Ik arriveer na een halfuur fietsen op school. Hij arriveert op precies hetzelfde moment als ik. Ik grijns verheugd, maar hij gromt geïrriteerd, waarna ik snel mijn fiets wegzet. Helaas heeft hij de zijne tussen 2 andere fietsen ingezet, waardoor ik hem niet naast de zijne kan zetten. Hij loopt snel weg en ik kijk hem beteuterd na.

Nadat ik mijn fiets heb weggezet, loop ik naar binnen en dump ik de boeken die ik niet nodig heb voor de eerste 3 uur- normaal gaat het in blokken van 2, maar vandaag hebben we minirooster, dus alle lessen duren 40 minuten in plaats van 50 en er zijn maar 6 uur in twee blokken verdeeld, met 1 pauze van 30 minuten tussendoor.

"Wiskunde, Duits en Engels..." mompel ik zachtjes. "En daarna Frans, geschiedenis en biologie"

Ik sluit mijn kluisje en loop naar de kantine, omdat Jace daar altijd zit, maar vlak voordat ik daar aankom, gaat de bel, dus ik loop naar de les. Hij zal vast zo wel komen, hij komt altijd tussen 1 en 3 minuten na de bel, behalve als hij zijn boeken is vergeten te wisselen, dan duurt het 2 tot 5 minuten tot hij bij de les komt, het ligt eraan of we boven of beneden zitten.

Voordat hij aan kan komen, gaat opeens de bel, dus ik loop naar het wiskundelokaal en ga tegen de muur staan, terwijl ik de gang in kijk naar Jace.

Na twee minuten is hij er nog steeds niet. Ik begin een beetje onrustig te worden.

Nog een minuut later is hij er nog steeds niet. Ik word steeds nerveuzer.

De leraar komt nog een minuut later aangelopen en hij opent het lokaal. Hij gaat ons voor naar binnen en gaat voor zijn bureau zitten.

Ik ga zitten aan mijn tafel en probeer mijn spullen uit te pakken, maar mijn handen zijn al aan het trillen. Ik heb hem al gezien vandaag, dus waarom duurt het zo lang tot hij komt?

De tweede bel gaat.

Waar is hij?

Opeens, een paar minuten later klinkt er een mededeling: "Klas G3b, ga allemaal zo snel mogelijk naar de aula. Er is wat belangrijks wat verteld moet worden in verband met Jace".

Bezorgd lopen we samen naar de aula. Ik heb het gevoel dat ik flauw ga vallen. Hij is toch niet gewond? Als dat zo is, dan ga ik waarschijnlijk echt flauwvallen.

Een van mijn klasgenoten houdt me overeind. "Gaat het?" vraagt ze.

"J-ja hoor..." mompel ik. "Ik ben een beetje misselijk"

We lopen de aula in en gaan zitten. De directeur staat op het podium en een lerares zit huilend naast het podium. Boven het podium hangt een foto van Jace.

Mijn benen storten in op het moment dat ik dat zie, maar gelukkig zat ik net bijna, dus ik stort niet neer op de grond.

De directeur begint te praten: "Wil iedereen even stil zijn?"

Iedereen wordt stil.

Hij gaat verder: "Er is slecht nieuws binnengekomen vanuit het ziekenhuis. Jace Verhoeven heeft een hartaanval gehad en helaas is hij overleden"

Dat is het laatste wat ik hoor voordat ik bewusteloos op de grond stort.