I smiled seeing a lot of people watching me, nakakatuwa dahil pangalan ko ang hinihiyaw nilang lahat. It's been a year since I become a great singer. Kaso nakakalungkot 'rin dahil tumigil ako ng ilang buwan dahil sa kaniya, dahil sa sakit na nararamdaman ko.

"Let's welcome Miss Abigail A.K.A Rose Gold!" The emcee said, lalong lumakas ang hiyawan ng mga tao, sinukbit ko na ang gitara ko sa aking balikat at hinawakan ang aking sariling mic. I wear my rose gold mask and gold outfit, well that's my name Rose Gold. Obviously, what my favorite color is.

"Hi guys! It's been a month since I have this concert."I said while giving all of them my warm smile. Napatawa ako nang magsigawan ang lahat, same thing I heard when I started creating my name in this industry. Lahat sila ay sinasabi na tanggalin ko ang maskara ko, simula ng pumasok ako sa pagkanta ay hindi ko pa rin pinapakita ang mukha ko. Gusto kong itago ang aking mukha, gusto ko naman ng may privacy ang buhay ko and I don't like my mom know this. I'm sure she will be mad dahil ayaw na ayaw niyang kumakanta ako, I understand her because she remember dad, but still! I will take this path, and now worth it lahat.

"This is my new song, I will sing this for all of you!" I start to pull the string of my guitar. My smiled faded, hindi ko pa sinisimulan ang kanta pero fuck nasasaktan na ako. Sa totoo lang ay ayaw kong kantahin ang kantang ito but this is the song always remind me of him.  Mahal ko pa rin siya kahit ilang buwan na ang nakalipas.

"Since the day I saw you. I heard my heart beat. Don't know why, feel those butter fly inside."

Oo, una pa lang na nakita ko siya tila nakaramdam na ako ng kakaibang pakiramdam. Pakiramdam na ka'y sarap, ang pakiramdam na ito ay pagmamahal. This is love and fuck it's been month since he left me but I still love him. Pinagtulakan ko siya it's fucking hurts pero kung ito ang tadhanan sino ako para tutulan 'to. Masasaktan lang ako kapag kapalaran namin ang nilabanan ko.

"I realize that you're the one for me. I saw those stars shining when I'm with you. Never known your my destiny."

Ninamnam ko ang bawat salita sa kanta, para sa kaniya ito, para sa aking minamahal. Unang kita ko pa lang sa kaniya, bumilis ang tibok ng aking puso hanggang sa mapagtanto ko na siya talaga, siya ang aking mamahalin. Kahit pinagpalit ko siya ay nanatili pa rin siya sa tabi ko. Pero, nung siya ang nagkamali ay pinagtulakan ko siya, kaso iyon ang tama ipagtulakan siya.

"But our destiny is not meant to be..."

Hindi ko na rin kaya pang kantahin ang lahat, ang kantang ito ay binuo naming dalawa nung kami pa. This song, napakaraming memorya naming dalawa ang nanunumbalik. Kinanta ko na ang huling linya bago magpasalamat sa lahat. I wiped my tears, ilang buwan na pero iniiyakan ko pa rin siya, hindi ko kayang mag move on kung palagi niya akong pinapadalhan na ganito. Tiningnan ko lang ang bulaklak sa aking lamesa na may nakalagay na "sorry" again for many month he always say sorry and want my forgiveness at gusto niyang magkabalikan pa rin kami even he already have a family. And I'm not fucking selfish to do that.

Pagkatapos ng concert ay umalis na ako, wala naman akong magawa sa bahay kaya lumayas na lang ako. Few years na akong wala sa puder ng nanay ko, I'm rebelled daughter hindi ko gustong maging ganito kaso napuno na rin ako kay mama. I don't like being cage.

Pagkauwi ko sa bahay ay agad akong nagpalit ng damit at humiga sa kama, napatingin ako sa baba ng kama when I saw a paper crumpled, agad ko iyon kinuha ay pinagmasdan ang magulo kong kwarto. Siyan na buwan na itong ganito, sanay na ako sa dumi halos lahat na ng vase ko sa bahay ay basag, and everywhere in this house is broken. Tiningnan ko na lang ang papel, nanlaki na lang ang aking mata nang makita ang nilalaman nito.

This song I write this two years ago. Itong kanta na 'to, ang kanta na binuo ko para sa kaniya, ang taong hindi ko pinili noon pero sa kaniya ko naramdaman ang pagmamahal. Kinuha ko ang gitara and start to pull the string.

"Do you know I love how you sing. I can't explain why those things I feel for you. And asking, why those butterfly suddenly affear?"

I sing while smiling, I remember this feelings again, ang saya na nararamdaman ko tuwing nandito siya. This song still makes me feel better.

"But it's hard to choose, because I both love you. I wanna cry, I wanna die when you turn your back because I choose him."

I end the song and wiped again my tears, I fucking crying again. I cry for two people, the both man I love but in the end they leave me both. I smile in pain again. Nagbihis na lang ulit ako nang pang alis, I want fresh air.

Nag gala na lang ako sa labas,
Napatawa na lang ako nang makita ko ang mga kabataan na nagkukumpulan sa isang gilid, they are addicted to my new album ah. Kaya ayaw kong may makilala sa'kin, ayaw ko ng masyadong maraming tao, nahihilo ako, sumama ang pakiramdam ko bigla. Mas lalo silang rarami kung magpapakilala pa ako, malamang ay dudumugin nila ako.

Napatingin ako sa street light, shit bakit lumalabo ang mata ko? I start to walk and act normal nang makita kong stop light na. Shit! my head is fucking hurts! Napahawak ako sa ulo ko kasabay no'n ang pagluhod ko sa kalsada.

I don't hear anything, I don't hear any sound. Napatingin ako sa harapan ko nang makita ko ang mga kulay, hanggang ang mga kulay na 'yon ay nawala ang napalitan ng itim na kulay. Agad akong napatakip sa tenga ko dahil sa sakit! Shit what's happening to me?

I look at my side may nakita akong ilaw..... ilaw ng kotse... napapikit na lang ako ng maramdaman ko ang pagtalksik ko, and everything went black.

_______________•-•_______________

DISCLAIMER:This is a work of fiction. Names, characters, bussiness, places, events, locales and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely
coincidental.

Plagriasm is crime don't you try to steel this story or copy this, this is from author's imagination.

This story have little bit fantasy, because of music colors, but the main genre is teen fic.

Happy Readings, Athens!
©️Ashena Perzes
All right reserved, August 2020