A DIFFERENT TIMELINE PART 2

SUBALIT ang mga kasiyahang iyon ay hindi nagtagal. Mabilis na umusad ang mga pangyayari hanggang sa dumating ang araw kung saan sinugod sila ng mga Z-gene. Dahil may mga pagbabago, akala niya'y mababago rin ang kahihinatnan ni Cross subalit hindi. Kasama niya si Violet habang nangyayari ang laban. Nandoon si Violet at isa sa naging saksi ng kanIyang pagkatalo pati na ang pagkawala ni Cross.

Katulad ng dati, gumamit siya ng extreme spell upang iligtas ang Faegika sa epekto ng self-destruction spell ni Cross.

He experienced it once again, including the pain of losing his friend.

Naranasan niya muli kung gaano niya sinisi ang sarili sa pagkawala ni Cross. Kung gaano natakpan ang boses ng kaniyang pagtangis sa ilalim ng ulan at kung paano niya gustong saktan ang sarili sa pagiging mahina.

Violet offered to absorb his emotion, but he refused. Even though it was painful, he wanted to carry the burden until he dies. Kahit sa ganiyang paraan man lang, madadamayan niya ang sakit at pagsisisi na naramdaman ng kaibigan habang tinatapos nito ang sariling buhay.

Time moved fast and they were already heading to the Desert Region. Lis felt nauseous as he thought of experiencing once again the event. Kahit alam niyang wala siyang magagawa, pinilit niyang kontrolin ang sariling katawan, baka sakaling may mabago siya. Baka sakaling kaya niyang ibahin ang mangyayari. Baka sakaling hindi niya maipapakita rito ang nakakasuklam niyang itsura.

Pero hindi.

Muli siyang gumamit ng extreme spell—ang Transformation Spell. Lumabas ang kaniyang dragon na si Witheria.

He expected a similar conversation but this time, it became different.

"Lis, my son. You are finally here."

Nalilito si Lis kung siya ba ang kinakausap nito o ang katawan ng Lis kung saan siya nakakulong.

"You've come so far so let's not waste this chance. Let's make this right this time."

"What do you mean?" he asked.

His eyes almost formed into a circle when Witheria replied. His dragon could hear him.

"You will remember. The fact that you are here, you will remember everything, Lis. So, take me to where I should be. Until then, I shall wait for you."

The conversation with Witheria kept him thinking. Sumagi sa isipan niya ang isa niyang extreme spell dahilan para magkaroon siya ng ideya sa nais nitong iparating subalit may kulang pa. Isa pang bagay ang kailangan niyang malaman upang tuluyang makonekta ang lahat. Isang bagay na magiging susi sa lahat.

"Lis, will you marry me?"

The scene with him and Violet in the terrace happened, but instead of rejecting the woman, he said yes.

"Wait for me until I reach my ambition. And I will make sure to make you my wife."

"I will always be here."

The words from Violet made him feel terrified. Masaya ang Lis na kausap ni Violet ngayon pero siya na nasa loob ay hindi. Kinakabahan siya.

Lalo siyang nabahala dahil nakarating na sila sa H-district. Dito niya makikilala si Shio, ang una niyang kaibigan na tao.

Napatingala siya sa taas ng pader ng H-district. Wala itong pinagkaiba no'ng unang beses niyang nakita ang tarangkahan.

"Huh? Who are you?"

Nabaling ang kaniyang tingin sa kanan. Mabilis na kumunot ang kaniyang noo nang makita ang isang lalaking kasingtangkad niya at makisig ang katawan. May suot itong salamin at laboratory coat. Sobrang itim ang maalon nitong buhok ngunit ang mukha nito ay may bahid na ng katandaan.

Natigilan siya dahil kamukhang-kamukha nito ang kaniyang kaibigan. Si Shio.

"Are you an S-gene?" Lumiwanag ang mukha ng lalaki sabay lapit sa kanila.

The same thing he did when they first met.

Pero bakit higit na mas matanda ang Shio na nandito?

Lalong nagpokus si Lis sa mga nangyayari dahil sa dami ng mga pagkakaiba. Napunta ang kaniyang tingin sa bandang tainga ni Shio at wala siyang nakitang kulay rosas sa buhok nito.

Nagkibit-balikat na lang siya. Hindi niya maintindihan bakit niya pa naisip iyon.

Katulad ng mga nangyayari kanina, mabilis na naganap ang mga pangyayari at bumabagal lang ito kapag may importanteng bagay na ipapakita sa kaniya.

Dumoble ang kaba ni Lis nang makarating na sila sa council.

"Patriate build this place," Shio talked. Nasa loob sila ng Nebula at kung tama ang pagkakaalala niya, hindi nangyari ang usapan na ito. "Alam niyo ba na dati magkakaibigan tayong lahat? Walang treaty at lahat ay malayang nakapag-uusap sa ibang genes."

"Kung ganoon ang nangyari, the war may not be the cause of the treaty," said the Lis he possessed.

"Tumpak ka r'yan, Lis!" Shio clapped. "Ang rason kung bakit nagkaroon ng digmaan ay dahil sa mga H-gene. Dahil sa amin. Dahil sa gahaman naming leader, naging magkalayo ang tatlong gene." Walang nagsalita kaya muli itong nagpatuloy. "The first leader of our district is a good person. But the second one who followed him seeks power. So, he used the kindness of the first leaders of S-district and A-district to take advantage of them."

"In what way?"

"Through technology. Remember the vials of S-genes? Those are fractions of energy from the S-genes who lived in the year of Ghequiteo. During those times, due to the rise of population, different diseases have also arisen from H-district, so he tricked them into believing that those vials of energy will help make a cure."

Lis sighed in annoyance.

"There's also a struggle in resources. Dahil nga bigla na lang umusbong ang genes niyo sa Rise matapos ang malakas na lindol, nabago ang Rise at nahati rin ang mga resource. The struggle to survive started as the population of H-genes increase." Shio's eyes were full of sadness. "Do you remember the tree? It was from Ghequiteo. Ghequiteo sacrificed himself after he saw how the people from lower classes struggled. He sacrificed himself to provide everyone what they need, and that is the tree he made. But now, it's dying."

He almost gasped. He couldn't believe what his ancestor did. Siguro kung bibigyan siya ng pagkakataon na makita at makausap si Ghequiteo, taos-puso niya itong pasasalamatan. Because of him, the H-genes survived. It was just sad to think that he was taken for granted. His kindness was played. He was fooled. And he didn't even know it 'til he died.

Pagkatapos malaman na galing pala kay Ghequiteo ang Eteria, mas lumakas ang kutob niya sa nais na ipahiwatig ni Witheria. Mukhang tama nga ang hula niya.

Subalit hindi pa ito kumpleto. Hindi pa ito maliwanag sa kaniya.

He needed a confirmation.

Lis vision spun, making him nauseous. Biglang nawala ang lahat ng nasa paligid niya. Wala siyang makita. Gagalaw na sana siya pero bumalik naman kaagad ang kaniyang paningin.

Sa pagkakataong ito, nasa loob na sila ng council, nakuha na nila ang kapatid ni Aryl at natalo ang isang high-ranked Z-gene, si Luries. Pabalik na si Aster at Aryl sa Nebula habang sila namang dalawa ni Shio ay nagpaiwan upang hanapin si Violet.

Nagsimula nang magkagulo ang paligid.

Nakatuon ang tingin ni Lis sa sling bag na suot-suot ni Shio habang patakbong naglalakad. Binuksan iyon ng lalaki at isang malilit na kahon na gawa sa metal ang sumalubong sa kaniya. May kulay puting umiilaw sa loob nito.

"What's that?"

"My invention. It's not yet complete, and I'm aiming to finish this today. It's just needed a little more adjustments . . . and energy," sagot nito habang ang mga tingin ay nasa unahan.

Kagaya ng nangyari, nagkahiwalay sila ni Shio dahil sa isang pagsabog. He fought a Z-gene and won, but the aftereffect he received in using spells without his Dragon Stone backfired his body.

He entered a familiar room where he saw Violet and her father. He released the mayor, leaving the room together.

"Lis," tawag ni Violet sa kaniya. Nakahawak ang mga kamay nito sa kaniyang braso.

An attack from above that he already expected happened. Nasira ang bubong at nahiwalay sila.

But another scenario had changed. Imbes na mahilaway siya sa dalawa, kasama niya si Violet.

"Violet!" Mabilis niyang inalis ang tipak ng debris na bumagsak sa mga paa ng babae.

"Can you walk?"

Tumango naman si Violet. Inalalayan niya itong tumayo at nang mapansing may papalapit sa kanilang atake mula sa itaas, napalunok siya. Hindi niya ito naiwasan no'ng atakihin siya noon. Natatakot siya na baka mangyari ulit 'yon. Kasama niya pa naman si Violet at ayaw niya itong matamaan sa pagsabog.

Lis attempted to use his defense spell just like what he tried to do before, but he failed. Hirap na hirap na ang kaniyang katawan na bumuo pa ng spell. Napamura siya habang isa-isa nang tumulo ang pawis niya sa noo.

Isang nagliliyab at higanteng bola ng apoy ang nakatutok na sa kanila at huli na para makaiwas pa sila.

Niyakap niya ang babae upang protektahan ito. Naramdaman din niya ang mga braso nito sa kaniyang leeg na pumulupot. Ang isang kamay ay hinahaplos ang kaniyang buhok.

"Bandage: Disperse," Violet suddenly whispered.

He was ready to accept the impact but seconds later, not a single heat touched his back.

Nagtaka siya.

"You don't have to protect me," nagsalita ang babae. Humiwalay si Violet sa kaniya at nginitian siya. "I can protect the both of us."

Napunta ang tingin ng babae sa kaniyang likuran dahilan upang mapalingon din siya. He saw the Z-gene standing on the ground, staring blankly like he lost every motivation to live. His eyes were lifeless, and he was not moving.

Wala na rin ang higanteng bola ng apoy.

"What did you do?"

"I took all his emotions. I messed with his sanity and made him disperse his spell."

"You can do that?" He looked at her with amusement.

She nodded. "Yup! But I can only do it once in a day. The energy I must use to make that spell is half of the energy my body needed. If I try to use it again, I might . . ." Tumigil ito sa pagsasalita at umaktong ginilitan ang leeg, "die."

A sudden loud beating from his heart messed his emotion. The last word she said sent him shivers. He didn't like it.

He let out a small smile, apologetic. "I'm sorry you have to protect me."

Kinurot naman nito ang kaniyang pisngi. "If I can, I will. There's no way I'm just gonna watch you and do nothing."

"But—"

She stopped him. "You got a lot of things to do, Lis. You got dreams to chase, right? So, allow me to protect you when you can't do it yourself. I'm not just your future wife." Nauna itong maglakad. Nilingon siya ni Violet at ngumiti. She lent her hand. "I can be your protector too."

Napailing na lang siya habang napapangiti. Tinanggap niya ang kamay nito at sabay silang tumakbo palayo sa Z-gene na nakatulala.

Pabago-bago ang nararamdaman ni Lis habang kasama si Violet. Masaya siya pero mabilis ding napapalitan ng pagkabahala. May pangamba sa puso niya na para bang nagsasabi na hindi ito handa sa susunod na mangyayari. That it had once experienced it and is now traumatized.

His heart recognized the upcoming pain, yet he was clueless. He couldn't recall anything as he let the events played before his eyes.

Mahigpit ang hawak niya sa kamay ni Violet at ayaw na niya itong bitiwan. Pinagmasdan niya ang mukha nito sa kaniyang tabi habang tumatakbo sila.

Why was she smiling? Because she was with him? Kahit nagkakagulo na, natutuwa pa rin ba ito dahil magkasama sila?

He doesn't want to lose her. Those were the words he kept on thinking as they ran across the hallway of the dark and messy council. Nakatingin lang siya kay Violet habang tumatakbo sila. She was still so beautiful despite the chaos around them. Her hair flowing along with the air, her lips, her nose, her soft cheeks, and the mole below her eyes—she was his heart's favorite. He never once thought that it was possible to fall in love twice with the person, he was still in love with in the middle of chaos. The more reason for him to hold her closer and tighter.

Napatigil sila sa pagtakbo nang madaanan ang isang pamilyar na pinto.

It was where his father was.

Once more, he tried to cast his Attack Spell: Dagger. It took him a lot of tries before he made one sharp vine and sliced the metal door into pieces. Kaagad na sumalubong ang kaniyang ama na nakakadena ang mga kamay, paa at pati na ang leeg nito.

Nakayuko ito ngunit ngayon ay nakatingin na ang ama sa kaniya. Napuno ng gulat at pag-aalala ang mga mata nito nang makita siya.

"Son."

"Papa." Yayakapin na niya sana ang ama ngunit napatigil siya. Mabilis siyang napahawak sa kaniyang dibdib nang bigla na lang itong nanikip.

"Hibi!" Hinila ni Violet ang kaniyang braso nang muntik na siyang matumba.

Tinakpan niya ang bibig gamit ang palad nang mapaubo siya. Mariin siyang napapikit habang nanginginig na tinanggal ang kamay. Dahan-dahan niyang tiningnan ang malagkit at mainit na likidong dumikit sa kaniyang mga palad.

He coughed blood.

He and the Lis he possessed may have differences in the events of their life, but they were the same when it comes to their body's condition.

They were getting weaker, withering like a flower.