«Έλεος! Έβαλε μια ατελείωτη εργασία από το πρώτο μάθημα», παραπονιόταν η Σαμάνθα.

«Μάλλον τελικά πράγματι του χρειάζεται μια γυναίκα», παρατήρησε η Σκάρλετ.

Τα κορίτσια κάθονταν κάτω από την γέρικη ιτιά, που είχε μακριά και λεπτά κλαδάκια, γεμάτα με μακρόστενα φύλλα. Τα κλαδιά της έπεφταν προς τα κάτω, κλείνοντας την παρέα σαν μια μεγάλη αγκαλιά.

«Φαντάζεσαι στο σπίτι να συμπεριφέρεται σαν άγγελος για να μην φάει παντόφλα; Έτσι βγάζει όλον τον θυμό πάνω μας», συνέχισε.

«Ψάχνεις κάποιον;», η Σαμ την κοιτούσε ενώ μασουλούσε ένα κοτσάνι σέλερι, που είχε πάρει από την τραπεζαρία.

«Ο Άνταμ ήθελε κάτι να μου πει, αλλά μάλλον το ξέχασε». Η Νταϊάνα μάζεψε τα βελούδινα μαλλιά της πάνω στον αριστερό της ώμο. Ή απλά το μετάνιωσε, μίλησε πάλι μέσα στο κεφάλι της η φωνούλα. Αλλά η περιέργεια είναι πάντα περιέργεια.

Μια κοπέλα με καστανά μαλλιά, τις πλησίασε τρέχοντας. Η Βικτώρια. «Για μαντέψτε», είπε μόλις πήρε μια ανάσα. Η Σκάρλετ κούνησε ερωτηματικά το κεφάλι της έχοντας μια γκριμάτσα. «Έμαθα πληροφορίες για τον καυτό καινούργιο». Κάθησε οκλαδόν δίπλα στην Σαμ κοιτώντας και τις τρεις με ενθουσιασμό. Η αλήθεια είναι ότι η Σκάρλετ ήταν τόσο ενθουσιασμένη όσο ο Καλαμάρης, από τον Μπόμπ Σφουγγαράκη.

«Λοιπόν. Λέγεται Ζέντερ Ουίλλιαμς, είναι στην ίδια τάξη με τον Άνταμ, είναι μάλλον ορφανός. Δεν ξέρω που μένει...», έκανε σκεπτική. «Έχει μια καταπληκτική BMW, την είδα στο πάρκινγκ»

«Μήπως ξέρεις και την ώρα που πάει στην τουαλέτα;»

«Σκάρλετ, μην διακόπτεις!», την μάλωσε η Σαμ.

Η Νταϊάνα απευθύνθηκε στην Βικτώρια, «Είπες ότι είναι ορφανός; Ξέρεις τίποτα περετέρω για αυτό το θέμα;»

Η κοπέλα κούνησε αρνητικά το κεφάλι της απογοητευμένη. «Αχ μακάρι να ήξερα...»

«Πότε πάει στην τουαλετα;», διέκοψε η Σκάρλετ λέγοντας σαρκαστικά. Η κοπέλα δεν της μίλησε και συνέχισε.

«Να ήξερα τα πάντα για αυτόν», ταυτόχρονα τα χαρακτηριστικά της πήραν μια ονειροπόλα έκφραση.

Μια πέμπτη φωνή ακούστηκε. «Και εσύ τέκνον Βρούτε;»

«Άνταμ!». Χαμόγελα και χαρούμενες φωνές.

Ο Άνταμ χαμογέλασε και η ματιά του στάθηκε λίγο παραπάνω στην Νταϊάνα. Ύστερα βολεύτηκε και ο ίδιος πάνω στην κουβέρτα μαζί τους.  Τα κορίτσια πάλι άρχισαν να διαφωνούν για κάτι και η Νταϊάνα βρήκε ευκαιρία να ρωτήσει τον Άνταμ. «Τι ήθελες να μου πεις;»

Το βλέμμα του φάνηκε να σκοτεινιάζει και η έκφρασή του να σοβαρεύει. Την κοίταξε κατευθείαν μέσα στα μάτια της σαν να ήταν εκεί μόνο οι δυο τους. «Πρώτα πες μου αν σου άρεσε αυτός ο τύπος»

Φυσικά και της αρέσει! Το διαβολάκι πάλι πήρε τον λόγο. Δεν σκάει ποτέ του; Η Νταϊάνα θέλησε να γελάσει. Μα δεν το έκανε. Δεν περίμενε να την ρωτήσει κάτι τέτοιο. Βασικά για ποιόν λόγο; Δεν φαινόταν να ρωτάει για πλάκα. Έμεινε λίγο παραπάνω σιωπηλή και ο Άνταμ το ερμήνευσε λάθος. Έστρεψε αλλού το πρόσωπό του. Έμεινε για λίγο έτσι. Κοιτούσε κάτι και οπουδήποτε εκτός από εκείνη. Ξαφνικά σηκώθηκε απότομα και έφυγε χωρίς καν να μπει στον κόπο να χαιρετήσει.

«Ποιά μύγα τον τσίμπησε;», ρώτησε η Σαμ ενώ παρατηρούσε τις φαρδιές πλάτες του, καθώς εκείνος ήδη είχε φτάσει στην είσοδο του σχολείου.

Δεν έμεινε περισσότερο να το σκεφτεί. Έπρεπε να τον ηρεμήσει και να μάθει τον λόγο που θύμωσε και έφυγε τόσο απότομα. Μάζεψε την τσάντα της. «Θα τα πούμε στην τάξη!», φώναξε καθώς έτρεχε ήδη πίσω από τον Άνταμ. Άκουγε τα χόρτα να τσαλακόνωνται κάτω από τα παπούτσια της. Έφτασε και μπήκε με την σειρά της στο επιβλητικό κτήριο σπρώχνοντας μια κοπέλα που ήταν ακριβώς μπροστά στην είσοδο.

Η περιέργεια την παρακινούσε. Η περιέργεια όμως λένε, ότι σκότωσε τη γάτα.