Ik doe mijn ogen open , maar knijp ze meteen terug toe door het felle licht . Opnieuw doe ik ze zachtjes open . Dit keer ben ik al gewend aan het licht . Ik kan mijn ogen ophouden . Ik duw me omhoog op mijn armen maar zak meteen neer van de pijn . Mary Margret en David komen nog dichter bij me zitten dan ze al zaten . Ik krijg tranen in mijn ogen . Mijn ouders , die ik al niet meer gezien had sinds ik 3 was . Maar ik krijg ook tranen in mijn ogen van de pijn . David legt zijn hand op mijn rug en ondersteund me terwijl ik omhoog kwam . ik kan moeilijk ademhalen door de draadjes in mijn neus . Ik begin te panikeren . Ik begin mijn draadjes eruit te trekken . Het doet pijn maar dat interseerd me niet . Ze moeten eruit . David is handen omklemmen de mijne . Zachtjes trekt hij mijn handen terug en legt me terug plat neer in het bed . "Shhhhh . Ontspan gewoon "."Van jou en mama . Jullie zijn helden . Ik wil net zoals jullie zijn ." Zeg ik zachtjes . Ik zeg de woorden na uit mij herinneringen .Hun ogen worden groot . Mary Margret begint zelfs te huilen ."Je herinnerd je het ". Zegt David bijna sprakeloos . Ik knik en glimlach . "Het spijt me . Ik ...Ik , ik wist niet wat ik aan het doen was . Ik was gewoon zo verdrietig en boos ". Stotter ik . David legt een arm over me heen . Mary Margret neemt mijn handen vast . "Geeft niet lieverd . Maar je moet gewoon weten dat tibo je niets kan doen ". Zegt Mary Margret . Ze weten niet dat ik het deed door hun . Voor hun ."Ik geloofde je meteen .Niet alleen omdat je dacht dat ik Tibo was maar omdat je mijn dochter bent". Ik knik ter bevestiging maar kijk naar beneden .David kijkt me raar aan . Mary Margret kijkt me liefdevol aan ."Ik ga Emma halen". Zegt Mary Margret . "David kan ik je even spreken "? David knikt terwijl zijn wenkbrauwen gefronst staan . Als ze buiten staan hoor ik ze praten . "Er is iets met Sara .Ik wil dat jij met haar gaat praten . Ze heeft een betere band met jou". Zegt mary Margret . David knikt en stapt naar binnen . Ik rol met mijn ogen . "We weten allebei dat er iets is . Het zou jou veel energie besparen als je me het gewoon zegt ". Hij heeft geen gelijk . ik heb nu al bijna geen energie meer over . Ik kijk hem niet aan . David gaat op de rand van mijn bed zitten . Zijn ogen zien er vermoeid uit . Zijn gezicht ziet bleek . Ik krijg medelijden . Toch ben ik niet van plan toe te geven . Hij zucht diep .

Pov David 

Sara 's ogen staan verdrieten . Waarom zegt ze me niet wat er mis is ? Ik neem haar hand vast ."Asjeblieft ?" Ik smeek het . Ze vertikt het om me aan te kijken . Ik zoek haar ogen met de mijne .Uiteindelijk kijkt ze me toch aan . "Ik deed het niet omdat ik bang was van tibo . Ik deed het omdat ik bang was om ...jullie kwijt te raken . Ik bleef maar denken dat ik jullie kwijt was en ik wou gewoon niet meer leven zonder jullie . Wauw , moest iemand me vertellen 2 jaar geleden dat ik dat zou zeggen zou ik hun voor gek verklaren" . Het raakt me .Ze geeft om ons . Dat wist ik al lang . Maar ik ben blij dat ze het nu zelf ook toegeeft . "Je hoeft daarvoor toch niet bang te zijn . En laat me je dit vertellen . We zullen altijd van je houden ". Ik glimlach naar haar en zij glimlacht terug .Opeens zwaait de deur achter me open . Voor ik kan kijken wie het is zie ik Sara lijkbleek wegtrekken . Rara wie zou het zijn ? wie denken jullie ? Tibo staat in de deuropening . Sara kruipt dichter bij mij . Ik leg een arm over haar heen ter teken van bescherming . Tibo grijnst gemeen . "Bitch . Door jou zitten ze achter me aan ". Sara krimpt ineen . Ik trek haar dichter tegen me aan .Tibo haalt een wapen tevoorschijn . "Je gaat met mij mee ". Schreeuwt hij . Ik wil iets doen maar zie Emma achter hem naar ons toekomen met iets zwaars in haar handen , dus kijk ik hem alleen boos aan . Tibo's gezicht staat woedend .Emma slaat hem met het zware voorwerp in haar handen . Sara begint te trillen in mijn armen.Zachtjes streel ik haar haar . Ik druk een kus op haar voorhoofd . Mary Margret komt afgelopen . Als ze eindelijk in de kamer is loopt ze meteen naar Sara toe . Ook Mary Margret knuffeld haar . Na een tijdje houd ze op met trillen en valt ze in een diepe slaap . Mijn arme kleine prinses .