Nilingon niya akong may kunot ang kanyang noo. "Bakit?"

"Uh... ano kasi... may gagawin ka ba bukas?"

Hindi siya umimik ng ilang segundo. "Bakit?"

"Kung free ka, baka gusto mong sumama sa sinehan. Pupunta kasi kami ng baby ko."

"Baby mo?"

"Ha? Oo, kasama 'yong anak ko."

"Anak niyo ni Eko? Bakit ako ang isasama mo at hindi ang papa niya?"

"Busy kasi si Eko sa talyer," alibi ko. "Tsaka, baka namiss mo ang lumabas..." ...kasama ako. "Pero kung ayaw mo sa sinehan, pwede namang sa iba-"

"Does Eko know that you're asking me out on a date?" seryosong tanong niya.

Napalunok ako. "D-Date? Hindi ah... ano lang... sasamahan lang naman natin 'yong bata para manood. Kakatapos kasi ng school nila tapos first honor pa siya kaya gusto ko siyang i-treat."

Bumuga siya ng hangin. "Okay. We'll pick you up at 10 am sa..."

Ngumiti ako. "Sa Blue Summit Condo."

Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa kukote ko kung bakit ko nasabi 'yon. Pero ito lang ang naisip kong paraan para ipakilala na si Clau sa tunay niyang daddy.

Bumili pa ako ng bestida sa malapit na mall sa condo. Aabsent rin ako bukas sa trabaho para lang sa plano kong ito.

Excited naman si Clau nang sabihin ko sa kanyang pupunta kami sa sinehan. Samantalang hindi naman ikinatuwa ni Eko na hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nasasabi kay André ang totoo.

Pagdating ng umaga, hindi maalis ang kaba sa dibdib ko. Hindi ko alam kung bakit.

Huminga ako nang malalim habang nakatingin sa salamin.

Humaba lang kaunti ang buhok ko at nagkaroon lang ng kulay ang pisngi at labi ko dahil sa makeup, pero ako pa rin ang dating Charlie na nahulog sa playboy na Commander ng isang frat noon.

"Hindi naman 'to date. Bakit ba ako kinakabahan?" Kinurot ko pa ang sarili ko para kalmahin ang aking sarili.

"Mama?" Rinig ko ang boses ng batang babae mula sa sala ng condo ko.

Lumabas ako ng kwarto at nakita ang mag-tito na nakaupo sa sofa.

"Ikaw talaga, Cha, bakit hindi mo nalang diretsuhin 'yong tao? Ang dami mo pang paligoy-ligoy," ani Eko.

"Ano'ng gusto mong gawin ko? Ilang taon rin ang lumipas at buong akala ko ay hindi na kami magkaka-ayos ni André."

"Naiintindihan ko naman. Pero pwede namang sinabi mo nalang kay André na inaya mo siya ngayon para mag-bonding sila ng anak ninyo."

"Eto na nga oh. Ipapakilala ko na si Clau."

"Mama? Makikita ko na si daddy?" biglang tanong ni Clau sa akin.

Lumapit ako sa bata habang hinahaplos ang buhok niya. "Anak, naaalala mo ba 'yong lalaking naka-wheelchair na nandoon sa party ni Thia noong nakaraan? Siya ang totoo mong daddy."

"Si Tito André?"

Tumango ako. "Pero, hindi pa alam ng daddy mo ang tungkol sa'yo ha?"

"Ayaw ba niya akong makita, mama?"

"Hindi naman sa ganun, anak..." Napatigil ako nang bahagya habang nag-iisip ng sasabihin ko. "Marami kasing pinagdaanan ang daddy mo kaya..."

"Mama, kung ayaw niya akong makita, ayaw ko na rin siyang makita."

"Clau, anak..." Mukhang mali ang nasabi ko sa bata.

"Clau, makikita mo na ang daddy mo. Di ba sabi mo noon gusto mo siyang makita?" Sambit ni Eko.

"Pero, kung ayaw niya sa akin, ayaw ko na rin sa kanya!" Galit na sabi ni Clau.

"Anak, magbe-behave ka pag nagkita kayo mamaya, ha? Huwag nang magalit ang baby ko," pakiusap ko sa bata.

"Okay, mama," sabi na rin ng bata.

Nang makalabas kami ng condo, nakita ko agad ang magarang kotse ng lalaki. Nakaupo siya sa kanyang wheelchair kasama ang kanyang driver na naghihintay sa amin.

"Charles." Kinawayan niya ako habang papalapit kami sa kanila.

"André, pare, kumusta?" Unang bati ni Eko.

"Okay lang," sagot ni André saka niya binaling ang atensiyon sa batang babaeng karga ni Eko.

"Oh, Clau, aalis na ako," paalam ni Eko sa bata.

"Papa, hindi ka sasama?" Tanong ng bata.

"Clau, hindi ako pwedeng sumama," sambit ni Eko habang inaabot na sa akin si Clau.

"Hi Clau, remember me, your Tito André?" sambit ni André habang nakangiti sa bata.

Anak mo yan, André. Hindi ka tito.

"Mama, siya ba si daddy?" Biglang sambit ni Clau habang nakatitig sa lalaki.

Ito na nga ang moment of truth.

Napalingon sa akin si André. "Daddy?"

Napakurap ako sabay haplos sa ulo ng bata. "Ah, Clau, anak, di ba malapit na ang birthday mo? May gusto ka bang gift?"

Lumiwanag ang mukha ng bata. "Gusto ko ng maraming toys!"

Tumikhim naman si Eko sa tabi ko. "Clau, magpapakabait ka ha." Hinalikan ng bata si Eko bago kami tuluyang pumasok sa loob ng kotse.

Habang nasa biyahe kami, tahimik lang kaming lahat. Nakatulog rin si Clau sa kalagitnaan. Pati ako ay muntik na ring makatulog dahil sa haba ng biyahe.

"Charles, did I hear that right?" biglang tanong ni André sa tabi ko matapos ang ilang minutong katahimikan.

"H-Ha?" Utal kong sambit.

"Ako ba ang daddy ng bata?"

Agad ko siyang nilingon. "André... sorry... hindi ko nasabi agad... hindi ko alam na magkikita pa tayo ulit... hindi ko alam na aabot tayo sa puntong ito..."

Tahimik lang ulit siya habang nakatingin sa akin.

"Wala na talaga akong balak ipakilala si Clau sa'yo noon... Paano ko naman sasabihin sa bata ang totoo?"

"Are you still trying to punish me, Charles?" Mahinang sambit ng Lalaki.

Umiling ako. "Hindi, André. Kaya nga sinasabi ko na sa'yo ngayon ang tungkol kay Clau... ang anak natin. Pakiramdam ko... ako rin ang dahilan kung bakit ka naging ganyan... Alam kong iba na ang sitwasyon natin ngayon, pero gusto ko lang mag-sorry sa nangyari."

Narinig ko ang pagbuga niya ng hangin. "You don't have to say sorry. Wala kang kasalanan. Ginusto ko ang nangyari. I thought it was the only way para mapatawad mo ako."

"Pati ang pagsuko mo para makulong ka, ginawa mo rin 'yon para sa akin?"

"No, ginawa ko 'yon para matahimik ang konsensiya ko. I felt like nothing I do could ever amount to your brother's death."

Hinawakan ko ang kamay niya kaya napatigil siya. "André, hindi mo kinailangang gawin lahat ng 'yon. Hindi ko hiniling na ipakulong mo ang sarili mo. At lalong hindi ko hiniling na mawala ang buhay mo."

"Uh, sir, ma'am, sorry po. Nandito na tayo," biglang sabi ni Alphonse sa amin kaya napatingin kaming dalawa.

Inayos ko ang aking sarili at ginising na si Clau na mahimbing pa rin ang tulog sa tabi ko.

Nang makababa kami ng kotse, hinigpitan ko ang hawak sa kamay ni Clau habang nasa tabi namin si André na nakasakay sa electric wheelchair niya.

Medyo maraming tao kahit na weekday. Kailangan kong bantayan nang mabuti si Clau. Mahirap na at baka mawala.

"Mama, dun tayo!" Hinila ako ni Clau papunta sa isang store kung saan may mga stuffed toys. "Mama, gusto ko 'yong malaking teddy bear!"

"Teddy bear? Sige, pero 'yong hindi sobrang laki ah kasi hindi natin maiuuwi yan."

Ngumuso si Clau. "Gusto ko yong malaki."

"It's okay. Ipapabuhat ko nalang kay Alphonse." Narinig kong sabi ni André.

"Yay! Thank you, daddy!" Lumapit ang bata kay André at nakita ko sa unang pagkakataon ang pagkakahawig ng kanilang mga matang mapupungay at kakulay ng maaliwalas na dagat.

"You're welcome, anak," sagot pa ng lalaki.

Ang ending ay binili nga ni André ang pinakamalaking teddy bear kasama ang ilang trolley ng mga laruan na tinuro ni Clau.

"Paano naman kakasya lahat yan sa kotse? Pati na rin sa condo," sambit ko nang makabayad ang lalaki gamit ang black card niya.

Ngumiti lang si André. "Don't worry about it. Magagawan yan ng paraan. Ang mahalaga ay masaya ang bata."

Bumuga nalang ako ng hangin sabay tingin sa bata. "Clau, tama na 'yan, anak ha. Wala ng space sa condo natin."

Yumuko ang bata. "Opo, mama."

"Oh, tara na sa sinehan. Baka hindi natin masimulan 'yong palabas," pag-aya ko.

Matapos naming bumili ng malaking popcorn at drinks, pumasok na rin kami sa loob. Despicable Me 4 ang papanoorin namin. Pagpasok namin sa loob, halos puro mga mag-anak rin ang nandito kasama ang mga anak nila.

Nagtungo kami sa may hilera ng upuan na may katabing wheelchair sign. Nasa gitna namin ni André si Clau. Buong palabas, hindi ako makapag-concentrate sa pinapanood namin. Hindi ko mapigilang hindi mapatingin sa direksiyon ni André.

Ilang taon ko rin siyang hindi nakita. Akala ko talaga ay hindi ko na siya makikita. Kahit na pinilit kong kalimutan ang lalaki, hindi naman siya nawala sa isip at puso ko. Siya lang naman ang lalaking tumangkang paibigin ako at siya lang rin ang lalaking nakapasok sa puso ko.

"Are you okay?" Biglang napatingin sa akin ang lalaki kaya nakita niyang nakatitig ako sa kanya.

Nataranta ako bigla habang tumatango sa kanya. "Ah, oo. Okay lang ako."

Pinilit ko nalang ibaling ang atensiyon ko sa palabas. Nakailang-hikab ako dahil na rin sa kaantukan.

Hindi talaga ako nakatulog nang maayos kagabi kakaisip ngayong araw na to. Buong linggo ko ring pinag-isipan ang susuotin ko. Kahit na bumili ako ng bagong bestida, nagsuot pa rin naman ako ng simpleng puting tshirt at pantalon para hindi isipin ni André na date ito.

"Mama! Gising na!"

Pagmulat ko ng aking mga mata, tapos na ang palabas. Wala na ring tao sa loob ng sinehan. Kami nalang ang naiwan dito.

"Tapos na?" Gulat kong tanong.

Tumango si André habang nagpipigil ng tawa.

"Bakit hindi mo ako ginising?" Inis kong tanong sa lalaki.

"I figured hindi ka nakatulog kagabi."

"Ha? Bakit naman ako hindi makakatulog?"

Napangiti siya. "Kasi hindi rin ako nakatulog."

Umiling nalang ako sabay tayo sa kinauupuan ko. Kinuha ko ang kamay ni Clau at lumabas na rin kami ng sinehan.

"Tawagan ko na si Alphonse-"

"Hindi!" Pinigilan ko ang lalaki nang akmang kukunin niya ang cellphone sa bulsa. Ayaw ko pa talagang matapos ang araw na ito.

"Bakit? May pupuntahan pa kayo?" Tanong niya.

"Ah, kain tayo! Sa Wendy's! May Wendy's dito eh. Teka, san na ba?" Tinignan ko ang cellphone ko para i-search kung may branch nga ba ng Wendy's sa mall na ito.

"Mama, gusto ko sa Jollibee!" Hirit ng bata sa tabi ko.

"Anak, sa Wendy's nalang tayo. May fries at chicken rin sila don," pangungumbinsi ko sa bata.

Tumango naman ang bata. "Okay, mama."

"Ang obedient naman." Hinaplos ni André ang ulo ni Clau.

"Siyempre, ako nagpalaki," proud na sagot ko.

Napatingin si André sa akin. "I always knew you'd be a great mom, Charles."

Napangiti ako sa kanya. "Oh, tara na sa Wendy's!"

Nag-order kami ng kid's meal para kay Clau, chicken burger, nuggets at strawberry iced tea para sa akin at burger at frosty coffee kay André. Sa tuwing nakikita ko ang Wendy's, lagi ko ring naaalala 'yong araw ng nag-drive thru kami ni André dito.

"Anak, gusto mo ng nuggets?" Sinubuan ko ang bata kaya binuka naman niya ang bibig niya. "Sarap, di ba?" Tumango naman si Clau.

"Masarap," sagot naman ni André habang nakatingin sa akin.

"Gusto mo rin ba ng nugget? Baka namiss mo 'to." Inalok ko ang isang piraso ng nugget sa mukha niya.

Ilang segundo siyang napatigil bago niya sinubo ang nugget na hawak ko. Nakatitig lang ako sa kanya habang ngumunguya siya. Napansin ko pa ang kaunting smudge sa gilid ng labi niya na mula sa whipped cream ng kape niya.

Hindi ko alam kung ano na naman ang pumasok sa kukote ko at bigla kong hinawakan ang gilid ng labi niya para tanggalin ang smudge.

"What are you doing-"

"May mantsa ka kasi sa labi. Parang bata..." Umiling ako habang pinupunasan ko ito gamit ang aking hinlalaki sabay baba ng aking kamay.

"Thanks, Chal..."

Napalunok ako sa narinig kong mahinang sambit ng lalaki. Mukhang kalmado lang ako, pero malakas na talaga ang kabog sa dibdib ko.

Matapos naming kumain, bumalik na kami sa kotse. Punung-puno ang likuran ng kotse ng mga pinamiling laruan kanina. May mga iba pang hindi na nagkasya at ipapadeliver nalang daw.

Nang makarating kami sa condo, tulog na si Clau kaya binuhat ko nalang siya paakyat. Hinatid pa kami ni André pataas sa floor ko.

"Charles," sambit ni André sa harap ng pintuan ng condo ko. "About your brother... I'm really sorry kung hindi ko sinabi sa'yo noon. I didn't know how to tell you. I didn't know if anyone will even believe me."

"Sorry rin kung hindi kita pinakinggan noon."

"I tried to stop Chester from killing himself, Charles. I really did..." nakayukong sambit niya.

Napalunok ako sa aking narinig. "P-Pinatay ni kuya ang sarili niya?"

Tumango si André. "I'm really sorry, Charles. Wala akong nagawa."

Umiling ako. "Naniniwala akong sinubukan mo, André... Alam kong mabuti kang tao at ginawa mo ang sa tingin mo ay tama."

"You... believe me?" Unti-unti niyang inangat ang kanyang ulo kaya nagtama ang tingin namin. Wala kaming imik sa isa't isa, pero ramdam ko na ang malakas na sigaw ng aking puso.

Binigyan ko siya ng maliit na ngiti. "Uh, bago ka pala umalis... may ibabalik lang ako sa'yo. Ibaba ko lang si Clau sa kwarto. Diyan ka lang."

Binilisan kong pumunta sa kwarto para ibaba ang natutulog na batang kandong ko. Kinuha ko ang maliit na box mula sa bedside table ko at bumalik ako sa labas. Nakita ko si André na nandoon pa rin sa harap ng entrance.

"What is it?" Nakaangat ang ulo niyang nakatingin sa akin.

Unti-unti kong inangat ang kamay kong may hawak na box at inabot ito sa lalaki.

"This is..." Napatigil siya habang nakatitig sa maliit na box. Alam kong alam niya ang laman nito.

"Naisip ko lang na ibalik 'to kasi alam kong mahalaga ito sa'yo... tsaka naalala kong sabi mo na ibibigay mo 'yan sa babaeng pakakasalan mo..."

"Yeah, you're right. Ibibigay ko nga 'yan sa babaeng pakakasalan ko."

Tumango ako. "Sigurado naman akong marami kang nakilala sa tagal nating hindi nagkita."

"Did you really think may magmamahal pa sa isang lalaking naka-wheelchair?"

Napatigil ako nang makita kong nakatingin na siya sa sahig. Hinawakan ko ang baba ng mukha niya. Unti-unti niyang inangat ang kanyang mukha kaya nagtama ang tingin namin. Hinawakan ko ang isang kamay niya sabay ngiti. "André, may magmamahal sa'yo, maniwala ka sa akin."

"Ikaw lang naman ang gusto kong magmahal sa akin, Chal..." sambit niya. "I loved you, I still love you, and I will love you until I can no longer say these words to you."

Napakapit ako sa kamay niya. "André, mahal rin kita. Mahal pa rin kita. At mamahalin kita kahit ako pa ang magbuhat sa'yo papunta sa altar sa araw ng kasal natin."

Lumiwanag ang mukha ng lalaki. "Wait... so... will you... still marry me?"

Tumango ako. "Oo naman. I will marry only you, Alexandré Deux Laurent."

"Fuck, yes!" Sigaw niya sabay yakap sa akin.

Mahigpit ang yakap niya habang nakasandal ang ulo ko sa may balikat niya. "T-Teka..."

"Thank you, Chal. Wait..." Binuksan niya ang maliit na box at kinuha ang singsing mula rito. "Give me your hand." Binigay ko ang kamay ko sa kanya at dahan-dahan niyang pinasok ito sa palasingsingan ko. "Wala ng bawian, okay?"

Tumango ako sabay hawak ng kanyang kamay. Pinatong ko ito sa kaliwang parte ng aking dibdib.

"Chal, are you seducing me right now? Baka nakakalimutan mong nasa kwarto ang anak natin."

Umiling ako. "Nararamdaman mo ba ang pintig ng puso ko?"

Napatigil siya ng ilang saglit bago tumango. "Yeah, bakit?"

Napatingin ako sa mga binti niyang nakatuwid ngayon. "Akala ko ba paralyzed ka?"

"Paralyzed ang lower limbs ko matapos ang..." Napatigil siya nang ma-realize niyang nakatayo na siya ngayon. "What the hell is going on?"

Pinisil ko pa ulit ang binti niya. "Nagsinungaling ka na naman ba sa akin, Andres?"

Umiling ulit siya. "No, I swear. Na-paralyzed ako."

Tinaas ko ang aking kamay para haplusin ang mukha niya. "Naniniwala naman ako sa'yo, mahal..."

"Mahal?" Inulit pa niya na parang hindi siya makapaniwalang sinabi ko ang salitang 'yon. Nilapit niya ang kanyang mukha sa akin hanggang sa naglapat ang aming mga labi. Nanatili ang labi niya sa akin nang ilang segundo na parang nahihiya pa siyang gumalaw.

Nilagay ko ang aking mga kamay sa kanyang ulo at sinimulang igalaw ang aking labi sa kanya. Nahalata kong nagulat siya nang ilayo niya kaunti ang kanyang ulo.

"You missed me this much?" He teased.

Umiling ako. "I love you this much and more."

Napa-smirk ang lalaki. "Fuck. You're turning me on right now."

Napaawang ako ng labi. "Bigla naman atang gumaling ang paralysis mo?"

"I guess ikaw lang talaga ang hinihintay ko, Chal..." André kissed me again, and this time ay mas ramdam ko na ang pagkauhaw niya sa akin. Nakalagay ang mga kamay niya aking likuran at dinikit ang katawan namin kaya doon ko naramdaman ang matigas na pagkalalaki niya sa ibabaw ng aking pantalon.

"Mmm..." napaungol ako nang maramdaman ko ang paggapang ng mga kamay niya sa ilalim ng aking tshirt. His fingers crawled under my skin hanggang sa maalis niya ang hook ng aking bra at nakarating ang mga kamay niya sa magkabilang dibdib ko.

"Fuck, I miss your bosoms," bulong niya habang minamasahe na ang aking dibdib.

"Aaahhh, André..." napakagat ako ng aking labi habang ginagawa niya ito.

Akmang tatanggalin niya ang suot kong tshirt, pero pinigilan ko siya. "Chal, I want you now, please..." reklamo niya.

Umiling ako. "Ako muna." Nakita ko ang pagkunot ng noo niya habang tinatanggal ko ang suot niyang blazer at shirt. I immediately saw the scars on his arms again kaya hinalikan ko ang magkabilang braso niya. Nakita ko rin ang ilang peklat sa katawan niya na mukhang galing sa aksidenteng nangyari sa kanya eight years ago.

"Chal, fuck..."

Hinalikan ko ang dibdib niya kaya napatigil siya. Marahan kong inulan ng halik ang buong katawan niya habang hinahaplos ng isang kamay ko ang ibabaw ng kanyang pagkalalaki.

"Shit, Chal, you're driving me crazy. Kung hindi ka titigil, baka paluhurin kita."

Tumigil ako sa paghalik sa kanya sabay ngiti. "Hindi na kailangan. Luluhod talaga ako sa'yo, mahal ko."

Namilog ang mga mata ng lalaki. "Are you... fucking serious right now?"

"Malinis ka naman, di ba?" tanong ko.

"Of course. Wala akong kina-sex sa loob ng eight years, Chal."

"Okay." Unti-unti akong lumuhod sa harap niya. I unzipped his pants and pulled them down together with his boxers. Bumungad sa akin ang malaki niyang sandata. He wasn't lying. Matigas na nga ito at mukhang handa na para sa akin.

"Are you sure about this? I don't want to force you if you don't want to-"

Sinubo ko ang pagkalalaki niya kaya agad siyang natahimik. He was full and big kaya nahirapan akong igalaw ang aking bunganga. Hindi ko sigurado ang ginagawa ko, pero naririnig ko naman ang pag-ungol ng lalaki kaya mas ginanahan ako.

"Mmm... Fuck, that feels so good, Chal... W-Where did you... learn this?"

Napatigil ako sa ginagawa ko. Learn? Tingin ba niya ginawa ko na 'to sa iba?

"Fuck, Chal, why'd you stop?" He whined.

Tumayo na ako at tinaasan siya ng kilay. "Ikaw naman kasi. Tingin mo ba alam ko ang ginagawa ko? Sinusunod ko lang ang nararamdaman ko, André."

Napapikit siya sabay yakap sa akin. "Sorry, I'm sorry. Tapusin mo na, please, Chal?"

Hinawakan ko nalang ulit ang pagkalalaki niya at ginalaw ang aking kamay.

"Yes, faster, please. It's coming," anunsiyo niya habang naramdaman ko ang paglabas niya sa aking kamay. Tumayo na rin ako saka niya sinandal ang kanyang ulo sa aking balikat matapos nito. "That... was miraculous."

Napangiti ako. "Miracle nga na nakakatayo ka na nang maayos. Oh, umuwi ka na. Hinihintay ka pa ni Kuya Alphonse sa baba, di ba?"

"What? Papauwiin mo na ako? I haven't even eaten you yet."

"Eat talaga? Tsaka, atat ka agad? May bukas pa naman. Nakakalimutan mong may bata sa kwarto ko. Alis na!"

"No!" Sigaw niya sabay hila ng aking kamay. Nagulat nalang ako ng buhatin niya ako at naglakad patungo sa sofa. Marahan niya akong hinalikan ulit sa labi habang nakahiga na ako sa sofa at nasa ibabaw ko siya.

Mabilis rin niyang natanggal ang saplot ko kaya nakarating ang kanyang labi sa aking dibdib. He sucked on my mounds alternately habang hinihimas ng kanyang kamay ang ibabaw ng pagkababae ko. I was already tingly and wet down there.

"Aahhh..." napahawak ako sa ulo ng lalaki nang bumaba ang halik niya. Tinatanggal na rin niya ang aking pantalon hanggang sa maibaba na nga niya ito kasama ang aking underwear.

"Damn, I miss you Chal," he mumbled.

"Tangina mo, Andres! Ipasok mo na!" Pinisil ko ang braso niya pero nagpatuloy lang siya sa paghalik sa aking hiyas. Maya't maya pa ay ipinasok na niya ang kanyang daliri sa loob ko. Ginalaw niya ito nang paulit-ulit habang nararamdaman ko na ang paglabas ko.

"Ah, this is my favorite juice," he commented, licking his lips as he tasted my fluid.

Pinalo ko nalang ulit siya dahil sa hiya ko.

"Why are you suddenly blushing? Ako lang 'to, mahal," panunukso ulit niya sabay halik sa aking hiyas. "Pwede na ba tayong gumawa ulit ng baby?"

"Kaya mo ba?" paghamon ko sa kanya.

He chuckled, showing me his masculinity. "I've been waiting for years. Do you really think ngayon pa ako magba-back out?"

Napangiti ako. "Game. Gawa na tayo!"

André kissed me again, positioning himself above me. "Let's go baby number two!" Masiglang sabi niya habang marahang pinasok ng kanyang sandata ang aking bukana. Dahil sa tagal kong hindi ginawa 'to, pakiramdam ko ay mawawasak na ulit ako.

"Aahhh..." napapikit ako sa sakit.

"Sshhh, you can keep pinching me..." sabi pa niya kaya napakapit ako sa likuran niya habang bumibilis na ang paggalaw niya sa ibabaw ko. "Scratch me all you want, baby."

"Aaahh, André, sige lang..." ungol ko habang tinatamaan niya ang sensitibong parte ng loob ko.

"Fuck... I love you, Chal..." sambit pa niya.

Nararamdaman ko na ang paglabas ko hanggang sa maramdaman ko rin ang kanya sa loob ko. Wala ng bawian ito.

"You're my miracle, Chal..." biglang sabi ni André sa akin nang matapos kami.

Napangiti ako sabay haplos ng kanyang mukha.