THE CHIEFTESS

LUMABAS sila sa loob ng Nebula. Saktong paglabas nila ay ang pagyanig din ng kanilang tinatapakang buhangin dahil sa isang malaking pagsabog.

Napatingin sila sa direksyon ng pagsabog.

Umuusok ang capital.

"Pa," tawag niya sa kaniyang ama.

His father nodded and flew to the direction of the capital. Sumunod naman kaagad sila. Inalalayan siya ni Violet dahil hirap na rin siyang lumipad.

"Paano naman ako?" Napababa siya ng tingin at nakita si Shio na naiwan sa baba.

Bahagya siyang natawa at sinenyasahan si Sephtis na kargahin si Shio.

Mabilis nilang narating ang capital ng Mythria. Umuusok ang kanilang mansiyon, nangangahulugang nanggaling doon ang pagsabog. Nagkakagulo na ang ibang S-genes at nakita niya na rin ang kaniyang ina na nag-aapoy na ang buong katawan.

Galing mismo ang pagsabog kay Reora. Kaharap nito ang pigura na iminolda sa mukha at tindig ng ama, pati ang attribute ay gayang-gaya rin.

"Damn clone." Dinamayan ng ama ni Lis ang asawa at sabay nilang nilabanan ang clone. The three had opposing and destructive powers. His mother a fire dragon while his father held the element of water, causing the sky to be into a grumbling chaos.

Sila naman, kasama ng mga experimented, bumaba sila sa harden ng mga Santan na nasa harapan lang ng mansiyon.

"Asshole! How dare you copy my husband's face!" Umalingawngaw ang boses ng kaniyang ina. Ang nagliliyab na apoy nito sa buong katawan ay dumoble pa at lumaki. Kahit bandang hapon na at padilim na ang paligid, nagmukha pa rin itong tanghali dahil sa kaniyang ina.

Reora summoned two disastrous fireballs from the sky, red and blue. The enemy was ready to defend her attack, but Lis' father sipped every bit of the water he used as a shield. As his mother released the attack, it swallowed whole the clone, including their mansion.

His father protected them with his spell from the impact. He couldn't clearly see because of the water, but he knew very well that nothing were left and everything had turned into ashes.

Kasabay ng pagkawala ng Water Barrier ang pagbaba rin ng kaniyang ama at ina. Habang naglalakad papalapit sa kanila, sinapok ni Reora ang ulo ng kaniyang ama at binigyan ng sermon.

"Sorry na—"

"Manahimik ka! Kung ayaw mong prituhin ko 'yang bibig mo!"

"Master!" Napalingon siya sa kaniyang kanan nang may lumapit sa kaniyang mga S-gene.

It was his maids. Masaya siyang makita sila ulit.

Naiiyak ang mga itong nakatingin sa kaniyang kondisyon ngunit ngumiti lang siya. He patted their head to give them assurance.

"Nagalusan lang ako. I'm fine." Naupo siya sa lupa habang ang isang kamay ay nakahawak pa rin kay Violet.

"Who are they?" tanong nito.

"They are my maids. Rai, Ami, and Pepper," sagot niya kay Violet.

"Bakit ka nagsinungaling sa akin, master? Alam mo bang pinagalitan ako ng chieftess dahil hinayaan kitang umalis?" reklamo ni Ami habang nakakrus ang mga braso.

He chuckled and looked at her apologetically. "Sorry."

"Allow us to heal you, master," Rai said.

Tumango naman siya. Inumpisahan nilang gamutin ang kaniyang mga paso sa katawan. Rai, cast a Reverse Spell, similar to his, to remove the scar on his body and face.

Hindi na humahapdi ang katawan niya, pero hindi nagbago ang paninikip sa kaniyang loob. He was still breaking. Halos hindi siya makahinga. Hindi pa rin bumabalik ang lakas niya at mukhang hindi na kailanman babalik pa.

The after-effect of not having his Dragon Stone was killing him. He needed to end this sooner before his body gave in.

"Master." Natigilan si Lis nang makita si Yeyi sa kaniyang harapan.

The master of the house of Phoenix greeted him using the Mythrian greeting, but he couldn't look him in the eye.

How was he supposed to tell him about what happened to Cross? Hindi niya ito kayang harapin lalo na't dahil sa kahinaan niya kaya nawala si Cross.

"I'm sorry," he uttered. Lumuhod siya at niyuko ang ulo hanggang sa dumikit na ito sa lupa. "I'm sorry. I couldn't bring Cross back. I'm sorry I messed up. I became weak. I'm sorry—"

"Enough, Lis." Inangat nito ang kaniyang mukha. Yeyi gave him a small smile. "I know he is poisoned, and I know he is going to die soon. I just want to see him one last time kaya gusto kong ibalik mo siya rito."

Magsasalita na sana siya pero napaigtad siya sa isang malakas na sigaw.

"Lisianthus!" Biglang nagtayuan ang balahibo niya sa katawan nang marinig ang nanggigigil na boses ng kaniyang ina.

Pinigilan niyang lumayo si Yeyi at hinawakan nang mahigpit ang mga braso nito. Makahulugan niya itong tiningnan.

"Huwag kang umalis," bulong niya.

Ngumiti naman si Yeyi sa kaniya. "Let's talk later. For now, you must deal with your mother's anger. May the dragon's luck accompany you, master."

Napapikit na lang siya nang tuluyang umalis si Yeyi sa kaniyang harapan. Pagmulat niya, ang umuusok na mukha na ng ina ang sumalubong sa kaniya.

"Hi, Ma—ah!" Biglang siyang napatayo nang hilain nito ang kaniyang tainga. "Aray, Ma! Masakit!"

"Magdusa ka! Kasalanan mo 'yan. Palayas-layas ka tapos babalik ka rito? Ba't ka pa bumalik, ha!"

Napatikip siya sa kaniyang tainga dahil sa nakakabasag nitong boses. Lumiliyab pa rin ito bukod sa kamay na nakahawak sa kaniyang tainga.

"Siyempre miss na kita. Huwag ka na magalit, Ma. Don't you miss your son, too?" Ngumiti siya nang pagkatamis-tamis kay Reora.

Mukhang epektibo naman iyon dahil binitiwan na siya nito. Kaagad siyang lumapit kay Violet na nakatayo lang at nakatingin sa kaniyang ina. Pumunta siya sa likuran ng babae.

"Pareho talaga kayong mag-ama! Ang hilig niyo 'kong iwan!" sigaw ni Reora. Napatingin ito kay Sephtis at handa na ring pingutin ang tainga nito subalit napunta ang atensyon kay Violet.

"And who's this woman?"

Yumukod naman si Violet biglang paggalang. "I'm Violet. Mahal ko po ang anak niyo. So, I want to ask your son's hand in marriage."

Napanganga naman si Lis matapos marinig iyon kay Violet. Pati na rin ang ibang nakarinig na nasa paligid ay napatingin sa kanila. Ang ama nito ay napahilamos sa mukha. Nawala rin ang nagliliyab na apoy sa katawan ni Reora dahilan para makita ang gulat na gulat nitong ekspresyon.

Natahimik ang lahat. Ilang saglit pa biglang humalakhak ang kaniyang ina.

"You are so bold for a magician." Ang akala ni Lis ay magagalit ang kaniyang ina pero mukhang natuwa ito. "Ba't hindi ang anak ko ang tanungin mo?"

"Ni-reject niya na po ako, e." Sabay kamot sa buhok. "Kaya sa inyo na lang po ako magpapaalam."

Muli itong natawa at ilang beses na tinapik-tapik ang balikat ni Violet.

Pagkatapos ay sinulyapan siya nito.

"Lis."

"Po?" mabilis niyang sagot. Nanatili siya sa likuran ni Violet.

"If you can abolish the treaty, then I will let you marry this woman," said her mother.

"Ba't parang ako 'yong naging in-law mo rito? Ako anak mo, Ma," bulong niya.

Napakamot siya sa kaniyang buhok. Kagaya ng sabi niya dati, ayaw niya ng buhay mag-asawa. He wasn't really thinking about marriage not until he remembered everything. His feelings for his quintessence finally became complete. And he would d try his best to keep his promise to her this time.

He glanced at Violet.

'If this is the right timeline for us to get married, then I will make sure to make you my wife'.

"Chief, it's good to see you again," bati ni Yeyi sa kaniyang ama 'di kalayuan sa kanila at nagyakap ang dalawa.

Sa likuran naman niya kanina niya pa naririnig ang mga singhap ng pagkamangha. It was probably Shio. After all, ito ang unang pagkakataon na makakita ng maraming S-gene. At higit sa lahat, mga Flora.

Oh, how he missed their voices. Kanina pa siya binabati ng mga ito.

Naglakad si Lis patungo sa direksyon nila Yeyi at ng kaniyang ama dahil may nais siyang itanong. Simula no'ng makita niya ang letter sa libro ni Yeyi, bumabagabag na sa isipan niya ang maraming katanungan. Malakas ang kutob niyang binigay ni Yeyi ang libro para makita niya ang sulat.

"Yeyi. Papa."

Napatingin ang dalawa sa kaniya.

"About the book . . . "

Hindi niya natuloy ang tanong dahil nginitian siya ng dalawa. "Yeah. Another reason why I was waiting at the gate on that day is to give you the book containing the letter from your father. I know it was the chief from the very beginning."

"He's my accomplice." Turo ni Larius kay Yeyi. "The council is already aiming at you, so I have to do it. They ordered me to get your stone and give it to them, but I give it to a magician instead. It'll be harder for them to get it kung wala ito sa katawan mo, and it will buy us some time dahil kailangan pa nilang hanapin kung sino ang may hawak ng stone. They need you both before they can use it."

"But, Pa. I can fight. Kung nasa akin ang Dragon Stone ko, hindi mo na kailangan pang mag-alala kung sakali mang sugurin ako ng mga Z-gene. Kaya ko sila basta may Dragon Stone lang ako."

"Oo, alam ko, pero pagdating kay Doctor Lucatha hindi mo siya kaya." Seryoso siya nitong tinignan.

"But we have the same attribute. The handcuffs he has has the power of a Withered Dragon."

Lis sensed it. Nalaman niyang galing kay Witheria ang kapangyarihan nito matapos makaramdam ng buhay mula sa mga handcuff. The energy he used from those must had been from Ghequiteo's tree, the Eteria.

"I can fight him," makahulugan niyang sabi.

Nagsalubong naman ang kilay ng ama dahil hindi nito nagustuhan ang kaniyang pinapahiwatig. "You know the consequences, Lis. If you're thinking what I'm thinking, do not ever try to do it." His father warned him. "You can't even get your Dragon Stone back unless you kill Aryl or marry her."

His lips formed into a smile. "I can, Papa. You from the other timeline told me a way."

Kumunot naman ang noo nito. Ganoon din si Yeyi, halatang nalito sa huli niyang sinabi.

"What do you mean? I didn't tell you anything."

"You did," sagot niya bago tumalikod.

"Lisianthus, bumalik ka rito!" tawag nito pero hindi siya nakinig at muling naglakad pabalik kina Violet at Reora na abalang mag-usap.

Nilampasan niya lang ang dalawa at nagtungo kina Shio, Sephtis, at Aryl. Natutulog ang kapatid ni Aryl sa lap nito.

"I'm glad you made it both alive," saad niya kay Aryl at Sephtis.

He did it. Sephtis and Aryl were safe.

Nilingon niya si Shio na dala-dala pa rin ang sling bag. The sling bag that contained the invention he made. The invention that allowed him to return to the past. And now, he wouldn't want to make it happen again.

No one is going back to the past anymore. He would end it here.

Napatingin siya sa direksyon ng dagat kung saan naroroon ang underground council. Hinihintay niya si Nativia. Sana nagawa nitong iligtas ang ibang Z-genes na pinakawalan niya. Sira na ang council at tuluyan ng kinain ito ng dagat. Pati na rin siguro si Doctor Lucatha subalit hindi siya makampante.

"Do you think he drowned?" Lis asked Shio while sitting beside him. Abala itong mamitas ng Santan.

"No. A Z-gene with a water attribute probably saved him. We're not yet finished."

Inasahan na niya ito. That evil and selfish doctor would not die fast. Sigurado siyang hindi ito naapektuhan sa self-destruction ng mga Z-gene dahil sa anti-spell nito. Nagagawa nitong protektahan ang doktor sa bawat spell na lalapat sa katawan.

Agad-agad na pinunasan ni Lis ang kaniyang ilong nang mapansing may likidong tumulo mula roon. Patago niyang sinulyapan ang kamay at hindi nga siya nagkamali.

It was blood.

'Hold on a little more. Please.'

Napataas ang kaniyang tingin nang biglang magsalita ang isang Flora.

"Someone's coming, Lis."

Nakaramdam siya ng nag-uumapaw sa daming enerhiya na papalapit sa kanila. Naalerto rin ang iba niyang mga kasamahan.

Muling napunta ang direksyon niya sa dagat. May pigurang lumilipad at papalapit sa kanila. Napangiti siya nang makilala ito.

"Nativia," he muttered.

Pero dahan-dahan ring nawala ang pag-angat sa kaniyang labi nang makita ang mga pigurang nakasunod sa likuran nito.

It was Doctor Lucatha and the Z-genes.

Napakuyom ang mga kamao nang mapagtanto ang ginawa ng babae.

'Traitor.'

"Guards!" Her mother from behind shot a fireball to the sky, warning and calling all the guards in Mythria.

He glanced at Aryl before looking once again the figures approaching them.

The final battle was about to begin. And he would do this right. They would not be defeated. Not this time nor there would be next time.